ผู้อาวุโสจุนเหยียนเห็นดังนั้น ก็โบกมือ สั่งการลงไป “ช่วยคนในถังเหล็กออกมา แล้วพาออกไป”
“ขอรับ”
คนของเผ่าเทียนเฟิ่นกรูกันเข้าไป
หัวหน้ากองธงโบตั๋นยิ้มเย็น
นี่คิดว่าเขาตายไปแล้วหรืออย่างไร
เย่เฟิงเป็นคนของเขาแล้ว ใครบังอาจมาแย่งกับเขา
“ลุย”
หัวหน้ากองธงโบตั๋นก็โบกมือเช่นกัน ก้าวเท้าออกไปเป็นแนวขวาง พายุหมุนลูกหนึ่งกวาดผ่านขาไปทันที
สงครามที่ชุลมุนเริ่มต้นขึ้นแล้ว
กู้ชูหน่วนก็เข้าร่วมสงครามด้วย เพียงแต่นางเอาแต่เฝ้าอยู่ข้างถังเหล็ก ร้องเสียงดังว่า “ปกป้องคนในถังเหล็ก ปกป้องคนในถังเหล็ก อย่าให้เขาถูกคนของเผ่าเทียนเฟิ่นจับตัวไปเด็ดขาด”
เดิมทีคนของเผ่าเทียนเฟิ่นยังรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง พอได้ยินประโยคนี้ของกู้ชูหน่วน ก็มั่นใจในความคิดที่อยู่ในใจขึ้นมา
ทาสบำเรอที่อยู่ในถังเหล็ก เพราะว่ารู้ว่ากระดิ่งทลายวิญญาณอยู่ที่ใด และรู้ว่าจะเข้าสู่ปากปล่องภูเขาน้ำเต้าอย่างไร ฉะนั้นจึงถูกทรมานเช่นนี้
มองดูเลือดที่ไหลนองเต็มพื้น พวกเขากลัวว่าคนที่อยู่ในถังเหล็กจะทนต่อความทรมานไม่ไหว ตายอยู่ในนั้นเสียแล้ว การเคลื่อนไหวก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น เป็นวิธีการสู้อย่างเอาเป็นเอาตายโดยแท้
พวกหัวหน้ากองธงกล้วยไม้มีวรยุทธสูงส่ง แต่วรยุทธของผู้อาวุโสแห่งเผ่าเทียนเฟิ่นก็ได้ด้อยกว่า เกิดเป็นสงครามชักเย่อในชั่วขณะ
กู้ชูหน่วนหาโอกาสที่เหมาะสม และไม่รู้ว่าจะสามารถเปิดถังเหล็กได้จากตรงไหน ถังเหล็กใบนี้ไร้รอยต่อ ราวกับไม่มีช่องว่างให้โจมตี
นางได้แต่เอาผลึกเกล็ดหิมะเม็ดหนึ่งออกมาอีกครั้ง วางไว้ทางด้านหลังของฮองเฮาฉู่ที่หายใจรวยริน
มีผลึกเกล็ดหิมะอยู่ในมือ ความร้อนในตัวของฮองเฮาฉู่สลายลงไปมาก ความเย็นเข้าสู่ร่างกายเป็นระลอก
นางเงยหน้าขึ้น มองคนที่มาอย่างสงสัย
“ฮูหยิน ข้าเอง ที่นี่อันตราย ท่านหนีไปกับฝูกวงก่อน วางใจได้ ข้าจะช่วยเย่เฟิงออกไปเอง”
“กู้……แม่นาง……”
“ชู่ รีบไป”
กู้ชูหน่วนประคองฮองเฮาฉู่ขึ้นมา วิ่งไปทางด้านข้างของถังเหล็ก ในปากก็ตะโกนเสียงดังลั่น “หัวหน้ากองธงบอกแล้วว่า จะให้ผู้หญิงคนนี้ตายโดยที่ศพมีชิ้นไม่ครบ ข้าจะตัดแขนขาของนางซะ แล้วโยนนางเข้าไปในทะเลโลหิต”
พูดอย่างหนึ่ง แต่กู้ชูหน่วนกลับผลักนางให้กับฝูกวง
ฝูกวงรับรู้ความหมาย ฉวยโอกาสขณะที่คนอื่นไม่ระวัง พาฮองเฮาฉู่หนีไป
กู้ชูหน่วนกลับมาค้นหารอบๆถังเหล็กอยู่นาน ในที่สุด นางก็คลำจนเจอจุดที่นูนขึ้นมา กดลงไปหนึ่งครั้ง ถังเหล็กก็เปิดออก
“อืม……”
ประตูเปิดออก หนามเหล็กที่ทิ่มแทงค้างอยู่บนร่างของเย่เฟิงก็ถูกดึงออกมา เลือดสดๆไหลทะลักออกมาราวกับแม่น้ำ เจ็บจนเย่เฟิงแทบจะสลบไป
ความเคลื่อนไหวของทางนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่ต่อสู้กันอยู่
หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เป็นคนแรกที่ได้สติ “เจ้าเป็นใคร”
พวกผู้อาวุโสหยุนเฟยเย่ต่างก็นิ่งอึ้งไปชั่วครู่
กู้ชูหน่วนประคองเย่เฟิงที่ยืนอย่างไม่มั่นคง เอ่ยเสียงสูงว่า “หัวหน้าเผ่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่แล้ว ให้ข้าแปลงโฉมปลอมเป็นคนของเผ่าปีศาจ พาเย่เฟิงกลับไปให้เขา”
“ฮึ เจ้าเฒ่าหนังเหนียว พวกเจ้ามาเพราะเย่เฟิงจริงๆด้วย บังอาจกล้าแย่งเย่เฟิง พวกเจ้าก็สมควรตาย”
หัวหน้ากองธงกล้วยไม้บันดาลโทสะ ผู้อาวุโสหยุนเฟยเย่ไม่ทันระวังถูกโจมตีไปหนึ่งฝ่ามือ ทันใดนั้นก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่ สีหน้าอ่อนแอลงหลายส่วน
กู้ชูหน่วนรีบพูดขึ้นว่า “ผู้อาวุโส จะให้ข้าน้อยไปเชิญท่านหัวหน้าเผ่ามาช่วยท่านหรือไม่”
“ไม่ต้อง พาเย่เฟิงไป ต้องส่งให้หัวหน้าเผ่ากับมือของเจ้าเท่านั้น”
“ขอรับ……”
กู้ชูหน่วนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ความร้อนรนในแววตาก็เข้ากันได้ดีอย่างไร้ช่องโหว่ ชั่วขณะนั้นคนของเผ่าเทียนเฟิ่นไม่มีใครสงสัย ทุกคนต่างก็สกัดกั้นคนของเผ่าปีศาจอย่างเต็มกำลัง เพื่อประวิงเวลาให้กับกู้ชูหน่วน
เหล็กแหลมทิ่มแทงลงไปลึกมาก กู้ชูหน่วนลองอยู่หลายครั้ง ก็ไม่สามารถดึงเย่เฟิงออกมาได้ กลับทำให้เขามีเลือดออกมามากยิ่งขึ้น
นางกัดฟัน เอ่ยเสียงต่ำว่า “เจ้าต้องอดทนไว้ ถ้าหากเจ้ากล้าตายละก็ ไม่ว่าสวรรค์หรือนรก ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าแน่”