“ประตูเมืองถูกเตะจนระเบิด มีศัตรูบุกรุก?!”
ได้ยินเช่นนี้ ผู้ปกครองเมืองบาตะก็รู้สึกว่าสมองของตนเองกำลังจะระเบิดออกมา ตั้งแต่ที่เมืองเขามังกรก่อตั้งขึ้นมานั้น มันไม่เคยมีในประวัติศาสตร์ที่ศัตรูจะทำลายประตูเมืองเข้ามาได้
ไม่สิ แม้แต่ในประวัติศาสตร์เองก็ไม่เคยมีศัตรูใดๆที่เคยคิดจะบุกรุกเข้ามา ความปลอดภัยนั้นอยู่ในระดับที่สูงมาก
เรียกได้ว่าเมืองเขามังกรนั้นถูกยกให้เป็นหนึ่งในเมืองที่ปลอดภัยที่สุดของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน เป็นป้อมปราการที่ป้องกันสำนักงานใหญ่ของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน ถือว่าเทียบได้กับเมืองศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์ก็ว่าได้
ทว่าตอนนี้เมืองเขามังกรกลับเผชิญกับการรุกรานของมนุษย์ อีกทั้งยังได้เตะประตูเมืองจนระเบิดออกมา นี่เป็นเหตุการณ์ร้ายแรงที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพียงพอที่จะทำให้เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนสั่นสะท้านไปทั้งเผ่าพันธุ์
เหตุการณ์เช่นนี้สำหรับเขาที่เป็นผู้ปกครองเมืองเขามังกรนั้น มันจะทิ้งร่องรอยเปรอะเปื้อนในประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์ เพียงพอให้ผู้อาวุโสดราโกเนี่ยนจำนวนนับไม่ถ้วนกล่าวหาว่าเป็นความผิดของเขา อาจจะถูกขังคุกเป็นระยะเวลาหลายร้อยปีก็เป็นได้
ดราโกเนี่ยนระดับราชันคนอื่นๆก็ช็อกไปตามๆกัน พวกเขาก็ล่วงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เล็กน้อย ไม่ใช่เป็นเรื่องของเมืองเขามังกรเพียงอย่างเดียว ทว่าเป็นเรื่องที่สำคัญต่อเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนทั้งหมด
หากแม้แต่เมืองเขามังกรซึ่งถูกยกให้เป็นป้อมปราการสุดท้ายของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนถูกทำลายเข้ามาโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ จากนั้นจะมีสถานที่แห่งไหนของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนที่จะปลอดภัยอีก
ในฐานะที่พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเมืองเขามังกรแห่งนี้ พวกเขาไม่สามารถที่จะละทิ้งหน้าที่รับผิดชอบของตนเองได้อย่างแน่นอน
“เจ้าเผ่าพันธุ์มนุษย์เซี่ยปิงนั่นอยู่ที่ไหนกัน พ่อจะสังหารเขาทันที!” ผู้ปกครองเมืองบาตะคำรามออกมา สีหน้านั้นดุร้ายอย่างถึงที่สุด ไม่มีใครสามารถที่จะจินตนาการได้ว่าตอนนี้เขาโมโหแค่ไหน
“ท่านผู้ปกครองเมือง อยู่ที่ประตูเมือง เจ้าปีศาจนั่นอยู่ที่ประตูเมือง ในตอนนี้พี่น้องดราโกเนี่ยนของพวกเราได้บาดเจ็บล้มตายไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน!” เมื่อทหารดราโกเนี่ยนคนนั้นนึกได้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาก็สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เหมือนกับว่าต่อหน้าเจ้าปีศาจของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั่น ความกล้าหาญของเขาในฐานะดราโกเนี่ยนได้หายไปอย่างสิ้นเชิง
นี่ไม่ใช่สิ่งที่เรียบง่ายอย่างการเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์ ทว่ามันเหมือนกับการเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดจากอีกมิติหนึ่ง เหมือนกับช้างที่มาพบกับมดก็ว่าได้ ไม่สามารถที่จะทำให้ตัวตนระดับนั้นสั่นคลอนแม้แต่นิดเดียว
ไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีเจ้ามนุษย์นั่นอย่างไร เจ้ามนุษย์นั่นก็ยังคงไร้รอยขีดข่วน ทว่าเมื่อฝ่ายตรงข้ามใช้เท้าเหยียบออกมา ก็สามารถที่จะบดขยี้พวกเขาจนแหลกละเอียด
“รีบไปเถอะ ไปสังหารเขา!”
บาตะตะโกนออกมาอย่างโมโหพร้อมกับถ่ายทอดคำสั่งออกไป
ซู่ ซู่ ซู่!!!
