บทที่ 214 ทุ่มสุดตัว! ซุปเปอร์ดาบโฟตอนความถี่สูงล่ะ!
ความพยายามทั้งหมดของเขาต้องสูญเปล่าด้วยเรลกันของวู่หยานทำให้แอค
เซราเรเตอร์หน้าซีด สายตาที่มองวู่หยานนั่นเต็มไปด้วยไอสังหารข้นคลั่ก ในใจคิด
อยากจะแล่เนื้อถือหนังวู่หยานทั้งเป็น!
หอบหายใจถี่รัว ตาวู่หยานแทบจะปิดอยู่รอมร่อด้วยพิษบาดแผล เขายืนตัวโงน
เงนไปมา นี่ถือว่าปฏิหารแล้วที่เขายังยืนอยู่ได้
โดนแรงเต็มกำลังของตัวเองสวนกลับมาด้วยความแรงที่มากกว่าเดิม แล้วยังมี
บาดแผลที่ได้รับจากการร่วงตกกระแทกพื้นโดยตรงอีกโดนหินน้อยใหญ่มากมาย
กลบฝังปิดท้าย นี่ถ้าเป็นคนปกติธรรมดาล่ะก็คงจะตายไปนานแล้ว
นอกจากนี้เพราะโดนฝังอยู่ใต้กองหินนานเกินไปทำให้เขาขาดออกซิเจนตอนนี้
ร่างกายเขาส่งสัญญาณแจ้งเตือนไม่หยุด พูดได้เลยว่าการที่วู่หยานลุกขึ้นยืนมาได้
นี่เป็นเพราะใจล้วนๆ
แล้วเมื่อกี้ยิง เรลกัน ไปหนึ่งครั้งก็ได้ใช้พลังของเขาไปจำนวนไม่น้อยเลย ถึงเขาจะ
เป็นเลเวล5ระดับเดียวกับมิโคโตะตอนถูกอัญเชิญมา แต่ว่ามันก็ยังมากเกินไป
สำหรับสภาพวู่หยานในตอนนี้อยู่ดี ดังนั้นวินาทีต่อมาตัวเขาก็ล้มลงไป
มือคู่ขาวนวลได้ยืนออกมาจับเขาเอาไว้ตอนกำลังล้มพอดี แอสเทรียช่วยพยุงตัววู่
หยาน
“มาสเตอร์! ไม่เป็นอะไรนะ!”
มองดูสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของแอสเทรีย วู่หยานก็ยิ้มอ่อนๆให้เธอ “..ฉัน
…ไม่เป็น..ไร….”
จากนั้นวู่หยานก็หันหัวไปมองแอคเซราเรเตอร์ เมื่อมองเห็นสภาพโชกเลือดของ
อีกฝ่าย เขาก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะถามแอสเทรียว่า “แอส
เทรีย นี่เธอโจมตีแอคเซราเรเตอร์ได้เหรอ?”
“ได้ค่ะ! มาสเตอร์!”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็โล่งอก ในเมื่อแอสเทรียรู้วิธีแก้ทางการสะท้อนของแอค
เซราเรเตอร์ งั้นตราบใดที่เขาคอยระวังไม่ให้แอคเซราเรเตอร์ใช้ลูกบอลพลาสม่า
ได้ การจะชนะมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป!
เป็นเพราะได้สูดอากาศบริสุทธิ์ไปพอสมควร ทำให้อาการอ่อนแอจากการขาด
ออกซิเจนได้ทุเลาลงไปเยอะและยังช่วยฟื้นฟูเรี่ยวแรงให้วู่หยานอีก ดังนั้นเขาจึง
ปล่อยตัวแอสเทรีย
“แอสเทรีย งั้นต่อจากนี้หน้าที่โจมตีหลักเป็นของเธอ!”
วู่หยานมองแอสเทรียแล้วพูดว่า “ด้วยสภาพของฉันตอนนี้สามารถยิง เรลกัน ได้
อีกหนึ่งครั้ง ดังนั้นฉันจะคอยหาโอกาสสนับสนุนเธอเอง ส่วนหน้าที่เธอเธอคือหา
โอกาศเอาชนะแอคเซราเรเตอร์ซะ!”
“เข้าใจแล้วค่ะ! มาสเตอร์!”
