หลายหมื่นปีก่อน
ชิ้นส่วนของโลกคู่ขนาน
กู่ฉิงซานอยู่ในทะเลมารโกลาหลของโลกมารดึกดำบรรพ์ มือถือกุญแจสู่ผนึกเอาไว้ขณะกำลังสนทนากับหน้าต่างต้นเพลิงว่าควรไปหุบเหวนิรันดร์หรือไม่
เมื่อครู่เขาก็ทำแบบเดียวกัน
หลายหมื่นปีต่อมา
พื้นที่จ้าวโลก
โลกที่เต็มไปด้วยบาปอันไร้ที่สิ้นสุด
ชายหนุ่มสวมแว่นกันแดดและชุดสีดำหรูหราเดินเข้าไปในบาร์
เขาดูเหนื่อยล้ายิ่ง มีบาดแผลที่ยังไม่ได้รับการรักษาตามร่างกายอยู่มากมาย เขาแทบจะล้มไปกองกับพื้นหลายครั้งขณะเดิน
ทว่า ไม่มีใครในบาร์เข้ามายั่วโมโหเขา
“จิตสังหารดี”
“ฝีมือไม่เลว”
“อืม…”
“อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวกลายเป็นปัญหาใหญ่เอาได้”
ผู้คนต่างกระซิบกระซาบ
ชายหนุ่มเดินตรงไปที่บาร์ขณะทักทายบาร์เทนเดอร์
“ขอสุราที่ดีที่สุดของที่นี่ขวดหนึ่ง ให้หัวหน้าของเจ้าออกมาด้วย”
น้ำเสียงของเขาราบเรียบและเฉยเมย เหรียญในมือยังคงขยับไปมา
บาร์เทนเดอร์ชำเลืองมองเหรียญในมือก่อนรินน้ำวิญญาณใส่แก้วให้ทันที จากนั้นกล่าวด้วยความเคารพว่า “โปรดรอสักครู่”
บาร์เทนเดอร์หยิบเหรียญออกมาวางไว้บนโต๊ะ
เหรียญพลันหายไปกลายเป็นม่านสีดำ ปกคลุมในส่วนที่ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่จนมิด
เมื่อคนอื่นเห็นฉากนี้ พวกเขาทำเป็นมองไม่เห็นก่อนถอยห่างโดยไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มหันไปมองม่านสีดำที่ห้อมล้อมเอาไว้ขณะยกแก้วขึ้นดื่มช้าๆ
บาร์เทนเดอร์กลับมาอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปสักพัก ชายขี้เมาร่างอ้วนเดินตามบาร์เทนเดอร์ไปหลังบาร์
เขาชำเลืองมองชายหนุ่ม รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าก่อนเดินเข้าไปในม่าน
ที่นี่ โลกภายนอกไม่สามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวได้
“แรงกดดันของแขกผู้ทรงเกียรติช่างยอดเยี่ยมจริงๆ”
“แขกหรือ” ชายหนุ่มวางแก้วสุราลง คิ้วขมวดก่อนกล่าวว่า “สุราของเจ้าผสมน้ำลงไปเจ็ดส่วน นี่มันมากเกินไปหน่อยนะ”
เจ้าของร่างอ้วนอธิบายอย่างซื่อตรงว่า “ปกติที่พวกข้าผสมคือพิษ มันขึ้นอยู่กับตัวตนคนวงในอย่างท่านว่าเป็นอะไร หลังจากนั้นก็ให้ดื่มสุราปลอม เมื่อดูเหรียญในมือเสร็จแล้ว ถึงตอนนั้นเครื่องดื่มจริงจึงจะส่งถึงมือ”
“แล้วข้าจะดื่มไวน์ดั้งเดิมได้อย่างไร”
“ขอโทษด้วย แบบนั้นจะเป็นการทำลายชื่อเสียงทางอาญาของบาร์ ดังนั้นพวกข้าจึงไม่ตัดสินใจที่จะทำแบบนั้น”
“มีเหตุผล”
ชายหนุ่มดื่มสุราผสมน้ำ จากนั้นตบเหรียญในมือลงบนโต๊ะ
“นี่คือเหรียญหมายเลขเจ็ดร้อยเก้าสิบเอ็ด เป็นของหายาก เจ้าตรวจสอบได้เลย” เขากล่าว
หัวหน้าร่างอ้วนยิ้ม
