ตอนที่ 1641 : พ่ายแพ้
บนท้องฟ้า
“มา ใช้พลังทั้งหมดออกมา ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง” จาฮานมองไปที่จางหยู
มีแค่สองคนเท่านั้นในโลกนี้ที่เขาถือว่าเป็นคู่ปรับ
หลินหลางและสือซวน
ในหมู่สองคนนั้น สือซวนด้อยกว่าเขาเล็กน้อย
หากจางหยูแข็งแกร่งเหมือนที่สือซวนบอกมา งั้นเขาก็ยิ่งพอใจ
ยิ่งคู่ต่อสู้แข็งแกร่งเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งยันความก้าวหน้าของตัวเองได้เท่านั้น !
จางหยูยิ้มออกมา “นั่นคือสิ่งที่ข้าอยากจะพูดเหมือนกัน”
จาฮานเบิกตากว้าง คนที่กล้าพูดกับเขาแบบนี้ทั้งโลกสวรรค์ร้างนั้นมีแค่หลินหลางคนเดียวเท่านั้น
แม้แต่สือซวนก็ไม่กล้าจะพูดแบบนี้ !
เขาหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าเจ้าจะมั่นใจตัวเองมากเกินไปเสียแล้ว”
“เจ้าเองก็ด้วยไม่ใช่รึไง ?” จางหยูยิ้มรับ
แน่นอนว่าเขามั่นใจในตัวเองมาก ยังไงซะในสายตาของเขาแล้วจาฮานก็แค่คู่ซ้อม พวกที่ต่ำกว่าขั้น 8 นั่นหมายความว่าไม่ได้อยู่ในสายตาของเขานัก
“หวังว่าต่อไปเจ้าจะมั่นใจเหมือนอย่างที่เป็น” จาฮานเงยหน้าและพูดขึ้นมา
เมื่อเขาพูดจบจิตผู้สร้างก็กระจายออกไปโดยรอบราวกับพายุ ทุ่งหญ้าเริ่มเกิดพายุขึ้นมา แม้แต่แม่น้ำเองก็เกิดระลอกคลื่นขึ้นมาด้วย
หากเทียบกับสือซวนแล้ว คลื่นพลังของจาฮานดูธรรมดากว่า มันไม่ได้แสดงอิทธิฤทธ์ิยิ่งใหญ่อะไร มันราวกับดาบในฝักที่เมื่อชักออกมาแล้วสามารถตัดหินให้ขาดได้
ต่อมา จาฮานก็พลิกฝ่ามือพร้อมกับสายลมและเมฆที่เปลี่ยนสีไปต้นหญ้านับไม่ถ้วนด้านล่างสั่นไหวไปกับพายุ พายุได้พัดขึ้นมาหมุนรอบตัวจาฮาน ใบไม้แต่ละใบในพายุนั้นราวกับมีจิตผู้สร้างแฝงอยู่มันมีพลังอันน่ากลัวและได้กลายเป็นคมมีดที่คมกริบ
ใบไม้ในพายุเหล่านั้นล้วนแต่มีพลังทำลายล้างที่สูง !
จาฮานพลิกฝ่ามืออีกครั้งก่อนที่ใบไม้เหล่านั้นจะหยุดสั่นไหวและหยุดนิ่งกลางอากาศ ก่อนที่จะเริ่มหมุนวนช้า ๆ
“หากเจ้ารับมือมันได้ มันก็พิสูจน์ได้ว่าสือซวนไม่ได้โกหก” เมื่อจาฮานพูดจบเขาก็สะบัดฝ่ามือทันที
ใบไม้จำนวนมากราวกับห่าธนูได้พุ่งเข้าใส่จางหยู
ใบไม้หลายแสนใบได้แผ่พลังแห่งการสร้างอันน่ากลัวออกมา แต่ละใบมีพลังราวกับสายฟ้าที่สามารถตัดโลกออกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ แม้แต่มิติที่แข็งแกร่งของโลกนี้ก็ยังสั่นไหวอย่างรุนแรง
จางหยูยังคงยิ้มออกมา เขาเลียนแบบวิธีการสร้างของจาฮาน เมื่อเห็นว่าใบไม้นับไม่ถ้วนกำลังพุ่งเข้ามาใกล้ เขาก็พลิกฝ่ามือ จากนั้นใบไม้นับไม่ถ้วนก็ชนเข้ากับกำแพงแล้วระเบิดออก
ตูม ตูม ตูม !
