บทที่ 38 ชายผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย[รีไรท์] EnjoyBook
บทที่ 38 ชายผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย[รีไรท์]
หลิงตู้ฉิงนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง คิ้วของเขาขมวดเป็นปมขณะที่เขากำลังคิดไม่ตก
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาสร้างเต๋าตู้ฉิงที่ยังไม่สมบูรณ์เพื่อใช้มันแก้ขัดในการบ่มเพาะขอบเขตหลอมรวมลมปราณไปจนถึงขอบเขตควบแน่นลมปราณระดับหนึ่ง
และเมื่อตอนนี้ระดับการบ่มเพาะของเขาได้มาถึงทางตันแล้วเนื่องเต๋าที่ยังไม่สมบูรณ์ของเขา หลิงตู้ฉิงรู้ตัวดีว่าเขาต้องหาวิธีพัฒนาเต๋าตู้ฉิงของเขาให้สมบูรณ์โดยเร็ว
ในตอนแรกที่เขาสร้างหลักการบ่มเพาะของเต๋าตู้ฉิง เขาสร้างมันตามเส้นทางอารมณ์ที่เขามีต่อลูก ๆ ของเขาเท่านั้น
แต่ต่อมาเมื่อเขาพบกับจ้าวเหมิงลู่ เขาก็ได้รู้ว่ายังมีอารมณ์ความรู้สึกที่แปลก ๆ ระหว่างชายและหญิงดำรงอยู่
ความรู้สึกนี้เกินความคาดหมายอย่างมากและเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
นอกจากนี้เมื่อเขาได้เจอกับหวงยี่เฟยและผู้คนมากหน้าหลายตา เขาก็ยังได้สัมผัสถึงอารมณ์ความรู้สึกอื่น ๆ ที่แตกต่างกันออกไปอีก
ซึ่งความรู้สึกแปลก ๆ เหล่านี้ยังไม่มีอยู่ในเต๋าตู้ฉิงที่ไม่สมบูรณ์ของเขา
เห็นได้ชัดว่าเต๋าตู้ฉิงของเขามีข้อบกพร่องอยู่มากเกินไปเขาต้องรีบแก้ไขมัน
อย่างไรก็ตามสำหรับหลิงตู้ฉิง ผู้ที่ไม่เคยรู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกเป็นอย่างไร มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะนึกถึงอารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้ไม่ออกหากยังไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง
หลิงตู้ฉิงรู้สึกว่าปัญหาเหล่านี้ยากกว่าการบำเพ็ญเพียรเต๋าไร้อารมณ์ที่เขาเคยบ่มเพาะในชีวิตก่อนหน้านี้ นั่นก็เพราะการบ่มเพาะเต๋าไร้อารมณ์นั้นสิ่งที่เขาทำก็มีเพียงแค่ฝึกฝนอย่างหนักไปเรื่อย ๆ ก็แค่นั้นเอง…
เขาเริ่มรวบรวมสมาธิอย่างตั้งใจและทำการวิเคราะห์สรุปทุกสิ่งทุกอย่างของประสบการณ์ที่เขาเคยได้ยิน ได้ฟัง ได้พบ ได้เจอ ได้สัมผัส ได้รู้สึก ทั้งของชาติที่แล้วและปัจจุบัน
เมื่อแสงอาทิตย์ส่องประกายขึ้นอีกครั้ง หลิงตู้ฉิงตื่นขึ้นมาจากความคิดที่สับสน ตอนนี้เขาได้บรรลุเข้าใจถึงความรู้สึกเคารพและความกตัญญูของหวงยี่เฟยและคนอื่น ๆ ที่มีต่อเขา แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าความรู้สึกของจ้าวเหมิงลู่ที่มีต่อเขาเป็นอย่างไร
ในชาติที่แล้วเขามีทั้งศิษย์ คนรับใช้ และแม่บ้าน ดังนั้นมันจึงไม่ยากที่เขาจะสามารถเข้าใจความเคารพและความกตัญญูที่คนเหล่านี้มีต่อเขาได้ก่อน
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงแม้แต่คนเดียวในชาติที่แล้ว เขาจึงไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไร
หลิงตู้ฉิงยังคงสับสน เมื่อเขาเข้าไปในลานกลางเรือนทุกคนต่างก็ตั้งใจฟังบทเรียนของถังชี่หยุน
ในวันนี้นางกำลังเล่าเรื่องประสบการณ์ต่าง ๆ ที่น่าสนใจและสอนความหมายที่แท้จริงของอักษร 2-3 พยางค์ให้แก่เด็ก ๆ
สำหรับผู้คุ้มกันที่กำลังตั้งใจนั่งฟังอยู่ แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักความหมายของอักษรเหล่านี้เป็นอย่างดีแล้ว แต่พวกเขาก็ยังตั้งใจฟังและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเก็บเกี่ยวความรู้ต่าง ๆ ที่พวกเขาอาจจะตกหล่นไป
2 ชั่วโมงต่อมาชั้นเรียนของถังชี่หยุนก็จบลงและนางกับพวกเด็ก ๆ ก็พากันไปกินอาหาร
หลังมื้ออาหาร เด็ก ๆ ก็กลับไปทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองต่อ
เมื่อหลิงว่านจุนและหลิงยี่เทียนทำท่าพร้อมที่จะเล่นหมากรุกกับหลิงตู้ฉิง หลิงตู้ฉิงได้โบกมือแล้วพูดว่า “พวกเจ้าเล่นกันเองไปก่อน พ่อยังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องจัดการ”
เหตุผลที่หลิงตู้ฉิงปฏิเสธก็เพราะในตอนนี้เขายังไม่สามารถหันเหความสนใจของตัวเองไปกับเรื่องอื่นได้ เขาจำเป็นต้องหาวิธีหาคำตอบเกี่ยวกับความเข้าใจของอารมณ์ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง เพื่อพัฒนาเต๋าตู้ฉิงของเขาให้สมบูรณ์ ไม่เช่นนั้นระดับการบ่มเพาะของเขาจะตันอยู่ที่ขอบเขตควบแน่นลมปราณระดับ 1 ไปจนวันตาย
หลิงยี่เทียนและหลิงว่านจุนมองหลิงตู้ฉิงอย่างสงสัย เด็กชายทั้งสองมองหน้ากันอีกครั้งจากนั้นพวกเขาก็พากันไปต่อสู้บนกระดานหมาก
สำหรับพวกผู้คุ้มกัน โม่หยูถังที่ได้สัญญากับหลิงตู้ฉิงไว้ว่าเขาจะฝึกฝนคนพวกนี้ให้
โม่หยูถังจึงพาผู้คุ้มกันทั้งหมดออกไปฝึกข้างนอกหลังจากชัันเรียนของถังชี่หยุนจบลง
ตอนนี้มีเพียงหลิงตู้ฉิงเท่านั้นที่กำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้าอยู่ในลานด้วยความสับสน
ถังชี่หยุนสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหลิงตู้ฉิง นางเฝ้าดูเขาเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็เข้าไปถามว่า “ท่านหลิง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
หลิงตู้ฉิงตอบว่า “ข้ากำลังสงสัยอารมณ์ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง”
ถังชี่หยุนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “ท่านหลิง ท่านกำลังตกหลุมรักใครสักคนและถูกปฏิเสธมางั้นเหรอ?”
นางสับสนและรู้สึกเสียดายแทนกับผู้หญิงผู้นั้นที่ตาบอดถึงขนาดปฏิเสธชายเช่นหลิงตู้ฉิง
“ไม่ใช่” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว
“แล้วคืออะไร?” ถังชี่หยุนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
คำไม่กี่คำของถังชี่หยุนเริ่มทำให้หลิงตู้ฉิงนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
หลิงตู้ฉิงมองถังยี่หยุนด้วยสายตาเป็นประกาบและถามนางว่า
“ครูถัง ข้าจำได้ว่าเจ้าแต่งงานและมีลูกแล้วใช่ไหม?”
