ตอนที่ 188 เจ้าสองคนทํา “นั่น” ..
“หมายความว่ายังไงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขานอนด้วยกันผู้อาวุโสซวน?!” ทันใดนั้นผู้อาวุโสชานก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างกระวนกระวายดูเหมือนว่าเธอต้องการจับผู้อาวุโสวนด้วยปลอกคอและเขย่าเขาอย่างรุนแรง
ผู้อาวุโสชานไม่สนใจคําที่ผู้อาวุโสซวนพูดยุยงเธอและหยุดตั้งแต่ก้าวแรกที่เธอเริ่มเดินไปหาผู้อาวุโสซวน แต่สายตาของเธอยังคงจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสซวนราวกับว่าเธอต้องการคําตอบในคําพูดของเขา!
รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนผู้อาวุโสซวนขณะที่เขาส่ายหัวจากนั้นเขาก็กล่าวว่า
“ใจเย็นๆผู้อาวุโสชานข้าจะอธิบายเอง”
เพื่อที่จะทําให้ผู้อาวุโสชานสงบลงผู้อาวุโสซวนจึงอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดเกี่ยวกับเฟยยู่หยานที่อยู่ที่ห้องนั่งเล่นของหยวนเพื่อให้พวกเขาฝึกฝนได้สะดวกยิ่งขึ้น
ผู้อาวุโสชานหันไปมองเฟยยู่หยานด้วยความไม่เชื่อในใบหน้าของเธอหลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมดและเข้าใจสถานการณ์ในที่สุด
“จะ…เจ้า…ไม่อยากจะเชื่อ! ทําไมเจ้าถึงไม่บอกเรื่องนี้กับข้า! เราจะคุยกันเรื่องนี้ทีหลัง แค่เจ้ากับข้า!” ผู้อาวุโสชานพูดกับเธอด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการกระทําของเฟยยู่หยานด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ค่ะอาจารย์…”เฟยยู่หยานตอบพร้อมกับพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปด้านใน
“นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมข้าถึงไม่อยากบอกเจ้าเกี่ยวกับการที่เธออยู่บ้านของศิษย์หยวน
“ผู้อาวุโสชานถ้าท่านกังวลเกี่ยวกับศิษย์เฟยที่ละเมิดกฎของนิกาย ท่านมั่นใจได้เลยเนื่องจากเราได้รับอนุญาตจากผู้อาวุโสซวนแล้ว” หยวนพูดกับผู้อาวุโสชานด้วยความกังวล เขากลัวว่าศิษย์เฟยอาจจะถูกดุเพราะความเข้าใจผิดบางอย่าง
รอยยิ้มหวานอมขมกลืนปรากฏบนใบหน้าของผู้อาวุโสชานหลังจากที่ได้เห็นใบหน้าที่ไร้เดียงสาของหยวน และเธอกล่าวว่า
“ไม่ต้องกังวลศิษย์หยวนทั้งสองคนไม่ได้สร้างปัญหาอะไร และเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการละเมิดกฎของนิกาย”
“อย่างนั้นเหรอ” หยวนพยักหน้ารู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้ทําผิดกฎของนิกาย
“ยังไงก็ตาม ข้าจะไม่ยอมให้ศิษย์หยวนนอนห้องเดียวกันกับศิษย์หญิงคนอื่นๆในขณะที่ข้าอยู่ที่นี่ดังนั้นเขาจะนอนกับพวกเรา” ผู้อาวุโสชานพูดด้วยน้ําเสียงที่ชัดเจนพร้อมกับยืนกรานกับสิ่งที่เธอตัดสินใจ
ผู้อาวุโสซวนส่ายหัวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเขารู้ถึงความดื้อรั้นของผู้อาวุโสชาน และตอนนี้ไม่มีผู้อาวุโสคนอื่นๆอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเปลี่ยนใจเธอ ดังนั้นผู้อาวุโสซวนจึงรู้ว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปลี่ยนใจเธอ
“ก็ได้..เจ้าสามารถอยู่กับเราได้…” ผู้อาวุโสซวนพึมพําด้วยเสียงที่ฟังดูเหนื่อยล้า
“เอ๋?!” ซวนหวู่ฮั่นรู้สึกว่าหัวใจของเธอดิ่งฮวบลงทันทีหลังจากได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสซวนพูด นั่นหมายความว่า เธอจะไม่ได้นอนกับหยวนในห้องเดียวกัน โอกาสที่จะได้นอนเตียงเดียวกันจะน้อยลงมาก!
ในขณะที่เธออยากจะบ่นแต่เธอก็ไม่อยากพูดออกไปเพราะเธอไม่ได้ไร้ยางอายเหมือนผู้อาวุโสชาน
ในขณะเดียวกันคนงานในโรงแรมก็ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับมองใบหน้าของพวกเขาด้วยความตกตะลึง
“ดะ…ได้โปรดให้ข้าได้พาไปดูห้องของพวกท่าน…” คนงานในโรงแรมคนหนึ่งที่นั่นพูดกับพวกของหยวนหลังจากที่พวกของหยวนคุยกันจบลง
ในเวลาต่อมาคนงานก็พาพวกเขาไปที่ชั้นสี่และแสดงให้พวกเขาเห็นสองห้องสุดท้ายในโถงทางเดิน
“ห้องพักเหล่านี้จะเป็นห้องพักของพวกท่าน ท่านแขกผู้มีเกียรติหากท่านต้องการที่จะอยู่ต่อแม้หลังการจบการแข่งขันแล้ว จะมีห้องว่างมากขึ้นหลังจากนั้น เนื่องจากผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขันมักจะออกทันที
“และนี่คือกุญแจเข้าห้องของท่าน”
เมื่อคนงานออกไปจากที่เกิดเหตุผู้อาวุโสชานได้มอบกุญแจหนึ่งในสองดอกให้กับเฟยยู่หยานและกล่าวว่า
“สาวๆ พวกเจ้าสามารถทําอะไรก็ได้ที่พวกเจ้าต้องการในวันนี้และวันพรุ่งนี้ ขอให้แน่ใจว่าเจ้าจะกลับมาที่โรงแรมก่อนเที่ยงคืน พวกเราจะได้รู้ว่าพวกเจ้าปลอดภัย”
ทันทีที่ได้ยินคําพูดของผู้อาวุโสชาน เฟยยู่หยานมองไปที่หยวนและถามเขาว่า
“ศิษย์หยวนเจ้าอยากดูพิณกับข้าไหมข้ารู้จักร้านดนตรีขนาดใหญ่แห่งที่นี่ ที่นี่มีพิณที่ทรงพลังมากมาย!”
