ตอนนี้ซุนเหยาตงได้ออกไปจากห้องแล้ว แต่ซงหยี่ก็ยังคงรู้สึกภาคภูมิใจอยู่เช่นนั้น

“วิสัยทัศน์ของอาจารย์ซุนดีมากจริงๆ เขารู้ได้ทันทีว่าฉันมีความสามารถด้านคณิตศาสตร์!”

จากนั้นเขาก็หยุดไปชั่วครู่แล้วถอนหายใจออกมา “น่าเสียดายที่ฉันยังทำได้ไม่ดีพอ เลยได้แค่รองชนะเลิศอันดับสองของจังหวัดมาเท่านั้น ไม่เหมือนกับหม่าจงและพี่ฟาน ที่ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งของจังหวัดหนึ่งรางวัล และรางวัลชนะเลิศระดับประเทศอีกหนึ่งรางวัล”

เจิ้งจินเป่าได้ขดริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า “ ทำไมฉันถึงไม่ได้รับรางวัลอะไรเลยนะ ”

จากนั้นซงหยี่ก็ตบไปที่ไหล่ของเจิ้งจินเป่าและพูดอย่างจริงจัง “ นายทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ไม่เห็นมีเรื่องที่ต้องเสียใจเลย เพราะนายยังมีเพื่อนร่วมหอพักถึงสองคนที่ได้รับรางวัลระดับจังหวัดและเพื่อนหอพักอีกหนึ่งคนที่ได้รับรางวัลระดับประเทศอยู่ด้วย”

เจิ้งจินเป่า:…

……

ในวันนี้ที่มหาวิทยาลัย อาจารย์ได้ปล่อยก่อนเวลา และหลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ หลินฟานก็เดินกลับไปยังหอพักของตัวเองแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

“ติ๊ง!”

โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินฟานได้มีการสั่นเล็กน้อย

12:00. น.

ซองแดงได้ปรากฎ!

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 8 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 99 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 2,000 หยวน”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 10,000 หยวน”

ครั้งนี้หลินฟานได้นับเงินจากซองแดงมาทั้งหมด 30,225 หยวน

และหลินฟานก็ได้นึกถึงซองแดงสีเงินของเขาขึ้นมา

จากนั้นเขาก็พูดพึมพัมอยู่ในใจ: 5 ซองแดงสีเงินที่เคยได้รับมาจากการฉลองงานวันเกิดให้หยู่ซวนเมื่อตอนนั้น ก็ได้รับแต่ของดีๆกลับมา และการชนะการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็ได้รับมาอีก 5 ซอง มาดูกันดีกว่า ว่าฉันจะเปิดได้อะไรบ้าง

“เปิด!”

【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับ 200,000 หยวนแล้ว 】

【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับการ์ดเพิ่มพลังทักษะสองเท่า 】

【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับ 500,000 หยวนแล้ว 】

【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับปานหลงวิลล่ากรุ๊ป 】

【ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับโล่พลังงาน 】

หลังจากเปิดซองแดงสีเงินไปทั้งหมด 5 ซอง หลินฟานก็ได้รับเงินมาถึง 700,000 หยวน

แต่แน่นอนว่าหลินฟานไม่ได้สนใจจำนวนเงินที่ได้มาเลย ตอนนี้เขากำลังมุ่งความสนใจไปที่การ์ดเพิ่มพลังทักษะสองเท่า กับโล่พลังงาน และปานหลงวิลล่ากรุ๊ปอยู่

[การ์ดเพิ่มพลังทักษะสองเท่า สามารถกำหนดให้เพิ่มความสามารถเป็นสองเท่าของทักษะบางอย่างได้ภายใน 1 ชั่วโมง ทำให้ทักษะทรงพลังมากยิ่งขึ้นและเพิ่มเสน่ห์ที่มีอยู่มากกว่าเดิม 】

หลินฟานถึงกับพยักหน้าขึ้นลงทันที เมื่อได้เห็นข้อความนี้

ทำให้เพิ่มความสามารถของทักษะได้เป็นสองเท่าอย่างงั้นหรอ เป็นของที่ดีมากอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

แต่น่าเสียดายที่ใช้แล้วอยู่ได้เพียงแค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้น

【โล่พลังงาน สามารถดูดซับพลังงานอิสระในโลกได้อย่างต่อเนื่อง และเมื่อมันพบกับภัยอันตราย มันจะสร้างโล่ป้องกันแบบโปร่งใสโดยอัตโนมัติทันที เพื่อปกป้องความปลอดภัยของโฮสต์ 】

สิ่งนี้ถึงกับทำให้ดวงตาของหลินฟานสว่างขึ้นมาในทันที

แม้ว่าตอนนี้หลินฟาน จะมีทักษะการโจมตีที่สวยงามที่ใช้ต่อสู้กับศัตรูเป็นร้อยคนได้อยู่แล้ว

แต่ในโลกยุคนี้ ก็ยังคงเป็นยุคของอาวุธร้อน

หากว่าสักวันหนึ่งเขาถูกใครบางคนสมคบคิดที่จะทำร้ายเขา เขาคงจะไม่สามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัย

แต่ตอนนี้เขาก็ได้รับของป้องกันตัวเองมาแล้ว

【ปานหลงวิลล่ากรุ๊ป วิลล่าตั้งอยู่ที่ริมทะเลสาบเทียนหูในเจียงเป่ย มีทิวทัศน์ที่สวยงามและเหมาะสำหรับการอยู่อาศัย 】

หลินฟานได้มองดูข้อความนี้ด้วยสีหน้าแปลก ๆ

วิลล่าริมทะเลสาบ?

