แคว้นแห่งลม (คาเซะโนะคุนิ)
ณ หมู่บ้านซึนะ
ใน สำนักงานหน่วยลับของหมูบ้านซึนะ ผู้บัญชาการหน่วยลับ กำลังนั่งขมวดคิ้วอยู่บนเก้าอี้ของเขา
“โคโนฮะ สามารถฝึกฝน หน่วยลับ ที่ทรงพลังได้ถึงขนาดนี้ คงต้องคิดเรื่องที่จะร่วมมือกับ หมู่บ้านอิวะ แล้วนิสะ”
“แต่การทำงานร่วมกัน หน่วยลับของอิวะ มันไม่ใช่เรื่องง่าย…”
สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้น เมื่อเขาโยนกระดาษในมือลงบนโต๊ะ
“หน่วยลับโคโนฮะ ผู้ที่แข็งแกร่งเกือบเท่ากับระดับ คาเงะ”
“แปลกจริง ๆ ที่ไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องของเขาเลยจนถึงตอนนี้!”
หน่วยลับ ที่โด่งดังที่มีชื่อเสียงด้านความแข็งแกร่งจะเป็นที่รู้จักไปทั่ว อย่างเช่น ซาคุโมะ หรือไม่ พวกเขาก็จะได้รับฉายา
โคโนฮะ มีนินจาที่สังกัด หน่วยลับ อยู่เป็นจำนวนมาก แต่พวกเขาบางคนก็ไม่ได้ถูกปิดบังตัวตน เช่น มินาโตะ , จิไรยะ และ โอโรจิมารุ เป็นต้น
ไนโตะ สามมารถจัดการกับ นินจาอิวะ และ นินจาซึนะ ได้…แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร
“นอกจากผู้ชายคนนี้ที่ไม่มีใครรู้จักตัวตนของเขาแล้ว ยังมีปัญหาอีกอย่างหนึ่ง….ทำไม ซึนาเดะ ถึงใช้เวลานานขนาดนี้ เพื่อกลับไปที่ค่ายของพวกเขา”
ผู้บัญชาการหน่วยลับ ดูสับสนมาก “มีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างงั้นเหรอ? ไม่สิ ด้วยความแข็งแกร่งของ ซึนาเดะ และด้วยพลังของชายคนนั้น จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาได้ละ?”
“หรืออาจเกิดเรื่องเลวร้ายบางอย่างขึ้น เราต้องรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม”
……
แคว้นแห่งฝน
ไนโตะ และ ซึนาเดะ กำลังเดินเคียงข้างกันในขณะที่ฝนยังคงตกลงมาเรื่อย ๆ และเช่นเคย เม็ดฝนกระเด็นออกไปก่อนที่จะโดนตัว ไนโตะ
ส่วน ซึนาเดะ ก็ใช้จักระห่อหุ้มตัวเธอไว้ เพื่อให้น้ำฝนไม่โดนร่างกายของเธอ
สิ่งนี้ทำให้ ไนโตะ เสียดายมาก เพราะเขาต้องการเห็นร่างที่เปียกชุมของ ซึนาเดะ (เอาเแต่เด็กเลยนะมึง)
ตลอดทางทีผ่านมา พวกเขาไม่เจอศัตรูอีกเลย
ไนโตะ ต้องการที่จะออกจากทางเดิน และแวะไปดู ยาฮิโกะ และ โคนัน ว่าพวกนั้นกำลังทำอะไรอยู่ แต่หลังจากคิดเรื่องนี้เป็นอย่างดี เขาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปที่ค่ายพร้อมกับ ซึนาเดะ ก่อน
“เธอต่อสู้มากลายรอบแล้ว ฉันกลัวว่าหลังจากเหตการณ์ทั้งหมด พวกเขาคงจะเริ่มรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเธอแล้วละ”
หลังจากที่พวกเขาเดินไปครู่หนึ่ง ซึนาเดะ ก็มองเห็นค่ายอยู่ข้างหน้าเธอ
ไนโตะ มองไปหาเธอและยักไหล่
ซึนาเดะ แสดงหน้าแปลก ๆ ออกมาเล็กน้อย มันค่อนข้างซับซ้อน จากนั้นเธอก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ด้วยพลังของเธอในตอนนี้ เมื่อเวลานั้นมาถึง เธอจะได้เป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับ อย่างแน่นอน”
“ผู้บัญชาการหน่วยลับ…คงจะอีกนานเลยละฮะ”
ไนโตะ คิดเกี่ยวกับ ซาคุโมะ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ส่ายหัว ถ้าเข้าต้องการเป็น ผู้บัญชาการหน่วยลับ หรือ โฮคาเงะ คนต่อไป ความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน มันยังไม่เพียงพอ
อย่างน้อยเขาก็ต้องเปิดประตูด่านพลังบานที่ 4 ให้ได้เสียก่อน
ยิ่งเขาเปิดประตูด่านพลังได้มากขึ้นเท่าไร ประตูถัดไปก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้น ถึงอย่างนั้น การเปิดประตูด่านพลังบานที่ 4 ก็อยู่อีกไม่ไกล และประตูด่านพลังบานที่ 5 ก็ด้วยเช่นกัน แต่ประตูด่านพลังบานที่ 6 นั้นเป็นเรื่องยากที่จะเปิดมันได้ ยิ่งไปกว่านั้น โดยเฉพาะประตูด่านพลังบานที่ 7 และ 8 ไนโตะ ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะสามารถเปิดมันได้อย่างไร
ไนโตะ และ ซึนาเดะ ค่อย ๆ เดินเข้าไปในค่ายอย่างช้า ๆ
นินจาบางคนที่สังเกตเห็น ไนโตะ และ ซึนาเดะ มองดูทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ
“ท่านซึนาเดะ…กลัวมาแล้วเหรอครัง?!”