รอบตัวของจางหยู เกิดการระเบิดอันรุนแรงขึ้นมา มิติใกล้ ๆ สั่นไหวอย่างรุนแรงและบิดเบี้ยวไป
ผู้คนด้านล่างพากันใจเต้น การระเบิดอันน่ากลัวนี้หากเปลี่ยนเป็นพวกเขาที่ต้องรับมือแล้ว พวกเขาคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะเตรียมรับมือไว้ดีแค่ไหนก็ตาม
แม้แต่สือซวนก็ไม่กล้าบอกว่าเขาจะรับมือและหนีมาได้อย่างสมบูรณ์
“แค่นี้รึ ?” เมื่อการระเบิดสิ้นสุดลง จางหยูก็มองไปที่จาฮาน เขาแสดงสีหน้าผิดหวังออกมา “พลังนี้ไม่ได้มากกว่าสือซวนเลย…นี่คือความแข็งแกร่งของคนที่เป็นอันดับสองรึ ?”
ดวงตาของจาฮานหม่นลง จางหยูได้แสดงความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าที่เขาคิดเอาไว้ แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่หากเปลี่ยนเป็นสือซวนแล้ว สือซวนก็ไม่อาจจะรับมือกับการโจมตีนี้ได้ง่าย ๆ มันเพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าสือซวนไม่ได้โกหก จางหยูนั้นแข็งแกร่งกว่าสือซวนจริง ๆ
เขาแค่ไม่รู้ว่าขีดจำกัดของจางหยูอยู่ระดับไหน
“ดีเลย ข้ายอมรับว่าเจ้ามีสิทธ์ิที่จะสู้กับข้าได้” จาฮานชมออกมา
ตอนนี้เขาเพิ่งจะยอมรับจางหยูที่เพิ่งแสดงความแข็งแกร่งเพียงพอให้เขาเคารพได้
“แค่มีสิทธ์ิสู้รึ ?” จางหยูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “เจ้ามั่นใจยิ่งกว่าสือซวนอีก”
“ความมั่นใจมาจากความแข็งแกร่ง ข้าน่ะเหนือกว่าเขา จึงเป็นธรรมดาที่จะมั่นใจกว่า” จาฮานพูดออกมาตรง ๆ
สือซวนที่อยู่ด้านล่างได้แต่ปากกระตุก เขายังไม่ทันทำอะไรทำไมต้องมาโดนแซะด้วย ?
จางหยูส่ายหน้าและแสดงสีหน้าจริงจังออกมา “อุ่นเครื่องจบแล้วต่อไปข้าหวังว่าเจ้าจะแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมาให้ข้าได้เห็น ความแข็งแกร่งของผู้ควบคุมขั้นที่ 7 อันดับสองของโลกสวรรค์ร้าง ! “
“ได้ตามเจ้าต้องการ “จาฮานไม่ปกปิดคลื่นพลังของตัวเองอีก เขาระเบิดคลื่นพลังออกมาจนทำให้ตัวเขาอาบไปด้วยแสงสีเงิน พลังที่ทำลายล้างโลกได้นั้นทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนไม่อาจจะหายใจได้ โลกถึงกับสั่นไหวเล็กน้อย
สือซวนแอบคิด “ชายคนนี้พัฒนาขึ้นมาอย่างมาก มากกว่าที่สู้กับเขาเสียอีก !”
หลังจากพยายามมานานไม่ใช่แค่ช่องว่างระหว่างเขากับจาฮานจะไม่ได้ลดลง แต่กลับมากขึ้นเล็กน้อย
“แต่…” สือซวนเผยรอยยิ้มออกมา “ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่อาจจะหนีจากความพ่ายแพ้ได้ !”
ความแข็งแกร่งของจาฮานพัฒนาขึ้นมาอย่างมากแต่มันก็ยังมีช่องว่างเมื่อเทียบกับจางหยู
บนท้องฟ้า
จาฮานได้พลิกฝ่ามือพร้อมกับใบไม้นับไม่ถ้วนที่ถูกดึงขึ้นมา ใบไม้แต่ละใบนั้นเคลือบด้วยแสงสีเงิน ใบไม้สีเงินนับไม่ถ้วนได้รวมตัวกัน ก่อนที่สุดท้ายจะกลายเป็นมีดสีเงินขนาดอันน่าทึ่ง ตอนนี้มันได้ย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีเงินแล้ว
จางหยูตาเป็นประกายขึ้นมา “สุดท้ายก็น่าสนใจขึ้นมาบ้าง”
เลือดเขาร้อนขึ้นมาอีกรอบ
ครั้งนี้แทนที่จะเลียนแบบการสร้างของจาฮาน แต่เขาเลือกที่จะทำอย่างอื่นแทน
แสงนับไม่ถ้วนได้มารวมตัวกันกลายเป็นม่านแสง
มีดใบไม้ในท้องฟ้าส่องประกายออกมาทำให้เกิดฉากอันงดงามขึ้นแต่เบื้องหลังความงดงามนี้คือความอันตราย !
