เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 367 คืนที่อยู่บนเตียงเดียวกัน
ทันทีที่แจ็คสันเข้าห้องน้ำ ทิฟฟานี่ก็ถอดผ้าขนหนูออกและขึ้นเตียงไป กลิ่นบนหมอนเหมือนกลิ่นเขาเลย มันเป็นกลิ่นที่หอมหวาน จู่ ๆ เธอก็นึกถึงครั้งแรกที่เจอเขา ตอนนั้นเธอรู้สึกตื่นตาเมื่อเห็นใบหน้าเขา ใคร ๆ ก็คงใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นใบหน้านั้น แต่ไม่ใช่สำหรับทิฟฟานี่เพราะตอนนั้นเธอยังคบกับอีธานอยู่
แม้ว่าในหัวของเธอจะเต็มไปด้วยความคิดที่ฟุ้งซ่าน แต่ในไม่ช้าเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อย เตียงขนาดยักษ์แสนสบาย หมอนหนานุ่มและผ้าห่มที่นุ่มสบายช่วยให้เธอนอนหลับได้สบาย นานมาแล้วที่เธอไม่ได้รู้สึกสบายใจเช่นนี้
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอึดอัด ดูเหมือนว่าเธอจะดื่มน้ำมากเกินไปตอนที่คุยกับซัมเมอร์หลังอาหารเย็น เธอยังคงอยู่ในสภาพที่ขมุกขมัวขณะที่เธอพลิกผ้าห่มออก ในขณะนี้ในหัวของเธอมีเพียงความคิดเดียว เธอต้องเข้าห้องน้ำ เพียงพริบตาเธอก็สะดุดทันทีที่ลุกจากเตียง เธอได้ยินเสียงแจ็คสันครวญครางด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เธอจะรู้สึกได้ว่าท้องของเธอไปบดขยี้ใบหน้าของเขา
เพียงชั่วพริบตาเธอก็ถูกเขาโยนออกไปด้วยความรุนแรง จนเธอกระแทกเตียงอย่างแรง เตียงไม้ทำให้เธอเจ็บหลังและเธอก็อดไม่ได้ที่จะสะอื้น “คุณทำอะไร? ทำไมคุณถึงนอนอยู่ข้างเตียง? ฉัน… เจ็บ…”
แจ็คสันเปิดสวิตช์ไฟ เขาดูตกใจและหวาดกลัว “แล้วจะให้ผมนอนตรงไหนถ้าไม่ใช่ตรงนี้? ผมยอมนอนบนพื้นแล้วนะ… นี่คุณหนักเท่าไหร่เนี่ย? ผมเจ็บปวดมาก สมองผมเกือบจะถูกกระทบกระแทกอยู่แล้ว” แม้เขาจะมีคำพูด แต่เขาก็เข้าไปช่วยเธอทันทีเมื่อเห็นเธอนั่งอยู่บนพื้นโดยเอามือค้ำหลังไว้ แต่เธอไม่ยอมลุกขึ้น “คุณโอเคไหม? เมื่อกี่มันเป็นสัญชาตญาณนะ ผมทำให้คุณเจ็บตรงไหน?”
ทิฟฟานี่ปวดฉี่มากจนเธอไม่สามารถตอบคำถามของเขาได้ เธอปัดมือของเขาออกและรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ หลังจากที่เธอเสร็จภารกิจแล้วเธอก็เห็นเขานั่งอยู่บนขอบเตียงอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนเธอจะมองเขาผิดไป เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา หลังจากนั้นเธอก็คลานขึ้นเตียงและคลุมตัวด้วยผ้าห่ม เธอหัวเราะเยาะขณะที่พูดว่า “ฉันคิดว่าฉันแค่เหยียบมือคุณใช่ไหม? แล้วก็เหยียบแค่แป๊บเดียวด้วย ฉันไม่ได้เหยียบหัวคุณซะหน่อย ไปนอนซะ ถ้าฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งฉันจะจำไว้ว่าต้องลงเตียงอีกด้านหนึ่ง ฉันจะไม่เหยียบคุณอีกแน่นอน เมื่อกี้คุณเองก็ผลักฉันไม่ใช่เหรอ? หลังฉันยังปวดอยู่เลย”
เขาจ้องมองเธอด้วยความเจ็บปวด “ลองคุณเป็นผมคุณก็จะอารมณ์เสียเหมือนกัน ทำไมเราไม่แลกเปลี่ยนที่นอนกันล่ะ? ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมคุณไม่มานอนพื้นแทนล่ะ?”
เธอคว้าผ้าห่มทันทีและส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่อยากนอนพื้น เตียงนี้นอนสบายมาก เตียงและที่นอนของคุณเป็นของยี่ห้ออะไรหรอ? ถ้าในอนาคตฉันเกิดรวยขึ้นมาฉันจะเปลี่ยนเตียงนอนแน่นอน เตียงของคุณสบายมาก!”
