ตอนที่ 180 ทําสิ่งที่เจ้าต้องการ
หลังจากกล่าวคําอําลาแล้ว ผู้อาวโสชานก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับใบหน้าที่สวยงามของเธอมีเลือดฝาดเล็กน้อย
เมื่อผู้อาวุโสชานจากไป เฟยยู่หยานกล่าวว่า
“ข้าเดาว่าเราสามารถหยุดการฝึกซ้อมได้ในวันนี้ ทําได้ดีมากศิษย์หยวน และข้าขอโทษที่หลับไปครึ่งหนึ่งของการฝึกวันนี้”
หยวนพยักหน้า เนื่องจากเป็นเวลาที่เขาต้องออกจากระบบเพื่อรับประทานอาหารค่ําแล้ว
จากนั้นเฟยยู่หยานก็หันไปมองซวนหวู่ฮั่น และหมินหลี่ด้วยสีหน้าเย็นชาเล็กน้อย และพูดกับพวกเขาว่า
“การแสดงจบแล้ว เจ้ากลับบ้านได้แล้ว”
ซวนหวู่ฮั่นเลิกคิ้วและทันใดนั้นเธอก็หันไปมองหยวนก่อนจะถาม
“หยวน เจ้าคิดว่าข้าอยู่ที่นี่ในคืนนี้ได้ไหม?”
“อะไรนะ?! เจ้ากําลังพยายามทําอะไรอยู่ ศิษย์ซวนทําไมเจ้าถึงอยากอยู่ที่นี่?” เฟยยู่หยาน เป็นคนแรกที่ตอบสนองต่อคําพูดของซวนหวู่ฮัน
“ทําไมล่ะ ข้าเหนื่อยเกินไปที่จะเดินหลังจากนั่งที่นี่มาทั้งวัน ข้าขออยู่ที่นี่สักคืนได้มั้ยหยวน?”
ซวนหวู่ฮั่นถามเขาอีกครั้ง
ทุกคนที่นั่นหันมาจ้องมองหยวนด้วยสายตาที่เข้มข้น แต่หยวนไม่แม้แต่ขยับคิ้วและพยักหน้าอย่างสงบ
“ข้าไม่รังเกียจ แต่เจ้าควรได้รับอนุญาตก่อนเหมือนศิษย์เฟย”
“ได้!”
ซวนหวู่ฮั่นดึงใบหยกสื่อสารของเธอทันที และติดต่อผู้อาวุโสซวนปู่ของเธอ
ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงของผู้อาวุโสซวนก็ดังขึ้นอย่างสบายๆ
“ท่านปู่ข้าจะไปพักที่บ้านของหยวนคืนนี้ ขออนุญาตจากท่านได้หรือไม่?”
ซวนหวู่ฮันกล่าว
ผู้อาวุโสซวนไม่ตอบในทันที และนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งจนกระทั่งในที่สุดพึมพําเบาๆและตอบอย่างทําอะไรไม่ถูก
“เอาเลย…ทําทุกอย่างที่เจ้าต้องการ…”
“ขอบคุณท่านปู่!”
หลังจากปิดการใช้งานใบหยกสื่อสาร ซวนหวู่ฮั่นมองไปที่หยวน และพูดด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ ที่ตรงกันข้ามกับ “สภาพที่หมดแรง” ของเธอ และเธอก็พูดว่า
“เอาล่ะเรียบร้อยแล้ว! ข้าจะอยู่ที่นี่คืนนี้!”
“นี่เจ้า…เฟยหยู่หยานกัดฟันอย่างเงียบๆเพราะซวนหวู่ฮั่นใช้ประโยชน์จากภูมิหลังของเธอ
ในขณะเดียวกันหมินหลี่ก็ถอนหายใจในใจ
“ถ้าหากข้าไม่ได้อยู่บ้านใกล้ๆเขาละก็…
เพราะเธออาศัยอยู่ใกล้กับเขามากเธอจึงไม่สามารถใช้ข้ออ้างเดียวกับซวนหวู่ฮั่นได้
ในเวลาต่อมาชวนหวู่ฮั่นก็ไปหาห้องสําหรับคืนนี้ ในขณะที่เฟยยู่หยานไปทําความสะอาดร่างกายของเธอ จากเหงื่อที่สะสมจากการฝึกฝน
หากข่าวของหยวนที่ได้อยู่อาคารเดียวกันกับนางฟ้าชั้นยอดสองคนในคืนนี้ถูกเผยแพร่ไปยังศิษย์คนอื่น ๆ แล้วละก็ ก็จะมีกองทัพที่โกรธแค้นมารวมตัวกันที่หน้าบ้านของหยวนในทันทีแน่นอน
เมื่อเฟยยู่หยานออกมาจากห้องน้ํา หยวนก็ไปทําความสะอาดตัวเองต่อไป
“ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเจ้าเป็นผู้หญิงที่ก้าวร้าวศิษย์ซวน”
เฟยยู่หยานพูดกับซวนหวู่ฮั่น หลังจากวิ่งเข้าไปหาเธอขณะที่เดินไปที่ห้องของเธอเอง
“เจ้าทําตัวไร้ยางอายได้อย่างนี้ได้อย่างไร ข้าสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าศิษย์คนอื่นรู้ว่านางฟ้าผู้สง่างามสองคนมาอยู่ที่นี่”
เมื่อได้ยินคําพูดของเธอซวนหวู่ฮั่นก็แสร้งทําเป็นโง่และพูดว่า
“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากําลังพูดถึงอะไร ข้าแค่นอนอยู่บ้านเพื่อน ในขณะเดียวกันเจ้ากําลังใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ของเจ้าในฐานะ คู่หู เจ้าใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงในการมาที่นี่ จากที่พักของเจ้า แต่เจ้าเลือกที่จะอยู่ใน บ้านของผู้ชายแม้ว่าเจ้าจะแทบไม่รู้จักเขาก็ตาม บางทีเจ้าแอบหวังว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ ? “
