บทที่ 673 เป็นเกียรติอย่างยิ่ง
แต่ว่าไม่ได้ๆ เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะ!
ถ้าพี่เยี่ยเลือกเขาจริงๆ เขาควรจะตัดสินใจยังไง
กงซวี่จมอยู่ท่ามกลางความสับสนอยู่ฝ่ายเดียว…
เวลานี้พวกสาววายในงานบางคนตื่นเต้นจนความดันสูงไปหมดแล้ว
“โอ้ยๆๆ! พี่เยี่ยจะเลือกใครนะ พระเจ้า! ตื่นเต้นไปหมดแล้ว!”
“ฉันอยู่ฝั่งลั่วเฉิน! ลั่วเฉินเป็นศิลปินคนแรกของพี่เยี่ยเลย เพื่อนร่วมงานเบอร์หนึ่ง! เหมาะสมกันมาก!”
“ไม่ๆๆ เธอคิดตื้นเกินไป เห็นอยู่ว่ากงซวี่กับพี่เยี่ยเหมาะสมกันมากกว่าอีกใช่ไหม ต่อหน้าพี่เยี่ย กงซวี่นั้นว่านอนสอนง่ายยิ่งกว่าแกะน้อยอีก! ทั้งอ่อนหวานทั้งหล่อ!”
“ขอร้อง พวกเธอมาใหม่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ เข้าใจคำว่ามาใหม่ก็ถึงช้ากว่าไหม ตอนแรกคนที่พี่เยี่ยสนิทก็คือหานเซี่ยนอวี่! สองคนนี้ต่างหากที่เหมาะเป็นคู่กันอย่างไม่มีข้อกังขาใช่ไหม นอกจากหานเซี่ยนอวี่แล้ว ฉันไม่ยอมรับคนอื่นมาเป็นคู่กับพี่เยี่ยของฉัน!”
“หึ หรือว่าพวกเธอไม่มีใครอยู่ข้างถังซิงหั่วเลยเหรอ”
…….
เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้เลยว่าตัวเองโดนทุกคนแอบจินตนาการไปถึงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หลังไตร่ตรองดูแล้วก็กำจัดกงซวี่ออกไป
ช่างเถอะ…
กงซวี่และลั่วเฉินต่างก็เป็นศิลปินในสังกัดเธอ อย่ามีเรื่องข่าวฉาวกับศิลปินในสังกัดตัวเองดีกว่า
ดังนั้น เลยเหลือตัวเลือกสุดท้ายแล้ว หานเซี่ยนอวี่
อีกทั้งเลือกหานเซี่ยนอวี่ปลอดภัยที่สุด และเหมาะสมที่สุด
หลังเยี่ยหวันหวั่นคิดทบทวนซ้ำไปซ้ำมาแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจ พูดขึ้นมาท่ามกลางสายตาที่สนใจของทุกคน “หานเซี่ยนอวี่แล้วกัน!”
ในงานเลี้ยงเงียบไปหนึ่งวินาที จากนั้น ทุกคนร้อง ‘อ้อ’ ขึ้นมา โดยเฉพาะพวกสาววายพวกนั้น
“โอ้ยๆๆๆ! ฉันว่าแล้วๆ ว่าสุดท้ายพี่เยี่ยไม่มีทางโดนพวกคนฉาบฉวยหลอกตา!”
“ช่างเหมาะสมเป็นคู่กันไม่หวั่นไหวจริงๆ!”
