บทที่ 212 ควบแน่นกระแสลมจากทั้งเมืองแห่งการศึกษาล่ะ!
ตอนนี้ราวกับว่าเวลาได้ถูกหยุดลง…….
เหลือเพียงแค่พื้นที่สั่นไหวกับเสียงคำรามของลมเป็นฉากหลัง……
โลกนี้ราวกับมีเพียงแค่พวกเขา3คน……
คนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนทรายเหล็กกลางอากาศด้วยสีหน้าแข็งค้าง……
คนหนึ่งที่มีลมหายุเล็กๆด้านหลังพร้อมกับใบหน้าดุร้ายกำลังยกมือไปคนที่หน้า
แข็งค้าง…..
คนหนึ่งที่กำลังกระพือปีกมาทางนี้อย่างไม่คิดชีวิตพร้อมกับพายุหินที่ไล่หลังเธอมา
…….
ภายใต้ชั่วระยะเวลาที่วิกฤตที่สุด เกราะมังกรไร้ลักษณ์ที่สถิตอยู่ในจิตใจวู่หยานก็
ได้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ก่อนที่จะมาปรากฏด้านหน้าเขา!
เกราะโปร่งใสได้เคลื่อนตัวเข้าหาวู่หยานจากนั้นห่อหุ้มตัวเขาไว้ข้างใน ในเวลาเป็น
ตายมันก็ได้ป้องกันมือของแอคเซราเรเตอร์ไว้!
แอคเซราเรเตอร์ช็อค จู่ก็มีเกราะโผล่ออกมาบล็อกมือเขานี่ทำให้เขาตั้งตัวไม่ทัน
มองดูมือของอีกฝ่ายที่เกือบจะแตะตัวเขาอยู่รอมร่อ ทำให้วู่หยานต้องสูดหายใจ
ด้วยความเย็นยะเยือก ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ทำให้เขารู้สึกว่าความตายมันเข้ามา
ใกล้ได้มากเท่านี้เลย…….
เสียงสูดลมหายใจของวู่หยานได้ดึงสติแอคเซราเรเตอร์กลับมา ทำให้เขารู้ตัวว่า
การโจมตีของตัวเองนั่นถูกป้องกันได้อีกครั้ง…….
ในเวลานี้ แอคเซราเรเตอร์ก็มีสีหน้าโกรธเกรี้ยว มือที่แตะเกราะโปร่งใสได้
เปลี่ยนเป็นกำมือจากนั้นใช้พลังเปลี่ยนเวคเตอร์ทันที!
เสียง‘ปัง!’ดังขึ้น เกราะมังกรไร้ลักษณ์ที่ช่วยชีวิตวู่หยานได้แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้น
น้อย จากนั้นพวกมันก็ไหลกลับเข้าไปในจิตใจวู่หยาน…..
แต่นี่ทำให้วู่หยานตอบสนองจนได้ เขาเหวี่ยงมืออย่างแรง นิเอะ โทโนะ โนะ ชา
นะ ฟันไปที่แอคเซราเรเตอร์ทว่าก็ถูกสะท้อนกลับมาทำให้ตัวเขาร่วงลงไปด้านล่าง
ไปที่พื้นที่เต็มไปด้วยเศษหินที่แตกออก ก่อนจะถูกหินเหล่านี้ฝังตัวไป……..
มองดูวู่หยานที่ใช้การสะท้อนเพื่อสร้างระยะห่างจากตัวเอง แอคเซราเรเตอร์ถุย
น้ำลายด้วยความไม่พอใจ เทียบกับการให้มันบาดเจ็บแล้วเขาอยากให้มันตายไป
มากกว่า!
แอคเซราเรเตอร์ตั้งท่าเตรียมตัวพุ่งเข้าไปซ้ำวู่หยาน ทันใดนั่นเองก็เสียงลมดังขึ้น
ราวกับมีอะไรแหวกฝ่าลมมาด้วยความเร็วสูง มีคนมาด้านหลังเขา!
“แกกล้าทำร้ายมาสเตอร์!!”
แอสเทรียมีสีหน้าเย็นชา ในดวงตามีข้อมูลหมุนวนไปมาเกิดเป็นแสงแวบขึ้น ทำให้
แอคเซราเรเตอร์ตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็ได้เหวี่ยงดาบไคเซอร์ใส่ผลคือทำแอค
เซราเรเตอร์กระเด็น!
เป็นไปไม่ได้!
ขณะแอคเซราเรเตอร์ที่กำลังปลิวในหัวเขาก็มีแต่ความคิดนี้ เมื่อรู้สึกได้ถึงความ
เจ็บปวดที่ร่างกายส่งมาในที่สุดเขาก็เข้าใจจนได้ว่าการสะท้อนกลับของเขามันใช้
ไม่ได้ผลเป็นครั้งที่สองแล้ว!