เขาไม่ทำการเคลื่อนไหวใดๆ แต่เหรียญก็มาถึงตรงมือแล้ว
เขาหรี่ตาขณะตรวจสอบเหรียญ
ฉับพลันนั้นเอง เขาจ้องเขม็งไปที่เหรียญ
เสียง “คลิ้กๆๆ ” ดังขึ้น
เหรียญเปลี่ยนเป็นปืนพกก่อนส่องแสงสีเงินออกมา
หัวหน้าร่างอ้วนมองปืนพกสีเงินแล้วกล่าวว่า “เหรียญหมายเลขเจ็ดร้อยเก้าสิบเอ็ด ปืนลอบสังหาร ของแท้แน่นอน”
เขาวางปืนพกสีเงินกลับไปที่โต๊ะอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากปืนพกออกจากมือมนุษย์แล้ว มันกลับมาเป็นเหรียญอีกครั้ง
ใช่แล้ว นี่คือเหรียญหมายเลขเจ็ดร้อยเก้าสิบเอ็ดจากหนึ่งพันเอ็ดเหรียญในพื้นที่จ้าวโลกที่สร้างขึ้นจากเทพ
มันสามารถเปลี่ยนเป็นปืนพกที่มีความสามารถพิเศษได้โดยตรง
หัวหน้าร่างอ้วนกล่าวอย่างพึงพอใจว่า “ใช่แล้ว เหรียญหมายเลขนี้หายากและมีค่ามาก ทีนี้ท่านสามารถประกาศภารกิจได้แล้ว”
“อย่าห่วงไปเลย” ชายหนุ่มกล่าวอย่างช้าๆ “ข้าได้ยินมาว่าในโลกใบนี้ ภารกิจลอบสังหารระดับสูงทั้งหมดถูกประกาศไว้ที่นี่”
หัวหน้าร่างอ้วนพยักหน้า “บริการของพวกข้านับว่าเป็นมืออาชีพที่สุด ดังนั้นชื่อเสียงจึงนับว่าดีตามไปด้วย”
“งั้นก็ดี” ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วกล่าวต่อว่า “ข้าต้องการให้ฆ่าคนคนหนึ่งในโลกแห่งบาป ขอแค่มีนักฆ่าสักคนสามารถฆ่าเขาได้ ข้าจะมอบเหรียญนี้ที่อยู่ในมือให้”
หัวหน้าร่างอ้วนถามอย่างระแวดระวังว่า “ถ้างั้นค่าจ้างสำหรับบาร์ของพวกข้าล่ะ”
“ตามกฎของเจ้าแล้ว หักจากเหรียญนี่ไปละกัน” ชายหนุ่มกล่าว
หัวหน้าร่างอ้วนประสานมือแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา ท่านอยากจะให้ฆ่าใครล่ะ”
ชายหนุ่มตอบว่า “ข้าอยากเก็บนักฆ่า”
หัวหน้าร่างอ้วนกล่าวชื่นชม “แหม ภารกิจนี้คู่ควรกับเหรียญของท่านจริงๆ โปรดเล่าให้ฟังแล้วช่วยกันขบคิดเถอะ”
“ชื่อของนักฆ่าคือจางหยิงหาว มาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ ส่วนสูง น้ำหนักและรูปลักษณ์เหมือนกับข้า”
หัวหน้าร่างอ้วนมองรูปลักษณ์ของชายหนุ่มแล้วกล่าวว่า “ข้าบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว”
“ดีมาก ถ้าเริ่มภารกิจพรุ่งนี้เช้าได้เลยจะดีมาก” ชายหนุ่มกล่าว
“พวกข้าสามารถปล่อยภารกิจให้ท่านได้ทันที ดังนั้นคนที่ชื่อจางหยิงหาวจะไม่ได้เห็นตะวันของพรุ่งนี้เช้า” หัวหน้าร่างอ้วนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่ๆๆ แบบนั้นไม่ดีเลย คืนนี้ข้าต้องดื่มก่อนแล้วนอนหลับให้เพียงพอจึงจะสามารถรวบรวมพลังสำหรับการถูกล่าในวันพรุ่งนี้ได้”
ชายหนุ่มกล่าวขณะหยิบขวดมาเทใส่แก้วแล้วดื่มรวดเดียว
บนใบหน้าของหัวหน้าร่างอ้วนเผยรอยยิ้มแข็งค้างออกมา
