ตระกูลวิลเลียม เป็นถึงตระกูลที่เข้าสู่หนึ่งร้อยอันดับแรกของตระกูลชั้นนำ! มีทรัพย์สินมูลค่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ ไม่ใช่สิ่งที่บริษัทขนาดเล็กอย่างบริษัทหัวหยวนจะสามารถต่อต้านได้
เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่
หากเป็นตระกูลโจว หวางซียังคงมีความมั่นใจที่จะต่อสู้ได้ แต่ตระกูลวิลเลียมนั้นใหญ่จนทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวัง
หวางซีนั่งลงด้วยความโศกเศร้า
หลันรั่วรั่วสิ้นหวังและไม่พูดอะไร
นั่นเป็นถึงตระกูลวิลเลียม
“เป็นอะไรไป โดนโจมตีจนยอมแพ้แล้วเหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนถามติดตลก
หวางซีกล่าวด้วยความโมโห “ศึกครั้งนี้จะต่อสู้ได้อย่างไร หากเป็นตระกูลโจว ฉันจะร่วมมือกับตระกูลจ้าวและตระกูลอู๋ รวมทั้งหมิงซื่อกรุ๊ป และใช้ประโยชน์จากความได้เปรียบของสถานที่ ยังสามารถต่อสู้กันได้ แต่ตระกูลวิลเลียมมันเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่จริง ๆ เพียงแค่พวกเขาลงทุนด้วยเงินเล็กน้อยก็สามารถทำลายบริษัทของพวกเราได้ แล้วพวกเราจะเอาอะไรไปต่อสู้กับพวกเขา!”
“นึกแล้วเชียว ทำไมบริษัทอาเธน่าถึงได้เก่งขนาดนั้น ที่แท้มีตระกูลวิลเลียมอยู่เบื้องหลังนี่เอง! !”
หวางซีรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ไม่มีวิธีทางใด เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะต่อสู้กับพวกเขา
พวกเขาเพิ่งลงมือ และยังไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด ตระกูลจ้าวก็แย่แล้ว และเธอก็พ่ายแพ้เช่นกัน
แพ้ยับเยิน!
“ตระกูลยักษ์ใหญ่?” เย่เซิ่งเทียนยิ้มด้วยความเหยียดหยาม “พวกเขายังไม่มีคุณสมบัตินั้น”
“คุณไม่ต้องปลอบฉันหรอก เพราะไม่ใช่ว่าปลอบแล้วจะสามารถแก้ปัญหาได้”
หวางซีถอนหายใจด้วยความขมขื่น นึกไม่ถึงว่าธุรกิจเพิ่งดีขึ้น และขณะที่กำลังเตรียมตัวพัฒนาครั้งใหญ่ แต่กลับเจอเรื่องเช่นนี้
เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมหวางเอี๋ยนถึงเจตนาหาเรื่องเธอ
คราวนี้หวางเอี๋ยนพา รอว์ลส์กลับมา เห็นได้ชัดว่าเธอพุ่งเป้ามาที่ตนเอง เพื่อเธอจะสามารถกลับไปมีชีวิตเหมือนเดิมได้
แต่เรื่องในอดีตนั้น ล้วนเป็นเพราะหวางเอี๋ยนและคนอื่น ๆ หาเรื่องใส่ตัวเอง เธอให้วางฟางทารุณซือซือ แต่ตนเองก็ไม่ได้ฆ่าพวกเขาตายทั้งหมด!
ถ้าตนเองเป็นเหมือนพวกเขา ตอนนี้คนตระกูลหวางคงถูกฆ่าตายไปหมดแล้ว
แต่นึกไม่ถึงว่าไม่เพียงพวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่ตนเองทำผิด กลับโยนความผิดทั้งหมดให้ตนเอง ตอนนี้ยังพาคนมาแก้แค้น และไม่คิดที่จะให้ครอบครัวของตนเองอยู่รอดเลย! !
“เซิ่งเทียน รั่วรั่ว พวกคุณคิดว่าการเป็นคนที่มีเมตตามันผิดเหรอ? คนมีเมตตาสมควรที่จะถูกรังแกจริง ๆ เหรอ?”
หวางซีถามด้วยความสงสัย
เธอไม่เข้าใจจริง ๆ
หลันรั่วรั่วไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
เย่เซิ่งเทียนเดินเข้ามา บีบไหล่ของเธอเบา ๆ แล้วกล่าวว่า “การเป็นคนมีเมตตามันไม่ผิดหรอก เพียงแต่คนพวกนั้นโลภเกินไป คนที่ผิดไม่ใช่คุณ แต่เป็นพวกเขา”
“ซีเอ๋อร์ คราวนี้ผมจะไม่ออมมือให้ตระกูลหวางอีกแล้ว”
หวางซีตะลึง มองเย่เซิ่งเทียน และไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ มีความไม่อาจฝืนทนประกายอยู่ในแววตา แต่สุดท้ายเธอก็หลับตาลงและไม่พูดอะไร
เธอยอมรับและเห็นด้วยแล้ว
คราวนี้ เห็นได้ชัดว่าหวางเอี๋ยนและคนอื่น ๆ มาเพื่อแก้แค้น และต้องการฆ่าพวกเขาทั้งหมด
หากบริษัทหัวหยวนล่มสลายอย่างสมบูรณ์ หวางเอี๋ยนจะไม่ปล่อยครอบครัวตนเองไปอย่างแน่นอน
เมื่อวานนายหญิงใหญ่มาหาเรื่องที่บ้านอย่างดุดัน และมาขอบริษัทหัวหยวนโดยตรง ท่าทีเช่นนั้นมันได้อธิบายทุกอย่างแล้ว
พวกเขาไม่สนใจความเป็นความตายของครอบครัวตนเองเลย!
เมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นฉันก็จะไม่คำนึงถึงอะไรอีกแล้ว!
พวกคุณเป็นคนละทิ้งพวกเราก่อน! !
พวกคุณเป็นคนลงมือทำร้ายพวกเราก่อน!
พวกคุณเป็นคนที่คิดจะฆ่าพวกเราทั้งหมด! !
หวางซีหลับตาลง ความโกรธกำลังเดือดพล่านอยู่ในใจ และน้ำตาไหลอาบแก้ม
“หวางซี มาคุยกันหน่อย บอกมาเลยว่าจะขายบริษัทหัวหยวนเท่าไหร่?”
ขณะนี้ หวางหงพา รอว์ลส์ผลักประตูแล้วเดินเข้ามา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเหนือกว่า