“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ เลือกหานเซี่ยนอวี่ แต่ว่าถึงแม้จะจริงแต่ก็เหมาะสมกันมาก…”
……
ผิดกับคนในงานเลี้ยงพวกนั้นที่ดูอย่างคึกคักกันอยู่ ตัวหานเซี่ยนอวี่หลังได้ยินคำตอบก็อึ้งไป
มือที่ถือแก้วเหล้าอยู่ชะงักไป ดวงตาอบอุ่นเป็นประกายอย่างที่ไม่ทันสังเกตเห็น
ถึงแม้ว่าโดยหลักการแล้วเขาสามารถเดาได้ว่าทำไมเยี่ยหวันหวั่นถึงเลือกตัวเอง แต่หลังได้ยินคำตอบ ก็ยังรู้สึกว่าสนิทกับเขาขึ้นมาอีกขั้นอย่างประหลาด…
ลั่วเฉินลดสายตาลง นิ้วมือเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย
คนที่สนิทกับพี่เยี่ยที่สุด ยังคงเป็นหานเซี่ยนอวี่อย่างที่คิดไว้ แต่ว่านี่ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
ใครก็รู้ว่าพี่เยี่ยสนิทกับหานเซี่ยนอวี่ขนาดไหน ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะสามารถเทียบได้
ถังซิงหั่วทำสีหน้าสงสารมองไปทางกงซวี่ คนที่มาทีหลังครั้งนี้กลับไม่ได้ระเบิดลง แต่กลับนั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้นดูผิดปกติ สีหน้าเหมือนซ่อนอะไรไว้ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร
“ฮ่าๆ พี่อวี่ พี่เยี่ยอยากจะคบกับพี่ พี่มีความคิดเห็นอะไรหรือเปล่า” ถังซิงหั่วทำหน้าหยอกล้อ
หานเซี่ยนอวี่มองไปทางชายหนุ่มข้างๆ ก่อนเลิกคิ้ว พูดด้วยสีหน้าปกติ “เป็นเกียรติอย่างยิ่ง”
“โอ้ๆๆ” ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องเชียร์ขึ้นมาในห้องงานเลี้ยง
เพราะเยี่ยหวันหวั่นและหานเซี่ยนอวี่สนิทกัน ท่าทีของทั้งสองคนก็เปิดกว้างด้วย ทุกคนต่างขำกันเป็นเรื่องตลก ไม่คิดมากอะไร
แต่มีบางคนกลับ…
เวลานี้วินาทีนี้ ในมุมหนึ่ง มือหนึ่งของกงซวี่กุมตรงตำแหน่งของหัวใจไว้แน่น หน้าผากมีเหงื่อออก
บ้าเอ๊ย…
นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น…
เห็นอยู่ว่าแค่เล่นเกมเท่านั้น…
ทำไมตอนที่สายตาเยี่ยไป๋ถอนออกไปจากตัวเขา…
ทำไมตอนสายตาเยี่ยไป๋หยุดอยู่ที่ตัวหานเซี่ยนอวี่ ตอนอีกฝ่ายพูดชื่อ ‘หานเซี่ยนอวี่’ ออกมา ในใจเขากลับทรมานถึงขนาดนี้…
………………………………………………………………
บทที่ 674 โดนเล่นจนตาย
ความรู้สึกที่เจ็บปวดอยู่ในหัวใจจนแทบจะหายใจไม่ออก…
ความรู้สึกที่โกรธจัดจนเลือดทั้งตัวแทบจะแผดเผา เกือบจะสูญเสียการควบคุม…
ความรู้สึกที่อยากจะให้เขา…
กงซวี่ด่าสาปแช่งเบาๆ ด้วยสีหน้ามืดมน สายตามองไปทางถังซิงหั่วราวกับมีดที่แหลมคม
ถังซิงหั่วรู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมา แล้วหดคอลง
เกมจริงหรือกล้ายังคงดำเนินต่อไปอยู่
กงซวี่หยิบไพ่ขึ้นมาหนึ่งใบด้วยสีหน้านิ่งเฉย
คิงส์!
กงซวี่จ้องถังซิงหั่ว “จริงหรือกล้า”
ถังซิงหั่วโดนสายตาของกงซวี่จ้องจนขนลุกซู่ในใจ “กล้า…? ไม่ๆๆ เลือกความจริงดีกว่า!”
เล่นกับกงซวี่ เขาไม่กล้าเลือกกล้า
“ความจริงใช่ไหม” กงซวี่เผยฟันเขี้ยวให้เห็น ยิ้มมุมปากเบาๆ สีหน้าดูน่ากลัวผิดปกติ “ได้ คำถามของฉันคือ ถ้าแฟนของนายและเพื่อนรักของนาย ซึ่งก็คือฉัน วิญญาณสลับร่างกัน จำเป็นต้องแทงให้คนหนึ่งตาย ทั้งสองคนถึงจะเปลี่ยนร่างกลับมา นายเลือกแทงใครตาย คนไหน”
ถังซิงหั่วมีสีหน้าอึ้งไป ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ด่าออกมา “… แม่ง!”
นี่มันคำถามฆ่าตัวตายชัดๆ ไม่ใช่เหรอ
ข้าเลือกไปตาย!
ได้ยินคำถามนี้ ทุกคนในงานเลี้ยงต่างตบขาหัวเราะกันไม่หยุด
“ฮาๆๆๆ… คำถามนี้ กงซวี่นายนี่เจ๋งจริงๆ!”
“คำถามของกงซวี่นี่ไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นเลยจริงๆ”
“พี่ซวี่ของขึ้นแล้ว!”
……
เมื่อกี้ตอนที่เล่นเกม กงซวี่กินลูกอมหวานไปเม็ดหนึ่ง ยิ้มตาหยีตลอดเวลา ไม่มีแววอาฆาตอะไร ตอนนี้จู่ๆ กลับโมโหขึ้นมา
รู้ไว้เลยว่ากงซวี่เยี่ยเป็นมือหนึ่งในการเล่นเกมจริงหรือกล้า ถ้าเขาอยากจะจัดการใคร คนนั้นต้องโดนเล่นเกมจนตายแน่นอน!
สีหน้าถังซิงหั่วเจ็บปวดมาก “กงซวี่… ถือว่านายโหดเหี้ยม! ฉันดื่มเหล้า!”
พูดจบก็ดื่มเหล้าสามแก้วเป็นการปรับ
กงซวี่นั่งอย่างสบายใจอยู่ตรงนั้น “OK เล่นเกมต่อ”
ถังซิงหั่วสำลัก รู้สึกยิ่งกลัวขึ้นมาอย่างน่าประหลาด…
เรื่องราวพิสูจน์แล้ว ลางสังหรณ์เขาถูกต้อง
กงซวี่จับได้คิงส์อีกครั้ง แล้วยังเลือกเขาอีก
กงซวี่พูด “จริงหรือกล้า”
ลูกตาถังซิงหั่วกลอกไปมา ถึงแม้จะพูดจริงก็โหดร้าย แต่เลือกกล้านั้นต้องโหดร้ายกว่าแน่นอน
“เลือก… ความจริงแล้วกัน!” ถังซิงหั่วกัดฟัน
กงซวี่พยักหน้า จากนั้นถาม “ถ้าแฟนนายกับเพื่อนสนิทนายวิญญาณสลับร่างกัน…”
“ทำไมถามคำถามนี้อีกแล้ว” ถังซิงหั่วโวยวาย
“รีบร้อนอะไร” กงซวี่เหล่มองเขา แล้วพูดต่อ “ถ้าแฟนนายกับเพื่อนสนิทนายวิญญาณสลับร่างกัน แล้วนายจำเป็นต้องเลือกคนหนึ่งเมคเลิฟด้วย นายจะเลือกใคร”
ถังซิงหั่วพูด “กงเสี่ยวซวี่!!! ปู่นายสิ!”
“หืม?” กงซวี่ยิ้มตาหยี ฟันเขี้ยวส่องเป็นประกายคมชัด
“มีคำถามที่ไร้สามัญสำนึกแบบนายที่ไหน” ถังซิงหั่วโดนถามจนจะร้องไห้แล้ว
ช่วยไม่ได้ คำถามนี้ไม่มีปัญญาตอบจริงๆ ถังซิงหั่วจึงต้องดื่มเหล้าสามแก้วต่อ ดื่มไปหกแก้ว แทบจะอาเจียนแล้ว
เกมยังดำเนินต่อ ครั้งที่สาม กงซวี่ได้เป็นคิงส์อีกแล้ว
ทุกคนต่างมองไปทางถังซิงหั่ว ถึงแม้ไม่รู้ว่าทำไม แต่ทุกคนมองออก กงซวี่กับถังซิงหั่วไม่มีใครยอมใครแล้ว
เวลานี้ถังซิงหั่วเสียใจจนน้ำตาไหลเต็มหน้า ถ้ารู้แบบนี้เขาจะไม่หาเรื่อง ไม่ก่อเรื่องหรอก!
แต่น้องชายนี่สิ! คนเขาไม่ได้เลือกชอบนายเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย
นายจะโกรธใครยังไงก็ไม่ควรมาลงที่ฉันไหม?
………………………………………………………………