เขตปกครองน้ำแข็งฟ้าคือเขตปกครองชั้น4(แก้จากเมืองเป็นเขตปกครอง และใช้ชั้นแทนเกรด)
ผู้พิทักษ์ที่นี่เป็นมังกรน้ำแข็งสาวที่มีพลังระดับเทพแท้จริงขั้น9มาหลายปี
แม้ดาวเยือกแข็ง เมืองหลวงของเขตปกครองจะถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งตลอดปี แต่ก็มีความเจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองทั่วไปอื่นๆ
ไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากการที่เมืองนั้นตั้งอยู่ใกล้กับสนามรบโบราณ อาณาเขตเยือกแข็ง
ในความเป็นจริง ดาวส่วนใหญ่ภายในเขตอำนาจของเขตปกครองน้ำแข็งฟ้าก็ล้วนปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะ ซึ่งเป็นผลมาจากกลิ่นอายหนาวเย็นที่ปล่อยจากสนามรบโบราณนี้
แม้ดาวเยือกแข็งจะประสบกับฤดูหนาวตลอดปี ตลาดใหญ่สุดบนดาวก็คึกคักเกือบทุกวัน
หิมะโปรยปรายลงมาจากฟ้า ตลาดได้รับการตกแต่ง คนเดินถนนสวมชุดหนาเดินเบียดไหล่กัน และมีเสียงร้องขายของจากร้านค้าข้างทางไม่หยุด
เมื่อเห็นฉากมีชีวิตชีวาตรงหน้า หลินฮวงก็รู้สึกเหมือนเขาได้กลับเมืองหิมะในโลกกรวด
“ข้าสงสัยว่าซินเอ๋อร์จะเป็นยังไงบ้าง..”เขาอดพึมพำไม่ได้”และเสี่ยวซวนด้วย…”
หลินฮวงเดินผ่านถนนของตลาดพร้อมสองทาสดาบ ทั้งสามยังทำเหมือนชาวบ้านและสวมชุดหนา ไม่ใช่เพราะพวกเขาหนาว แต่เพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นจุดสนใจ
เพราะพลเมืองจำนวนมากในเขตปกครองน้ำแข็งฟ้าไม่ใช่ผู้บ่มเพาะ พวกเขาจึงต้องสวมชุดหนาเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นในสภาพหนาวเย็นเช่นนี้
แม้ผู้บ่มเพาะจะไม่กลัวความหนาวเย็น หากพวกเขาไม่สวมเสื้อผ้าหนา พวกเขาก็จะดึงความสนใจของผู้คนได้ง่ายๆ ดังนั้นผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่จึงแต่งตัวเหมือนคนท้องถิ่น
แน่นอน ยังมีผู้บ่มเพาะบางคนที่ไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นที่จับตาและยังเลือกสวมใส่เสื้อผ้าบางๆ
หลินฮวงกวาดตามองรอบๆตลาดและสังเกตเห็นคนสามคนในเสื้อผ้าตัวบาง หนึ่งในนั้นคือผู้บ่มเพาะสาวสวมกระโปรงสั้น
ผู้บ่มเพาะจะไม่คิดว่าเรื่องนี้ผิดปกติอะไร แต่คนธรรมดาหลายคนในตลาดกลับพึมพำ
“มันหนาวจะตาย เด็กสาวคนนั้นไม่หนาวเลยหรือ?”
“นางเป็นผู้หญิง แถมยังสวยด้วย”
“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่านางไม่หนาวจริงๆ..”
ดาบ301ได้ยินและอดเหลือบมองดาบ302ข้างๆไม่ได้
นางเองก็ไม่คิดเปลี่ยนชุดตอนมาถึง นางแค่ทำตามหลังหลินฮวงสั่ง
เมื่อนางสังเกตเห็นสายตาของดาบ301 ดาบ302ก็หันไปจ้องเขา
เพื่อลดความอึดอัด ดาบ301กระแอมคอและหันไปถามหลินฮวง”ท่านจอมดาบ มีสถานที่พิเศษอะไรในตลาดนี้งั้นหรือครับ?”
