บทที่ 248 มุกิโนะคิดจะทำอะไร?
จู่ๆคินุฮาตะก็รู้สึกขนลุกราวกับกำลังโดนอะไรบางอย่างที่น่ากลัวจับจ้องอยู่ เธอ
หันกลับไปมอตรวจสอบงด้านหลังเพื่อห้าต้นตอความรู้สึกนี้ แต่เธอไม่ได้รู้เลยว่า
จริงๆแล้วมันมาจากหมาปาสุดหื่นด้านหน้าเธอนี้เอง!
ส่วนวู่หยานแน่นอนว่าเขาไม่โง่พูดออกไปโต้งๆหรอกว่า ‘ฉันเล็งเธออยู่นะ’ ด้วย
เหตุนี้เขาที่ไม่รู้จะแก้ตัวไปอย่างไรจึงทำได้แค่ยักไหล่แล้วพูดว่า
“แล้ว ตกลงเธอจะยอมบอกดีๆรึเปล่า……”
คินุฮาตะหรี่ตาลงแล้วมองวู่หยานอย่างระมัดระวัง “นี่คุณคิดจะสอบถามเอาข้อมูล
สินะคะ!”
วู่หยานกรอกตา “ถามข้อมูล? ฉันไปถามข้อมูลอะไรเธอ?”
คินุฮาตะทำเสียง ‘เฮอะ’ แล้วยกมือมาเท้าสะเอว พูดด้วยน้ำเสีนงภูมิใจ “ในฐานะ
ที่เป็นคนขององค์กรใต้ดินที่โครตจะยิ่งใหญ่แห่งเมืองการศึกษา แน่นอนว่ามันเป็น
เรื่องปกติที่จะมีคนมาร้องขอข้อมูลบางอย่างคะ!”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็คลี่ยิ้มแบบดูถูกออกมา แล้วพูดหักหน้าคินุฮาตะทันที “ถ้า
ฉันอยากได้ข้อมูลอะไรจริง ฉันก็แค่ไปเค้นคอถามเอาจากมุกิโนะหัวหน้าของพวก
เธอมันไม่ง่ายกว่าหรือไงกันหือ?”
สีหน้าภาคภูมิใจของคินุฮาตะหายแว้บทันที คำพูดของวู่หยานได้ทำให้เธอนึกถึง
การต่อสู้ครั้งก่อนที่ศูนย์วิจัย หัวหน้าของพวกเธอมุกิโนะโดนอีกฝ่ายเอาชนะไป
จากนั้นพวกเธอสามคนก็กลายเป็นของเล่นของเขา………
คินุฮาตะทำได้แค่ทำสีหน้าว่าตัวเองโดนรังแก “อย่ามาดูถูกมุกิโนะนะคะ เธอโครต
จะเก่งเลยนะ………”
“ครับๆ เก่งมากๆ…..”ฟังคำพูดโชว์ออฟของคินุฮาตะ วู่หยานจึงตอบกลับอย่างขอ
ไม่สนใจ ทำให้เธอกำหมัดแน่น
เห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าโกรธจัด วู่หยานก็เกาแก้มแกรกๆ แล้วพูดอย่างใจร้อน “นี่ถ้า
เธอไม่มีอะไรจะทำจริงๆ ทำไมไม่มาเดินเล่นกับฉันสักหน่อยล่ะ?…….”
ในที่สุดคินุฮาตะก็เข้าใจ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้สนใจเป้าหมายจริงๆของเธอแต่แรกแล้ว
แต่เป็นตัวเธอเองต่างหาก!
คิดถึงตรงนี้ คินุฮาตะก็มีสีหน้ากังวล ทันใดนั้นเธอก็กลับหันหลังออกตัววิ่งอีกรอบ!