“จริงเหรอข้าอยากไป” หยวนพยักหน้าทันที
“ข้าจะไปเหมือนกัน” ซวนหวู่ฮั่นพูด
“ข้าด้วย” หมินลี่ยังกล่าว
“เดี๋ยวก่อน…ก่อนที่เจ้าจะไป ข้ามีอะไรที่จะพูดกับเจ้าก่อน” จู่ๆผู้อาวุโสชานก็พูดขึ้น
“เดี๋ยวข้ากลับมา” เฟยยู่หยานพูดกับพวกเขาก่อนจะเดินตามผู้อาวุโสชานเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
เมื่อพวกเขาเข้าไปข้างในผู้อาวุโสชานก็จ้องมองเฟยยู่หยานอย่างเงียบๆด้วยสายตาที่หรี่ลง
หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบงันเพียงไม่นาน กลับทําให้เฟยยู่หยานรู้สึกเหมือนผ่านไปเป็นชั่วโมง แล้ว จู่ๆผู้อาวุโสชานก็เปิดปากพูดขึ้นด้วยน้ําเสียงจริงจัง
“เจ้า…เจ้าสองคนได้ทําสิ่งนั้นด้วยกันแล้วหรือยัง?”
“ทํา?” เฟยยู่หยานเลิกคิ้วด้วยความงงงวยบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอรู้สึกประหม่าเกินกว่าจะคิดได้ในตอนนี้
“เจ้าต้องการให้ข้าสะกดมันให้เจ้าฟังจริงๆเหรอ?” ผู้อาวุโสชานส่ายหัว
และเธอก็พูดต่อว่า
“ข้ากําลังพูดถึง “การมีอะไรกัน”! เจ้าอาศัยอยู่ที่บ้านของเขาเกือบทั้งสัปดาห์ใช่ไหม แน่นอนเจ้าต้องมีอะไรกันอยู่แล้วใช่ไหม!”
“มะ..มะ.มีอะไรกันงั้นหรอ?!” เฟยยู่หยานถอยหลังจากความตกตะลึงและเธอจ้องไปที่ผู้อาวุโสชานด้วยความไม่เชื่อบนใบหน้าของเธอ ผู้หญิงสวยอย่างผู้อาวุโสชานพูดคําหยาบคายแบบนี้ได้ยังไง?
“ข้าไม่ได้ทําอะไรแบบนั้นเลย!” เฟยยู่หยานรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็วหลังจากกลับมามีสติอีกครั้ง
“อะไรนะ เจ้าไม่ได้มีอะไรกันจริงเหรอ เจ้าไม่ได้โกหกขาใช่ไหม ไม่มีทางที่ผู้หญิงและผู้ชายในวัยพวกเจ้าจะอยู่ด้วยกันได้โดยที่ไม่ได้ทําอะไรเลย!” ผู้อาวุโสชานพูดพร้อมกับความสงสัย
“ทะ…ท่านคิดว่าข้าเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน!! ไม่มีทางที่ข้าจะทําอะไรแบบนั้นกับคนที่ข้าเพิ่งเจอ! นอกจากนี้ ศิษย์หยวนจะไม่แตะต้องข้า แม้ว่าข้าจะยอมเขาก็ตาม! เขาใจดีและไร้เดียงสาเกินไป!“ เฟยยู่หยานกล่าว
“ฮืม! ข้าไม่เชื่อ! ผู้ชายทุกคนเป็นสัตว์ร้ายโดยธรรมชาติ! ถ้าเจ้าปล่อยการป้องกันของเจ้าลง พวกเขาจะพยายามใช้ประโยชน์จากตรงนั้นทันที และข้าก็คิดว่าหยวนก็คงไม่แตกต่างจากคนอื่น! ถ้าเจ้าล่อเขาไม่นาน เขาก็จะเปิดเผยธรรมชาติที่แท้จริงของเขาออกมา! นี่คือประสบการณ์ของข้าที่มีกับผู้ชาย หลังจากใช้ชีวิตมานาน กว่า 300 ปี” ผู้อาวุโสชานกล่าว เห็นได้ชัดว่าเธอมีความขุ่นเคืองต่อผู้ชายเป็นอย่างมาก
“ท่านอาจารย์ ท่านพูดเหมือนกับว่าศิษย์หยวนเป็นคนเลว แต่ท่านก็ยังยืนยันที่จะนอนห้องเดียวกับเขาและผู้อาวุโสซวน นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย” เฟยยู่หยานกล่าวสวนกลับไปที่ผู้อาวุโสชาน ทําให้เธอถึงกับพูดไม่ออกไปเลยทันที