“ไม่มีอะไรพิเศษ มันแค่ตลาดทั่วไป”หลินฮวงอธิบายด้วยรอยยิ้ม”อาณาเขตเยือกแข็งจะเปิดอย่างเป็นทางการในสองวัน เราสามารถหยุดพักกันได้”
“อาณาเขตเยือกแข็ง?ชื่อของมิติบรรพกาลนี้ดูคุ้นๆหู…”ดาบ302ดูเหมือนจะจำอะไรได้
“ข้ารู้จัก นี่คือเศษซากที่หลงเหลือจากสนามรบโบราณ กล่าวกันว่าเป็นเศษซากที่หลงเหลือจากการต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือผู้ใช้ธาตุน้ำแข็งระดับจ้าวเทวะสองคน มีจิตวิญญาณน้ำแข็งอาศัยอยู่ในนั้นเป็นจำนวนมาก ข้าเคยมาเมื่อประมาณล้านปีก่อน แต่ก็จำไม่ได้ว่ามีเมืองอะไรใกล้ๆ เมื่อข้าเข้าไป สภาพแวดล้อมมันรกร้าง ไม่มีดาวที่สามารถอาศัยได้เลย…”
“อาณาเขตน้ำแข็งฟ้าก่อตั้งขึ้นสามหมื่นปีก่อน ดาวเยือกแข็งภายในเขตปกครองและดาวอื่นรอบๆมันเปลี่ยนเป็นดาวที่อาศัยได้โดยมังกรฟ้าชื่อน้ำแข็งฟ้า”หลินฮวงอธิบาย เขาได้อ่านข้อมูลมาก่อน
“อ้า เป็นอย่างนี้นี่เอง..”ดาบ301เข้าใจ
“เจ้ามีความทรงจำใดของสนามรบโบราณนี้ไหม?”หลินฮวงรีบถาม
แม้เขาจะทำการบ้านมาและซื้อข้อมูลเกี่ยวกับอาณาเขตเยือกแข็งในตลาดมืด หลินฮวงก็ยังอยากได้ยินว่าดาบ301มีข้อมูลที่ล้ำค่าอะไรไหม
“ข้าจำไม่ได้มากนัก ข้าแค่จำได้ว่ามันสามารถเข้าถึงได้อย่างสมบูรณ์ในตอนนั้นและใครก็ตามที่ต่ำกว่าจ้าวเทวะล้วนเข้าไปได้ ตอนนั้นข้าเป็นเทพสวรรค์ ก่อนถึงคราวข้า ยอดฝีมือระดับเทพสวรรค์หลายคนก็ได้เข้าไปแล้ว จากสิ่งที่ข้าจำได้ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรล้ำค่าเป็นพิเศษในนั้น ข้าจำได้แค่ว่ามีจิตวิญญาณน้ำแข็งระดับเทพสวรรค์ ข้ายังเคยล่ามาถึงสองตน”ดาบ301คิดและให้คำตอบ
คำตอบของดาบ301มีค่าต่อหลินฮวงเล็กน้อย เขาขี้เกียจเกินจะถามต่อ”มิตินี้ถูกครองครองโดยวิหารเทพนักรบ เพื่อป้องกันการเสียทรัพยากร จ้าวเทวะของวิหารเทพนักรบจึงตั้งข้อห้ามบางอย่างในนั้น ตอนนี้การเข้าจำกัดพวกที่เป็นเทพสวรรค์”
“ทุกๆ60ปี วิหารเทพนักรบจะเปิดให้พวกตัวเองเข้าไปสองเดือน และจะเปิดต่อสาธารณะทุก120ปี และจะเปิดแค่เดือนเดียว ในช่วงเวลานี้ สมาชิกองค์กรทั้งหมดที่เหนือกว่าชั้น5สามารถใช้เหรียญตัวตนเพื่อเข้าหรือออกได้ สมาชิกองค์กรชั้น5และต่ำกว่าต้องส่งใบสมัครต่อวิหารเทพนักรบ พวกเขาจะเข้าได้เมื่อได้รับอนุมัติ”