ทันใดนั้น ดราโกเนี่ยนระดับราชันหลายร้อยคนที่อยู่ในงานเลี้ยงฉลองก็ได้เคลื่อนไหวออกไปทันที บินออกไปที่ทิศทางของประตูเมือง รวดเร็วอย่างสุดขีด ฉีกอากาศออกไป เกือบที่จะเคลื่อนไหวด้วยพลังอำนาจทั้งหมด
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็ได้มาถึงที่ประตูเมือง
“แม่เจ้า!”
เมื่อบาตะเห็นสถานการณ์ที่นี่ เขาก็จ้องมองอย่างตกตะลึง เหมือนกับว่ามีเลือดไหลออกมาในหัวใจ ประตูเมืองที่สูงหลายร้อยเมตร สร้างมาจากเหล็กที่ล้ำค่าของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน สูงตระหง่านและยิ่งใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ไม่เคยล่มสลายเป็นระยะเวลากว่าหลายหมื่นปี ถือว่าเป็นการป้องกันด่านแรกของเมืองเขามังกร
ในการที่จะสร้างประตูเมืองนี้ขึ้นมานั้น เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนก็ได้ยอมแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายที่มหาศาล สิ้นเปลืองทั้งทรัพยากรและกำลังคน ทว่าในช่วงเวลานี้ประตูเมืองที่ล้ำค่านี้กลับถูกเจ้ามนุษย์บัดซบคนนี้เตะจนแตกออกมา ตกลงไปอยู่ที่พื้น
สิ่งที่น่าประหลาดมากกว่านั้นก็คือสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดซึ่งมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอลกำลังกัดกินเศษซากของประตูเมืองอย่างเอร็ดอร่อย อีกทั้งยังมีเสียงเคี้ยวที่ดังขึ้นมา ง่ำ ง่ำ เหมือนกับว่าจะมีความสุขอย่างมาก
แม่เจ้า หลังจากผ่านไปไม่นาน เศษซากของประตูเมืองที่สูงตระหง่านก็หายไปครึ่งหนึ่ง หายเข้าไปในท้องของสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดนี้ ใครจะไปคิดได้กันว่าสิ่งมีชีวิตขนาดเท่ากับลูกฟุตบอลจะสามารถกินเข้าไปได้มากขนาดนี้ ในกระเพาะของมันมีพื้นที่ห้วงมิติอยู่อย่างนั้นหรือ?!
เห็นสถานการณ์เช่นนี้ กลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันก็มีสีหน้าที่ซีดเผือด
เดิมทีพวกเขาวางแผนว่าหลังจากที่ได้จัดการกับเจ้ามนุษย์คนนี้ จะสามารถซ่อมแซมประตูเมืองได้ บางทีอาจจะซ่อมแซมได้เหมือนใหม่และสามารถที่จะใช้ได้เหมือนเดิม
ทว่าตอนนี้แผนการทั้งหมดของพวกเขาก็ล้มเหลวไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตบัดซบนี่ได้กินประตูเมืองเข้าไป
สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกไม่พึงพอใจที่สุดนั้นก็คือที่พื้นมีทหารดราโกเนี่ยนจำนวนมากที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่ แต่ละคนต่างก็ล้มลงไป ฟองไหลออกมาจากปาก ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร เป็นภาพที่เหมือนกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยซากศพก็ว่าได้
ทว่าในบรรดาคนเหล่านี้ ก็มีเพียงแค่คนเดียวที่กำลังยืนอยู่ นั่นก็คือเจ้ามนุษย์เซี่ยปิง!
“เจ้ามนุษย์!”
บาตะคำรามออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่เซี่ยปิง “ไม่คาดคิดว่าจะกล้าเข้ามาในเมืองเขามังกรของข้าเพื่อสร้างปัญหา อีกทั้งยังทำให้ทหารของข้าบาดเจ็บเป็นจำนวนมากเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้วเจ้าต้องการมาทำอะไรที่นี่กัน?”
เขายับยั้งความโมโหของตนเองไว้ ไม่ได้กระทำอะไรที่บุ่มบ่ามออกไป
เพราะว่าถึงอย่างไรหลังจากคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ การที่มีมนุษย์บุกรุกเข้ามาในเมืองเขามังกรเพียงคนเดียวนั้น หากเป็นมนุษย์คนอื่นๆ บางทีเขาก็อาจจะมองว่าเสียสติ ในหัวไม่มีสมองอยู่
ทว่าคนๆนี้เป็นยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่สามารถสังหารดราโกเนี่ยนระดับราชันได้นับร้อยคน เขานั้นจะต้องระมัดระวังไว้อย่างมาก อีกทั้งเขาก็ยังสงสัยว่านี่อาจจะเป็นแผนการสมคบคิดบางอย่างของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เป็นได้ นี่ทำให้เขาไม่กล้าที่จะทำอะไรสิ้นคิดออกไป เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการที่จะตกไปอยู่ในกับดักของเผ่าพันธุ์มนุษย์
“ก็แค่ผ่านทาง”
เซี่ยปิงพูดออกมาเพียงแค่นี้
ผ่านทาง?!
กลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันตกตะลึง บุกรุกเข้ามาในเมืองเขามังกร เตะทำลายประตูเมืองที่ตั้งตระหง่านมานานนับหมื่นปี อีกทั้งทำร้ายทหารดราโกเนี่ยนเป็นจำนวนมาก เพียงเพราะผ่านทางอย่างนั้นหรือ?!
“ขวางทาง ขวางทางจริงๆ!”
เซี่ยปิงพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“ขวางทางบ้านเจ้าสิ!”
ได้ยินเช่นนี้ บาตะก็โมโหจนจมูกแดงขึ้นมา “เจ้ามนุษย์ วันนี้เจ้าจะต้องตาย ไม่ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าคืออะไรหรือว่านี่จะเป็นแผนการสมคบคิดของเผ่าพันธุ์มนุษย์”
“ทว่าการที่เจ้ากล้าเข้ามาสร้างปัญหาในเมืองเขามังกรวันนี้ เจ้าจะไม่มีทางได้กลับไปอีก!”
เขาคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง ดั่งสนั่นเหมือนกับเสียงสายฟ้าฟาด สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเมือง
แม้แต่ในบรรดายอดฝีมือระดับราชันจำนวนมากนั้น บาตะก็ยังถือว่าเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง ถูกมองว่าเป็นผู้ที่มีความหวังอย่างมากในการก้าวเข้าไปสู่ระดับจักรพรรดิ ดังนั้นเขาจึงมีความโดดเด่นและสามารถที่จะเอาชนะคู่แข่งได้มากมายจนสุดท้ายก็ได้ครองตำแหน่งผู้ปกครองเมืองของเมืองเขามังกรแห่งนี้มา
ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว เขาก็ถูกเรียกว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการสังหารในสนามรบ เขาได้ทำการตัดหัวของสิ่งมีชีวิตมานับไม่ถ้วนจนสามารถกองกันกลายเป็นภูเขาที่สูงหนึ่งกิโลเมตร จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวที่ได้แผ่ออกมานั้น เกือบที่จะก่อตัวขึ้นมาเป็นสสาร
“พวกเจ้าร่วมมือกับข้า สังหารเจ้ามนุษย์คนนี้!”
บาตะไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งกับเซี่ยปิง เพราะว่าที่นี่คือเมืองเขามังกร หนึ่งในเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน มีดราโกเนี่ยนระดับราชันหลายร้อยคนที่อาศัยอยู่และมีทหารดราโกเนี่ยนจำนวนนับล้านคน
แม้แต่ทหารทั้งหมดของเมืองเขามังกรนั้น หากเขาต้องการ ก็สามารถที่จะรวมพลผู้คนทั้งเมืองเขามังกรออกมา ทำการรุมโจมตีเจ้ามนุษย์เซี่ยปิงนี่ ทำให้จมหายไปในกลุ่มของผู้คน
ไม่ว่าเจ้าเด็กนี่จะแข็งแกร่งแค่ไหน การที่ไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับจักรพรรดินั้น ก็มีเพียงแค่ชะตากรรมในการรองรับความเคียดแค้นของเมืองเขามังกรเท่านั้นที่รออยู่
เซี่ยปิงมีสีหน้าที่นิ่งเฉยอย่างมาก เมื่อมาถึงในระดับเขานั้น การโจมตีของผู้คนจำนวนมากนั้นไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อเขา ในตอนนี้เขาเป็นเหมือนกับขีปนาวุธนิวเคลียร์ซึ่งสามารถที่จะระเบิดออกมาได้นับไม่ถ้วน
ถามว่าในยุคนิวเคลียร์นั้น ต่อให้กองทัพมนุษย์ปกติธรรมดาจะรวมตัวกันนับล้านหรือว่านับสิบล้านคน เป็นไปได้อย่างไรที่จะต่อกรกับระเบิดนิวเคลียร์จำนวนหลายพันลูกได้?!
เพียงแค่ระเบิดนิวเคลียร์ระเบิดออกมาไม่กี่ลูก ก็สามารถที่จะทำลายล้างมนุษย์ทั้งหมดได้
ความสามารถศักดิ์สิทธิ์–มังกรสวรรค์คำราม!
เซี่ยปิงยืนอยู่ที่เดิม ทันใดนั้นก็ได้ใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์คลื่นเสียงนี้ในการโจมตี
วู! กู่! บา! ม่า! หง! อะ! ดู่! ปู๋!
ทันใดนั้นทั้งแปดพยางค์ของมังกรสวรรค์ก็ได้ปะทุออกมาทันที กวาดออกไปทุกทิศทาง ส่งผลกระทบออกไปทั่วทั้งเมืองเขามังกร