ตอนนี้ใบหน้าที่สวยงามของหวงหลิงได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนกับมะเขือเทศสุก
เธอรีบหันหลังและเดินกลับออกไปอย่างเร่งรีบ
หลินฟานรู้สึกตกใจและค่อนข้างอายเล็กน้อย ที่จู่ๆก็มีคนเข้ามาเห็นพวกเขา
จากนั้นฉิวจือเฉียนก็ยิ้มออกมา “เธอคือเพื่อนร่วมห้องเช่าของฉันเอง ชื่อว่าหวงหลิง”
“ที่นี่มันดูใหญ่เกินไปถ้าจะอยู่คนเดียว ฉันก็เลยบอกให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยกันกับฉัน ที่รัก คุณจะไม่โกรธฉันใช่มั้ย?”
หลินฟานโบกมือก่อนจะพูดว่า “ผมไม่โกรธหรอก เป็นเรื่องดีซะด้วยซ้ำที่มีเพื่อนมาอยู่กับคุณ”
ตอนนี้ทั้งสองกำลังพูดคุยพร้อมกับสวมเสื้อผ้าไปด้วย
และจากนั้นพวกเขาก็เดินไปยังห้องรับแขก
ฉิวจือเฉียนได้เดินไปหยิบน้ำชามารินให้กับหลินฟาน
ในตอนนี้ใบหน้าที่สวยงามของหวงหลิงก็ยังคงแดงอยู่พอสมควร
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่หลินฟาน แต่ดูเหมือนหลินฟานจะสังเกตเห็นว่าเธอกำลังมองมาที่เขาอยู่ หวงหลิงจึงรีบก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว ไม่ต่างอะไรไปกับกระต่ายน้อยขี้อาย
ในตอนแรกนั้น หลินฟานก็รู้สึกอายอยู่บ้าง
แต่ตอนนี้ เขาพอจะปรับตัวได้แล้ว
หลินฟานได้มองดูท่าทางขี้อายของหวงหลิงและก็รู้สึกว่าน่าสนใจอยู่นิดหน่อย ดังนั้นเขาจึงคอยมองดูเธออย่างเงียบๆ
หวงหลิงมีความสวยเช่นเดียวกันกับฉิวจือเฉียน เธอมีผิวสีขาวและมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม เพียงแต่ใบหน้าของเธอมีความเย้ายวนมากกว่า
หลินฟานได้ชื่นชมอยู่ในใจ: นอกจากเป็นผู้หญิงที่สวยแล้วยังเป็นคนขี้อายอีก!
จากนั้น หลินฟานก็ได้มองเธอด้วยดวงตาแห่งความจริง
【คะแนนรูปร่างหน้าตา: 95】
【คะแนนความชื่นชอบ: 75】
หลินฟานไม่ได้ประหลาดใจมากนักกับคะแนนหน้าตาของเธอที่มีถึง 95 คะแนน
แต่ 75 คะแนนความชื่นชอบนี่มัน?
เธอมีความชื่นชอบในตัวของฉันงั้นหรอ?
ในเวลาต่อมา ฉิวจือเฉียนที่นั่งอยู่ข้างๆก็เริ่มแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกที”ที่รัก นี่คือเพื่อนที่ดีของฉัน ชื่อ หวงหลิง ”
“หวงหลิง? เป็นชื่อที่ดีเลย ส่วยผมชื่อหลินฟาน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ” หลินฟานแนะนำตัวเอง
เมื่อพูดจบ เขาก็ได้ยื่นมือขวาออกไปหาในทิศทางที่เธออยู่
หวงหลิงเองก็ยื่นมือที่เรียวขาวออกมาเช่นกัน จากนั้นเขาก็จับมือของหลินฟานอย่างอ่อนโยน
ฉิวจือเฉียนได้ไปที่ห้องครัวเพื่อหั่นแอปเปิ้ล แตงโม และแคนตาลูป แล้วจากนั้นก็นำมาไว้ในห้องนั่งเล่น
หลังจากที่แนะนำตัวและได้กินผลไม้ด้วยกันแล้ว บรรยากาศในห้องก็ผ่อนคลายลงในที่สุด
หลินฟานถาม “จริงสิ จือเฉียน ตอนนี้คุณเหลือเงินเท่าไหร่?”