วู่หยานอึ้งไป มองดูโลลิน้อยที่จู่ๆก็วิ่งหนีตัวเอง ทำเขาตอบสนองไม่ทัน ยัยเด็กนี่
ทำไมจู่ๆถึงต้องมาวิ่งหนีอีกแล้วล่ะ? อย่าบอกนะว่ามีธุระสำคัญต้องไปทำจริงๆ
น่ะ?
วู่หยานที่ไม่รู้ตัวว่าเป้าหมายคินุฮาตะได้รู้ทันแผนการของเขาแล้ว ยักไหล่ทีนึงแล้ว
มองตามหลังคินุฮาตะไปด้วยสายตาที่ราวกับกำลังมองรถเก่าๆช้าๆคันนึง ต่อมาวู่
หยานก็เพิ่มแรงไปที่ขาเล็กน้อยเขาก็ไปปรากฏที่ด้านหลังคินุฮาตะอีกครั้งอย่าง
ง่ายดาย
“เฮ้ เด็กน้อย ทำไมเธอถึงวิ่งหนีล่ะ? หรือว่าจะกลัวฉันรู้ว่าเธอกำลังจะไปทำ
อะไร?”
“ไอ้บ้า! ไอ้โครตเด็กน้อย! อย่าตามมานะคะ!” คินุฮาตะตะโกนตอบกลับโดยที่ไม่
หันหน้ามา เธอโฟกันพลังกายทั้งหมดไปที่การวิ่งด้วยสีหน้าหวาดกลัว ราวกับเธอ
เป็นโลลิที่กำลังหนีพวกหมีสโตกเกอร์ยังไงยังงั้น……
“เฮ้ ถ้าเธอหยุด ฉันจะหยุดตามเหมือนกัน……..”
“ไปให้ไกลจากฉันเดี๋ยวนี้เลยนะคะ! ไอ้โครตโรคจิต!”
“เด็กน้อย ดูเหมือนเธอจะอยากเล่นวิ่งไล่จับกับพี่ชายคนนี้สินะ……”
“ก็บอกว่าอย่าเรียกฉันโครตเด็กน้อยไง!!!”
“จะหยุดมั้ย?”
“โครตไม่หยุดคะ!!!”
“ไม่สินะ? หือ เธออยากให้ฉันจับเองสินะใช่มั้ย? งั้นฉันจะจับล่ะนะ!!!”
“ช่วยด้วยยย!! ตรงนี้มีโครตโรคจิต!!!”
เพิ่งส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือไป คินุฮาตะก็ค้นพบว่ามีนัยน์ตาสีแดงเลือดคู่นึง
ปรากฏขึ้นมาด้านข้างเธอ ทำเธอเธอใจสุดๆส่งผลให้ขาออกแรงวิ่งได้มากกว่าเดิม!
ณ เวลานี้ คินุฮาตะได้สังเหตุเห็นจนได้ว่าตาของวู่หยานได้เปลี่ยนเป็นสีแดง……….
ถึงแม้ในใจจะรู้สึกสงสัยว่าทำไมตาของไอ้โรคจิตนี่ถึงได้เปลี่ยนเป็นตาที่มีเสน่ห์
แบบนี้ แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่หนักมากพอให้เธอหยุดวิ่ง ถ้าเกิดหยุดล่ะก็ร่างกาย
น้อยๆของตัวเธอมีหวังได้ถูกอาบชโลมด้วยน้ำชายของหมาป่าตัวนี้แน่!
“แล้วเธอจะวิ่งหนีทำไมเนี่ย!!”
“ก็เพราะมีคนโครตโรคจิตวิ่งตามอยู่ไงคะ!!!”
“ถ้าเธอไม่วิ่งหนีฉันก็ไม่วิ่งตามหรอก!”
“งั้นคุณก็โครตหยุดวิ่งไล่ตามฉันสิคะ!!!”
“เฮ้ ไอ้การปฏิเสธแบบหัวชนฝานี่มันอะไรกัน? ฉันก็แค่กะจะเชิญเธอไปดูหนังเอง
นะ!!!”
