บุตรอสูรบรรพกาล บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 184
แวะ
“นั่นมัน เมืองของพวกเรานี่นา” ต้าชิงกับต้าเฉินว่า พลางมองเมืองที่หลินหลินกําลังจะเดินผ่าน เมืองที่พวกมันพูดถึงนั้นคือเมืองที่มันได้พบกับเถ้าแก่หวังและได้พบกับไป๋จูเหวินด้วยเช่นกัน หากพูดให้ถูกละก็นั่นคือเมืองเกิดของพวกมันก็ว่าได้
“น่าคิดถึงชะมัด ไม่ได้กลับมากี่ปีแล้วนะ” ต้าเฉินว่าพลางลุกขึ้นยืนบนหลังของหลินหลินพลางชะเง้อมองเข้าไปในเมืองอย่างสนอกสนใจ
“ท่านอยากจะแวะหรือเปล่าพี่ต้าเฉิน”ไป๋จูเหวินถามเมื่อ เห็นทั้งคู่ต่างให้ความสนใจเมืองอย่างเต็มที่
“ได้หรือขอรับ”ต้าชิงถามพลางมองฝูงอสูรที่ตามพวกตนมา หากเอาอสูรเหล่านี้เข้าไปใกล้เมืองมีหวังได้แตกตื่นกันหมดแน่ๆ
“ก็ไปกันแค่พวกเราก็พอ”ไป๋จูเหวินยิ้มพลางบอกให้หลินหลินหยุดเดินก่อน ทําให้ทั้งขบวนต่างหยุดตามอย่างรวดเร็ว
หลังจากบอกให้เหล่าอสูรรออยู่นอกเมืองแล้ว ไป๋จูเหวิน ต้าชิง ต้าเฉิน หงเยว่ หลินหลิน และ ปิงปิง ต่างก็พากันเดิ นทางเข้าเมืองไปเช่นคนธรรมดา แน่นอนว่าเหล่าอสูรที่แปลงกายเป็นมนุษย์ไม่ได้ก็ต้องรอที่ข้างนอก ยกเว้นแต่อสูรปักเป้าที่ลอยอยู่เหนือสายตาคนทั่วไปละนะ
“พอจากไปนาน ทุกอย่างมันก็ดูเล็กไปหมดเลยนะ”ต้าชิงว่าพลางเดินเข้ามาในเมืองอย่างง่ายดาย ส่วนสาเหตุที่มันพูดเช่นนั้นก็คงเพราะมันได้พบเจอเมืองใหญ่ๆมามากมาย ทําให้เมืองของตนที่เป็นเมืองเกือบจะสุดของอาณาจักรกลายเป็นเมืองเล็กๆไปในพริบตา
“ต้าชิง ต้าเฉิน พวกเจ้ากลับมาแล้วหรือ” ทันทีที่เดินเข้ามาในเมือง เหล่าชาวเมืองที่ปกติรู้จักต้าชิงต้าเฉินกันอยู่แล้ว ต่างออกมาทักทายกันในทันที
“ในที่สุดพวกเจ้าก็กลับมา”เหล่าชาวเมืองต่างตรงเข้ามาหาต้าชิงต้าเฉินอย่างรวดเร็ว จนแม้แต่ต้าเฉินเองยังรู้สึกว่ามันผิดสังเกต
“ขอร้องล่ะ ต้าเฉิน เจ้าช่วยจัดการเฟยอินให้พวกเราหน่อยเถอะ” อยู่ๆก็มีชายคนหนึ่งพูดออกมาทําเอาต้าชิง และต้าเฉินมองหน้ากันด้วยสีหน้างุนงง ในครั้งแรกที่มันได้ เจอไป๋จูเหวิน พวกมันโดนเฟยอินและเฟยหลิง 2 พี่น้องเข้ามาหาเรื่อง และเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นทําให้พวกมันได้ทราบว่าเถ้าแก่หวังเป็นอสูรลิงเผือกปลอมตัวมา แถมในตอนนั้น เถ้าแก่หวังยังต้องออกจากเมืองไปอีกต่างหาก
“เฟยอิน…มันทําไมหรือ” ต้าชิงถามอย่างงุนงง เพราะตอนนั้นเฟยหลิงได้ตายไปแล้ว พวกมันเลยปล่อยเฟยอินให้ คนในหมู่เมืองจัดการนี้
