“พรสวรรค์ระยะ 4 มือปืนพระเจ้าแห่งจีน เฉินช่าวเย่!” หลิวยู่ติงยิ้มพลางพูด “ไอ้หนุ่มนี่มันบ้าไปแล้ว!”
ชูฮันปิดหน้าต่างพลางยิ้มออกมาด้วยให้กับหวังไคที่ซ่อนอยู่มุมที่หลิวยู่ติงไม่สามารถมองเห็น
เฉินช่าวเย่ที่หลังจากรวบรวมความกล้าพูดประโยคนั้นออกไป ก็มีอาการกังวลและตื่นกลัวไม่กล้าจะหันกลับไปมองปฏิกิริยาของติงเซว เขาจึงจ้องเขม็งไปที่กลุ่มทหารตรงหน้าแทน เขากำปืนที่ถือไว้ในมือแน่นจนกล้ามเนื้อเกร็งขึ้นเป็นเส้นเลือด ใครก็ตามที่กล้ายุ่งกับติงเซวเขาจะจัดการมันทันทีอย่างไม่รีรอ
ผ่านไปครู่หนึ่ง โดยไม่ต้องสนใจศพนับสิบๆศพของทหารที่ถูกเฉินช่าวเย่ฆ่า พลทหารเกือบสองร้อยนายและกลุ่มคนฝ่ายเฉินเสี้ยนกาวต่างมีสภาพย่ำแย่กันหมด คนที่จิตใจไม่แข็งแรงพอก็เป็นลมไป บางคนก็ช็อคค้างเฉินช่าวเย่พึ่งพูดอะไรออกมาน่ะ?
ภรรยาของเฉินช่าวเย่…ติงเซว ติงเซวเป็นภรรยาของมือปืนพระเจ้าแห่งจีน!
นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นและไม่ใช่เรื่องตลกอย่างแน่นอน เหล่าคนที่ก่อนหน้านี้ก่อความวุ่นวายและมีความคิดจะข่มเหงติงเซวต่างหวาดกลัวจนหัวหด สถานะทางทหารของภรรยาพลโทนั้นมันอีกเรื่องหนึ่งเลย ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด การที่พวกเขาพูดจาดูถูกคุณนายนั้น ไม่รู้เลยว่าจะได้รับโทษอย่างไร?
เฉินเสี้ยนกาว เยวจึและคนอื่นๆตกใจจนอ้าปากค้าง ติงเซวเป็นภรรยาตามกฏหมายของเฉินช่าวเย่? ทำไมพวกเขาไม่รู้เลย? สองคนนี้ไปตกหลุมรักกันตอนไหน?
ติงเซวเขินจนแก้มขึ้นสี เธอประหลาดใจอย่างมากกับการกระทำของเฉินช่าวเย่ เธอคุ้นเคยกับเขาดีเพราะเขาเป็นคนของชูฮัน แต่เธอกับเฉินช่าวเย่? นี่มันเหลือเชื่อเพราะเธอไม่เคยเห็นเฉินช่าวเย่คิดเรื่องอีกนอกจากการกินกับชูฮันเลย
แต่วันนี้เมื่อเฉินช่าวเย่ไม่มีท่าทีลังเลเลยสักนิดที่จะปกป้องเธอ ทันใดนั้นติงเซวก็รู้กสึกดีกับเฉินช่าวเย่ขึ้นมาเหมือนกัน มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดว่าจะได้เห็นจากพฤติกรรมของเฉินช่าวเย่ ถึงแม้เฉินช่าวเย่จะกินเก่งและกินอย่างเดียวแต่เธอเองก็ทำอาหารเก่งเหมือนกัน!
นอกจากนั้น เธอเองก็จำเป็นต้องพึ่งพาเขา อีกทั้งคนที่พูดจาดูถูกเธอนั้นเฉินช่าวเย่ไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะฆ่าทิ้ง ถึงแม้คนพวกนั้นจะมีตำแหน่งไม่ธรรมดาเลยก็ตาม
ขณะคิด ติงเซวก็หลุบสายตาลง มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย จากนั้นก็ไปจบที่ศพของคนที่ตายรอบๆตัว ทุกคนถูกยิงเข้าจุดตายอย่างแม่นยำ มันเหลือเชื่อที่ปืนนั้นสามารถยิงเข้ากลางหน้าผากได้อย่างแม่นยำแบบนี้
ทั้งๆที่เฉินช่าวเย่มีกระสุนไม่เท่ากับจำนวนศพที่ตายด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้ติงเซวไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้หลังจากผ่านกระบวนการคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วเธอก็เข้าใจแล้วว่าเฉินช่าวเย่ทำได้อย่างไร
ปืนในมือของเฉินช่าวเย่เป็นปืนทั่วๆไปที่มีในคลังแสงของกองทัพ แต่คนที่ตายอยู่ที่พื้นมากกว่าสิบคนถูกกระสุนเจาะทะลุผ่านช่องหูไปด้วยพละกำลังและความเร็วสูงจนทำให้สมองตาย จากนั้นก็ทะลุออกมาอีกด้านด้วยความเร็วและพลังทำลายล้างที่สูงอยู่พุ่งเข้าใส่อีกคนที่อยู่ถัดไปอาจจะเป็นทางปากหรือจมูกทะลุเข้าไปทำลายสมองจนตาย
ไม่มีใครรู้ดีกว่าติงเซวว่าคนพวกนี้รวดเร็วขนาดไหนและมันเหลือเวลาเพียงแค่ช่วงสั้นมากๆก่อนที่เฉินช่าวเย่จะเริ่มเปิดการยิง เฉินช่าวเย่ไม่แม้แต่จะตั้งท่าเล็งด้วยซ้ำ
ไม่เพียงแต่ติงเซวที่สังเกตเห็น หากหลายคนที่อยู่รอบๆบริเวณนั้นก็ช็อคไปเช่นกัน โดยเฉพาะหลี่บี๋เฟิง เขาเห็นชัดเจนเลยว่าเฉินช่าวฆ่าทหารกว่ายี่สิบนายตามด้วยฟานเหวินเฉิงวิวัฒนาการระยะ 3
ปกติแล้ววิวัฒนาการระยะ 3 จะสามารถรับมือการต่อสู้กับปืนธรรมดาแบบนี้ได้อยู่แล้ว ทว่าฟานเหวินเฉิงกลับชะงักคาที่ภายในการยิงปืนนัดเดียวของเฉินช่าวเย่จากนั้นหลังจากโดนสาดกระสุนใส่อีกสองนัดเขาก็ตายคาที่ทันที กระสุนถูกบีบอัดทะลักออกมาทางตา ตามมาด้วยของเหลวในสมองที่ทะลักกระจาย
มนุษย์ไม่เหมือนกับซอมบี้ ลูกตาไม่ได้เสื่อมโทรมและถือเป็นส่วนที่เปราะบางที่สุดก็ว่าได้ ไม่ว่าร่างกายจะแข็งแรงขนาดไหน หากถูกจู่โจมด้วยอย่างฉับพลันและรุนแรงจากเฉินช่าวเย่
มันก็ยากที่จะป้องกัน!
