ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 361
“ลูกหมายความว่าเราขอให้เขาทำในสิ่งที่ไม่ควรทำงั้นเหรอ? เขาเป็นลูกเขยของครอบครัวเรา แล้วมันจะเป็นอะไรไปที่จะให้มันทำเพื่อครอบครัวเรา และลูกไม่คิดบ้างหรือไง? ปู่ของลูกโกรธมาก ถ้ามันทำไม่ได้ในสิ่งที่คุณปู่ต้องการ ลูกก็รู้ดีกว่าแม่ถึงผลที่จะเกิดขึ้น” ลิเลียนพูดเตือนแมนดี้อย่างใจเย็น
แมนดี้รู้ดีว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์เป็นคนแบบไหน
หากเธอไม่สามารถทำตามที่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ต้องการได้ เธออาจจะต้องตกที่นั่งลำบาก ผู้อาวุโสซิมเมอร์อาจไม่ทำร้ายเธอตรง ๆ แต่การลดอำนาจของเธอเป็นสิ่งที่เขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน
โครงการศูนย์กลางการค้าที่ตระกูลซิมเมอร์ทำอยู่ตอนนี้ก็ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นโครงการ แมนดี้ไม่ต้องการให้อะไรก็แล้วแต่มาขัดขวางการทำงานของเธอ
“หนูจะคิดดูอีกทีแล้วกันค่ะ” แมนดี้พูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ
ลิเลียนอดไม่ได้ที่ต้องพูดออกมา “คิดให้ได้เร็ว ๆ ล่ะ! ลูกไม่รู้เหรอว่าเรื่องนี้มันเรื่องใหญ่แค่ไหน? หลังจากนี้แม่คิดว่าจะไปเรียนโยคะกับป้าพาลเมอร์!”
“คุณแม่ออกไปก่อนเถอะค่ะ ให้เวลาหนูคิดอีกที…”
แมนดี้รอจนกระทั่งลิเลียนออกไปแล้วจึงนอนลงบนเตียง
ฮาร์วีย์ช่วยเธอมามากแล้วแม้กระทั่งยืมเงิน 1.6 ล้านดอลลาร์จากเพื่อนเพื่อเธอ และแบกรับหนี้นั้นไว้ด้วยตัวเอง
แม้ว่าฮาร์วีย์จะได้รับกำไรจากการเข้าร่วมงานแสดงวัตถุโบราณของไนส์เวลล์ แจกันโบราณที่เขาประมูลจากงานนั้นก็จะทำให้เขาได้กำไรมากพอที่จะชำระหนี้ได้
สำหรับนาฬิกาโบราณ แมนดี้บอกได้เลยว่าฮาร์วีย์ชอบมันมาก เขาขัดล้างมันด้วยตัวเองและปรับสายบนนาฬิกาให้พอดีกับตัวเขา
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ใกล้จะถึงทางตัน เพราะตอนนี้ไม่ใช่แค่เอลล่าเท่านั้น แต่ยังมีโรซาลีเข้ามาอีกคน นั่นยิ่งทำให้แมนดี้เกิดคำถามมากมายในตัวเขา
‘ทำไม?! ทำไมคุณถึงสนิทกับผู้หญิงมากมายขนาดนี้? คุณเคยนอกใจฉันหรือเปล่า? และนี่ยังมีผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวพันมากกว่าหนึ่งคนอีก’
แมนดี้ก็เคยคิดเช่นกันว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนที่จะทำแบบนั้นแน่นอน แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ใบหน้าของเอลล่ายังคงปรากฏขึ้นชัดเจนในใจของเธอพร้อมกับภาพเงาของโรซาลี
จะต้องแสดงความอ่อนแอและขอคืนดีกับฮาร์วีย์ภายใต้สถานการณ์แบบนี้นั้นเธอคิดว่าคงไม่สามารถทำได้
มันยากที่จะทำแบบนั้น บางทีเธออาจเคยชินกับการที่ฮาร์วีย์ปฏิบัติต่อเธออย่างดี
“ทำไมคุณถึงสนิทกับเชน ไนส์เวลล์ มากขนาดนั้น? เพียงเพราะคุณรู้การประเมินค่าของโบราณอย่างั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ คุณซ่อนอะไรเอาไว้! คุณคือใครกันแน่?” แมนดี้พูดกับตัวเอง
แต่งงานกันมาสามปีคนที่เธอรู้จักดีที่สุดน่าจะเป็นฮาร์วีย์ ยอร์ก
แต่ตอนนี้เธอคิดว่าคงไม่ใช่คนที่เธอรู้จัก เธอคิดว่าฮาร์วีย์เก็บซ่อนอะไรหลาย ๆ อย่างไว้มากมาย ความรู้สึกไม่ไว้วางใจนี้ทำให้เธอเมินหนีฮาร์วีย์โดยไม่รู้ตัว
แต่แมนดี้ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
แม้ว่าบางสิ่งจะอธิบายได้ไม่ยาก ฮาร์วีย์ไม่ได้เป็นอะไรกับโรซาลีหรือเอลล่าจริง ๆ ในสถานการณ์แบบนี้มันควรมีคำอธิบาย จริงไหม?
ในเวลาเดียวกันฮาร์วีย์อยู่ในอีกห้องหนึ่ง และไม่สามารถข่มตานอนได้
คนจากเมืองหลวงมักที่ดูสุขุม
ฮาร์วีย์รู่ดีว่าเขาเคยเจอพวกเขามาก่อนนานแล้ว และดูเหมือนพวกเขาจะจำเขาไม่ได้แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะมีหน้าตาทางสังคมมากแค่ไหนก็ตาม
“เมืองหลวงของมณฑลงั้นเหรอ! เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลยอร์ก?”
“การทดสอบที่ตระกูลยอร์กมอบให้ฉันจบลงอย่างง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“หรือมีแผนการที่ลึกซึ้งกว่านั้นอยู่ซ่อนอยู่?”
แม้แต่คนที่เป็นทายาทของตระกูลยอร์ก ฮาร์วีย์ก็ไม่เคยมองภาพอนาคตได้
ตระกูลเก่าแก่นี้ฮาร์วีย์ไม่มีส่วนเกี่ยงข้องอะไรเลย ทั้งภูมิหลัง ศักยภาพ และอำนาจ ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ
เขาไม่เคยมองข้ามตระกูลยอร์ก
และไม่กลัวพวกเขา แต่ก็ไม่กล้าที่จะดูถูกพวกเขาเช่นกัน
หนึ่งคืนผ่านไปที่นอนไม่หลับเลย
วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังเพลิดเพลินกับอาหารเช้า เขาเห็นแมนดี้เดินออกมาพร้อมกับรอยคล้ำรอบดวงตาของเธอ
นี่ไม่ใช่การเจอหน้าโดยบังเอิญแต่แมนดี้รอเขาตลอดทั้งคืน