“หลังจากตอนนั้น พวกเราก็ขับไล่เฟยอินออกจากหมู่บ้าน แต่เมื่อเดือนก่อนมันก็กลับมาแถมยังได้พลังวิญญาณ มาไว้ในครอบครองอีกต่างหาก” ชาวเมืองเล่าด้วยสีหน้า ซีดเผือด อยู่ๆเฟยอินก็ปรากฏตัวในหมู่บ้านด้วยพลังที่พวกมันไม่อาจทําอะไรได้ แถมครั้งนี้เฟยอินยังแค้นพวกคนในหมู่บ้านอย่างมาก มันเลยทั้งแย่งชิงของจากคนในเมือง ทั้งจับตัวลูกหญิงสาวไปปรนเปรอมันเองอีกต่างหาก
“ทําไมมันถึงมีพลังวิญญาณได้ละ” ต้าเฉินถามด้วยสีหน้างุนงง เฟยอินแต่เดิมไม่มีพลังวิญญาณ เหตุใดพอโดนขับไล่ออกจากเมืองมันถึงได้มีพลังวิญญาณกลับมาได้กัน
“เรื่องนั้นข้าก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่ข้าอยากขอร้องพวกเจ้า” ชาวบ้านพูดพลางกุมมือของต้าชิงเอาไว้
“ขอร้องล่ะ ตอนนี้คนของเฟยอินทําเอาหมู่บ้านเละเทะไปหมดแล้ว”ได้ยินเช่นนั้นต้าชิงกับต้าเฉินก็หันมามองตากัน ก่อนจะพากันหันไปมองทางไป๋จูเหวินถึงออย่างไรที่นี่ก็เป็นบ้านเกิดเมืองนอนของพวกมัน อย่างไรพวกมันก็ต้องช่วย แต่หากลงมือช่วยเหลืออาจจะทําให้การเดินทางล่าช้าได้ พวกมันเลยอยากจะถามความคิดเห็นจากนายน้อยเสียก่อน
“เอาเถอะ ตอนนั้นเป็นข้าเองที่ปล่อยมันไป”ไป๋จูเหวินว่าพลางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในครั้งนั้นมันประมาทปล่อยเฟยอินให้ได้รับอิสระ ความผิดพลาดครั้งนี้ตัวมันก็ต้องรับ ผิดชอบเช่นกัน
“พาเราไปหาเฟยอินหน่อย” ต้าชิงว่าพลางหันไปบอกคนในหมู่บ้าน
“เข้าใจแล้ว” ชาวบ้านพยักหน้าพลางพากันเดินไปที่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งตอนนี้เฟยอินใช้เป็นบ้านของตัวเอง
“นี่มัน” ต้าชิงขมวดคิ้วพลางมองสถานที่ที่ชาวบ้านพาพวกมันมา ท่าทางเฟยอินจะยังแค้นเถ้าแก่หวังอยู่ไม่น้อย มัยเลยเอาโรงเตี้ยมเก่าของเถ้าแก่หวังมาทําบ้านของตนเอง แถมนอกจากตัวเฟยอินแล้วภายในบ้านมันยังจับสัมผัสพลังวิญญาณได้จํานวนหนึ่ง ท่าทางจะไม่ได้มีแต่เฟยอินเท่า นั้นที่เข้ามายึดครองเมืองแห่งนี้
“พวกเจ้ามาทําอะไรที่นี่ ข้าบอกชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือว่าที่นี่คือเขตของท่านเฟยอิน ห้ามผู้ใดลุกล้ําเข้ามาโดยเด็ดขาด” คนเฝ้าประตูตะโกนเสียงดังพลางมองเหล่าชาวบ้านที่เข้ามาใกล้โรงเตี้ยมของเถ้าแก่หวังมากขึ้น
“เรียกตัวเฟยอินออกมา”ต้าเฉินว่าพลางเดินออกไปข้างหน้าเป็นคนแรก
“เจ้า” คนเฝ้าประตูแสดงท่าที่โมโหออกมาอย่างเห็นได้ชัด มันไม่พูดพร่ําทําเพลงเดินเข้ามาเอาหอกหวดใส่ต้าเฉินทันที
กร้อป! ต้าเฉินแทบไม่ต้องทําอะไรเลย หอกที่ฟาดใส่มัน นั้นหักในพริบตาที่ฟาดโดนมันเลยเพราะชายเฝ้าประตูนั้น ไม่ได้มีพลังวิญญาณแต่อย่างไร
