ตอนที่ 189 ร้านเครื่องดนตรี
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งผู้อาวุโสชานก็กระแอมในลําคอของเธอและพูดว่า
“ที่เจ้าพูดนั่นก็ถูก เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าเป็นใคร ในฐานะผู้อาวุโสของนิกายข้าต้องรับความเสี่ยงและข้ามั่นใจมากว่าข้าสามารถป้องกันตัวเองได้ ท้ายที่สุดข้าสามารถป้องกันตัวเองมานานกว่าสามร้อยปีในโลกนี้ที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายพวกนั้น”
เฟยยู่หยานมองไปที่เธอพร้อมกับเลิกคิ้วไม่แน่ใจว่าคิดอะไรอยู่ในขณะนี้
“ตะ…แต่ยังไงก็ตามเจ้าโชคดีที่ศิษย์หยวนเป็นเด็กดี ไม่งั้นเจ้าคงสิ้นพรหมจรรย์ไปแล้วในคืนแรกที่เจ้าอยู่ด้วยกัน” ผู้อาวุโสชานพูดก่อนจะเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
“แล้ว…เจ้ามีความรู้สึกกับศิษย์หยวนหรือเปล่า…เจ้าชอบเขาไหม?”
“ชะ…ชอบเขาเหรอ?” เฟยยู่หยานอ้าปากค้าง ทําไมผู้อาวุโสชานถึงใส่ใจความสัมพันธ์ของพวกเขามากขนาดนี้? ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนที่วุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย แต่สิ่งที่เธอทําตอนนี้เหมือนกับว่าเธอกําลังอิจฉา พวกเขาหรืออะไรบางอย่าง
“ในขณะที่ข้าเคารพศิษย์หยวน และชื่นชมเขาในความสามารถของเขา ดังนั้นข้าก็ชอบเขาในส่วนนั้น แต่ข้ ไม่คิดว่ามันจะเหมือนกับสิ่งที่อาจารย์กําลังคิด…” เฟยยู่หยานตอบหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง
“ท่านถามทําไมหรืออาจารย์?” เฟยยู่หยานตัดสินใจถามเธอ
“ไม่มีเหตุผลหรอก จริงๆข้าแค่อยากรู้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นเจ้าใกล้ชิดกับผู้ชายคนหนึ่งจนสนิทสนม” ผู้อาวุโสฉานกล่าวและเธอกล่าวต่อว่า
“เพราะเจ้าไม่มีความรู้สึกจริงจังกับเขาและไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเจ้าสองคน ถ้างั้นเราก็ไม่จําเป็นต้องสนทนาเรื่องนี้อีกต่อไป ไปกันเถอะเจ้าอยากไปร้านดนตรีใช่มั้ย?”
“ท่านจะมากับพวกเราด้วยหรือท่านอาจารย์?” เฟยยู่หยานถามเธอด้วยท่าทางประหลาดใจ
“แน่นอนข้ามีหน้าที่ปกป้องศิษย์หยวนหากเกิดอะไรขึ้นกับเขาผู้นํานิกายจะต้องเด็ดหัวข้าแน่…” ผู้อาวุโสชานกล่าว
“ศิษย์หยวนเป็นใครกันแน่ เหตุใดนิกายจึงต้องปกป้องเขาเช่นนี้?” เฟยยู่หยานถาม
อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสชานส่ายหัวและพูดว่า
“แม้ว่าเจ้าจะเป็นศิษย์ของข้า ข้าก็ไม่ได้รับอนุญาตให้บอกเจ้า แต่เจ้าเป็นเด็กสาวที่ฉลาด ดังนั้นเจ้าจะคิดออกโดยที่ข้าไม่ต้องบอกเจ้า และถ้าเจ้าทําได้รออีกไม่กี่สัปดาห์เจ้าจะรู้ว่าทําไมนิกายถึงปกป้องศิษย์หยวนมากขนาดนี้”
“อีกไม่กี่สัปดาห์?” เฟยยู่หยานครุ่นคิดทันที
สิ่งแรกที่ปรากฏขึ้นในใจของเธอหลังจากได้ยินคําพูดของผู้อาวุโสชานคือดินแดนลึกลับซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นในสวรรค์ชั้นล่างในปีนี้และเหตุการณ์นี้บังเอิญอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่สัปดาห์
“ยะ..อย่าบอกนะว่า…ศิษย์หยวน…เขากําลังจะเข้าร่วมในดินแดนลึกลับ?” เฟยยู่หยานอดไม่ได้ที่จะถาม
ผู้อาวุโสชานเพียงยิ้มให้กับการคาดเดาของเฟยยู่หยานโดยไม่ตอบกลับหรือยืนยันกับสิ่งที่เธอพูด
“ข้าเข้าใจถูกต้อง… ศิษย์หยวนกําลังจะเข้าร่วมในดินแดนลึกลับครั้งนี้…” เฟยหยานคิดกับตัวเองหลังจากเห็นรอยยิ้มของผู้อาวุโสชาน
ในเวลาต่อมาพวกเขาออกจากห้องและไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ
“พวกเราพร้อมจะไปหรือยัง?” หยวนถามพวกเขาหลังจากที่ทุกคนออกมารวมกันหมดแล้ว
“ใช่ไปกันเถอะ” เฟยยู่หยานพยักหน้าก่อนจะเดินนําไป
ในขณะเดียวกันหยวนและผู้หญิงอีกสองคนก็เดินตามเธอไป
ส่วนผู้อาวุโสซวนและผู้อาวุโสชนก็ติดตามไปเช่นกัน แต่พวกเขาเดินห่างออกไปอีกเล็กน้อยเพื่อให้ศิษย์มีพื้นที่และเวลาของพวกเขามากขึ้น พวกเขาเหมือนกับผู้พิทักษ์ที่มองพวกเขาจากด้านหลัง
“เจ้าเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างกับศิษย์หยวนจริงๆ หรือว่าแค่แกลังเขาเท่านั้น?” ผู้อาวุโสซวนถามผู้อาวุโสชานขณะที่พวกเขาเดินตามศิษย์ไปตามถนน
“ข้าไม่รู้ว่าท่านกําลังพูดถึงอะไร” ผู้อาวุโสชานตอบแบบไม่ไยดี
“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบผู้ชายเพราะประสบการณ์ของเจ้ากับพวกผู้ชายเมื่อเจ้ายังเด็ก แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นแบบนั้น และศิษย์หยวนก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นที่น่าคบหา ข้าไม่ได้รู้จักเขามานานเกินไป แต่ข้าบอกได้เลยว่า เขาเป็นคนจริงใจจากการสนทนาเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น”
“ข้ารู้ ไม่ต้องบอกข้าก็ได้” ผู้อาวุโสชานกล่าวออกมา โดยสีหน้าของเธอก็ยังไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
“แล้วตกลงเจ้าคิดอะไร เจ้าไม่ชอบผู้ชาย แต่เจ้าสนุกกับการหลอกล่อพวกเขางั้นหรอ หรือนี่คือวิธีการแก้แค้นของเจ้า เพื่อชดเชยปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเจ้าในอดีต?” ผู้เฒ่าซวนถอนหายใจ
“ก็อาจจะเป็นเช่นนั้น” ผู้อาวุโสชานพึมพํา
ผู้อาวโสซวนส่ายหัว แต่เขาไม่ได้ถามเธอต่อและปล่อยคําถาร ไว้เหมือนเดิม เพราะมันไม่ใช่ธุระของเขาและตราบใดที่มันไม่ส่งผลกระทบต่อวิหารแก่นมังกร ผู้อาวุโสชานสามารถทําให้ชายหนุ่มเข้าใจผิดได้ตามที่เธอต้องการ
ในเวลาต่อมาพวกเขามาถึงร้านค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งพร้อมกับเสียงดนตรีเบาๆที่เล่นอยู่เบื้องหลัง
“นี่มันเหมือนเสียงขลุ่ย..” หยวนพึมพําหลังจากได้ยินเสียงที่คมชัดขึ้น
“เข้าไปข้างในกันเถอะ” เฟยยู่หยานกล่าวกับพวกเขาขณะที่เธอเข้าไปในร้าน
“ยินดีต้อนรับสู่ร้านของเรา ร้านดนตรีศักดิ์สิทธิ์ มีอะไรให้ช่วยคะ ท่านแขกผู้มีเกียรติจาก วิหารแก่นมังกร” พนักงานคนหนึ่งที่นั่นจําภูมิหลังของพวกเขาได้ทันทีและเดินเข้าไปหาพวกเขา
“พวกเราเพียงแค่มาดูเท่านั้น” เฟยยู่หยานกล่าว
“ข้าเข้าใจแล้ว หากต้องการ มีแผนที่เล็กๆอยู่ด้านนั้น หากท่านกําลังมองหาเครื่องดนตรีบางอย่างโดยเฉพาะท่านสามารถถามใครก็ได้ที่สวมเครื่องแบบนี้พวกเขาจะสามารถช่วยเหลือท่านได้ทันที”
เมื่อพนักงานทิ้งพวกเขาไว้ตามลําพังเฟยยู่หยานกล่าวว่า
“ศิษย์หยวนต้องการจะดูอะไรเป็นอันดับแรก”
“ข้าไม่รู้เหมือนกัน เจ้านําเลย” หยวนบอกกับเฟยยู่หยาน
“ตกลง…ตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปดูรอบๆร้าน”
“ว้าว…นี่ต้องเป็นเครื่องดนตรีที่กําลังเล่นอยู่ตอนนี้แน่ๆ” หยวนกล่าวหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้องหนึ่งในร้าน
“เจ้าหมายถึง ขลุ่ย งั้นหรอพวกมันมักจะทําจากไม้ไผ่” เฟยยู่หยานกล่าวขณะที่พวกเขายืนอยู่หน้าตู้โชว์ที่มีขลุ่ยสีเขียวสวยงามซึ่งมีรูสิบรอยู่
หลังจากใช้เวลาสองสามนาที่ในการเลือกดูขลุ่ย เฟยยู่หยานก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องอื่นที่จัดแสดงเครื่องดนตรีชนิดอื่นที่มีลักษณะคล้ายกับกีตาร์ในโลกของหยวน