ครั้งแรกยังดีหน่อย ถึงแม้จะไม่ได้สะท้อนการโจมตีไปที่ตัววู่หยาน แต่คลื่นดาบที่
เดิมทีควรจะโดนหน้าอกก็ได้เปลี่ยนทิศทางไปที่ไหล่แทน นี่แสดงให้เห็นว่าการ
สะท้อนยังใช้ได้อยู่
แต่ทว่าครั้งนี้มันใช้ไม่ได้ผลเลย!
ขณะที่สมองแอคเซราเรเตอร์กำลังลัดวงจร แอสเทรียก็ได้กระพือปีกมาปรากฏ
ตรงหน้าแอคเซราเรเตอร์อีกครั้ง สายตาเธอเปร่งแสงวาบอย่างเย็นชา ทำให้แอค
เซราเรเตอร์หน้าเปลี่ยนสี
“ปัง!!”
หลังจากเสียงคนถูกทุบตีดังขึ้น แอคเซราเรเตอร์ก็ได้กระเด็นไปอีกครั้ง จริงการ
สะท้อนของแอคเซราเรเตอร์ยังทำงานดีอยู่ไม่งั้นตัวเขาคงขาดครึ่งไปแล้วไม่จบแค่
รู้สึกเจ็บแบบนี้หรอก
ขณะที่ตัวแอคเซราเรเตอร์ยังคงปลิวอยู่กลางอากาศ แอสเทรียที่มือจับไคเซอร์ก็ได้
ปรากฏที่ด้านหน้าเขาอีกครั้ง…..
“ปัง!!” “ปัง!!” “ปัง!!” “ปัง!!”
บนท้องฟ้า แอคเซราเรเตอร์โดนแอสเทรียตบตัวปลิวครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับเป็น
กระสอบทราย ด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงของแอสเทรียที่ไม่ต่างจากการวาร์ปเธอ
ไม่ปล่อยให้แอคเซราเรเตอร์ได้ตั้งตัว ทุกครั้งที่เขากระเด็นไปแอสเทรียก็จะไปโผล่
ตรงหน้าเขาต่อทันทีจากนั้นตีเขาลอยไปอีกครั้ง!
“บัดซบ!!!”
การสะท้อนทำได้แค่ป้องกันไม่ให้เขาโดนฟันโดยตรง แต่แค่แรงนี่ก็มากพอที่จะทำ
ให้บาดเจ็บแล้ว โดยแอสเทรียตีไปมาเป็นลูกบอลทำให้แอคเซราเรเตอร์ได้รับดา
เมจสะสมไปเรื่อยๆจนตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเจ็บหนักแล้ว!
ร่างกายเจ็บปวดทำให้นันย์ตาแอคเซราเรเตอร์ยิ่งแดงก่ำกว่าเดิมตรงตาขาวเต็มไป
ด้วยเส้นเลือดฝอย เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธถึงขีดสุดแล้ว ใบหน้าบิดเบี้ยวโดนแอสเท
รียตบอีกครั้ง คราวนี้เขากางมือขึ้น!
อากาศรอบๆแอสเทียสั่นไหว ก่อนจะมีลมมารวมตัวกันด้วยความเร็วอันน่าตกใจ
กลายเป็นพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ ภายใต้การการควบคุมของแอคเซราเรเตอร์
มันก็พุ่งไปหาแอสเทรีย!
เป็นเพราะเห็นแอคเซราเรเตอร์ทำร้ายวู่หยานก่อนหน้านี้ ทำให้แอสเทรียของขึ้น
สุดๆเธอเมินเฉยพายุตรงหน้าแล้วกระพือปีกสีขาวบริสุทธิ์ด้วยพลังทั้งหมดก่อเกิด
ความเร็วอันน่ากลัวพาเธอตรงดิ่งหาแอคเซราเรเตอร์!!
ระยะห่างระหว่างนางฟ้าและพายุได้ลดลงเร็วอย่างรวดเร็ว เดิมทีทั้งสองก็อยู่ห่าง
กันไม่มากอยู่แล้ว ดังนั้นด้วยเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งวินาทีทั้งสองก็ได้ปะทะกัน……
เผชิญหน้ากับพายุทอร์นาโด แอสเทรียมีสีหน้าไร้อารมณ์เธอทำเพียงแค่ยกโล่เอจิส
แล้วเปิดใช้มัน!
โดยมีโล่อยู่ด้านหน้าและด้านหลังก็มีปีกที่สะบัดขึ้นลงอย่างบ้าคลั่งเป็นแรงส่งเธอ
ทำให้วินาทีต่อมาเกิดภาพที่เอจิสฉีกพายุออกมา!