ในความคิดของหลินฟาน บ้านหลังนี้ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาจึงคิดว่าเธอต้องหมดเงินกับการซื้อของตกแต่งพวกนี้ไปพอสมควร
“ฉันพึ่งจะซื้อรถมินิ มาเมื่อสัปดาห์ก่อน และยังซื้อพวกเฟอร์นิเจอร์และเครื่องสำอางอื่นๆ แล้วก็โอนเงินอีก 200,000 หยวนไปให้ที่บ้าน ตอนนี้ฉันยังเหลือเงินอยู่อีก 310,000 หยวน” ฉิวจือเฉียนพูดออกมาตรงๆ
เมื่อหลินฟานได้ยินเธอพูดจบ เขาก็รู้สึกแปลกใจในทันที
มินิ?
รถมินิ อีกแล้วหรอ?
ทำไมผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับฉันเกือบทุกคน ถึงได้ใช้รถมินิกันหมดเลย?
จากนั้น หลินฟานก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอยู่ครู่หนึ่ง
ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของฉิวจือเฉียนก็ได้สั่นขึ้น
“ติ๊ง!”
และต่อมาโทรศัพท์มือถือของเธอก็ได้ส่งเสียงดังออกมา
“คุณส่งอะไรมาในวีแชทของฉันงั้นหรอ”
หลังจากนั้น ฉิวจือเฉียนก็ได้มองไปยังเลข “0” ที่อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ เธอถึงกับพุ่งเข้าไปจูบหลินฟานโดยที่ไม่สนใจหวงหลิงที่ยังนั่งอยู่ข้างๆเลย
“ที่รัก ขอบคุณมากคะ”
หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า “เรื่องระหว่างเรายังมีเรื่องที่ต้องขอบคุณกันอีกงั้นหรอ?”
หวงหลิงที่นั่งอยู่ด้านข้างนั้น ได้กวาดสายตาคู่สวยไปมาอย่างรวดเร็ว
นี่เขา…พึ่งจะโอนเงินให้ฉิวจือเฉียน 1 ล้านหยวนงั้นหรอ?
หวงหลิงเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว แต่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะให้เงิน 1 ล้านหยวนเป็นเวลาสองสัปดาห์ติดต่อกันแบบนี้เลย!
นี่…
บ้านของเขามีเครื่องพิมพ์เงินหรือไงกัน?
ในค่ำคืนนี้
ไม่รู้เป็นเพราะว่าหลินฟานไปร่วมงานแต่งงานมา หรือว่ามีเหตุผลอะไรอื่น ๆ
ทำให้คืนนี้เขาดูรุนแรงมากกว่าเดิม จนเตียงทั้งเตียงสั่นไปมา
หวงหลิงที่นอนอยู่ห้องข้างๆ ก็ได้ยินเสียงลามกดังเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน ถึงแม้ว่าเธอจะเอามือมาปิดหูแล้วก็ตาม
……
ในวันรุ่งขึ้น
ฉิวจือเฉียน ได้ตื่นมาแต่เช้าและได้ทำอาหารหลายๆอย่าง
มีทั้งเกี๊ยว บะหมี่ ไข่ลวก ผลไม้ นม มีครบทุกอย่างที่หลินฟานอยากกิน
เขารู้สึกพอใจกับอาหารมื้อนี้มากเลย และหลังจากที่กินข้าวเสร็จเขาก็ตรงไปที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยในทันที
และหลักจากนั้น หวงหลิงก็พาร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอออกมาจากห้องอย่างช้าๆ
“เมื่อคืนเธอไม่ได้นอนอย่างนั้นหรอ?” ฉิวจือเฉียนถาม
“ก็เมื่อคืนเธอส่งเสียงดังมากน่ะสิ จะให้ฉันนอนหลับได้ยังไงล่ะ” หวางหลิงพูด
ฉิวจือเฉียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย และรอยยิ้มของเธอปรากฏอยู่บนใบหน้าให้เห็นอย่างชัดเจน
เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามขึ้นมา ” เธอคิดอย่างไรกับหลินฟานบ้าง ”
คิดอย่างไรนั้นหรอ ?
ก็เป็นหนุ่มหล่อรวยและใจกว้างน่ะสิ!
เขาเป็น…เทพบุรุษที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เคยเห็นเลย!
โดยทั่วไป ในฐานะเพื่อนที่ดีของฉิวจือเฉียน เธอไม่ควรจะคิดหรือรู้สึกอะไรกับหลินฟานทั้งสิ้น
แต่อย่างไรก็ตาม พอได้ยินคำถามของฉิวจือเฉียน หวงหลิงก็ได้เผลอคิดอะไรที่เกินเลยกับหลินฟาน
และเริ่มมีความรู้สึกอิจฉาอยู่ในใจของเธอ ความรู้สึกอิจฉา?