“อากกกกก ท่านเฟยอิน พวกมันโจมตีพวกเรา” ทันทีที่หอกของตนถูกทําลาย ข้อมือของชายเฝ้าประตูก็โดนพลังคุ้มกันของต้าเฉินสะท้อนจนข้อมือของมันหักไม่เป็นท่า ส่งผลให้มันร้องโหยหวนราวกับสุนัขเรียกหานายเช่นนี้
“ใครมันกล้ามาบุกรุกเขตของข้า”ทันทีที่ได้ยินเสียงร้องโวยวาย เหล่าผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณก็พากันออกมาทันที รวมทั้งเฟยอินที่ต้าชิงต้าเฉินคุ้นตาอีกด้วย
“ข้าเอง” ต้าเฉินตอบพลางยิ้มเหี้ยม เพียงแต่เฟยอินกลับไม่มีท่าที่หวาดกลัวพวกต้าชิงต้าเฉินแต่อย่างไร
“ฮาๆ ต้าชิง ต้าเฉิน พวกเจ้ากลับมาแล้ว”เฟยอินหัวเราะ พลางมองต้าชิงต้าเฉินอย่างมีความสุข
“วันนี้ล่ะ ข้าจะได้แก้แค้นแทนพี่ชายข้าสักที”เฟยอินว่า พลางปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาจากร่างยามนี้พลังวิญญาณของเฟยอินนั้นก้าวหน้าเหนือล้ําไปกว่าพี่ชายของมันในคราก่อนมากมายนัก
“เป็นเพราะพวกเจ้า ข้าเลยถูกขับไล่ออกจากเมือง”เฟยอินว่าพลางกําหมัดแน่น
“แต่ก็ถือเป็นโชคของข้า ระหว่างเดินทางกลางปาที่แสนจะอันตรายอยู่นั่น ข้าก็ได้เริ่มฝึกฝนพลังของตนเอง จนในที่สุดข้าก็สามารถใช้พลังวิญญาณได้เสียที”เฟยอินเล่าด้ว ยท่าที่ภูมิใจ
“โอ้ ยอกเลย” ต้าเฉินพยักหน้าพลางชื่นชมจากใจจริง การที่เฟยอินที่ไม่มีพลังวิญญาณเลยกลับสามารถฝึกฝนพลังวิญญาณขึ้นมาได้ในช่วงอายุขนาดนี้นับว่าน่าชื่นชมมากจริงๆ
“หลังจากนั้นข้าก็ได้เข้าร่วมกับสํานักยอดเมฆาเพื่อฝึกฝนวิชาชั้นสูง” เฟยอินเล่าพลางยิ้มกว้าง
“ยอดเมฆา…”ต้าเฉินทวนตําด้วยสีหน้าตกใจ สํานักยอดเมฆารับคนแบบเฟยอินด้วยงั้นเหรอ
“ท่าทางสํานักจะตกตําน่าดูเลยนะ”ต้าชิงว่าพลางถอนหายใจออกมา
“นั่นสิ โชคดีจริงๆที่พวกเราไม่ได้เข้าสํานักยอดเมฆาไป”ต้าเฉินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“เฮ้ย ฟังที่ข้าพูดสิวะ”เฟยอินตะคอกเสียงดังลั่น ปกติแล้วหากเอ่ยชที่อสํานักยอดเมฆาไปคนส่วนใหญ่มักจะตกใจ และหวาดกลัวสิถึงจะถูก
“หลังจากเข้าสํานักยอดเมฆา ไม่นานข้าก็กลายเป็นศิษย์แนวหน้า และสร้างชื่อเสียงมากมายให้กับสํานัก” เฟยอินเล่าด้วยสีหน้าภูมิใจ เพียงแต่ต้าชิงกลับกําลังทําหน้ากลั้นหัวเราะอย่างหนักแทน
“สร้างชื่อเสียงให้สํานักแนะพี่ชิง”ต้าเฉินว่าพลางปิดปากตัวเองแน่น
“ข้าบอกให้ตั้งใจฟังไง”เฟยอินตะคอกพลางปล่อยพลังวิญญาณออกมา
“โทษที่ๆ ไม่ต้องสนใจข้าเล่าต่อเลย”ต้าเฉินว่าพลางพยายามสุดหายใจเข้าลึกๆไม่ให้ตัวเองออกมา