ถึงแม้เธอจะอยากให้วู่หยานไปพักมากๆ แล้วปล่อยให้เธอจัดการแอคเซเรอ…เรอ
อะไรสักอย่างนี่เอง แต่ว่าเมื่อเธอเห็นสีหน้ามุ่งมั่นของวู่หยานถึงแม้หน้าจะยังซีด
ขาวอยู่ก็ตาม ทำให้แอสเทรียอ้าปากพูดความคิดตัวเองไม่ออก
วู่หยานลังเลชั่วครู่ แล้วพูดขึ้นมาว่า “อย่าฆ่ามันนะ……”
ได้ยินแบบนี้ แอสเทรียก็เบิกตาด้วยความสับสนงุนงง แต่เธอก็ไม่ถามอะไรวู่
หยานบอกให้เธอทำอะไรเธอก็จะทำตามทั้งหมด!
ในมือกำเหรียญไว้ ในหัวเปิดใช้การคำนวณเต็มกำลัง แต่ว่าก็ไม่ได้ยิงออกมา แค่
เตรียมพร้อม
“ไปได้!!”
ดาบไคเซอร์พุ่งออกมาจากเอวของเธอ แอสเทรียตวัดดาบทีนึง แล้วบินพรวดเข้า
หาแอคเซราเรเตอร์!
“!!!”
สีหน้าแอคเซราเรเตอร์กลายเป็นบิดเบี้ยว เขารู้ว่าการสะท้อนของตัวเองใช้ไม่
ได้ผลกับยัยบ้านี่ และเขาเองก็ไม่กล้ารับการโจมตีของเธออีกครั้งด้วย ดังนั้นเขาจึง
กระทืบเท้า!
เศษซากหินบนพื้นหมุนวนอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาปกคลุมตัวแอคเซราเรเตอร์กลาย
เป็นชุดเกราะหิน!ไม่มีผิวส่วนไหนที่ไม่มีเกราะประทับอยู่! จากนั้นเขาก็กางมือ
สร้างพายุทอร์นาโดขึ้นแล้วให้มันไปเป่าตัวแอสเทรีย!
ลมพายุไม่สามารถคุกคามแอสเทรียได้เลยแม้แต่น้อย เธอไม่แม้แต่จะใช้เอจิส ปีก
ด้านหลังโบกสะบัดวูบนึงก็พาตัวเธอหลบพายุนี่ได้แล้ว!
ดาบไคเซอร์ฟันไปที่แอคเซราเรเตอร์ผลคือชุดเกราะเขาพังทลาย เมื่อแอสเทรียคิด
จะฟันซ้ำไปอีกทีเธอก็พบว่าตัวอีกฝ่ายได้หายไปแล้ว!
ขณะเดียวกันก็มีพายุทอร์นาโด4ลูกตกลงมาจากฟ้ามากดทับตัวแอสเทรีย!
โดนพายุ4ลูกกดตัวแต่แอสเทรียก็ยังไร้บาดแผล เธอตวัดไคเซอร์ไปด้านหลังตัด
พายุจนขาดครึ่งหมด! จากนั้นกระพือปีกเธอก็ไปปรากฏตัวด้านหน้าแอคเซราเร
เตอร์ทันที!
ใบดาบฟันไปที่แอคเซราเรเตอร์อย่างรุนแรงและด้วยวิธีบางอย่างมันจึงสามารถ
เจาะทะลุการสะท้อนมาถึงตัวเขาได้!
ด้วยวิธีที่เรียบง่ายที่สุด ดาบไคเซอร์ในมือแอสเทรียราวกับเปลี่ยนไปเป็นไม้เบส
บอลแล้วแอคเซราเรเตอร์เป็นลูกบอล เธอหวดเขาอย่างแรงยังกับอยากจะทำโฮม
รัน ผลคือแอคเซราเรเตอร์กระเด็นไปไกล!
จู่ๆแสงสีฟ้าก็เปล่งออกมาจากดาบไคเซอร์ พร้อมกันนั่นดาบก็ได้ขยายใหญ่ขึ้น!
ภายใต้แสงระยิบระยับ ดาบได้ยืดยาวออกไปและใหญ่ขึ้นด้วย มันโตขึ้นจนยาว
กว่าหลายสิบเมตรจึงหยุด ณ ตอนนี้มันไม่เกินไปเลยที่จะเรียกมันว่าโครตดาบ
ใหญ่! แอสเทรียชูมันขึ้นเหนือหัว!
อันตราย! อันตราย! อันตราย! อันตราย! อันตราย!!!
