บัญชามังกรเดือด บทที่ 401 ตระกูลฉินแห่งซีเป่ย
ณ ห้องโถง บุคคลสำคัญล้อมรอบ รวมถึงนายหญิงใหญ่ที่นั่งอยู่ด้านในด้วยต่างก็ตกอกตกใจ
“ไท่เจี๋ย？”
“เกิดอะไรขึ้น？”นายหญิงใหญ่ ต่งซวงจุน ที่มีดวงตาใจดีนั้น ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงแวบเกิดขึ้น
ชุดหรูหรา ผมบรอนด์เงินของของเธอ ที่นั่งอยู่ในบ้าน มีอำนาจล้นหลาม
ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่สตรีที่อายุมากแล้ว แต่ทว่า เต็มไปด้วยออร่าของผู้นําที่สูงส่ง ที่กดราชาและนายพลที่เก่งกาจจนมิกล้าสบตา
“ไท่เจี๋ย นายไปจัดการเมืองหยุนชวนไม่ใช่เหรอ？แล้วทำไมถึงมีสภาพแบบนี้？”
“เมื่อวานนายยังรายงานว่า ทั้งหมดราบรื่น วันนี้สามารถสนับสนุนตัวแทนเข้ารับตำแหน่ง จัดการหยุนชวนได้”
“พวกเรากำลังหารือเรื่องแผนการขั้นต่อไปกับนายหญิงใหญ่”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”
ราชาเถียหยิงหนึ่งในราชาทั้งห้า ถามขึ้นด้วยความตกใจ
“นายหญิงใหญ่！”ไท่เจี๋ยหอบอยู่นาน คุกเข่าอยู่บนพื้น พูดด้วยความหวาดกลัวว่า：“คือฉินเทียน！”
“อะไรนะ？”
“ไอ้เจ้าหนุ่มฉิน？” สีหน้าที่ขรึมของต่งซวงจุน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：“พูดให้ละเอียด！”
“ครับ！”
ไท่เจี๋ยที่หวาดกลัวจนสั่น แค่คิดถึงวิธีที่ฉินเทียนใช้สังหารคนอันน่าหวาดกลัวนั้น ตอนนี้เขายังตกใจวิญญาณแทบหลุดจากร่าง
“ตามคำแนะนำของนายหญิงใหญ่ ผมได้พาลูกน้องไปเป็นเจ้าภาพในเมืองหยุนชวน”
“แต่เดิมราบรื่นทั้งหมด วันนี้ จ้าวเฟิงเป็นตัวแทนที่ผมสนับสนุนนั้น ก็สามารถเข้ารับตำแหน่งได้ และแต่งงานกับหญิงสาวแห่งเป่ยเจียง ชื่อว่าหลิวชิงเหยา”
“ตามจากนั้น
พวกเราก็สามารถนำเอาเป่ยเจียงมาไว้ในครอบครองได้อย่างราบรื่น”
“แต่เนื่องจากเรื่องตระกูลจ้าว ทำให้เชื่อมโยงไปถึงฉินเทียน”
“เขาได้ปราบปรามแผนร้ายของจ้าวเฟิง พร้อมลงมือในงานแต่งงาน”
“ผมจึงนัดเขามาที่ด้านนอก ทีแรกพูดเตือนอย่างดี อยากให้เขาออกไป อย่าขัดขวางแผนใหญ่ของตระกูลฉินที่จะเข้ามาแทรกซึมทางตอนใต้”
“คิดไม่ถึง…”
ต่งซวงจุนพูดแบบไม่พอใจว่า：“คิดไม่ถึงแล้วเกิดอะไรขึ้น？”
“ไอเจ้าคนนี้ เขาบังอาจจะมาขัดขวางธุรกิจตระกูลฉินของพวกเราหรือไง？”
ไท่เจี๋ยกัดฟันแล้วพูดว่า：“ใช่”
“ฉินเทียนไม่เพียงแต่ลงมือหนักมาก แถมยังฆ่าลูกน้องของผมตายไปสามราย อีกทั้งยังทำร้ายผมด้วย”
“นายหญิงใหญ่ พวกเราประเมินฉินเทียนต่ำเกินไป”
อะไรกัน？
เมื่อได้ฟังคำพูดของไท่เจี๋ย ทุกคนต่างก็ตกใจ สำหรับความสามารถของมือสายฟ้าไท่เจี๋ย ทุกคนต่างก็รู้ดี
คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินเทียนที่อายุน้อย สามารถทำให้เขาบาดเจ็บหนักถึงขั้นนี้ได้
สีหน้าขรึมของนายหญิงใหญ่ พูดอย่างเย็นชาว่า：“นายพูดจริงงั้นเหรอ？”
“อาการบาดเจ็บของนาย เป็นเพราะเจ้าฉินเทียนเป็นคนทำร้าย？”
“ใช่ครับ！”ไท่เจี๋ยเต็มไปด้วยความอับอาย กัดฟันพร้อมพูดว่า：“เขายังสั่งให้ผมฝากคำพูดมาบอกนายหญิงใหญ่ด้วย”
