แดนนิรมิตเทพ บทที่ 463
“หวัดดีทุกคน!” มู่หรงยานเอ๋อร์ยิ้มแย้ม สายตากวาดมองทุกคน ไม่เว้นไว้แม้แต่คนเดียว ทำให้ทุกคนรู้สึกเท่าเทียมกัน และแอบรู้สึกดีใจ
สุดท้าย สายตาของมู่หรงยานเอ๋อร์หยุดลงที่ตัวของเฉินโม่สักพักอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าที่สวยงามเห็นได้ชัดว่ามีความดีใจปรากฏขึ้น
“ขอบคุณที่มาร่วมงานวันเกิดของฉัน ยานเอ๋อร์ขอบคุณมาก!” มู่หรงยานเอ๋อร์โค้งตัวลงเล็กน้อย
“ยานเอ๋อร์ไม่ต้องเกรงใจกันเกินไป วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ จะขาดพวกเราไปได้ยังไงกันละ?” หยู่เหวินเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม ยืนตัวตรงพยายามทำให้ตัวเองดูแตกต่างจากคนอื่น
หยู่เหวินฟางเฟยรีบเข้าไปคล้องแขนสวยงามที่ขาวนวลของมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วพูดอย่างอิจฉาว่า “น้องยานเอ๋อร์ วันนี้เธอสวยมากจริงๆ!”
“ขอบใจนะเฟยเฟย!เธอเองก็สวยมากเหมือนกัน!” มู่หรงยานเอ๋อร์พูดยิ้มๆ แต่สายตากลับหันไปมองเฉินโม่ที่อยู่มุมห้องอย่างห้ามใจไม่ได้
การกระทำเพียงเล็กน้อยนี้ของมู่หรงยานเอ๋อร์ กลับถูกคนที่คอยจับตามองสังเกตเห็น แววตาของหยู่เหวินเฉิงมีความชั่วร้ายปรากฏขึ้นมา เขารู้ว่าทิศทางที่มู่หรงยานเอ๋อร์มองไปมีคนอยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น
หยูเจียหาวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเจิ้งหยวนฮ่าว ในแววตาก็ปรากฏความริษยาขึ้นมาด้วยเช่นกัน แม้ว่าเขาจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับมู่หรงยานเอ๋อร์ แต่ทำไมไอ้ขยะอย่างเฉินโม่คนนั้นมีสิทธิ์อะไรที่ได้รับความโปรดปรานจากมู่หรงยานเอ๋อร์?
สายตาของอานเข่อเยว่สับสน คิ้วขมวดแน่น บางทีความรู้สึกที่มู่หรงยานเอ๋อร์มีต่อเฉินโม่ อาจจะเยอะมากกว่าที่เธอคาดเดาไว้
เมื่อมีหยู่เหวินฟางเฟยเริ่มนำก่อน หญิงสาวอีกหลายคนจึงเริ่มเข้าไปทักทายกับมู่หรงยานเอ๋อร์ ล้อมตัวมู่หรงยานเอ๋อร์ไว้ ต่างก็เอาแต่พูดคุยกันไม่หยุด ดูครึกครื้นอย่างมาก
ชายหนุ่มพวกนั้นเห็นว่าพูดแทรกไม่ทัน จึงคิดหาวิธีที่จะเบียดเข้าไปแล้วล้อมมู่หรงยานเอ๋อร์ไว้เพื่อพูดคุยด้วย
มู่หรงยานเอ๋อร์พูดคุยตอบกลับอย่างใจเย็น ใบหน้าที่สวยงามมีรอยยิ้มบางๆยู่เสมอ ดูมีความอ่อนโยนสวยสง่า
พูดคุยกันได้สักพัก หยู่เหวินเฉิงก็กระแอมออกมา แล้วพูดเสียงดังว่า “เพื่อนๆ เงียบก่อนนะ วันนี้เป็นวันเกิดของยานเอ๋อร์ ยานเอ๋อร์คงจะต้องยุ่งมากแน่นอน ทุกคนก็รีบทักทายพูดคุย อย่าได้เสียเวลายานเอ๋อร์มากนัก รอไว้ให้พวกเรารวมตัวกันเองแล้วค่อยคุยกันอีก!”
“คุณชายเฉิงพูดถูก พวกเรามายินดีให้กับวันเกิดของคุณหนูยานเอ๋อร์กันก่อนดีกว่า!” ชายหนุ่มคนหนึ่งที่อยากจะประจบหยู่เหวินเฉิงพูดขึ้นมา
ทุกคนจึงได้ปล่อยตัวยานเอ๋อร์แล้วเงียบสงบลง
“คุณหนูยานเอ๋อร์ สุขสันต์วันเกิดครับ ขอให้สวยงามอ่อนเยาว์ตลอดไปนะครับ!” ชายหนุ่มคนหนึ่งหยิบกล่องไม้ออกมา แววตาที่มองมู่หรงยานเอ๋อร์ เต็มไปด้วยความร้อนแรง
“ขอบใจนะหวางหลิน!” มู่หรงยานเอ๋อร์รับกล่องไม้มาด้วยรอยยิ้มและตอบกลับ
“ยานเอ๋อร์ สุขสันต์วันเกิด!” คนอื่นเองต่างก็รีบหยิบเอาของขวัญที่เตรียมไว้ออกมา และมอบให้กับมู่หรงยานเอ๋อร์
หลังจากพวกลูกคนรวยในเขตเจียงหนานมอบของขวัญให้เสร็จแล้ว พวกหยูเจียหาว เจิ้งหยวนฮ่าว อานเข่อเยว่ถึงได้เริ่มมอบของขวัญให้กับมู่หรงยานเอ๋อร์
สุดท้ายเหลือเพียงแค่หยู่เหวินเฉิงและเฉินโม่ที่ยังไม่ได้มอบของขวัญให้
มู่หรงยานเอ๋อร์ขอบคุณทุกคน สุดท้ายแล้ว สายตาก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางชายหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่ตรงมุมห้อง
คนส่วนมากเองต่างก็มองไปทางเฉินโม่ตามสายตาของมู่หรงยานเอ๋อร์ บนใบหน้าของคนส่วนมากต่างก็ปรากฏความดูถูกเยาะเย้ยออกมา
“ไอ้คนนี้ คงจะไม่ได้ไม่เตรียมแม้แต่ของขวัญวันเกิดมาให้หรอกใช่มั้ย?”
หยู่เหวินเฉิงเองก็มองเฉินโม่ ที่เขายังไม่มอบของขวัญให้กับมู่หรงยานเอ๋อร์สักที เป็นเพราะต้องการรอเฉินโม่ เขาต้องการจะเหยียบย่ำเฉินโม่ด้วยเรื่องของขวัญ เรื่องนี้ เขามีความมั่นใจมาก
อานเข่อเยว่มองเฉินโม่ ขมวดคิ้วขึ้นในแววตามีความผิดหวัง “วันนี้เป็นวันเกิดของยานเอ๋อร์ นายกลับไม่เตรียมของขวัญไว้ เห็นได้ชัดว่านายไม่ได้จริงใจกับยานเอ๋อร์!ฉันไม่ยอมให้นายมาหลอกล้อเล่นกับความรู้สึกของยานเอ๋อร์หรอกนะ”
หยางเชี่ยนเชี่ยนมองเฉินโม่ เบะปากแรงมาก เยาะเย้ยในใจว่า “เฉินโม่ แม้กระทั่งของขวัญวันเกิดนายก็ไม่ให้ยานเอ๋อร์ มันจะมากเกินไปแล้วจริงๆ!”