ตอนที่ 360 พบเจอกับผู้ป่วยทางจิต ขอหมายเลขโทรศัพท์ของคุณหมอคนที่ดูแลคุณหน่อยสิ?
อะไรแต่งงาน?
หลินฟานคิดว่าเขาได้ยินผิดไปเขาไม่รู้จักสาวสวยคนนี้เลยนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราได้พบกันแล้วมันก็ยังไม่ถึงสามนาทีเลยด้วยซ้ำ ทั่งเขาก็ยังไม่รู้แม้แต่ชื่อของอีกฝ่ายผู้หญิงคนนี้นั้นกลับขอแต่งงานกับเขาในทันทีนี่เธอคิดจะทําอะไร?
“คนสวย ผม.. ได้ยินถูกแล้วใช่ไหมคุณตั้งใจจะแต่งงานกับผมนี่มันไม่ตลกเลยนะ”หลินฟาน
สาวสวยพูดกลับมาว่า“คุณได้ยินไม่ผิดหรอกฉันอยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆและฉันก็ได้ตัดสินใจแล้วและฉันเองก็คิดว่าคุณเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมากๆ”
หลินพ่าน ส่ายหัวเขาไม่เข้าใจจริงๆ แล้วกล่าวไปว่า:“คนสวยคุณดูดีมากนะ แต่น่าเสียดายที่คุณมีบางอย่างผิดปกติทางจิตหรือเปล่า? หมอของคุณเป็นใคร?คุณได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้ยังไง?”
มีผู้หญิงธรรมดาๆที่ไหนจะมาแต่งงานกับคนแปลกหน้าเช่นนี้เว้นแต่จะเป็นผู้ป่วยทางจิต.. หลินฟานรู้สึกจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะแอบออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช
สาวสวยในขณะนี้ก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาแล้วและเธอก็ได้พูดไปว่า “น้องชายฉันไม่ได้ป่วยจริงๆฟังฉันนะเรื่องมันเป็นแบบนี้ตอนแรกฉันได้นัดผู้ชายคนหนึ่งมาแต่งงานในวันนี้ แต่ผู้ชายคนนั้นกลับหนีไปเสียก่อนฉันไม่มีทางเลือกจริงๆฉัน.. คือวันนี้ ..ฉันต้องแต่งงานจริงๆและนั้นฉันก็ได้พบคุณ. .. แล้วเมื่อฉันเห็นคุณ ..คุณดูใจดี และดูอบอุ่นใจมากๆ
หลินฟาน ถอนหายใจ.. แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดว่า “คนสวย คุณช่วยบอกหมายเลขโทรศัพท์ของหมอคนที่ดูแลคุณมาให้ผมหน่อยสิ? ผมจะได้โทรไปหาเขาและขอให้
เขามารับคุณกลับไปที่โรงพยาบาลหรือไม่งั้น.. จะให้ผมพาคุณกลับไปก็ได้นะ”
สาวสวยปาดเหงื่อที่เย็นเยียบของเธอแล้วพูดไปว่า “ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่แรก โอเค.. เรามาทําความรู้จักกันก่อน สวัสดีฉันชื่อเว่ยชิงเสวี่ย
หลินฟานกล่าวว่า “สวัสดี ผมชื่อ หลินฟาน”
สาวสวยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าชื่อหลินฟานนั้นดูไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแต่ชุดพนักงานส่งของที่หลินฟานใส่อยู่ได้ปัดเป่าความคิดของเธอออกไปในทันที
“หลินฟานมันก็เป็นอย่างนี้ฉันต้องรีบหาใครสักคนมาแต่งงานกับฉันไม่ต้องห่วงเราไม่ได้แต่งงานกันจริงๆหรอกแค่แต่งงานกันปลอมๆฉันไม่ต้องการแต่งงานกับคนที่ครอบครัวของฉันหามาให้ และตราบเท่าที่ฉันแต่งงานแล้วทางครอบครัวของฉันก็จะมาบังคับให้ฉันแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ชอบได้อีก”เว่ยชิงเสวี่ยกล่าว
หลินฟานพ่นลมหายใจออกมาปรากฏว่าเธอใช้เขาเป็นโล่
“ทําไมคุณถึงมองมาที่ผม ผมไม่ได้รู้จักคุณและคุณเองก็เช่นกัน” หลินฟานกล่าว
เว่ย ชิงเสวี่ย กล่าวว่า“ฉันเองก็ทําอะไรไม่ได้แล้วเช่นกันเดิมทีฉันได้ไปหาเพื่อนร่วมชั้นเก่าและขอให้เขามาแกล้งแต่งงานปลอมๆกับฉันเรานัดเจอกันที่สํานักงานกิจการพลเรือนในวันนี้ฉันรอเขาอยู่ที่นี่มาครึ่งวันแล้วเพื่อนคนนี้ก็ยังไม่มาและไม่นานเขาก็เพิ่งโทรมาหาฉันแล้วบอกว่าเขาป่วยไม่สามารถมาได้ที่ฉันต้องมารอเขาอยู่ตั้งครึ่งค่อนวันมันช่างไร้ประโยชน์จริงๆ”
หลินฟานกล่าวว่า“อาจเป็นเพราะเขาคิดว่ามันเป็นงานหนักดังนั้นคุณจึงคิดจะให้ผมแบกรับงานหนักขนาดนี้แทนใช่ไหม?”