ถังชี่หยุนพยักหน้าอย่างไม่สบายใจ นางประหม่าเล็กน้อยพร้อมกับคิดว่าหลิงตู้ฉิงคงไม่ได้ชอบนางใช่ไหม?
แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะมีคุณสมบัติที่ดีเยี่ยม แต่นางเป็นผู้หญิงที่แต่งงาน มีลูกและสามีแล้วมันคงจะดูไม่งามเอามาก ๆ หากมีอะไรเกิดขึ้นเลยเถิดไป
หลิงตู้ฉิงถามต่ออย่างใจจดใจจ่อ “ถ้าเป็นอย่างนั้นครูถัง เจ้าต้องรู้เกี่ยวกับอารมณ์ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงแน่นอน”
ถังชี่หยุนยิ่งรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นเพราะคำถามแบบนี้มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ชอบนางนี่นา
“ในฐานะคนที่มีประสบการณ์ในการแต่งงาน ข้าคิดว่าข้าเข้าใจมันอยู่บ้าง” ถังชี่หยุนกล่าว
ตอนนี้ถังชี่หยุนเริ่มเกิดความรู้สึกด้านลบขึ้นมา นางเริ่มไม่แน่ใจว่าหลิงตู้ฉิงกำลังหลอกด่านางว่านางเป็นคนแก่ประสบการณ์หรือว่าอย่างไร
หลิงตู้ฉิงเมื่อได้ยินคำตอบของถังชี่หยุน เขาเผยรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา พลางคิดในใจว่า ในที่สุดเขาก็พบทางออกของปัญหาเขาแล้ว
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ แต่เขายังสามารถถามคนอื่น ๆ ได้!
“ครูถัง ข้าอยากถามว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงเกิดขึ้นมาได้อย่างไร” หลิงตู้ฉิงถาม
หลิงตู้ฉิงปล่อยวางทัศนคติการใช้ชีวิตจากชีวิตชาติที่แล้วและเปิดใจพร้อมรับคำแนะนำจากถังชี่หยุนเต็มที่
ถังชี่หยุนตกตะลึง “ท่านหลิงท่านหมายถึงความรักงั้นหรือ?”
“ความรักคืออะไร?” หลิงตู้ฉิงสับสน
ถังชี่หยุนตอบด้วยความรู้สึกจนใจ “ความรักเป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง มันเป็นความชื่นชมระหว่างชายและหญิง เป็นการแลกเปลี่ยนสิ่งดี ๆ ความรู้สึกดี ๆ ซึ่งกันและกัน…แต่ความรักก็มีหลายรูปแบบ บางแบบก็เป็นเพียงแค่ความรักข้างเดียว…ความรักนั้นลึกลับเป็นอย่างยิ่ง ข้าคงอธิบายให้ท่านได้เพียงเท่านี้ เพราะข้าก็ไม่รู้มากไปกว่านี้จริง ๆ”
หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้ว ชื่นชม? แลกเปลี่ยน? นี่แบบนี้เขาจะไปเข้าใจได้ยังไง?
เขาไม่สามารถเข้าใจความรักที่ว่าได้มากขึ้นเลย
“ครูถัง เจ้าและสามีสื่อสารและแสดงออกถึงความรักกันอย่างไรบ้าง?” หลิงตู้ฉิงถาม
ถังชี่หยุนพูดด้วยสีหน้าแปลกประหลาด “มีหลายวิธีในการแสดงความรักระหว่างชายและหญิง…มันอาจเป็นการจูบกัน มันอาจเป็นการกอด มันอาจจะเป็น เอ่อ…การให้กำเนิดทายาท บางครั้งการสัมผัสที่เรียบง่ายระหว่างคนสองคนก็เป็นการแสดงออกถึงความรักเช่นกัน”
นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสื่อสารกับหลิงตู้ฉิงในหัวข้อนี้อย่างไร
จูบ? หลิงตู้ฉิงเข้าใจ แสดงว่าครั้งสุดท้ายที่จ้าวเหมิงลู่จูบเขามันเป็นการแสดงออกถึงความรัก!