ความกลัวปะทุขึ้นในใจของทุกคน ในที่สุดวันนี้ความหมายของมือปืนพระเจ้าก็กระจ่างแล้วสำหรับพวกเขา ความกลัวต่อพลังและอำนาจของชูฮันยังคงไม่เลือนหาย ทว่าเจ้าอ้วนที่พวกเขาละเลยมาตลอดกลับทรงพลังไม่ต่างกัน…น่าประหลาดใจ
ชูฮัน เขาช่างไม่ต่างอะไรกับเสือที่ซ่อนมังกรไว้ในมือ!
และในขณะที่ทุกคนกำลังช็อคกันอยู่จนพูดอะไรไม่ออก
จู่ๆชูฮันที่อยู่ในรถจี๊ปก็เปิดผ้าม่านในรถออกและมองจ้องไปด้านหน้า
หลิวยู่จิงที่ยังคงพยายามมองไปรอบๆด้านนอกหากกลับโดนชูฮันที่เอาตัวบังไว้ไม่ให้หลิวยู่ติงมองเห็นภาพด้านนอก “นี่นายกำลังทำอะไร? ดูสิ ฉันอยากรู้ว่าเฉินช่าวเย่จะทำอะไรต่อไป?”
“ออกไปรอฉันข้างนอก อย่าปล่อยให้ใครเข้ามา” ชูฮันหยิบกล่องขนาดใหญ่ใต้เบาะนั่งออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันต้องเตรียมประกอบอาวุธ”
อาวุธ…ขวานยักษ์สีดำที่เขาร่ำรือกันน่ะเหรอ? หลิวยู่ติงกระพริบตาคิดอยู่ในหัว จ้องเขม็งไปที่กล่องในมือชูฮัน “อาวุธที่สามารถถอดชิ้นส่วนและประกอบเข้าใหม่ได้ มันล้ำมาก? ฉันขอดูได้มั้ย?!”
“ไม่มีใครได้เห็นมัน นี่คือไพ่ลับของฉัน” ชูฮันยิ้มอย่างมีเลศนัยและจ้องตาหลิวยู่ติง “นักฆ่ายักษ์”
อึก!
หลิวยู่ติงกลืนน้ำลายอึกมองมาอย่างสงสัย หากพยักหน้ารับ “ดี! แต่หลังจากเสร็จแล้ว นายต้องให้ฉันดูก่อนนะ ฉันยังไม่ได้เห็นขวานของนายเลย!”
“ไม่มีปัญหา” ชูฮันเริ่มเปิดล็อครหัสผ่านบนกล่อง
หลิวยู่ติงกระโดดลงจากรถโดยไม่หันกลับไปมอง เขามองออกไปด้านหน้ารอคอยอยู่ด้านนอกตัวรถ
ภายในรถจี๊ป ตัวล็อครหัสผ่านถูกชูฮันเปิดออก เผยให้เห็นกล่องที่เต็มไปด้วยเนื้อ น่องไก่ เบค่อน และหมูสามชั้น
หวังไคกระโดดออกมาจากมุมและคว้าอาหารในกล่องทันที น้ำเสียงเต็มไปด้วยอาการกระตือรือร้น “เสียงยิงปืนดังมากเลย มันมีฝูงซอมบี้หรือซากศพ หรือสัตว์ประหลาด?”
ชูฮันหยิบขวานซิ่วโหลออกมาจากประตูมิติอย่างเงียบๆ เขามองผ่านผ้าม่านออกไปด้านนอก มองไปที่ศพที่พื้น สายตาของเขาทั้งโหดร้ายและไร้ความปรานี ทหารสองร้อยนายถูกบังคับโดยคำสั่งจากผู้บัญชาการมู๋ เขาไม่รู้เลยว่าในอนาคตมันจะมีกี่คนที่จะกลายมาเป็นคนของเขาจริงๆและจะมีอีกกี่คนที่จะเหลือแต่กระดูกตามถนนแบบนี้
เพราะฉะนั้นวันนี้ขอเขาดูหน่อยว่าคนพวกนี้จริงๆแล้วเป็นคนยังไงท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน!