บทที่ 219

บทที่ 219 คู่แข่งความรักปรากฏกาย! และบทสนทนาในตรอกซอยล่ะ!
“……….”
ภายใต้การจ้องมองของวู่หยานที่มีสีหน้าพูดไม่ออก โชคุโฮก็ก้าวเดินนวยนาดออก
จากห้องไป ใครจะไปเชื่อกันล่ะว่าควีนแห่งโทคิวะไดจะถ่อมาถึงโรงพยาบาลเพื่อ
หาคนเดทด้วยน่ะ?
วู่หยานไม่รู้เลยว่าจะอธิบานอารมณ์ตัวเองตอนนี้ออกมาเป็นคำพูดยังไงดี ถ้าถาม
ว่ามีความสุขมั้ย ก็….มีแหละ นิดนึง ยังไงซะอีกฝ่ายก็เป็นสาวสวย โชคุโฮ มิซากิ
คนนั้นเลยนะ แต่ที่เขายังไม่เข้าใจคือเธอวางแผนอะไรกับเดทนี้หรือเปล่า…..
หรือเพราะอยากยั่วมิโคโตะ? น่าจะมีส่วนเล็กน้อย แต่โชคุโฮที่วู่หยานรู้จักเหตุผล
ส่วนใหญ่ดูจะเป็นเพราะมันน่าสนใจมากกว่า วู่หยานไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็น
สาเหตุหลักเพราะเขาเล่นโชว์ของน่าทึ่งให้เธอเห็นทั้งครั้งนี้และก่อนหน้านี้
วู่หยานที่กำลังนั่งงุนงง ไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากโชคุโฮเดินออกไปก็มีสาวน้อย
ร่างเล็กผมทวินเทลปรากฎที่หน้าประตูแล้วแอบซ่อนตัวมองเข้ามาข้างในด้วยแวว
ตาที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!
คนนี้ก็คือ คุโรโกะ!
คุโรโกะ มองตามหลังโชคุโฮที่ค่อยๆห่างออกไป แล้วมองวู่หยานที่กำลังนั่งทำหน้า
สับสนบนเตียงคนป่วย เธอกัดริมฝีปากแน่นโดยมีออร่าสีดำทมิฬแผ่กระจาย
ออกมาอย่างหนาแน่น นี่ทำให้เธอสมกับชื่อ คุโรโกะ!
“ไอ้ขยะ! ไม่เพียงแต่ขโมยคุณพี่ของดิฉัน ยังแอบนอกใจไปมีกิ๊กด้วย!แถมยังเป็น
โชคุโฮ มิซากิ คนนั้น!”
เมื่อนึกถึงภาพที่คุณพี่ตกอยู่ในอ้อมกอดไอ้ขยะหลายใจนี่ และรอบๆตัวยังเต็มไป
ด้วยสาวๆคนอื่นอีก นี่ทำคุโรโกะสติแตกจนเกือบจะฉีกเสื้อผ้าตัวเอง!
“ครั้งนี้แหละ! ดิฉันต้องจับมันโยนไปที่ถังขยะให้ได้!”
นี่เป็นความตั้งใจของเธอมานานแล้วแต่ไม่เคยทำสำเร็จสักที ยิ่งเห็นตอนนี้วู่หยาน
ใจไม่อยู่กับตัว เธอก็คิดขึ้นมาทันทีว่านี่เป็นโอกาศหาได้ยากครั้งนี้ต้องไม่พลาดอีก
ดังนั้นเธอจึงกระโดดเบาๆหายแว๊บไป!
สัมผัสได้ถึงวิกฤตร้ายแรง วู่หยานจึงได้สติกลับมาทว่าก็สายไปเสียแล้ว…..
สาวน้อยทวินเทลปรากฎออกมาด้านหน้าเขาพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็
ยื่นมือมาที่หน้าอกวู่หยาน!
เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองจะโดนอะไรวู่หยานก็หน้าเปลี่ยนสีอย่างแรง มองดูคุโรโกะ
ตรงหน้าแล้วมองมือที่อกตนเอง เขาก็รู้ตัวแล้วว่าครั้งนี้ตัวเองไม่รอดแน่……
“ขยะ!จงกลับไปอยู่ที่ที่ควรอยู่ซะ!!”
พร้อมกับเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความคับแค้นใจของคุโรโกะตัววู่หยานก็หายไปจาก
ห้องในโรงพยาบาล เหลือเพียงแค่คุโรโกะที่ตอนนี้เข้าไปนั่งบนเตียงวู่หยานพร้อม
หัวเราะออกมาอย่างสะใจ……
…………….