“นั่นทำให้ข้าเร่งให้พวกเจ้าทำภารกิจสำรองจากเคียวแห่งความตายและได้รับตัวตนเคียวแห่งความตาย เพราะวิหารเทพนักรบจะจำเฉพาะสัญลักษณ์ตัวตนอย่างเป็นทางการ มันจึงไม่แตกต่างหากมันเป็นองค์กรชั้น6หรือ7 ต่อให้คนที่เป็นสมาชิกวิหารเทพนักรบ พวกเขาก็จะไม่อาจเข้าได้หากไม่มีสัญลักษณ์”
“ท่านจอมดาบ ท่านมีภารกิจให้เราไหมตอนเข้ามิติ?”ดาบ301ถาม
“ภารกิจพวกเจ้าง่ายมาก เจ้าจะต้องล่ามอนสเตอร์และรับทรัพยากร”หลินฮวงมองทั้งสอง”แม้เจ้าทั้งสองจะอยู่ภายใต้การจำกัดและระดับพลังก็ได้รับผลโดยข้า เจ้าก็ไม่ต้องการทรัพยากรเพื่อบ่มเพาะ แต่เจ้าต้องการเงินสำหรับค่าใช้จ่ายประจำวัน”
“ในอนาคต เจ้าจะต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเจ้าเองตอนกลับมามหาพิภพ เจ้าไม่ต้องบอกข้าว่าล่ามอนสเตอร์ไปมากแค่ไหนและได้เงินจากการขายพวกมันแค่ไหน เจ้าสามารถใช้จ่ายได้ตามใจชอบ”
“หากเจ้าอยากคุยเรื่องภารกิจเฉพาะเจาะจงละก็…ในช่วงการล่าช่วยสังเกตว่ามีมอนสเตอร์เทพเสมือนขั้น9ไหม หากมี อย่าฆ่า แค่บอกให้ข้ารู้“
“ท่านหมายความว่า ท่านอยากล่าเพียงลำพัง?”ดาบ302ถามทันที
“ไม่มีทาง!อย่างน้อยเราคนหนึ่งต้องคอยคุ้มกันท่าน”ดาบ301กล่าวขัด
“มันไม่ใชว่าเจ้าไม่รู้ความสามารถข้า ในสภาพปัจจุบันพวกเจ้า พวกเจ้าไม่อาจช่วยข้าจัดการกับศัตรูคนใดที่ข้าไม่สามารถจัดการได้หรอก มันดีกว่าที่เราจะแยกกันล่าเพื่อรับเอาผลประโยชน์สูงสุด”
เมื่อเห็นสองทาสดาบอยากพูดต่อ หลินฮวงก็กล่าวต่อ
“เจ้าสองคนสามารถตามข้าไปได้ แต่ข้าต้องตั้งกฏ หลังพวกเจ้าออกจากมิตินี้ ข้าจะไม่จ่ายเงินให้พวกเจ้าสักแดงเดียว เจ้าต้องจ่ายค่าอาหารกับโรงแรมเอง ใครที่หาเงินได้ถึงสามารถใช้เงินได้ เจ้าไม่มีสิทธิ์ยืมใคร!หากข้าพบว่ามีใครยืมเงิน ข้าจะส่งคนๆนั้นกลับไปแดนจอมเทพ!”
“งั้นก็แยกกันล่าเถอะ..”ดาบ302เปลี่ยนท่าทางทันทีหลังได้ยิน
“อืม มันเป็นเราเองที่เพิ่มภาระทางการเงินให้ท่านจอมดาบ…”ดาบ301เองก็จำยอม
“ใจเย็น เราไม่ต้องอยู่ในนั้นเต็มเดือน ข้าแค่อยากล่าหาแก่นเทวะ หากมันแร็ว สามวันก็คงพอ หากช้า มันก็ควรใช้เวลาสักสัปดาห์ เมื่อเสร็จงาน ข้าจะติดต่อพวกเจ้าและเราจะออกพร้อมกัน”หลินฮวงยิ้มและตบไหล่ดาบ301