“ไร้สาระ! แม้ว่าจะแค่ชั่วโมงเดียว แต่มันก็เสียเวลาเพิ่มขึ้น! เรามีเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ก่อนการแข่งขัน! ถ้าข้าใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อมาที่นี่ และอีกหนึ่งชั่วโมงเพื่อกลับบ้านทุกวัน นั่นคืออย่างน้อย 14 ชั่วโมงที่จะเสียไป ข้านําไปใช้ในการฝึกฝนของเราไม่ดีกว่าหรอ! และข้ารู้ว่าศิษย์หยวนไม่ใช่คนประเภทนั้น ดังนั้นข้าจึงไม่คาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้น! “
“ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไรก็ตาม แต่เจ้าเป็นคู่หูที่นอนมากเกินไป และพลาดครึ่งหนึ่งของการฝึกซ้อมของวันนี้”
ซวนหวู่ฮั่นพูดด้วยน้ําเสียงประชดประชันอย่างน่ารังเกียจ
“นั่นคือความ
ทั้งหมดของเจ้า! ข้าสาบานกับสวรรค์ศิษย์ซวน! อย่าผลักดันขีดจํากัดของข้า!”
เฟยยู่หยานจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่หรี่ลง
อย่างไรก็ตามก่อนที่ความตึงเครียดของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอีก หยวนก็ปรากฏตัวขึ้นและพูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสาบนใบหน้าของเขาว่า
“มีอะไรหรอ?”
“ไม่มีอะไร…”
เฟยยู่หยานยิ้มและพูดกับเขาทันที
“ราตรีสวัสดิ์ศิษย์หยวน ข้าจะไม่ทําผิดซ้ําในวันพรุ่งนี้”
“ราตรีสวัสดิ์หยวน ข้าแทบรอไม่ไหวที่จะได้ฟังเพลงของเจ้าในวันพรุ่งนี้”
เดกับเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขวบ
เยิ้มบนใบหน้าของเธอราวกับว่าเธอทะเลาะกับเฟยหยานเพียงเล็กน้อย
หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า
“ราตรีสวัสดิ์ทั้งสองคน”
พวกเขาทั้งหมดไปที่ห้องของตนหลังจากนั้นไม่นาน
ในขณะที่เฟยยู่หยานเข้านอนทันที และซวนหวู่ฮั่นก็อยู่ต่ออีกสองสามชั่วโมงเพื่อฝึกฝน หยวนก็ออกจากเกมเพื่อกินอาหารเย็น
หลังอาหารค่ําหยวนใช้เวลาที่เหลือตลอดทั้งคืนในการฝึกฝนจนกระทั่งถึงเช้า
ในตอนเช้หยูคู่ทําความสะอาดร่างกาย และป้อนอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน ขณะที่หยวนกลับไปเล่นเกม
“อรุณสวัสดิ์ศิษย์หยวน”
เฟยยู่หยานทักทายเขาด้วยท่าทางที่สง่างาม เมื่อเขาปรากฏตัวในห้องนั่งเล่น แม้กระทั่งจิบชาแบบไม่เป็นทางการเหมือนเธอตื่นมาสักพักแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ศิษย์เฟย”
หยวนทักทายเธอ
“เมื่อคืนเจ้านอนหลับเพียงพอหรือเปล่า”
“ใช่ ข้านอนหลับสนิทเพราะไม่มีลิงมารบกวนการนอนของข้า”
เฟยหยู่หยานตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่เหมาะกับคําพูดของเธอ
“ลิง งั้นหรอ?”
หยวนเลิกคิ้วสงสัยว่าทําไมเธอถึงพูดถึงลิงในสถานการณ์เช่นนี้
ในเวลาต่อมาซวนหวู่ฮั่นก็ปรากฏตัวขึ้นและพูดว่า
“คราวนี้ดูเหมือนว่าเจ้าจะตื่นจริงๆสินะ ข้าคิดจะเคาะประตูห้องเจ้าด้วยซ้ํา
ถ้าตอนนี้เจ้ายังไม่ตื่น”
เฟยยู่หยานมองเธอแปลกๆแต่ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อซวนอู่ฮัน
ไม่กี่นาทีต่อมาหมินลี่ก็มาเคาะประตูและพูดว่า
“วันนี้จะซ้อมด้วยใช่ไหม”
หยวนพยักหน้าและพูดว่า
“ใช่ วันนี้เจ้าต้องการมาร่วมกับเราด้วยหรือไม่?
“ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ
หมินพยักหน้าพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ทําให้หน้าแดง
ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มการฝึกซ้อมวันที่สาม โดยเหลือเวลาอีกเพียงสี่วันจนกว่าจะถึงการแข่งขันพิณ