ภายใจตรอกซอยเล็กๆแห่งหนึ่ง ณ พื้นที่ว่างเปล่าด้านบนถังขยะ ได้มีเงาคนโผล่
ขึ้นมาก่อนจะร่วงลงไปในถังขยะโดยที่เอาด้านหัวลง!
“ฟัค! %*&;%!!!”
ถูกโยนลงใส่กองขยะเหม็นเน่า วู่หยานตะโกนด่าออกมา มองดูขยะที่เข้ามาใกล้
หน้าตัวเองเรื่อยๆ วู่หยานก็ระเบิดพลังแฝงเร้นออกมาทันที ยื่นมือออกไปจับที่
ขอบถังขยะ ในตอนนี้เขาอยู่ในท่ายืนกลับหัว
กลิ่นเหม็นอันเกินบรรยายได้ลอยเข้ามาในจมูกเขา ทำวู่หยานมือสั่นก่อนจะเผลอ
คลายมือออกแล้วร่วงลงไปอีกรอบ เขากัดฟันกรอดจากนั้นพลิกตัวกลางอากาศ
ออกจากรัศมีถังขยะไปที่พื้นแทน ตูยินดีลงไปจูบพื้นดีกว่าลงถังขยะ!
วิยาทีต่อมาวู่หยานก็สมหวัง ใบหน้าที่เริ่มมีเสน่ห์ขึ้นมาจากดวงตาสีแดงสวยได้ลง
ครูดกับพื้น ทำเขาร้องเสียงหลง บางทีถ้าไม่ใช่เพราะเป็นสายเลือดแท้ใบหน้าเขา
คงโชกเลือดไปแล้ว……
วู่หยานลุกขึ้นขณะที่เอามือกุมหน้า แล้วพูดด้วยท่าทีขมขื่น “ชิราอิ คุโรโกะ ยัยยูริ
น่าตาย หนี้แค้นครั้งนี้ฉันจะเอาไว้!”
ยูรินั่นน่ารัก และตัวคุโรโกะเองก็น่ารักเหมือนกัน แต่ยัยนี้ได้ไปไกลเกินกว่าคำว่ายู
ริแล้ว กลายเป็นยัยโรคจิตแทน เพื่อที่จะจัดการกับคนโรคจิตวู่หยานเองก็ต้องโรค
จิตด้วย…..
“มิโคโตะ เธอป๊อปปูล่าขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย…..”
วู่หยานพูดออกมาโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคำพูดเขาได้ไปดึงความสนใจจากคนอื่นที่
แอบมองอยู่!
“สวัสดีครับ ขอโทษทีนะ มิโคโตะ ที่คุณพูดถึงเมื่อกี้ใช่ มิซากะ มิโคโตะ คนนั้น
หรือเปล่า?”
จู่ๆก็มีพูดดังขึ้นมาทำวู่หยานสะดุ้ง เมื่อเห็นตัวคนพูดชัดเขาก็กลายเป็นช็อค
“ขอโทษนะครับ มิโคโตะ ที่คุณพูดถึงเมื่อกี้ใช่ มิซากะ มิโคโตะ คนนั้นหรือเปล่า?”
เห็นวู่หยานไม่ตอบกลับแถมยังทำหน้ามึนงง จึงคิดว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยินดังนั้นเลย
ถามซ้ำอีกครั้งด้วยเสียงเป็นมิตร
ทว่าวู่หยานรู้ดี ถึงคนตรงหน้าจะไม่ได้เลวร้าย แต่ก็ไม่ใช่คนดีแน่นอน!
อิซารี่! ในเนื้อเรื่องเดิมเจ้านี่มันรักมิโคโตะอย่างไม่มีเงื่อนไข แม้กระทั้งทรยศ
องค์กรของตัวเองแล้วเข้าร่วมกับฝั่งมืดของเมืองแห่งการศึกษา ผู้ใช้เวทชาวแอ
ชแทค แต่ใช้เวทย์สวมใบหน้าเป็น อุนาบาระ มิสึกิ หลานชายของ ผ.อ โรงเรียน
โทคิวะได!
พูดอีกอย่างก็คือ มันเป็นคู่แข่งความรักของวู่หยาน!!
มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
วู่หยานขมวดคิ้ว แล้วยิ้มให้อุนาบาระตัวปลอม “โอ้? นายรู้จักมิโคโตะด้วย?”
ได้ยินแบบนี้ อิซารี่ก็มองวู่หยานด้วยสายตาล้ำลึก ก่อนจะยิ้มเป็นมิตรออกมา
“สวัสดี ผมชื่อ อุนาบาระ มิสึกิ เป็นเพื่อนของ คุณ มิโคโตะ……”
วู่หยานยิ้มพยักหน้าให้ ทว่าในใจกำลังหัวเราะเยาะเย้ย ในเนื้อเรื่องเดิม อิซารี่นั้น
รักจนจะฆ่ามิโคโตะ ทำเธอเกือบตายดีได้ไอ้หัวเม่นช่วยไว้ แล้วแบบนี้ยังกล้าพูดว่า
เป็นเพื่อน? เพื่อนบ้านไหนกันวะ!
ถึงแม้จะเข้าร่วมกับเมืองแห่งการศึกษาเพื่อมิโคโตะ จะทำให้วู่หยานรู้สึกชื่นชม
เล็กน้อย แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกไม่ชอบใจเพราะยังไงคนที่อีกฝ่ายคิดจะปกป้องก็
เป็นเมียเขา……
ไม่รอให้วู่หยานพูด อิซารี่ก็พูดออกมา “ถ้าผมจำไม่ผิด ในวันงานเทศกาลถดูร้อน
ของโทคิวะได นายเป็นคนที่ประกาศบอกว่าตัวเองเป็นแฟนคุณมิโคโตะสินะ?”
“โห?” วู่หยานมองอิซารี่ด้วยความแปลกใจ “ไม่คิดเลยนะว่านายจะรู้ตักฉัน
ด้วยน่ะ?”
“แน่นอนว่าผมต้องรู้จักอยู่แล้ว” รอยยิ้มของอิซารี่หายแว๊บไป แทนที่ด้วย สี
หน้าที่ดูปวดร้ายหน่อยๆ “เป็นถึงคนรักของคุณมิซากะ แล้วผมจะไม่รู้ได้ยังไง…..”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็หรี่ตา “ดูเหมือนว่านายจะแคร์มิโคโตะมากเลยนะ?”
ได้ยินคำพูดวู่หยาน อิซารี่ก็พยักหน้าด้วยท่าทางลังเล ก่อนจะพูดต่อด้วยใบหน้า
ขมขื่น “ผมไม่กลัวที่จะบอกนายหรอกนะว่า ผมน่ะชื่นชมคุณมิซากะมาก!”
“หรือก็คือ!” วู่หยานพูดโดยที่มองตาอิซารี่ “นายกำลังจะบอกว่าตัวเองเป็นคู่แข่ง
ความรักสินะ?!”
“ไม่! ไม่ใช่นะ……” อิซารี่ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ตราบใดที่คุณมิซากะมีความสุข
ผมก็พอใจแล้ว!”
“ถ้างั้นนายมาเพื่ออะไรกันแน่?” วู่หยานขมวดคิ้ว “นายคงไม่ใช่มาเพื่อแค่ยืนยัน
ความสัมพันธ์ของฉันกับมิโคโคะหรอกนะใช่ไหม?”
“ไม่ใช่……” อิซารี่ส่ายหน้าอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้สีหน้าเป็นมิตร ขมขื่น และอื่นๆได้
หายไปหมด เหลือเพียงแค่สีหน้าเย็นชาไร้อารมณ์
“นายสามารถครอบครองหัวใจของคุณมิซากะได้ แน่นอนว่ามันน่าอิจฉามาก ทว่า
ผมก็ยังต้องการอวยพรให้คุณมิซากะจากใจ แต่เท่าที่ผมรู้ ดูเหมือนว่านายจะมี
ความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนอื่นด้วย……”
“โอ้?” วู่หยานหัวเราะออกมา “อย่างนี้นี่เองนายมาเพื่อผดุงความยุติธรรมให้มิโค
โตะสินะ!”
“จะพูดแบบนั้นก็ได้……” อิซารี่มองวู่หยานอย่างเย็นชา เทียบกับสีหน้าเป็นมิตรไร้
พิษภัยเมื่อกี้แล้ว อิซารี่ตอนนี้ดูค่อนข้างชั่วร้าย
“ผมไม่หวังอะไรอื่นเลยนอกเสียจากคววามสุขของคุณมิซากะ ผมไม่ต้องการเห็น
คุณมิซากะถูกทำร้าย ถ้านายสามารถให้สัญญาว่าจะหยุดไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น
ผมก็ไปจากที่นี่เดี๊ยวนี้เลย!”
วู่หยานมองนิ่งๆไปที่อิซารี่ที่กำลังพูด เมื่อเห็นอีกฝ่ายพูดจบเขาก็พูดตอบไปว่า “ที่
นายต้องการพูด มีแค่นี้สินะ?”
พร้อมกับที่เสียงพูดเขาดังขึ้น นัยน์ตาสีแดงเลือดของวู่หยานก็จ้องไปที่อิซารี่
ทันใดนั้นก็มีแรงกดดันอันมหาศาลกดทับไปที่ตัวอีกฝ่าย!
“ถ้างั้นฉันว่านายคงต้องผิดหวังกับคำพูดต่อไปนี้ของฉันแล้วล่ะ……”