การกอดเป็นสิ่งทีเขารู้จัก แต่เรื่องของการให้กำเนิดทายาทอันนี้เขาไม่เข้าใจ…
เขาพอจะรู้เรื่องการรวมกันของหยินและหยาง(ชายและหญิง) สามารถให้กำเนิดทายาทได้ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวกับความรักได้อย่างไร
“ครูถัง เจ้าและสามีให้กำเนิดทายาทกันได้อย่างไร?” หลิงตู้ฉิงถาม
ถังชี่หยุนเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนและคิดว่า หลิงตู้ฉิงจงใจล้อเล่นกับนาง อย่างไรก็ตามเมื่อนางเห็นดวงตาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของหลิงตู้ฉิงและความกระหายใคร่รู้ของเขา นางจึงทำได้แต่ถอนหายใจ แต่นางก็ไม่สามารถอธิบายปัญหานี้กับหลิงตู้ฉิงได้อยู่ดี
นางเงยหน้าขึ้นด้วยอาการปวดหัวแล้วพูดว่า “ท่านหลิง ท่านไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้บ้างเลยหรือ?
“ถ้าข้ารู้ข้าจะถามเจ้าทำไม?” หลิงตู้ฉิงถามตอบ
ถังชี่หยุนพูดอย่างไร้ปัญญา “ท่านหลิง ข้าขอโทษ แต่ข้าตอบคำถามนี้ไม่ได้!”
คิ้วของหลิงตู้ฉิงเกือบจะขมวด “ข้ารู้ว่าทั้งชายและหญิงแตกต่างกัน แต่แตกต่างกันอย่างไร?”
ถังชี่หยุนถามด้วยความเหนื่อยใจว่า “ท่านเคยเห็นร่างกายของผู้หญิงมาก่อนหรือเปล่า?”
“ข้าเคยเห็น แต่ข้าไม่เห็นมีอะไรแตกต่างสักเท่าไหร่ ความแตกต่างระหว่างหญิงกับชายที่ข้าเข้าใจมันไม่ใช่มีเฉพาะแค่ในจุดลับหรอกหรือไง?” หลิงตู้ฉิงเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ
ถังชี่หยุนไม่สามารถทนรับคำถามประเภทนี้ได้อีกแล้ว นางจึงพูดกับเขาว่า “ท่านหลิง ข้าคิดว่าท่านควรไปถามพ่อบ้านโม่จะดีกว่า เขาน่าจะรู้วิธีตอบคำถามของท่าน”
แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะไม่เข้าใจว่าทำไมถังชี่หยุนถึงผลักไสให้เขาไปถามโม่หยูถัง แต่ในเมื่อนางยืนกรานที่จะไม่ตอบคำถามของเขาอีกแล้ว เขาก็จนปัญญา สิ่งที่ทำได้ก็เหลือแค่เพียงต้องรอจนกว่าโม่หยูถังจะกลับมาจากข้างนอก
ถังชี่หยุนมองไปยังแผ่นหลังของหลิงตู้ฉิงและส่ายหัวและพึมพำกับตัวเอง “ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ไม่มีประสบการณ์จะน่ากลัวแบบนี้ ในเรื่องแบบนี้เขาไร้เดียงสาขนาดนี้ได้อย่างไร? หวังว่าในอนาคตพวกเด็ก ๆ พอโตขึ้นแล้วคงจะไม่เป็นเช่นพ่อของพวกเขา ที่โตเป็นผู้ใหญ่แต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย!”