เมื่อฝ่าออกมาได้เธอก็บินเข้าหาแอคเซราเรเตอร์ต่อด้วยความเร็วที่ไม่ลดลงเลย!
สีหน้าแอคเซราเรเตอร์เปลี่ยนครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าต่อให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปมาแค่
ไหนก็ไม่สามารถหยุดไม่ให้แอสเทรียมาได้ นางฟ้าสุดทึ่มกำดาบแสงสะบัดใส่เขา
อย่างแรง! ส่งเขาบินไปอีกครั้ง!
โดนตีซ้ำแล้วซ้ำอีก จนในที่เมื่อโดนตีครั้งนี้แอคเซราเรเตอร์ก็กระอักเลือดออกมา
แล้วร่วงลงไปกระแทกพื้นข้างล่างอย่างรุนแรงทำให้โดนเศษซากหินถ่มทับฝังตัวไป
ชะตากรรมเดียวกับวู่หยานเมื่อกี้เลย…….
หลังจากเคลื่อนไหวไปมากถึงขนาดนั้น แต่แอสเทรียก็ไม่มีสัญญาณเหนื่อยหอบ
อะไรเลย เธอทำแค่จ้องไปตรงจุดที่แอคเซราเรเตอร์โดนฝังด้วยแววตาเย็นเยียบ
“ปัง!”
กองหินที่ทับแอคเซราเรเตอร์อยู่ได้ระเบิดออก ก่อนที่จะมีร่างแอคเซ่คลานออกมา
แล้วยืนขึ้นอย่างโงนเงิน เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับดาเมจไปไม่น้อยเลย…..
รู้สึกความเจ็บปวดทั่วร่างกาย แอคเซราเรเตอร์ก็แทบไม่อยากเชื่อตัวเขาที่ไม่เคย
บาดเจ็บมาก่อน ทว่าวันนี้กลับได้รับบาดเจ็บหนักเป็นครั้งแรกในชีวิต ไม่เพียงแต่
ผู้ชายคนนั้นที่ฟันหัวไหล่เขา ยังมีผู้หญิงที่บินได้นี้ที่ทุบตีเขาจนเจ็บแสบไปถึง
กระดูก
เงยหน้ามองสาวน้อยนางฟ้าบนอากาศ แอคเซราเรเตอร์อดไม่ได้ที่จะกระอัก
เลือดออกมาอีกรอบ ปากและเสื้อเขาเปื้อนไปด้วยเลือดที่ทั้งสดใหม่และแห้งไป
แล้ว มองดูสภาพอเนจอนาถแอคเซราเรเตอร์ตัวสั่นเทา
อย่างที่คิด ฉันอ่อนแอจริงๆด้วย…….
ถ้าฉันแข็งแกร่งกว่านี้ก็จะไม่บาดเจ็บ ถ้าฉันแข็งแกร่งกว่านี้ก็จะไม่มีมดปลวกพวก
นี้ปรากฏขึ้นมาอีก ถ้าฉันแข็งแกร่งมากพอก็จะไม่มีใครมาท้าทายฉันอีก ถ้าฉัน
แข็งแกร่งมากพอล่ะก็….แต่ถ้าไม่……..
เขาทำคนอื่นบาดเจ็บอีกแล้ว…..
ถ้าฉันไร้เทียมทาน มันจะดีแค่ไหนนะ? ฉันจะได้ไม่ต้องทำร้ายคนอื่นที่ไม่รู้จักที่
ตัวเองอีก…….
ในเมื่อต้องทำคนอื่นบาดเจ็บ งั้นฉันก็จะทำมันจนวันหนึ่งฉันกลายเป็นไร้เทียม
ทาน!
ฉันต้องเป็น….ให้ได้….ให้ได้
“ฉันต้องกลายเป็นไร้เทียมทานให้ได้!!!”
เสียงคำรามดังสนั่นก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน ลมแรงเริ่มพากันม้วนตัวไปรอบๆ
แอคเซราเรเตอร์ เขาใช้พลังคำนวณเต็มที่เข้าไปควบคุมลม!
ในเมืองแห่งการศึกษาบางจุดที่มีกังหันลม ใบพัดพวกมันเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วจน
ดูราวกับใบพัดพวกนี้จะพังได้ทุกเมื่อ
ลมในเมืองแห่งการศึกษา ได้รวมตัวกันจนตาเปล่าก็ยังเห็นได้แล้วพากันไปใน
ทิศทางนึง ซึ่งทางนี้ได้นำไปหาแอคเซราเรเตอร์!
ภายใต้การควบคุมของแอคเซ่ลมได้บีบอัดกันขึ้นเรื่อยๆ แอสเทรียมีสีหน้า
ประหลาดใจ ไม่นานนักก็เกิดลูกพลาสม่าสีขาวขึ้นตรงจุดศูนย์กลางของลม…….