ความจริงสุดเหลือเชื่อเกาะกุมในใจของเขาจนไม่สามารถหักห้ามเอาไว้ได้อีกต่อไป
“แขกที่เคารพ ท่านหมายความว่าอย่างไรที่ปล่อยภารกิจให้นักฆ่าทุกคนในโลกนี้มาไล่ล่าท่าน”
จางหยิงหาวตอบว่า “เจ้าเข้าใจไม่ผิดหรอก”
“ข้าหิวมาห้าวันแล้ว” เขากล่าวกับบาร์เทนเดอร์ “ไปร้านข้างนอกแล้วซื้อข้าวผัดกับไข่ห้าฟองมาให้หน่อยสิ หลังจากกินเสร็จแล้ว เอาขวดแบบเมื่อครู่มาอีกสองขวด ข้าจะนอนกับเจ้าคืนนี้”
บาร์เทนเดอร์มองหัวหน้าร่างอ้วน
หัวหน้าร่างอ้วนพยักหน้า
บาร์เทนเดอร์จากไป
หัวหน้าร่างอ้วนมองจางหยิงหาวที่ดูเหมือนสัตว์ประหลาด
เขาชี้ที่ศีรษะตัวเองแล้วถามว่า “ตรงนี้ของท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”
จางหยิงหาวยักไหล่แล้วตอบว่า “ในฐานะนักฆ่ามากประสบการณ์ผู้อยู่ในแวดวงมาสิบปี มีปัญหาบางอย่างก่อเกิดขึ้นในใจ แต่ข้ามั่นใจว่ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดหรอก”
สีหน้าของหัวหน้าร่างอ้วนสงสัยมากยิ่งขึ้น “เช่นนั้นทำไมท่านถึงประกาศภารกิจให้มาฆ่าตัวเองล่ะ ท่านรู้ไหม นักฆ่าทุกคนจะมาฆ่าท่านเพื่อแลกศีรษะกับเหรียญนั่น”
จางหยิงหาวจุดบุหรี่ สูดเข้าไปเต็มปอดหนึ่งทีแล้วกล่าวว่า “เพราะมีนักฆ่ามากมายอยู่บนโลกนี้ยังไงล่ะ เป็นเรื่องยากนิดหน่อยที่จะค้นหาอดีตทีละคน เพราะอย่างนั้น ตามกฎแล้ว ทันทีที่รับภารกิจมาแล้ว ถ้าอีกฝ่ายยังไม่ตายก็จะทิ้งงานไม่ได้ ดังนั้นข้าก็เลยวางแผนให้พวกเขาทุกคนมาไล่ข้า แบบนี้สิถึงจะสะดวกยิ่งกว่า”
“สะดวกหรือ” หัวหน้าร่างอ้วนถามด้วยความสับสน
“สะดวกที่ข้าจะได้ฆ่าหรือถูกฆ่ายังไงล่ะ” จางหยิงหาวยิ้ม
หัวหน้าร่างอ้วนตกตะลึง
เขาเป็นคนฉลาดและมีความสามารถเสมอ มีประสบการณ์ผ่านร้อนหนาวมามากมาย แต่ครั้งนี้ เขารู้สึกว่าสมองถูกสนิทเกาะอย่างสมบูรณ์
“แขกที่เคารพ ข้ารู้ว่าไม่ควรถามมากไปกว่านี้ แต่ถ้าท่านตอบข้ามา ข้าจะตระเตรียมห้องที่ดีที่สุดให้โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ” หัวหน้าร่างอ้วนกล่าว
“ได้ห้องโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายหรือ แบบนั้นก็ดีน่ะสิ เจ้าถามมาได้เลย”
“ทำไมท่านอยากให้นักฆ่าของโลกนี้มาฆ่าท่านล่ะ”
“ข้าเดินทางมาแล้วสามสิบเจ็ดโลก เคยมีความขัดแย้งกับเพื่อนๆ จนพัฒนาตัวเองผ่านการประมืออย่างกระตือรือร้น”
จางหยิงหาวจิบคำหนึ่งแล้วกล่าวต่อว่า “ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน”
หัวหน้าร่างอ้วนตกตะลึง
…
ย้อนเวลากลับไป
ย้อนกลับไปเมือหลายหมื่นปีก่อน
ในภาพซ้อนทับของยุคโบราณ
ขณะยืนอยู่กลางอากาศ กู่ฉิงซานเผยความลังเลบนใบหน้า