เว่ย ชิงเสวี่ยยิ้มแล้วพูดว่า“คุณอย่าพูดอะไรที่มันออกจะน่าเกลียดขนาดนั้นจะได้ไหม?จะต่อรองราคาเท่าไหร่มันก็ไม่สําคัญหรอก ตราบใดที่คุณเต็มใจจะช่วยฉันฉันจะไม่ปฏิบัติต่อคุณแย่ๆอย่างแน่นอน”
หลินฟานกล่าวว่า“นี่คุณหมายความว่าไงนี่คุณจะให้เราเล่นละครหลอกลวงผู้คนอย่างนั้นใช่ไหม?”
รถแล่นผ่านหน้าไปไม่ถึงชั่ววินาทีแต่เว่ยชิงเสวี่ยกลับเข้าใจมันในทันทีใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วเธอก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า : “เดี๋ยวก่อน! นี่เราแต่งงานกันปลอมๆแน่นอนว่าเราไม่เหมือนคู่รักกันจริงๆหลังจากที่เราแต่งงานกันเราไม่สามารถนอนด้วยกันได้คุณไม่สามารถทําแบบที่คู่รักจริงๆเขาทําได้อย่างมากที่สุดเมื่อเราอยู่ต่อหน้าผู้คนก็แค่จับมือกันแล้วแกล้งทําเป็นคนรัก อย่างมากที่สุดเราก็ได้ชื่อว่าเป็นสามีและภรรยาแต่ท้ายที่สุดแล้ว เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันฉันสามีภริยาได้!”
หลินพ่าน ส่ายหัว แล้วพูดออกมาว่า “มันดูไม่คุ้มค่าเลยที่จะให้ผมแต่งงานกับคุณแล้วนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเป็นม่าย(1) แล้วนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่บอกให้ผมไปแขวนคอตายใต้ต้นไม้เพราะผมไม่สามารถจับต้องอะไรได้เลยนี่จะให้ผมคิดยังไง?อย่าทิ้งป่าทั้งผืนเพื่อต้นไม้เพียงต้นเดียว(2) ใช่!มันไม่น่าแปลกใจเลยที่เพื่อนร่วมชั้นเก่าของคุณป่วยตอนนี้ดูเหมือนผมจะป่วยเหมือนกัน ขอโทษนะผมขอตัวก่อนล่ะ”หลินฟานปฏิเสธอย่างเด็ดขาดและวางแผนที่จะหลบหนี
เขายังโสด และยังไม่ได้แต่งงาน และก็มีผู้หญิงสวยๆ นับไม่ถ้วนที่รอให้เขาเลือกถ้าเขาแต่งงานกับ เว่ย ชิงเสวี่ยสาวสวยจํานวนนับไม่ถ้วนเหล่านี้ก็ไม่ได้รับส่วนแบ่งใดๆจากเขาอีกนะสิ.. และเว่ย ชิงเสวี่ย เองก็แตะต้องไม่ได้ นี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับการเป็นพระ!ถูกไหมล่ะ?เมื่อเห็นว่าหลินฟานกําลังจากไปเว่ยชิงเสวี่ยก็รีบพูดขึ้นว่า “1 ล้าน!”
หลินฟาน หยุด แล้วพูดขึ้นว่า : “อะไรนะ?”
เว่ยชิงเสวี่ยกล่าวว่า : “ตราบเท่าที่คุณเต็มใจช่วยฉัน ฉันจะจ่ายเงินให้คุณ 1 ล้านหลังจากเสร็จสิ้นเรื่องนี้แล้วและเพื่อแสดงความจริงใจของฉันฉันจะให้เงิน 200,000 กับคุณก่อนเพื่อเป็นค่ามัดจํา และเมื่อเราหย่าร้างกันเสร็จแล้วฉันจะให้ส่วนที่เหลืออีก 800,000
หลินฟานกล่าวทันทีว่า“โอเค.. ลาก่อน”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลินฟานอาจยังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ตอนนี้ 1 ล้านมันไม่ใช่เงินมากมายอะไรสําหรับเขาเลย…
ไม่ต้องพูดถึงว่าระบบให้เงินสดแก่เขา 1 แสนล้านในตอนเริ่มต้น แม้ว่าเมื่อเร็วๆนี้ระบบจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้น แต่เขาก็ยังได้รับเงินสด 5 ล้านที่ระบบส่งมาให้เขาทุกวันและในช่วงครึ่งเดือนที่ ผ่านมาเขาก็มีเงินเข้าบัญชีเกือบ 100 ล้าน…
1 ล้านสําหรับเขามันจะเป็นอะไรได้นี่พยายามจะซื้อเขาด้วยเงิน 1 ล้านมันจะดูไร้เดียงสาเกินไปหน่อยไหม?
นี่มันอะไรกัน!
1 ล้าน ไม่สามารถทําให้ หลินฟานยอมรับได้?
เว่ย ชิงเสวี่ย เป็นกังวลขึ้นมาหลินฟานเห็นได้ชัดว่าเป็นพนักงานส่งของ และเขาก็ทําเงินได้เดือนละ 10,000 ต่อเดือนและหากจะเก็บเงินให้ครบ 1 ล้านนั้นมันก็เทียบเท่ากับเงินเดือน 100 เดือนของเขา
“คุณลองคิดดูอีกทีสิ คุณเป็นพนักงานส่งของ คุณทําเงินได้ต่อเดือนก็ 10,000 หยวน และหากคุณไม่ต้องกินต้องดื่มก็ต้องใช้เวลากว่า 100 เดือนถึงจะเก็บเงินได้ขนาดนี้แล้วนั่นมันก็มากกว่า 8 ปีเลยนะแล้วตราบใดที่คุณยอมรับข้อเสนอของฉันคุณก็ใช้เวลาน้อยกว่า 8 ปีเลยด้วย”เว่ยชิงเสวี่ยวิเคราะห์ให้หลินฟาน
หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า “ขอบคุณ ผมไม่ได้ต้องการเงินจํานวนนี้”
เว่ย ชิงเสวี่ยกล่าวว่า“หรือคุณคิดว่า.. มันน้อยเกินไปงั้นคุณก็ให้ราคามาสิเราสามารถต่อรองกันได้
หลินฟาน กล่าวว่า “เฮ้.. คุณผู้หญิงที่ผมพูดไปนะมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องเงิน
เว่ยชิงเสวี่ยเป็นกังวลเล็กน้อย: “แล้วคุณจะช่วยฉันได้ยังไงคุณบอกเงื่อนไขของคุณมาก็ได้ฉันต้องการให้คุณช่วยจริงๆ”
หลินฟาน กล่าวว่า “ทําไมคุณถึงได้เจาะจงมาที่ผมคุณเองก็ดูสวยมากถึงกับสามารถใช้เงินได้เป็นล้านครอบครัวของคุณก็ต้องรวยใช่ไหมล่ะ?และนั้นก็ต้องมีผู้ชายหลายคนที่เต็มใจที่จะรับประโยชน์ในเรื่องนี้”
เว่ย ชิงเสวี่ย กล่าวว่า : “มันก็คงจะดี ถ้าหาใครซักคนได้ง่ายขนาดนั้น ที่ฉันกําลังมองหาอยู่ก็ต้องมีบุคลิกที่น่าเชื่อถือได้ก่อนเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ทรยศต่อฉันและประการที่สองฉันไม่สามารถปล่อยให้ครอบครัวของฉันรู้ได้ด้วยแล้วการที่จะหาบุคคลเช่นนี้ มันก็ยากเกินไปผู้คนที่ฉันรู้จักโดยทั่วไปแล้วครอบครัวของฉันเองก็รู้จักดีและพวกเขาก็จะรู้ในทันทีว่าพวกเราแกล้งท่า”