“หลังจากร่ําเรียนวิชาจนรู้แจ้ง ข้าเลยพาพักพวกกลับมาที่เมืองแห่งนี้เพื่อล้างแค้นยังไงล่ะ” เฟยอินยิ้มพลางเดิน เข้ามาหาต้าเฉินอย่างองอาจผ่าเผย
“หากเจ้าไม่อยากตายก็คุกเข่าขอชีวิตซะ”ได้ยินเฟยอินพูดเช่นนั้น ในที่สุดต้าเฉินก็หมดความอดทน
“ฮ่าๆๆ ขอโทษ ข้าพยายามกลั้นแล้วจริงๆ”ต้าเฉินกุมท้องตนเองเอาไว้พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสุดจะกลั้น
“เจ้า เจ้านึกว่าข้าหลอกเจ้าหรือยังไง”เฟยอินคํารามพลางกําหมัดแน่น
“ไม่ๆ เจ้ามีพลังวิญญาณจริงๆ แล้วก็น่าจะเข้าร่วมกับสํานักยอดเมฆาจริงๆนั้นละ” ต้าเฉินตอบพลางพยายามเว้นช่วงหายใจ คนที่ตามเฟยอินออกมารวมทั้งตัวเฟยอินเองต่างก็สวมเครื่องแบบของสํานักยอดเมฆาทั้งสิ้น แถมพลังของเฟนอินเมื่อเทียบกับพี่ชายมันแล้ว พลังของเฟยอินยามนี้มากกว่ากันหลายเท่าตัวเลยเพราะตอนนี้เฟยอิยอยู่ระดับผลึกวิญญาณขั้นที่ 1 แล้ว
“หนอย เจ้าอยากเจอสุดยอดวิชาของสํานักยอดเมฆาสินะ”เฟยอินว่าพลางชักกระบี่ที่หลังของมันออกมา มันเห็นว่าต้าเฉินไม่มีอาวุธมันเลยถือโอกาสนี้โจมตีก่อนในทันที
กึก! กระบี่ของเฟยอินแทงเข้าใส่ร่างของต้าเฉินในทันที แต่เพียงนิ้วเดียวต้าเฉินก็รับกระบีของเฟยอินเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย แน่นอนว่าความจริงต่อให้มันยืนเฉยๆเฟยอินก็คงแทงมันไม่เข้าอยู่แล้ว แต่การใช้นิ้วเดียวหยุดกระบี่เอาไว้มันเท่กว่าเยอะเลยนี่นะ
“คิดถึงจังเลยนะ เมื่อก่อนเราก็เคยประลองกับพวกสํานักยอดเมฆาสินะ”ต้าเฉินว่าพลางหันไปมองต้าชิงราวกับการโจมตีของเฟยอินไม่อยู่ในสายตาของมันเลย
“พอนึกๆดูแล้ว ตอนแรกที่พวกเราอยากเข้าสํานักยอดเมฆานี่ช่างน่าขําจริงๆ”ต้าชิงว่าพลางส่ายหน้าเบาๆ ยามนี้ต่อให้เอาสํานักยอดเมฆา 100 สํานักมัดรวมกันมา ก็คงไม่อาจสู้ต้าชิงต้าเฉินได้เลย
“พวกเราทํานายน้อยเสียเวลามากแล้ว ทําให้จบๆไปก็แล้วกัน” ต้าเฉินว่าพลางปล่อยพลังเซียนออกมา
ตูม! ต้าเฉินดีดนิ้วใส่หัวของเฟยอินที่หนึ่ง พริบตานั้นหัวของเฟยอินก็ระเบิดออกทันที สร้างความตกใจให้กับชาวเมืองและลูกน้องของเฟยอินเป็นอย่างมาก
“ที่เหลือปล่อยข้าเอง”ต้าชิงว่าพลางหยิบก้อนหินบนพื้นขึ้นมาก่อนที่มันจะง้างมือปาก้อนหินใส่ร่างของศิษย์สํานักยอดเมฆาที่ตามเฟยอินลงมาก่อเรื่อง
“อากก”เพียงก้อนหินธรรมดาก็ไม่ต่างจากอาวุธสังหารเมื่ออยู่ในมือผู้มีพลังสูงส่ง แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่ที่พวกศิษย์ระดับยังไม่ถึงผลึกวิญญาณจะรับมือการโจมตีจากคนระดับเทียนเซียนขั้นที่ 4ได้