เขาปิดไฟแล้วปีนขึ้นไปนอนข้าง ๆ เธอ “มันไม่สำคัญหรอกที่คุณไม่อยากนอนบนพื้น แต่ผมจะนอนบนเตียง”
แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าของเขาในตอนนี้ แต่เธอก็สามารถจินตนาการถึงรอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของเขาในขณะนี้ได้ เธอจะไม่ยอมเขาง่าย ๆ แบบนี้หรอก เธอใช้ขาของเธอและพยายามถีบเขาลงจากเตียง “ฉันไม่อยากแบ่งเตียงกับคุณ ไม่ อย่างแน่นอน!”
เขาคว้าขาบาง ๆ ของเธอด้วยมือขนาดใหญ่ของเขาอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็จับที่เอวของเธอด้วยมืออีกข้าง “อย่ายุ่งน่า…”
ในขณะนี้ เธอตระหนักว่าขาข้างหนึ่งของเธออยู่บนลำตัวของเขา เธออยากดึงมันออก แต่จู่ ๆ เขาก็จับมันไว้แน่นขึ้น เธอรู้สึกว่าในความมืดนั้นหัวใจของเธอเต้นแรงมาก เธอรู้สึกได้ถึงฝ่ามือร้อน ๆ ของเขาที่ต้นขาของเธออย่างชัดเจน ถ้าเขาขยับมือขึ้นสองสามนิ้ว… ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาแข็งแกร่งกว่าเธอมาก เธอพูดว่า “ปล่อย…ขาฉัน ฉันจะลงจากเตียงเดี๋ยวนี้แหละ”
“นอนแบบนี้แหละ นอนบนพื้นมันไม่สบาย ผมง่วงมากแล้วด้วย” เขาขยับมือออกจากขาของเธอ แต่ไม่ได้ผลักขาเธอออก
ดูเหมือนว่าเขาจะง่วงนอนจริง ๆ และเขาก็ไม่แสดงอาการว่ามีความคิดเจ้าเล่ห์อะไร ด้วยความรู้สึกมั่นใจทิฟฟานี่จึงขยับร่างกายของเธอออกห่างจากเขาเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เธอชอบเตียงของเขามากและเธอก็ไม่เต็มใจที่จะนอนบนพื้น ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะยินยอมแบ่งเตียงให้กับเขา
…
วันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าของฤดูร้อนสาดเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่าง
แสงที่สว่างจ้าทำให้ทิฟฟานี่ตื่นจากความฝัน เธอหันกลับและพบว่าตัวเองเผชิญหน้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบของแจ็คสัน ในขณะนี้เธอต้องยอมรับว่าหัวใจของเธอเต้นรัว อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเธอยัดูสงบ เธอศึกษาใบหน้าของเขา ผมฟูของเขายุ่งเล็กน้อย ดวงตาของเขามีเสน่ห์ ยิ่งไปกว่านั้นจมูกของเขายังตรงและริมฝีปากของเขาที่มีสีชมพูก็ดูนุ่มนวล ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเมื่อคืนเธอทำตัวบ้าบิ่นมาก เธอยอมนอนร่วมเตียงกับผู้ชายที่เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ด้วยได้อย่างไร?
เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนที่ไร้กังวลมาโดยตลอด ดังนั้นความรู้สึกไม่สบายใจจึงผ่านไปเพียงชั่วครู่ เธอตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนเพื่อนที่ดีคนนึง แน่นอนว่าเธอไม่มีความตั้งใจที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่โรแมนติกกับเขาเลย ด้วยเหตุนี้เธอจึงยิ้มและตบหน้าเขาเบา ๆ “ตื่นได้แล้ว! พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว!”
แน่นอนว่าแจ็คสันต้องตื่นเพราะการกระทำของเธอ เขาขมวดคิ้วและคว้าโทรศัพท์บนตู้ข้างเตียงมาเหลือบมองจอมัน จากนั้นเขาก็หลับตาลงอีกครั้ง “เพิ่งเจ็ดโมงเช้าเอง เป็นปกติที่เพระอาทิตย์จะขึ้นเร็วในฤดูร้อน ขอเวลาอีกสิบนาที คุณลุกก่อนได้เลย”
เธอไม่อยากรบกวนเขา เสื้อผ้าจากคืนก่อนหน้าของเธอถูกซักและตากโดยคนรับใช้ในตระกูลเวสต์เรียบร้อย เธอเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าของเธอและลงบันไดไปอย่างมีความสุข เธอได้ยินเสียงซัมเมอร์คุยโทรศัพท์และสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินซัมเมอร์เรียกคนในสายว่าคุณเลน