แปลกจัง!
หวงหลิงได้รีบปิดปากของเธอลงทันที และไม่ได้พูดว่าเธอคิดยังไงกับหลินฟาน
แต่ฉิวจือเฉียนได้มองไปที่ท่าทางของหวงหลิง และเธอก็พอจะเดาความคิดของเพื่อนเธอได้
เธอจับมือที่ขาวราวกับหิมะของหวงหลิงและถามออกไป ” เธอเองก็ชอบหลินฟานเหมือนกันใช่ไหม?”
ทันใดนั้น ใบหน้าของหวงหลิงก็แดงก่ำในทันที เธอรีบส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ไม่ ไม่ ไม่…”
ดูเหมือนนี่จะเป็นไปตามสิ่งที่ฉิวจือเฉียนคิดไว้ เธอไม่ได้บังคับหวงหลิงมากเกินไปก่อนจะพูดว่า “มากินข้าวกันก่อนเถอะ”
……
ตอนนี้หลินฟานได้กลับมาถึงที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยแล้ว
เดิมทีวันนี้มีเข้าชั้นเรียนกับอาจารย์เทียนเถียน แต่ดูเหมือนเธอจะได้รับเลือกให้ไปตรวจผลการประกวดแบบจำลองทางคณิตศาสตร์
วันนี้จึงถูกแทนที่โดยศาสตราจารย์เฒ่า
เมื่อเห็นว่าวันนี้อาจารย์เฒ่าเป็นคนมาสอนแทน นักศึกษาที่มาพร้อมกับความสึกตื่นเต้นก็กลายเป็นไร้เรี่ยวแรงในทันที เรื่องนี้ทำให้พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก
แต่เรื่องนี้กลับเป็นเรื่องดีสำหรับหลินฟาน
เพราะเมื่อคืนเขาเหนื่อยพอสมควรเลย
และด้ยวเสียงบรรยายของศาสตราจารย์เฒ่า ที่เป็นเหมือนกับเพลงกล่อมเด็ก จึงทำให้หลินฟานง่วงนอนเป็นอย่างมาก
จากนั้นหลินฟานก็ได้ฟุบหลับไป
เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว
หลินฟานได้ไปที่โรงอาหารเพื่อเข้าแถวซื้ออาหารเหมือนอย่างเคย
และจู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ได้สั่นขึ้น
12:00 น.
ซองแดงปรากฎ!
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 3 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10 หยวน”
…
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 40,000 หยวน”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 1 หยวน”
วันนี้หลินฟานได้เงินมา 50,105 หยวน
ในตอนบ่ายวันนี้ ก็เป็นคาบเรียนของอาจารย์เฒ่าอีกคนหนึ่งเช่นเดียวกันกับตอนเช้า
หลินฟานรู้สึกเหมือนเขาได้ฟังเพลงกล่อมเด็กอยู่ตลอดเวลา จากนั้นก็ได้หลับไปอีกรอบ
เมื่อเสียงกริ่งของมหาวิทลัยได้ดังขึ้น หลินฟานก็ลืมตาตื่นขึ้นมา
ทันในนั้น ก็ได้มีร่างที่สวยงามปรากฏตัวขึ้นอยู่ข้างๆเขา
ซ่งเจียซินพูด “วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน จะมีการจัดปาร์ตี้เล็กๆขึ้นที่บ้านในตอนเย็น นายว่างรึเปล่า”
ใบหน้าของหลินฟานเต็มไปด้วยประหลาดใจในทันที
เพราะเขาไม่คิดว่าวันเกิดของซ่งเจียซินและฉินหยู่ซวย จะใกล้กันขนาดนี้
“ ทำไม มีธุระให้ต้องไปทำงั้นหรอ” เมื่อเห็นหลินฟานไม่ตอบกลับ ซ่งเจียซินจึงถามต่อ
“ไม่มีอะไรหรอก ถ้างั้นก็เจอกันตอนเย็นนะ” หลินฟานพูด
ซ่งเจียซินยิ้มและพูดว่า “เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้นายละกัน”
หลังจากพูดจบ เธอก็ค่อยๆเดินจากไป
ในเวลานี้ หลินฟานได้รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกกลุ่มหมาป่าที่หิวโหยจ้องมองอยู่ ร่างกายของเขาสั่นเทา และหันไปมองรอบ ๆ
นี่…
ซงหยี่, เจิ้งจินเป่า และหม่าจง กำลังมองเขาอยู่ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
พวกเขาตะโกนขึ้นพร้อมกัน “คุกเข่าให้พี่ฟาน!”