ทั้งโลกคล้ายกับไร้เสียง เวลาเหมือนจะหยุดนิ่ง ฉากแห่งความฝันนี้ ราวกับจะคงอยู่ตลอดไป
ต่อมามีดสีเงินก็ตัดลงมา ในพริบตาการโจมตีทั้งสองก็ได้ปะทะกันใจกลางจุดปะทะนั้นทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนกระจายไปทั่วทุกทิศทาง ท้องฟ้าถึงกับบิดเบี้ยวแสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของพลังแห่งการสร้างของทั้งสองฝ่าย
มีดสีเงินได้แตกออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน แต่ละชิ้นนั้นเคลือบไปด้วยแสงสีเงินอย่างกับดวงดาวที่ละลายออกไป ก่อนจะกระจายไปทั่วราวกับอุกกาบาติที่ตกลงไปยังพื้นดิน ไม่ว่ามันจะตกลงไปที่ไหนก็จะทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ขึ้น แต่ละหลุมราวกับบึงน้ำที่แห้งเหือด
แม่น้ำมอร์แกนถึงกับพังตัวลงจนทำให้ที่นั่นตกอยู่ในความเงียบงัน
ทุกคนพากันมองไปบนท้องฟ้าด้วยความตะลึง
ต้องรู้ก่อนว่านี่คือโลกสวรรค์ร้าง !
มิติและพื้นดินที่นี่แข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ !
มันยากจะคิดได้ว่าต้องมีพลังขนาดไหนถึงทำการโจมตีที่ทรงพลังแบบนี้ได้ !
“เจ้าไม่เป็นไร !” จาฮานมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการรึไง ? ทำไม เมื่อข้าไม่เป็นอะไร เจ้าผิดหวังงั้นรึ ?” ตัวของจางหยูยังครอบคลุมไปด้วยแสง มันทำให้เขาดูลึกลับกว่าเดิม “มา ต่อได้เลย การประมือของเราเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น !”
จาฮานเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
ชายลึกลับคนนี้ไม่ควรจะเหนือกว่าหลินหลางกับเขาได้ไม่ใช่รึ ?
จาฮานยังไม่ทันได้คำตอบ จางหยูก็เปิดฉากโจมตี การปะทะกันเมื่อตะกี้ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย นี่คือคู่ซ้อมที่ดีกว่าสือซวน มันไม่ง่ายที่จะได้โอกาสแบบนี้มา เขาจะไม่ปล่อยให้มันเสียเปล่า
ต่อหน้าการโจมตีของจางหยูแล้ว จาฮานก็อดไม่ได้ที่จะลนลาน เขารีบตอบโต้แต่ทันทีที่การโจมตีมาถึงตัวเขา เขาก็รับรู้ได้ถึงอันตรายถึงชีวิต เขารู้สึกได้ว่าการโจมตีของจางหยูทรงพลังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าจางหยูเพิ่งจะอุ่นเครื่องเสร็จ จนถึงตอนนี้เขาถึงค่อย ๆ แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา
ตอนแรก จาฮานยังพอตามจังหวะของจางหยูทันบ้างแต่ว่าแต่ละครั้งแค่พอรับมือได้เท่านั้น จิตผู้สร้างของเขาสั่นไหวเล็กน้อย เมื่อรับมือไปได้ 2-3 รอบ การโจมตีของจางหยูก็น่ากลัวขึ้นกว่าเดิม สุดท้ายจาฮานก็ทนไม่ไหว ร่างกายของเขาเริ่มมีบาดแผลขึ้นมา
“เป็นไปได้ยังไง ! ทำไมเขาถึงได้แกร่งขนาดนี้ !” จาฮานอุทานออกมา
ความแข็งแกร่งของจางหยูในตอนนี้แกร่งกว่าหลินหลางที่จาฮานจำได้ แกร่งกว่ามาก !
จาฮานรู้สึกสิ้นหวัง เป้าหมายของเขาคือต้องเหนือกว่าหลินหลางและขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในหมู่ผู้ควบคุมขั้นที่ 7 แต่ตอนนี้เขากลับเจอคนที่เหนือกว่าหลินหลางเข้า เขาไม่มีโอกาสได้อันดับหนึ่งมาเลยเพราะเมื่อขึ้นเนินเขามาแล้วกลับต้องมาพบกับเทือกเขาแทน !
จาฮานหงุดหงิดและหดหู่ ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาไม่มีพลังจะต้านทานได้เลย