หลินฟานกล่าวว่า“ก็นั้นแหละเราไม่ได้รู้จักกันดังนั้นคุณจะรู้ได้ยังไงว่าผมเชื่อถือได้?”เว่ยชิงเสวี่ยกล่าวว่า“ก็ฉันเห็นคุณช่วยผู้หญิงที่ต้องการจะหย่าคนนั้นด้วยสายตาของฉันเองไงในสังคมปัจจุบันมีคนที่กล้าหาญเพียงไม่กี่คนที่กล้าเข้าไปช่วยเหลือเมื่อเห็นความไม่เท่าเทียมกันในสังคมเพราะแม้แต่การช่วยเหลือผู้สูงอายุก็ยังจะถูกแบล็กเมล์กันได้เลยและหัวใจของผู้คนก็ค่อยๆเฉยเมยกันไปในที่สุดและนั้นเองที่ฉันได้เห็นบุคลิกและคุณค่าของคุณแม้ว่าฉันจะพบเห็นคุณเป็นครั้งแรกแต่คุณก็ได้รับความไว้ใจจากฉันแล้วนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
หลินฟาน กล่าวว่า “แล้วอย่างที่สองล่ะ”
เว่ย ชิงเสวี่ยกล่าวว่า:“ประการที่สองคุณเก่งเรื่องการต่อสู้ ชายที่หย่าร้างคนนั้นดูแข็งแกร่งอย่างมากแต่คุณก็จัดการเขาได้ถ้าคุณยินดีจะช่วยฉันคุณก็สามารถจัดการกับภัยคุกคามจากครอบครัวของฉันได้ในอนาคตและฉันเองก็ไม่ต้องมากังวลว่าคุณจะขายฉันด้วย”
เว่ย ชิงเสวี่ยกล่าวว่า“แล้วประการที่สามนั้นก็คือคุณเองก็ดูเป็นคนแปลกหน้าสําหรับครอบครัวของฉันพวกเขาไม่รู้จักคุณดีและไม่แน่ใจว่าเรากําลังแกล้งทํากันอยู่ดังนั้นจากในทุกๆด้านที่ฉันกล่าวมาคุณคือผู้ที่สมบูรณ์แบบสําหรับฉันน้องชายคุณจะช่วยฉันได้ไหม?”หลินฟานกล่าวว่า“ขอบคุณมากสําหรับคําชมของคุณแต่ผมขอโทษจริงๆผมไม่สนใจเรื่องนี้”เว่ยชิงเสวี่ยกล่าวว่า“นี่พรุ่งนี้ครอบครัวของฉันจะนัดบอดให้ฉันแล้วถ้าเราไม่แต่งงานกันวันนี้พรุ่งนี้ฉันจะหนีไม่พ้นแน่นอนว่า1ล้านไม่สามารถทําให้คุณสนใจมันได้แล้วอะไรที่ทําให้คุณเต็มใจที่จะช่วยฉันได้?”
หลินฟานนิ่งจริงๆเขาไม่มีการความเคลื่อนไหวใดๆเลยจริงๆไม่ว่าเขาจะพิจารณาเรื่องนี้อย่างไรมันก็ไม่มีเรื่องใดดีสําหรับเขาไม่จําเป็นต้องให้เขาแกล้งแต่งงานกันปลอมๆด้วยเงินเพียงแค่ 1 ล้านแต่ในเวลานี้เองติ้ง!
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นในหัวของ หลินฟาน
(1)[ไม่ต่างอะไรกับการเป็นม่าย (+2? )] – ความเป็นม่ายคือการที่ผู้ชายหรือผู้หญิงไม่ได้อยู่ด้วยกันการเป็นม่ายเป็นชีวิตรักของสามีภรรยากันแต่ก็ไม่ใช่สามีภริยาถึงจะอยู่ด้วยกันแต่ก็เคารพซึ่งกันและกัน
(2)[อย่าทิ้งป่าทั้งพื้นเพื่อต้นไม้เพียงต้นเดียว (7 )] – “อย่า ทิ้งทั้งป่าเพื่อต้นไม้ต้นเดียว”ความหมายมันก็คือ… การเลือกป่าทั้งหมดหมายความว่าคุณไม่ได้เจาะจงใดๆเกี่ยวกับความรู้สึกของคุณเพียงแต่เราไม่ควรตัดสินใจเร็วจนเกินไป บางครั้งถึงเวลาก็ต้องมองให้ไกลและอย่าพึ่งพิงต้นไม้ที่อยู่ข้างๆ คุณถ้าเราเลือกต้นไม้ต้นนั้นเราก็พอใจได้กับมันดังนั้น อย่าทิ้งทั้งป่าเพียงเพราะต้นไม้ต้นเดียว…