เขาจำได้ว่ามีวิลล่าสองแห่งที่ตั่งอยู่ตรงริมทะเลสาบเทียนหู แห่งแรกก็คือชุนซิงวิลล่า ซึ่งเป็นที่อยู่ของครอบครัวของซ่งเจียซิน และอีกแห่งหนึ่งก็คือปานหลงวิลล่ากรุ๊ปที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่

ตอนนี้เขาได้เป็นเจ้าของปานหลงวิลล่ากรุ๊ปแล้วหรอ?

และเมื่อหลินฟานเงยหน้าขึ้น พวงกุญแจและหนังสือรับรองกองหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขา

จากนั้นหลินฟาน ก็ค่อยๆเปิดหนังสือรับรองอสังหาริมทรัพย์ออกมาดู

ปานหลงวิลล่า หมายเลข1 มีเนื้อที่ทั้งหมด 3,200 ตารางวา เจ้าของทรัพย์สิน หลินฟาน

ปานหลงวิลล่า หมายเลข2 มีเนื้อที่ทั้งหมด 3300 ตารางวา เจ้าของทรัพย์สิน หลินฟาน

ปานหลงวิลล่า หมายเลข10 มีเนื้อที่ทั้งหมด 3300 ตารางวา เจ้าของทรัพย์สิน หลินฟาน

ตอนนี้วิลล่าทั้ง 10 หลังได้เป็นของหลินฟานทั้วหมด!

ถึงหลินฟานเองจะมีอสังหาริมทรัพย์อยู่มากมายอยู่แล้ว เช่น อาคารเฉียนคุณ, คอนโดว่านเจียฮั่วฟู และ ห้องสรรพสินค้า KM

แต่หลังจากได้เห็นกองหนังสือรับรอง รอยยิ้มก็ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

หลินฟานพึมพัม “ซองแดงสีเงินเป็นของดีจริงๆ”

หลังจากที่เลิกเรียนในตอนบ่าย หลินฟานก็เดินตรงไปที่ลานจอดรถในทันที

คืนนี้เขาเองก็ไม่มีธุระอะไรที่ต้องทำ หลินฟานจึงได้ตัดสินใจว่าจะไปยังปานหลงวิลล่าเพื่อดูบ้านที่เขาเพิ่งได้รับมา

ถ้าหากเป็นการเดินทางระยะไกล หลินฟานจะเลือกขับ Mercedes-Benz Big G

เพราะว่ารถบิ๊กจีค่อนข้างเป็นมิตรกับเอวของเขา

แต่ปานหลงวิลล่าอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยเพียงแค่ 20 กิโลเมตรเท่านั้น

ดังนั้นหลินฟานจึงเลือกขับลัมโบร์กินี่ ซึ่งมีแรงม้าและความเร็วที่สุดยอดมากกว่าบิ๊กจี

ไม่นานหลังจากเหยียบคันเร่ง รถทั้งคันก็พุ่งตรงไปข้างหน้าทันที

ตอนนี้หานเทียนเองก็ได้มาถึงที่ทางเข้าของปานหลงวิลล่าเช่นกัน

หานเทียนยิ้มและพูดว่า “สวัสดีคะ ฉันชื่อหานเทียนเป็นผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์ของเหลียนเจีย ตอนนี้ฉันมีลูกค้าที่ต้องการจะซื้อวิลล่าหมายเลข 8 อยู่

“แต่ดูเหมือนลูกค้าจะค่อนข้างยุ่ง เธอจึงมอบหมายให้ฉันเข้ามาช่วยถ่ายรูปและส่งไปให้เธอดูหน่อยน่ะ ฉันสามารถเข้าไปข้างในได้ใช่ไหม”

บางคนคงคิดว่า คนที่ทำงานเป็นตัวแทนขายบ้านมีหน้าที่แค่เอาเอกสารต่างๆไปให้แล้วก็เซ็นสัญญาแค่นิดหน่อยก็จะได้รับค่าคอมมิสชั่นก้อนโตแล้ว

แต่ความจริงนั้น พวกเขาต้องเตรียมการหลายๆอย่าง ซึ่งยุ่งยากมากพอสมควร

และการมาถ่ายภาพแบบนี้ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของงานเท่านั้น

รปภ.พูดขอโทษ “ปานหลงวิลล่าของเราได้ถูกขายออกไปแล้วและตอนนี้ก็ถือว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเจ้าของคนล่าสุด ทางเราคงไม่สามารถให้คุณเข้าไปถ่ายรูปได้ ต้องขอโทษด้วยครับ”

สิ่งที่ได้ยินทำให้หานเทียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ขายออกไปทั้งหมดเลยหรอ?”

