เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 406
ขณะที่นักเรียนทั้งสองคนเคลื่อนไหวลมหายใจอย่างมีความสุข
จู่ๆ กระบี่หนักเล่มหนึ่งร่วงลงมา
ชิ้ง!
กระบี่หนักปักลงตรงหน้านักเรียนทั้งสองคน
ทั้งสองคนตกใจหน้าเปลี่ยนสี เขาสะบัดมือ คนใช้ที่ถืออาวุธอยู่ด้านหลังล้มลงบนพื้น อาวุธในมือพวกเขาลอยเข้ามาในมือนักเรียนทั้งสองคนโดยอัตโนมัติ
“ใครมา”
เสียงดังก้องในหุบเขา
ทันใดนั้นเงาดำขนาดใหญ่พุ่งมาจากข้างหน้า จนมาถึงหน้าประตูคณะ
โฮก!
เสียงมังกรคำรามดังสนั่น ทันใดนั้นนักเรียนคณะหยินหยางทุกคน หันมามองทางประตูคณะ
มังกรดำขนาดใหญ่ปรากฏตัวหน้าประตูคณะหยินหยาง
บนหลังของมันมีนักเรียนอยู่สองคน เป็นลู่ฝานกับหานเฟิงอย่างไม่ต้องสงสัย
“รู้สึกสบายใจจริงๆ ฮ่าๆ ตอนไหนเจ้าดำบินขึ้นท้องฟ้าได้ ฉันต้องให้มันพาฉันไป บินบนหัวคณะหยินหยางสักรอบแน่นอน จากนั้นฉันฉี่ลงมาจากท้องฟ้า ให้ตายเถอะ ความรู้สึกนั้นช่างสะใจจริงๆ”
ลู่ฝานไม่ได้สนใจความคิดหยาบคายของศิษย์พี่หานเฟิง
พูดเสียงก้องว่า “คณะหนึ่งเดียวมาท้าประลอง!”
เสียงเหมือนฟ้าร้อง ฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้า มีแสงสีแดงอยู่เล็กน้อย
ในแววตาของลู่ฝาน มีสายฟ้าสว่างขึ้นมาเล็กน้อย นี่เป็นผลของการที่เขาฝึกมาสองวัน สัญลักษณ์ของการที่เชี่ยวชาญในพลังปราณสายไฟฟ้า
ทันใดนั้น นักเรียนคณะหยินหยางที่ยืนหน้าประตูทั้งสองคนตกใจมาก
มองมังกรดำขนาดใหญ่ตัวนั้น นี่คือมังกรเปลวไฟดำของคณะหนึ่งเดียวที่มีชื่อเสียงในช่วงนี้เหรอ
มองลู่ฝานกับหานเฟิงที่อยู่บนหลังมังกร เสื้อผ้าปลิวสะบัด สายตาเหมือนสายฟ้า พลานุภาพมหาศาล
ท่วงท่าของยอดฝีมือ!
นักเรียนทั้งสองคนกลืนน้ำลาย หันหลังวิ่งเข้าไปข้างใน
“คณะหนึ่งเดียวมาแล้ว!”
เสียงตะโกนดังขึ้นในคณะหยินหยาง นักเรียนนับไม่ถ้วนพาคนใช้มาที่หน้าประตูคณะ
ขณะเดียวกันพื้นดินใต้เท้าสั่นสะเทือน ตรงสุดสายตา มีหุ่นเชิดแสงทองเดินเข้ามา
ปัง! ปัง! ปัง!
แต่ละก้าวของหุ่นเชิดแสงทอง ทำให้ฝุ่นตลบอบอวล ภายในแสงทองเจิดจ้า บนไหล่มีคนยืนอยู่สองคน
เป็นอู๋เหวยศิษย์พี่ใหญ่กับฉู่เทียนศิษย์พี่รองคณะหนึ่งเดียว
ทั้งสองคนยิ้มมองทุกอย่างด้านหน้า มองทุกอย่างเห็นจากที่สูง เห็นได้ทุกสิ่งทุกอย่าง
ศิษย์พี่ใหญ่ใบหน้ามีรอยยิ้ม โบกมือให้พวกนักเรียนคณะหยินหยาง แต่นักเรียนคณะหยินหยางไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า ต่างมีสีหน้าตกตะลึง
หุ่นเชิดมีพลานุภาพมาก!
หุ่นเชิดแสงทองหยุดลงหน้าประตูคณะหยินหยาง ยืนคู่กับเจ้าดำ
เหตุการณ์แบบนี้ ทำให้นักเรียนที่เย่อหยิ่งจำนวนมากของคณะหยินหยาง อดชื่นชมออกมาไม่ได้
“มีพลานุภาพจริงๆ!”
แต่ขณะนั้นมีของปลิวลงมาจากท้องฟ้า
กระจกจำภาพมากมาย ร่วงลงมาจากฟ้า ปกคลุมทั้งคณะหยินหยางเอาไว้
ทันใดนั้นเงาของอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง ปรากฏอยู่กลางท้องฟ้า
อาจารย์อี้ชิงลูบท้องแล้วพูดว่า “ต้องให้ทุกคนได้ชมการต่อสู้ในวันนี้ เป็นบุญตาของนักเรียนคณะอื่นแล้ว”
อาจารย์เต้ากวงพูดว่า “ซิงยวน นายยังไม่ออกมาอีกเหรอ วันนี้ความแค้นระหว่างคณะฉันกับนาย จะสิ้นสุดลงแล้ว”
เมื่อพูดจบ มีแสงสว่างขึ้นในคณะหยินหยาง
ผมขาวปลิวไสว อาจารย์ซิงยวนปรากฏตัวท่ามกลางสายตาทุกคน ด้วยท่าทางแข็งแกร่ง
“อี้ชิง เต้ากวง ในที่สุดพวกนายก็มาแล้ว ฉันรอมานานแล้ว”