“เขาบอกว่า นี่เป็นของขวัญที่มอบให้นายหญิงใหญ่ เชื่อว่าหลังจากที่ท่านดูแล้ว คงรู้ว่าขั้นตอนต่อไปควรทำอย่างไรดี”
“นายหญิงใหญ่ นี่เป็นคำพูดของฉินเทียน”
ต่งซวงจุนขมวดคิ้ว จากนั้นพุดอย่างไม่เข้าใจว่า：“ของขวัญที่มอบให้นายหญิงใหญ่？”
“ของขวัญอะไร？”
ไท่เจี๋ยก็ไม่เข้าใจ เขากำลังอยากจะพูดอะไรอยู่นั้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลมหายใจต่ำ สีหน้าเปลี่ยนไปมาก กัดฟันอย่างความทุกข์ทรมาน ใบหน้ามีสีแดงก่ำ
“มือสายฟ้า นายเป็นอะไร？” ราชาเถียหยิงและคนอื่น ต่างก็รีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
ไท่เจี๋ยอ้าปาก เสียงดังอ๊าก จากนั้นก็กระอักเป็นเลือด
อ้วกออกมาทีละรอกๆ กลิ่นคาวเลือดสีแดง สาดกระจายที่พื้น ณ ห้องโถง
กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้าฟุ้งกระจายลอยในอากาศ
จากนั้น เขาก็อ้วกจนตาย
เมื่อเห็นไท่เจี๋ยที่ต้องมาตายอย่างน่าสลดเช่นนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป หวาดกลัวเป็นอย่างมาก
“ไอ้สารเลว！”นานพอสมควรกว่าต่งซวงจุนจะได้สติกลับมา เธอเอาไม้เท้าหัวมังกร กระแทกไปที่พื้นอย่างแรง
“ไอ้เจ้าหนุ่มฉินวางแผนลอบทำร้ายมือสายฟ้า จงใจให้เขามาตายต่อหน้าฉัน
“นี่ก็คือของขวัญที่เขามอบให้ฉัน！”
“เขากำลังเตือนฉัน！”
“หากว่าฉันไปรบกวนเขาอีก นี่ก็จะเป็นจุดจบของฉัน！”
“ไอ้เจ้าหนุ่มฉิน นายนี่มันแน่มากจริงๆ ！”
จากการเกิดโทสะ ทำให้เธอไออย่างรุนแรง
“นายหญิงใหญ่ ดูแลตัวเองด้วย！”
“ถึงแม้ว่าฉินเทียนจะมีปีกนก แต่ทว่าพลังของตระกูลฉิน หากอยากจะทำลายเขา ก็ทำได้ไม่ยาก！”
“นายหญิงใหญ่โปรดสั่งมาเลย！”เถียหยิงนำทุกคนให้รับคำสั่ง
“ไม่ต้องแล้ว！” ต่งซวงจุนเมื่อสงบลง ก็หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า：“ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะต้องวางแผนระยะยาวแล้ว”
“นำคำสั่งฉันไปบอกว่า ตอนนี้หยุดกิจกรรมทางตอนใต้ทั้งหมด หากไม่มีคำสั่งของฉัน คนทั้งหมดในตระกูลฉิน ห้ามไปยั่วไอ้เจ้าหนุ่มฉินอีก”
“ฮึ่ย ราชาทั้งห้านายพลทั้งแปด ทั้งสองราชาที่กลับมาโดยไม่ได้ผลอะไรเลย แถมนายพลคนที่สองยังต้องมาตายอย่างอนาถด้วยน้ำมือของเขา
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ เถียหยิงก็หน้าแดง จากนั้นก้มหัวด้วยความอัยอาย
สองราชาที่ลงมือไปแต่ไม่ได้ผลอะไรกับมาที่นายหญิงใหญ่พูด ในนั้น ก็รวมถึงราชาเถียหยิงด้วย
คนที่ได้สัมผัสกับฉินเทียนในตอนแรกนั้น ก็เป็นราชาเถียหยิงที่นำทีม
ตอนนั้นที่เขานำทีมกองกำลังเงาของเขา ไปที่หลงเจียง ทีแรกคิดว่าเป็นเรื่องเล็ก ที่จะนำฉินเทียนกลับมายังตระกูลฉินเทียนได้สบายๆ
ใครจะไปรู้ว่า กลับผิดพลาดขึ้น
ครั้งที่แล้วฉินเทียนไม่ได้ลงมือฆ่า เพียงแค่ตักเตือน หากยังกล้าส่งคนไปอีก ไปคนหนึ่ง ฆ่าทิ้งคนหนึ่ง ไปสองคน
จากนั้น ก็ที่ฉู่โจว
เจิ้นเทียนหนานหนึ่งในนายพลทั้งแปดคน ไม่เพียงแต่เขาเก็บเอาฉู่โจวพื้นที่ที่เสียไปได้แล้ว นำฉินเทียนกลับมา แถมยังต้องมาจบชีวิตด้วย
