ตอนที่ 1438 รนหาที่ตาย (4)
“ใครวะ!?” หัวหน้าอันธพาลเห็นลูกน้องลอยกระเด็นออกมาต่อหน้าต่อตา สายตาของเขาจ้องไปที่ผู้มาใหม่ทันที!
ตรงหน้าแม่ลูกที่กำลังกอดกันอยู่นั้น มีร่างเล็กๆร่างหนึ่งยืนตรงอย่างอวดดี!
มันคือผู้เยาว์ที่มีใบหน้าเรียบเนียนมีเสน่ห์ แต่งกายด้วยชุดผ้าป่านเนื้อหยาบและเรียบง่าย ดูธรรมดาไม่โดดเด่น แต่สายตาของเขาทำให้คนหนาวเย็นไปถึงกระดูก!
เย็นชา แต่ใสกระจ่างเหมือนน้ำ!
อันธพาลคนนั้นจ้องมองผู้เยาว์ที่ปรากฏขึ้นอย่างกระทันหันด้วยความสับสน เขาประเมินท่าทางของผู้เยาว์คนนั้น เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหยาบ เขาก็สันนิษฐานว่านั่นคือผู้ลี้ภัยที่อาศัยอยู่ที่นั่น
“ไอ้เด็กเปรตนี่โผล่มาจากไหนวะ!? ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วรึไง! บังอาจมาขัดความสนุกของข้า! เชื่อไหมล่ะว่าข้าสามารถไล่เจ้าออกจากที่นี่ได้ทุกเมื่อ! ไอ้บัดซบ!”
จวินอู๋เสียมองชายที่ตะโกนเสียงดังอย่างเย็นชา สายตาเยียบเย็นของนางกวาดมองไปยังร่างของเด็กที่ร้องไห้จนไม่มีเสียง และหญิงชราที่นอนกองอยู่บนพื้นด้านหลังอันธพาลคนนั้น ดวงตาเย็นชาคู่นั้นเปล่งประกายด้วยจิตสังหาร
“ไอ้เด็กเวร! ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่! ไม่ได้ยินรึไงวะ!?” อันธพาลคนนั้นจ้องมองจวินอู๋เสีย เมื่อเห็นว่าเป็นแค่ผู้เยาว์ตัวผอมที่ท่าทางอ่อนแอ เขาก็ยิ่งมีท่าทางหยิ่งผยองมากขึ้น!
“ข้าขอร้องท่าน……ได้โปรด……ช่วยเราด้วย……” ผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นด้านหลังจวินอู๋เสียร้องไห้สะอึกสะอื้น พลางกอดลูกของนางเอาไว้แน่น นางอ้อนวอนพร้อมกับมองไปที่ด้านหลังของจวินอู๋เสีย แม้ว่านางจะรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นเพียงผู้เยาว์คนหนึ่ง แต่นางก็ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว
จวินอู๋เสียไม่ได้หันกลับไป นางหรี่ตามองไปที่อันธพาลที่ดุร้ายคนนั้น
“บัดซบ! ฆ่าไอ้เด็กนั่นให้ข้า! ดูซิว่ายังจะมีใครกล้าหาเรื่องอีกไหม!” อันธพาลคนนั้นตะโกนอย่างดุร้าย ชายร่างกำยำพากันกระโจนเข้าใส่จวินอู๋เสียทันที
แต่ทว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ทำให้ทุกคนตกอยู่ในสภาพช็อก!
ก่อนที่พวกที่กระโจนเข้าใส่จวินอู๋เสียจะเข้าใกล้นางได้ ลำแสงสีม่วงหลายสายก็ถูกยิงออกจากมือของจวินอู๋เสีย แสงพลังวิญญาณสีม่วงเปลี่ยนเป็นใบมีดแหลมคมกลางอากาศ และแทงทะลุเส้นลมปราณหัวใจของชายร่างกำยำพวกนั้น!
ทันใดนั้น ชายร่างกำยำ 5 คนก็นอนตายอยู่บนพื้น เลือดไหลออกมาเหมือนมีดอกไม้สีแดงเข้มบานอยู่บนอก!
เพียงชั่วพริบตา ชายร่างกำยำและแข็งแรงทั้ง 5 คนก็เสียชีวิต อันธพาลที่ตอนแรกมีท่าทางหยิ่งผยอง ก็ปากอ้าตาค้างจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งขึ้นก็คือ รอบๆร่างของจวินอู๋เสียมีแสงของพลังวิญญาณขั้นสีม่วงส่องสว่างออกมา!
พลังวิญญาณขั้นสีม่วง!
ไอ้เด็กนี่มีพลังวิญญาณขั้นสีม่วงในตำนาน!
เป็นไปได้ยังไง!?
ทันใดนั้น กระดูกสันหลังของอันธพาลคนนั้นก็ดูเหมือนจะถูกดึงออกมาจากตัวเขา ความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเขาพังทลายลงทันที!
ผู้ลี้ภัยที่หวาดกลัวอยู่ด้านข้างพากันอ้าปากค้างจ้องมอง พวกเขาเห็นแสงพลังวิญญาณสีม่วงหมุนวนรอบตัวของจวินอู๋เสีย และไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า!
พลังวิญญาณขั้นสีม่วงที่หายไปเมื่อร้อยปีก่อน ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาแล้วจริงๆ!
จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย ไม่เหลือบมองร่างที่นอนจมกองเลือดพวกนั้นเลยสักนิด กลิ่นคาวเลือดคลุ้งกระจายในอากาศ กลิ่นที่ปลุกปั่นความโกรธเกรี้ยวที่ลุกโชนอยู่ในอกของนางให้โหมกระหน่ำมากขึ้น!
“เจ้า……เจ้าเป็นใครกันแน่……” อันธพาลคนนั้นลุกลี้ลุกลน ตีเขาให้ตายเขาก็ไม่มีวันคิดว่าผู้เยาว์ที่ดูอ่อนแอบอบบางคนนี้จะเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณสีม่วงที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น ความหยิ่งผยองก่อนหน้าทั้งหมดถูกเผากลายเป็นเถ้าถ่านภายใต้แสงของพลังวิญญาณสีม่วง!