“ก็ใช่นะสิ”
ซึนาเดะ พยักหน้า และเดินตรงไปยัง ห้องยุทธการ พร้อมกับ ไนโตะ ในทันที
……..
ในห้องยุทธการ
ดันโซ นั่งอยู่บนเก้าอี้ ด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความเกรี้ยวกราด
ฝั่งตรงข้ามของเขาก็มี ฮาตาเคะ ซาคุโมะ นั่งอยู่บนเก้าอี้เช่นกัน
เก้าอี้ตัวอื่น ๆ ก็มี นินจาโคโนฮะ ระดับ โจนิน นั่งอยู่เงียบๆ
“เราไม่ได้รับข่าวใด ๆ จาก ซึนาเดะ มาเป็นเวลานาน สิ่งสุดท้ายที่เรารู้เกี่ยวกับเธอก็คือ เธอถูกศัตรูล้อมไว้กลางป่าในแคว้นแห่งฝน แล้วเราก็ยังได้ข้อมูลมาว่า ตอนนี้นินจาที่ลอบสังหารเธอได้หายไปจากที่นั่นหมดแล้ว แต่เราก็ยังไม่พบร่างของ ซึนาเดะ ดังนั้นอาจเป็นได้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เราได้แต่หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าเราควรส่งคนออกไปตามหาเธออีกรอบ”
ซาคุโมะ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่พยายามสร้างความหวัง
ดันโซ มองเขาด้วยสีหน้าโกรธแค้นในทันทีและพูดออกมาว่า “ฉันขอค้าน ท่านไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้รึไง? ฮ๊ะ!? นินจาของเราได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก แล้วท่านยังจะส่งคนเก่ง ๆ ออกไปตายอีกงั้นรึ เพื่ออะไรกัน ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้!”
ดันโซ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังและโกรธเป็นอย่างมาก
ในขณะนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากด้านนอกห้อง
“แน่นอน ท่านไม่จำเป็นต้องส่งใครให้ไปตายหรอก เพราะฉันกลับมาแล้ว”
ทันใดนั้น ซึนาเดะ ก็เดินเข้ามาในห้อง จากนั้นเธอก็จ้องมองไปที่หน้า ดันโซ ด้วยความเย็นชา
เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้เมื่อได้ยิน ดันโซ พูดแบบนั้นออกมา
ซาคุโมะ เชื่อว่า ซึนาเดะ ยังมีชีวิตอยู่ และเธอก็รู้ดีว่า ดันโซ พูดถูก แต่ ดันโซ กลับไม่สนใจว่าเธอจะเป็นหรือตาย
อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงและการแสดงออกของ ดันโซ ก็ทำให้เธอรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก แล้วก็ท่าทางของเขาเหมือนว่าเขาต้องการให้เธอตายไปจริง ๆ
การแสดงออกของ ดันโซ ยังคงเย็นชาอยู่เหมือนเดิม จนกระทั่ง
เมื่อ ดันโซ เห็นว่า ซึนาเดะ เดินเข้ามาในห้อง เขาก็ตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น เขาจึงหลับตาและลืมตาดูอีกครั้ง เพื่อหวังว่าเขาจะแค่ตาฝาดไป
ครู่หนึ่ง นินจาทั้งหมดที่อยู่ในห้องก็ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว
พวกเขารู้ดีว่า ซึนาเดะ แข็งแกร่งแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ
“ท่านทำได้ยังไง…”
“น่าเหลือเชื่อจริง ๆ ท่านจัดการกับ กองทหารนินนา เหล่านั้นด้วยตัวเองได้อย่างไร!”
“ยินดีต้อนรับกลับมาครับ!”
แม้ว่าพวกเขาจะตกใจเป็นอย่างมาก แต่ส่วนใหญ่ก็แสดงความตกใจทางสีหน้าเท่านั้น
หลังจากทั้งหมด ซึนาเดะ เป็น นินจาแพทย์ที่เก่งกาจ การที่เธอกลับมาและมีเธออยู่ใกล้ ๆ พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย
ซาคุโมะ รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาต้องมองไปที่ ซึนาเดะ และถามเธอว่า “ท่านเป็นอะไรไหม…?”
ในไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและเดินมาอยู่ข้าง ๆ ซึนาเดะ
“ต้องขอบคุณ หน่วยสนับสนุนจากหน่วยลับ อย่าง ยูจิน”
ซึนาเดะ พยักหน้าเบา ๆ ให้ ซาคุโมะ
ยูจิน เป็นชื่อรหัสของ ไนโตะ และ ซึนาเดะ ก็รู้ว่าเธอต้องใช้ชื่อรหัสของเขา
อย่างไรก็ตามเหล่านินจาที่อยู่ในห้องนั้น ก็ไม่รู้ว่าตัวจริงของ ยูจิน คือใคร ยกเว้นแต่ ดันโซ และ ซาคุโมะ
เมื่อมาถึงจุดนี้ พวกเขาดูเหมือนจะต้องการเห็นใบหน้าที่ซ้อนอยู่ใต้หน้า
คนที่ได้รับภารกิจให้ไปช่วยเหลือ ซึนาเดะ เขาต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก!
มีคนที่มีความสามารถขนาดนั้นใน หน่วยลับ ของเราด้วยอย่างนั้นเหรอ?
ซาคุโมะ รู้สึกประหลาดใจมาก ที่เห็นว่า ไนโตะ สามารถช่วยเหลือ ซึนาเดะ จากสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบนั้นมาได้
แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ ที่ได้รู้ว่า ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ มีคนที่ไว้ใจได้อย่าง ไนโตะ ให้เขาได้พึ่งพา