ครั้งนั้น ฉินเทียนก็ทำตามอย่างที่เขาได้เคยตักเตือนเอาไว้
หลังจากนั้น ก็มาที่เป่ยเจียง
ราชาถงจิ่งนำคนออกไปด้วยตนเอง ความอับอายของหมาป่าที่พ่ายแพ้อย่างย่อยยับ ราชาเป่ยเจียงต้องสิ้นชีพอย่างล้มเหลว
บวกกับมือสายฟ้าอันดับที่ห้าของแปดนายพลในครั้งนี้ ต้องมาตายต่อหน้านายหญิงใหญ่
นี่ก็หมายถึงที่บอกว่าราชาทั้งสองทำงานแล้วไม่ประสบผลสำเร็จ แถมต้องมาตายอย่างน่าอนาถในน้ำมือของเขาด้วย
หลายเรื่องพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำให้รากฐานของตระกูลฉินสั่นคลอน แต่ว่า ก็ทำลายเลือดเนื้อของพวกเขาไปไม่น้อย
สิ่งที่สำคัญก็คือ ทำให้พวกเขาต้องเสียหน้า！
เมื่อคิดถึงขั้นตอนของฉินเทียนที่ทำอย่างไร้ความปราณี ทุกคนต่างก็เงียบโดยไม่พูดอะไร
ต่งซวงจุนหัวเราะอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉันโทษราชาถงจิ่งของเราผิดไป”
“เขามีพลังแห่งเป่ยเจียงทั้งหมด จัดการฉินเทียนไม่ได้ ทีแรกพวกเราคิดว่า เขาจงใจปล่อยไป”
“ไอ้เจ้าหนุ่มฉินเทียนนี่จัดการยากจริงๆ ถงจิ่งคงจะพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว”
“เขาเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่งในตระกูลฉิน ตระกูลฉินของพวกเรา ไม่เคยละทิ้งต่อขุนนางที่มีผลงาน”
“รบกวนทุกท่าน ใครก็ได้ไปที่จวนราชาถงจิ่ง เพื่อไปขอโทษแทนฉัน นับจากนี้เป็นต้นไป เขาจะกลับมาเป็นอิสระได้อีกครั้ง”
ที่แท้ ต่งซวงจุนนึกว่าราชาถงจิ่งจงใจปล่อยไป จึงสั่งกักตัวเขา
ตอนนี้ เมื่อต้องมาเห็นมือสายฟ้าตายอนาถเช่นนี้ พวกเขาก็รู้ถึงความสามารถของฉินเทียนแล้ว แล้วก็เชื่อว่า ตอนอยู่ที่เป่ยเจียงราชาถงจิ่งก็คงจะพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว
เถียหยิงลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า：“นายหญิงใหญ่ ผมไปเอง”
ต่งซวงจุนพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืน
เธอดูเหนื่อยนิดหน่อย อยากจะไปพักผ่อน
ผู้หญิงที่ดูดีหรูหราคนนี้ครึ่งชีวิตในตระกูลฉิน ไม่เคยยอมแพ้ใคร
ครั้งนี้ เพราะว่าหลานชายของตัวเอง สาบานว่าจะไม่ยอมละทิ้งแผนของทางตอนใต้ การที่เธอไม่พูด แต่ในใจของเธอนั้นจะต้องเสียใจเป็นอย่างมากแน่
แต่ทว่า เมื่อคิดอะไรได้นั้น เธอก็หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า：“ราชาเถียหยิง หลังจากที่นายไปบอกราชาถงจิ่งแล้ว ก็ไปวัดที่นอกเมืองหน่อย”
“ไปบอกเจ้านั่นว่า เขามีลูกชายที่ดีจริงๆ ”
“พวกเขาพ่อลูก คนพ่อขี้ป๊อด ไม่ถามเรื่องการงาน หลบไปบำเพ็ญธรรม”
“ส่วนคนลูก ไร้ความปราณี กล้าต่อกรกับนายหญิงใหญ่อย่างฉัน เอาชีวิตของลูกน้องฉันมาสั่งสอนฉันต่อหน้า”
“ช่างทำให้หญิงชราอย่างฉันมีหน้ามีตาจริงๆ ！”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของราชาเถียหยิงก็แปลกใจ
แต่ว่าเขาลังเลไปครู่หนึ่ง แต่ก็พูดด้วยความเคารพว่า：“ครับ”
ต่งซวงจุนหึเสียงดัง แล้วก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
บทที่ 400 ชอบคุณ
บทที่ 402 จวนราชาถงจิ่ง