ในฐานะผู้จัดการของเหลียนเจีย เธอรู้จักอสังหาริมทรัพย์เกือบทั้งหมดในเจียงเป่ย

ซึ่งปานหลงวิลล่า เป็นวิลล่าสุดหรูที่เพิ่งจะถูกสร้างขึ้นมาได้ไม่นาน และวิลล่าแต่ละหลังนั้น ก็มีราคาตกอยู่ประมาณ 150 ล้านหยวนเลยทีเดียว

แถมยังเป็นการขายวิลล่าทั้งหมดในทีเดียว?

ตอนนี้หานเทียนสับสนเป็นอย่างมาก ” ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาก่อน ?”

“เรื่องนี้พวกเราเองก็เพิ่งจะได้รับการแจ้งมาจากหัวหน้ามาไม่นานนัก” รปภ.พูด

อันที่จริง ไม่เพียงแต่หานเทียนเท่านั้นที่รู้สึกสับสน รปภ.เองก็รู้สึกสับสนมากไม่แพ้กัน

เพราะเมื่อก่อน บริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายบริษัทก็มักจะเข้ามาที่นี่เพื่อถ่ายรูปกันทุกวัน ถ้าหากมีคุณสมบัติเพียงพอ รปภ. ก็จะยินยอมให้เข้าไปด้านในอย่างง่ายดาย

แต่ในบ่ายวันนี้ จู่ๆหัวหน้าก็แจ้งมาว่าวิลล่าทั้งหมดถูกขายออกไปแล้ว ทำให้ตอนนี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์และบริษัทอื่นๆ ถูกห้ามไม่ให้เข้าไปข้างในวิลล่าเด็ดขาด

เรื่องนี้ทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนประหลาดใจเป็นอย่างมาก

หานเทียนอุตส่าได้พบกับลูกค้าที่สนใจจะซื้อปานหลงวิลล่าแล้ว

แต่วิลล่ากลับถูกขายไปทั้งหมด ซึ่งเธอก็คงไม่สามารถที่จะทำอะไรได้

ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ที่ทำได้ก็แค่หันหลังแล้วเดินจากไปเท่านั้น

“ตึก!”

ทันใดนั้นเองก็ได้มีเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านหลังของเธอ

จากนั้นร่างที่คุ้นเคยก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าของเธอ

นั่นก็คือ หลินฟาน

หานเทียนได้มองไปที่ร่างสูงๆของหลินฟาน ใบหน้าที่ราวกับแกะสลักออกมาด้วยความประณีตกับดวงตาที่สว่างสดใส มันทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

หานเทียน ดูเหมือนจะรู้สึกตัวแล้วว่าเธอจ้องที่หลินฟานนานเกินไป เธอจึงรีบก้มศีรษะลงราวกับกระต่ายตัวน้อยที่ตื่นตกใจ

หลินฟานเองก็สังเกตเห็นหานเทียนเช่นกัน เขาพูดขึ้นออกมาด้วยรอยยิ้ม “ผู้จัดการหาน เราพบกันอีกแล้วนะ”

จากนั้นหานเทียนก็ค่อยๆตั้งสติแล้วยิ้มออกมาก่อนจะพูดว่า “ใช่ค่ะ”

และหลังจากหยุดไปชั่วครู่ เธอก็ได้พูดขึ้นมา “คุณหลินมาที่เพื่อต้องการซื้อบ้านในปานหลงวิลล่าหรอคะ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้วิลล่าทั้งหมดได้ถูกซื้อไปจนหมดแล้ว รปภ.เพิ่งจะบอกให้ฉันรู้เมื่อกี้เอง แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะคะ แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงก็น่าเสียดายมากๆเลย”

ในวงการอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ก็มักจะเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ จนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

จากนั้นหลินฟานก็ตอบกลับ “ไม่ได้มาซื้อหรอกครับ ผมแค่มาดูว่าบ้านของผมเป็นยังไงบ้างเท่านั้นเอง”

ขณะที่พูด เขาก็ยื่นหนังสือรับรองอสังหาริมทรัพย์จำนวนหนึ่งให้กับรปภ.ดูแล้วพูดว่า “เข้าไปได้ใช่ไหมครับ”

รปภ.เหลือบมองไปที่หนังสือรับรองครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มตัวลงแล้วยิ้มอย่างเคารพและพูดว่า “คุณหลิน ยินดีต้อนรับครับ”

ท่าทางของรปภ.ที่แสดงออกมา ทำให้หานเทียนตกตะลึงเป็นอย่างมาก

นี่มันยังไงกัน ฉันกำลังเห็นอะไรอยู่?

อย่าบอกนะว่า ปานหลงวิลล่าที่ถูกขายไปทั้งหมดนั่น!

เป็นหลินฟานที่ซื้อไปเองทั้งหมดงั้นหรอ!

และตอนนั้นเองหลินฟานก็หันกลับมาและถามว่า “ผู้จัดการหาน คุณอยากจะเข้าไปดูข้างในกับผมไหม”