ต้นเพลิงยังคงโน้มน้าวว่า “ดาบของท่านพูดถูก ไม่ต้องนับเรื่องที่ท่านไปถึงจุดสูงสุดหรอก แค่เรื่องที่มีมารและข้ารับใช้นับไม่ถ้วนที่พร้อมจะรับใช้ท่านก็เกินพอแล้ว การทำแบบนี้ไม่คุ้มที่จะเสี่ยงหรอก”
“แล้วต้องเมื่อไหร่” กู่ฉิงซานถาม
“เมื่อข้าอยู่ในระดับปฏิวัติ”
“เจ้าเป็นต้นเพลิงแล้ว ไม่ช้าก็จะก้าวสู่ระดับจุดกำเนิด จากนั้นก็ระดับปฏิวัติหรือ”
“ถูกต้อง”
“ถ้างั้น ข้าจะไม่เข้าหุบเหวนิรันดร์” กู่ฉิงซานถอนหายใจ
“เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดนัก” ต้นเพลิงชื่นชม
“เช่นนั้น ข้าเชื่อว่าเจ้าได้รับพลังวิญญาณกับความลี้ลับของชีวิตมามากพอแล้ว โปรดวิวัฒนาการให้ไว ข้าอยากให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ” กู่ฉิงซานกล่าว
ต้นเพลิงไม่ตอบ
บนหน้าต่าง แถวตัวอักษรสีโลหิตขนาดเล็กยังคงปรากฏขึ้น
“เป็นไปตามเงื่อนไขทั้งหมดแล้ว”
“การวิวัฒนาการเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ”
“ต้นเพลิงจะอยู่ในสภาพนิ่งเฉยชั่วคราวเพื่อทำการวิวัฒนาการนี้ให้เสร็จสิ้น”
ตัวอักษรสีโลหิตขนาดเล็กปรากฏขึ้นมาเช่นนั้น
หน้าต่างต้นเพลิงทั้งหมดหายไปจากสายตาของกู่ฉิงซาน
บัญญัติของราชามารเข้าสู่สภาพนิ่งเฉย
นี่เหมือนกับการเก็บรวบรวมโลกของทริสต้าในตอนแรก เมื่อบัญญัติเริ่มวิวัฒนาการ มันจะหายไปจากผู้ที่จะกลายเป็นมารชั่วคราว
ในตอนนั้น กู่ฉิงซานอาศัยประโยชน์จากโอกาสดังกล่าวเพื่อพลิกกลับในการโจมตีครั้งเดียว
กู่ฉิงซานนิ่งไปสักพัก
ไม่มีการเคลื่อนไหวในบัญญัติ
ดูท่ามันกำลังวิวัฒนาการอยู่จริงๆ…
“ดีมาก ทีนี้ก็ไม่มีใครมาห้ามได้อีกแล้ว” กู่ฉิงซานพึมพำ
เขามองไกลออกไป
นั่นคือทางสู่ทะเลลึก
ตามที่จี้น้ำเต้าหยกเหวยจุนบอก เรือของจ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่งมุ่งไปทางนั้น
กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนแตะถุงเก็บของแล้วปล่อยจี้น้ำเต้าหยกเหวยจุนออกมา
“ฟิ่วๆ”
มีอะไรหรือ
น้ำเต้าถาม
“พาข้าไปที่ที่พวกเขาแลกเปลี่ยนกันที” กู่ฉิงซานกล่าว
“ฟิ่วๆ ฟิ่วๆๆ”
น่าแปลก เมื่อกี้ท่านบอกว่าจะไม่เข้าหุบเหวนิรันดร์ไม่ใช่หรือ
น้ำเต้าถามอย่างสงสัย
กู่ฉิงซานเห็นด้วย “ไม่ได้เข้าไปสักหน่อย แค่เดินรอบนอกเท่านั้นเอง”
“ฟิ่วๆๆ”
แล้วแบบนี้มันต่างกันตรงไหนล่ะ
น้ำเต้าถามด้วยความสับสน
กู่ฉิงซานอธิบายว่า “ข้าเข้าใจสถานการณ์ การสำรวจเพื่อแสวงหาความรู้เป็นหนทางที่ดีต่อการเปลี่ยนชะตากรรมของข้า ข้าต้องไปดูว่ามีข้อมูลใหม่ๆ อยู่ที่นั่นหรือเปล่า”
“ยิ่งไปกว่านั้น จ้าวแห่งการบิดเบือนทุกสรรพสิ่งอยู่ที่นั่นเช่นกัน เขาขายข้าในฐานะตัวอย่างให้กับสัตว์ประหลาดทะเล ความเกลียดชังนี้จะต้องถูกระบาย”