นี่คือสิ่งที่สัญชาติญาณในตัวแอคเซราเรเตอร์กำลังร่ำร้องออกมาไม่หยุด! ทำให้ตัว
เขาสั่นอย่างแรง!
ในดวงตาสีแดงของเขาได้สะท้อนเพียงดาบแสงใหญ่ยักษ์เพียงส่วนนึงเท่านั่นมัน
ยาวเกินไป แอคเซราเรเตอร์กัดฟันแน่นฝืนบังคับหยุดร่างกายไม่ให้สั่น
ดาบยักษ์ของแอสเทรียได้แผ่กระจายพลังงานอันมหาศาลออกมา ทำให้แอค
เซราเรเตอร์มีสีหน้าหนักอึ้ง เขามีความรู้สึกว่าถ้าตนรับการโจมตีนี้ไม่ได้เขาได้แพ้
แน่!
สัมผัสได้ถึงความกลัวในใจ แอคเซราเรเตอร์ได้บ้าคลั่งราวหมาป่าที่จนตรอก
ดวงตาได้แดงชานอย่างถึงที่สุด!!
“ถ้างั้น ก็มาดูกันว่าใครจะอึดกว่า!”
จากนั้น กระลมก็ได้ไหลไปรวมตัวบนหัวแอคเซราเรเตอร์เหมือนก่อนหน้านี้!
ขณะที่ลมได้มารวมกันก็ได้เกิดบอลแสงเล็กๆขึ้นอีกครั้ง มือทั้งสองของแอคเซราเร
เตอร์ชูขึ้นฟ้าราวกับกำลังขอแบ่งพลังจากทุกคน ลมจากทั่วทิศทั่วทางได้ถูกบีบอัด
เข้ากับบอลแสง!!
ทว่าจังหวะนี้เอง ราวกับหนังฉายซ้ำ เมื่อบอลพลาสม่าเกือบจะสร้างสำเร็จก็มี
ลำแสงสีส้มยิงมาที่เหนือหัวแอคเซราเรเตอร์แล้วทำลายบอลพลาสม่า!
“ไอ้บัดซบบบบ!!!” แอคเซราเรเตอร์ตะโกนด่าออกมาด้วยความคลั่ง ทว่าวู่หยาน
ไม่สนเขาหันไปตะโกนใส่แอสเทรียบนฟ้า
“ตอนนี้แหละ!”
“ฮ่ะ!” แอสเทรียตะโกนออกมาสั้นๆ เธอจับดาบด้วยสองมือก่อนจะเหวี่ยงลงมา!
โล่สะท้อนของแอคเซราเรเตอร์ขาดออกราวกับเป็นเต้าหู้โดนมีดตัด ครั้งนี้ไม่มีการ
ใช้จุดอ่อนของเขาแต่เป็นการใช้พลังที่เหนือกว่าอย่างมากผ่าการสะท้อนออก!
จากนั้นก็ฟันไปที่ตัวผอมแห้งของแอคเซราเรเตอร์!
เลือดสาดกระจายขึ้นฟ้า!
มองไปยังอกตัวที่มีเลือดพุ่งไม่หยุดด้วยความไม่อยากเชื่อ เมื่อความรู้สึกอย่าง
รุนแรงส่งมาเขาก็หมดสติแล้วร่วงลงพื้นไป……
“ติ๊ง! เควส2สำเร็จ! ได้รับรางวัลสุ่มอัญเชิญ! ขอเชิญยูสเซอร์เข้ามาที่หน้า
อัญเชิญ!”
“ติ๊ง! เควส3เปิด!”
เสียงแจ้งเตือนเควส2สำเร็จดังขึ้นมาพร้อมกัยเสียงเควส3เปิด ทำให้วู่หยานรู้ว่า
แอคเซราเรเตอร์ถูกเขาและเธอเอาชนะได้แล้ว!
ถอนลมหายใจออกหนักๆหนึ่งที จากนั้นความรู้สึกเหน็กหน่วยอย่างรุนแรงก็พุ่ง
โจมตีเขา ทำให้วู่หยานตาปิดโดยที่ไม่มีแม้แต่เวลาจะดูรายละเอียดเควส3
เหมือนกับแอคเซราเรเตอร์ เขาเองก็ร่วงลงพื้น!
ก่อนที่สติจะขาดหายไป วู่หยานเห็นลางๆว่าบนฟ้าแอสเทรียได้บินมาหาเขา ยังมี
ร่างที่คุ้นเคย3คนวิ่งมาทางเขาจากจุดที่ห่างออกไป……