คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 471
ในทางกลับกันซาร่ากลับร่าเริงดีใจ! เธอสวมกอดแขนของแดร์ริลและเชิดชู “นายสุดยอดมาก! ใครจะไปรู้ว่านายจะมีทักษะกลั่นโอสถ? คราวหน้าสอนฉันบ้างสิ!”
แดร์ริลยิ้มไปที่เธอและพยักหน้า “ได้ ได้! ฉันจะสอน แต่หยุดเขย่าฉันก่อน ร่างกายฉันยังรับแรงไม่ไหว”
ซาร่าหัวเราะเธอหน้าแดงและปล่อยแขนเขาไป ขณะที่โอฟีเลียเดินเข้ามาหาเขา
แดร์ริลหัวเราะ เขาชื่นชมเธอขณะที่กำลังมองดูทรวดทรงที่เย้ายวนของเธอ “ท่านประธานหญิงเลน คุณแพ้เดิมพันคุณจะยอมรับผมเป็นอาจารย์ของคุณโดยการก้มโค้งคำนับผมไหม?”
โอฟีเลียเลือดขึ้นหน้า
“แดร์ริล หยุดเล่นได้แล้ว!” โซรันอุทาน
โอฟีเลียนั้นเป็นผู้มีทักษะสูงส่งและเป็นถึงท่านประธานหญิงสมาคมโอสถแห่งเจียงหนานที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก เธอจะมาก้มโค้งคำนับและยอมรับชายหนุ่มอย่างแดร์ริลเป็นอาจารย์ของเธอได้อย่างไร?
โอฟีเลียสงบสติอารมณ์ของตัวเองและอ้อนวอน “แดร์ริล ฉันอยากจะรับเธอเข้าเป็นลูกศิษย์ของฉันมาก นายช่วยกลับไปคิดมาได้ไหม?” เธอต้องการรับเขาในฐานะลูกศิษย์ของเธอมาก ถ้าหากไม่เป็นเช่นนั้น เธอคงจะเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่มีลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ขนาดนี้
“ผมไม่มีปัญญาหรอก” แดร์ริลหัวเราะและกล่าวต่อ “ถึงอย่างนั้นผมก็ชนะในการประลองครั้งนี้ ดังนั้นคุณควรจะยอมรับผมเป็นอา…”
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าในคอหอยมีอะไรมาบดบังไว้ และไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปาก
โอฟีเลียกระซิบ “ถ้านายตามฉันมา สมุนไพรหยางนพเก้านี้จะเป็นของนาย”
สมุนไพรสีเพลิงไฟนั้นอยู่ในฝ่ามือของเธอ รังสีของมันทรงพลังมากซึ่งดึงดูดสายตาของทุกคน
ทุกคนต่างตกตะลึงในความเงียบ
แดร์ริลค่อย ๆ กลับคืนมีสติอย่างช้า ๆ เขาไม่สามารถจะปิดบังความตื่นเต้นไว้ในใจได้ เขากล่าวเสียงแหบแห้ง “นี่… นี่มันสมุนไพรหยางนพเก้า?”
สมุนไพรหยางนพเก้านั้นคือหนึ่งในสมุนไพรที่หายากที่สุดในโลก สมุนไพรชนิดนี้จะเติบโตบนยอดเขาในเทือกเขาที่มีหิมะตก มันหายากมาก
“แดร์ริล ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายสูญเสียกำลังภายในไปหมดแล้วใช่ไหม?” โอฟีเลียยิ้ม “นายอาจจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกตลอดไปในชีวิตของนาย แต่ถ้านายมีสมุนไพรหยางนพเก้านายสามารถจะฟื้นคืนพลังของนายและกลับไปบ่มเพาะต่อได้”
“ฮ่าฮ่า! นี่มันคงจะต้องเป็นพรมหลิขิต!” โซรันหัวเราะ เขาแปะไปที่ไหล่ของแดร์ริลและกล่าว “แดร์ริล ฉันรู้ดีว่ามันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นที่จะฟื้นคืนกำลังภายในกลับมาได้! มันจะต้องเป็นความโชคดีอย่างแน่นอนที่ท่านประธานหญิงเลนมีสมุนไพร นายและท่านประธานหญิงเลนนั้นถูกลิขิตกันมาไว้แล้ว!”
การที่เห็นว่าแดร์ริลยังคงมึนงงอยู่โซรันก็ยุแยงต่อ “นายจะรออะไรอีกล่ะ? ยอมรับอาจารย์ของนายสิ!”
ตราบใดที่ลูกทูนหัวของเขาสามารถฟื้นคืนพลัง การที่เขาไปเป็นศิษย์ของโอฟีเลียนั้นไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายเลยแม้แต่น้อยมากไปกว่านั้นโอฟีเลียมีเครือข่ายที่กว้างขวาง ทักษะการกลั่นยาของเธอก็เป็นหนึ่งในระดับพระกาฬ แดร์ริลคงจะได้เรียนรู้อะไรจากเธออีกมาก
แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกท่วมท้น ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นลูกศิษย์ของโอฟีเลียแต่เธอก็เป็นเพียงความหวังเดียวของเขา เขาไม่มีทางเลือกอื่น
ด้วยเหตุนี้ แดร์ริลก้มโค้งคำนับให้เธอ “แดร์ริล ดาร์บี้ ขอยอมรับโอฟีเลีย เลน เป็นอาจารย์ครับ”
โอฟีเลียนั้นปลาบปลื้มปิติ เมื่อในที่สุดความโอหังของเขาก็จางหายไป เธอรู้สึกโล่งใจและหยักหน้า “เยี่ยม เยี่ยม ลูกศิษย์คนดีของฉัน”
“แดร์ริล นั่นไม่ใช่วิธีที่เหมาะสม นายจะต้องก้มโค้งให้ถูกต้อง” อีวานกล่าวเย็นชา
“อีวาน” โอฟีเลียขัดจังหวะ ยิ้มไปที่แดร์ริล “ฉันจะละเว้นประเพณีเหล่านี้ไปก่อน”
เธอมอบสมุนไพรให้กับแดร์ริล