ตอนที่ 165 ต้องการคู่หู
เมื่อศิษย์หญิงเริ่มเรียกร้องเพลงที่สอง หยวนหันไปมองศิษย์เฟยที่พยักหน้าอย่างรวดเร็วให้ความเห็นชอบในการใช้พิณของเธอต่อไป
ดังนั้นหยวนจึงวางนิ้วลงบนสายพิณอีกครั้ง และเริ่มเล่นเพลงอื่น
บรรยากาศเปลี่ยนไปทันทีอีกครั้ง และเสียงดนตรีของหยวนก็ดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ศิษย์ที่อยู่ห่างไกลจากที่ตั้งของพวกเขา สามารถเพลิดเพลินกับเสียงเพลงได้เช่นกัน
ว้าว! นี่ต้องเป็นการแสดงพิณของนางฟ้าเฟย ข้าคิดว่าเธอเล่นดีขึ้นอีกแล้ว!”
“เป็นไปตามคาดของอัจฉริยะ พรสวรรค์ของเธอกับพิณนั้นติดหูมาก!”
“ดนตรีไพเราะอะไรอย่างนี้…ข้าสามารถฟังเพลงนี้ได้ทั้งวันถ้าเลือกได้…”
หยวนจบเพลงที่สองในไม่กี่นาทีต่อมา โลกก็กลับมาเงียบอีกครั้งแม้จะรู้สึกเหงาเล็กน้อยที่ไม่มีเสียงดนตรี
“อีกครั้ง! เล่นอีกเพลงศิษย์หยวน!”
หนึ่งในศิษย์ชั้นในกล่าว พร้อมกับมองใบหน้าของเธอที่ดูเขินอายเล็กน้อย
“ใช่สองเพลงไม่พอ! เจ้าต้องเล่นเพลงอย่างน้อยหนึ่งโหล!”
อีกคนหนึ่งกล่าวว่า
“หนึ่งโหล..?” หยวนเลิกคิ้ว
“เจ้าสามารถเล่นได้จนกว่าเจ้าจะพอใจ”
ศิษย์เฟยพูดกับเขาในทันใด
หยวนพยักหน้า และเริ่มเล่นพิณอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน
ในขณะเดียวกันเหล่าศิษย์ในนิกาย และศิษย์เฟก็หลับตาลงและดื่มต่ำไปกับดนตรีอย่างเต็มที่เธอรู้สึกว่าจิตใจของพวกเธอเข้าสู่สภาวะที่อธิบายไม่ได้ ซึ่งทำให้พวกเขาสามารถคิดได้อย่างชัดเจนมากขึ้นเกือบจะเหมือนกับว่ามีอะไรที่พิเศษบางอย่างที่มาจากการเล่นพิณของหยวน.
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาหยวนก็หยุดเล่นพิณทันที ในขณะที่เขาไม่มีเพลงที่จะเล่นอีกแล้ว
“เอ๊ะ? ทำไมเจ้าถึงหยุด ข้าก็ใกล้พิณาสู่สภาวะแห่งการรู้แจ้งแล้ว! อย่างน้อยมันก็เป็นอย่างนั้น!”
“อย่าหยุด! เล่นอีก!”
ศิษย์ของนิกายชั้นในเริ่มบ่นทันที
อย่างไรก็ตามหยวนส่ายหัวและพูดว่า
“นั่นคือเพลงทั้งหมดที่ข้ารู้”
“แค่เล่นเพลงซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ได้!”
หนึ่งในนั้นตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะใจเย็นๆเหล่าน้องสาว ศิษย์หยวนได้แสดงความสามารถของเขามามากพอแล้ว เรามาพักกันเถอะ”
ศิษย์เฟยพูด และเธอพูดต่อ
” นอกจากนี้การรวมตัวครั้งนี้ ควรจะสิ้นสุดลงเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน กลับมาอีกทีในเดือนหน้าบางที่ศิษย์หยวนจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง”
“ถ้าท่านพูดเช่นนั้นละก็ ผู้อาวุโสเฟย…”
แม้ว่าเหล่าศิษย์ชั้นในจะไม่เต็มใจที่จะจากไป แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก
” ข้าขอโทษที่หยาบคายกับเจ้าในตอนแรกศิษย์หยวน”
ศิษย์เฟิงกล่าวกับเขาด้วยสีหน้าขอโทษก่อนออกจากสถานที่
“ข้าอยากจะขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้าถูกสงสัยในความสามารถของเจ้าศิษย์หยวน ขอบคุณสำหรับการแสดงในวันนี้”
ศิษย์หญิงกล่าวกับเขาด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของเธอ
“ถ้าเจ้าต้องการอะไร เจ้าสามารถมาหาข้าได้ที่อาคาร 921”
ศิษย์กู้กล่าว
“เจอกันครั้งหน้าศิษย์หยวน จงมาที่นี่ในเดือนหน้า!” ศิษย์จ่าวกล่าวกับเขา
เมื่อศิษย์ของนิกายชั้นในทั้งหมดออกจากสถานที่ โดยปล่อยให้หยวนและศิษย์เฟยอยู่กันตามลำพัง ศิษย์เฟยก็ลดศีรษะลงเล็กน้อยทันที และพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ
“ข้าขอโทษจริงๆที่เรียกเจ้าว่าศิษย์ของข้า และกดดันให้เจ้าเล่นพิณอีกครั้ง!”
หยวนสายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
“ไม่จำเป็นต้องขอโทษ ข้าไม่ได้สนใจเรื่องนั้น และข้าก็อยากเล่นพิณด้วย”
ศิษย์เฟยพยักหน้าจากนั้นเธอก็พูดอีกสักครู่ว่า
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ทำไมเจ้าถึงมาเคาะบ้านข้า”
“โอ้ใช่แล้ว…ข้าเกือบลืมไปแล้ว…”
หยวนแสดงให้ศิษย์เฟยเห็นภารกิจที่เธอสร้างขึ้น
“อา…นั่น…”
ศิษย์เฟยหน้าแดงทันที เธอดูเหมือนคนที่ถูกจับได้ว่ากำลังทำอะไรที่น่าอาย
” ข้าต้องการมองหาเจ้าเกี่ยวกับบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ข้าไม่รู้ว่าเจ้าอาศัยอยู่ที่ไหนหรือเจ้าเป็นใคร แม้ว่าจะถามผู้อาวุโสในนิกายหลายคน ดังนั้นข้าจึงใช้วิธีดังกล่าว…”
ศิษย์เฟยกล่าวและจากนั้นเธอก็ กล่าวต่อว่า
” และตั้งแต่เจ้ามาปรากฏตัว ข้าเดาว่าในทางเทคนิคแล้วเจ้าได้ทำตามคำขอของข้าเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นข้าจะให้คะแนนการมีส่วนร่วม 50 คะแนน ตอนนี้ขอโทเค็นประจำตัวของเจ้าให้ข้าด้วย”
หยวนพยักหน้าและมอบเหรียญประจำตัวให้ศิษย์เฟย
” หม? นี่คือเหรียญประจำตัวสีทองแดงนี่เกิดอะไรขึ้นกับเหรียญประจำตัวสีทองคำของเจ้า?”
ศิษย์เฟยถามเขาเมื่อเธอสังเกตเห็นสิ่งนี้
“เจ้าหมายถึงอันนี้ใช่ไหม ข้าจะใช้มันเมื่อข้าต้องการใช้คะแนนการมีส่วนร่วมเท่านั้นและ
เนื่องจากสีทองแดงไม่มีคะแนนเลย” หยวนอธิบาย
“เจ้ามีโทเค็นประจำตัวสองอัน?”ศิษย์เฟยมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ทำไมพวกเขาถึงให้โทเค็นประจำตัวเขาสองอัน? เกือบจะเหมือนกับว่านิกายกำลังพยายามซ่อนตัวตนที่แท้จริงของหยวน
อย่างไรก็ตามศิษย์เฟยตัดสินใจที่จะไม่คิดลึกเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ และโอนคะแนนการสนับสนุนไปให้เขา
“ข้าให้คะแนนการมีส่วนร่วม 60 คะแนนแทนที่จะเป็น 50 เพราะการแสดงของเจ้าในวันนี้”
ศิษย์เฟยพูดกับเขาหลังจากคืนโทเค็นประจำตัวให้เขา
” ขอบคุณมาก” หยวนกล่าวหลังจากนั้น
“ยังไงก็ตามที่เจ้าบอกว่าเจ้ากำลังมองหาข้า มีอะไรหรอ?” หยวนถามบางครั้งในภายหลัง
“เอ่อคือ…” จู่ๆศิษย์เฟยก็เริ่มแสดงท่าที่ลังเล
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็พูดว่า
“อืม…ข้าต้องการคู่ชีวิต…”
” หมายถึง คู่หงั้นหรอ?” หยวนเลิกคิ้ว
“คู่หูแบบไหน?” เขาถามเธอด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
ปกติคนหนึ่งจะนึกถึง คู่รัก” เมื่อได้ยินคำว่า “คู่ชีวิต” จากผู้หญิง แต่หยวนไร้เดียงสาเกินกว่าที่จะคิดเรื่องแบบนี้
“จะมีการแข่งขันพิณครั้งใหญ่ในสัปดาห์หน้า และข้าต้องการคู่หูเพื่อที่จะเล่นพิณร่วมกันได้ข้ากำลังมองหาคนที่สามารถเล่นพิณได้ถึงครึ่งหนึ่งหรือที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่มีบุคคลเช่นนี้ในวิหารแก่นมังกรนี้ อย่างไรก็ตามเจ้า…เจ้าทำได้แน่นอนได้โปรด! ข้าจะจ่ายคะแนนการมีส่วนร่วมให้เจ้ามากเท่าที่เจ้าต้องการ หากเราสามารถเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ได้!”
ศิษย์เฟยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวังเล็กน้อย
” การแข่งขันพิณเหรอ มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับการแข่งขันนี้หรือเปล่า”
หยวนถามเพราะความสนใจของเขาเพิ่มขึ้น