“ไม่มีใครอยากไปดูหนังกับคุณหรอกคะ!!!”
“เป็นหนังพิเศษเลยนะ เรทBด้วย…….” (b rated films)
ได้ยินคำว่าเรทB คินุฮาตะก็ได้ทลายขีดจำกัดเพิ่มสปีดวิ่งขึ้นไปอีก…….
ถึงแม้หนังมันจะน่าสนใจก็เถอะ แต่ให้ไปดูกับคนโรคจิตมันออกจะอันตรายเกินไป
……….
มองดูคินุฮาตะที่พยายามวิ่งสุดชีวิต วู่หยานก็คลี่ยิ้มจากนั้นเขาก็เร่งสปีดจนร่างเขา
แว้บหายไป ครั้งนี้เขาไม่ได้ปรากฏข้างคินุฮาตะ แต่เป็นด้านหน้าเธอ
วินาทีต่อมาคินุฮาตะก็รู้สึกว่าตัวเองวิ่งชนแขนของคนเข้า จากนั้นก็โอนอีกฝ่าย
กอด สัมผัสได้ถึงความรู้สึกคุ้นเคยคินุฮาตะไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยว่าอีกฝ่ายเป็น
ใคร
คินุฮาตะเริ่มน้ำตาปริ่มๆ แล้วตะโกนโวยวายอย่างสิ้นหวัง “ฮืก ฮือ ฮือ มุกิโนะ
ทาคิสึโบะ เฟรนด้า ฉัน….ฉันจะไม่บริสุทธ์อีกต่อไปแล้วคะ ร่างกายเอาโครตมี
เสน่ห์ของฉันกำลังจะถูกย่ำยีโดยโครตโรคจิต! ฮือ ฮือ ฮือ…….”
ได้ยินเสียงคร่ำครวญ หน้าวู่หยานก็มีเส้นเลือดปูดขึ้นเต็มไปหมดทันที มองดูโลลิ
ในอกที่เลิกดิ้นรนมาหลับตาแน่นด้วยใบหน้าเกร็งๆ ปากก็ตะโกนอะไรไปเรื่อย นี่
ทำให้วู่หยานยกมือตบเข้าใส่ก้นของคินุฮาตะอย่างไม่เกรงใจ!
“อื้อ! มันจะเริ่มแล้ว! กำลังจะเริ่มแล้ว!”
คินุฮาตะกังวลถึงขีดสุด ปากเริ่มพูดไม่เป็ฯภาษา ทำให้เส้นเลือดบนหน้าของวู่
หยานหายไปกลายเป็ฯสีหน้าเหนื่อยใจแทน
“เด็กน้อย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจินตกนาการไปถึงไหนน่ะ แต่ไอ้คำพูดชวนเข้าใจ
ผิดนั่นช่วยหยุดทีเถอะ…….”
คินุฮาตะไม่อยากทำตามแต่เธอก็หยุดพูดแล้วค่อยๆลืมตามองไปที่นัยน์ตาสีแดง
ของวู่หยาน
“คุณ….คุณไม่ได้คิดจะกินฉันหรอกเหรอคะ?”
มุมปากวู่หยานบิดเบี้ยว ถึงแม้ในใจเขาจะอยากกินเธอจริงๆก็เถอะ แต่เขากล้าพูด
เลยว่าไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน…….
“สาวน้อย เธออยากให้กินเธอจริงๆ?”วู่หยานเหลือบตามองไปที่ร่างกายของคินุ
ฮาตะ จากนั้นดึงร่างกายเธอให้เข้ามาชิดตัวเขามากกว่าเดิม
“ถ้าเธอต้องการ ฉันก็ไม่ขัดข้องหรอกนะ…….”
“ไม่! ไม่เอา!โครตไม่เอาคะ!!!!” คินุฮาตะตะโกนปฏิเสธอย่างไม่เสียเวลาคิด ทำวู่
หยานเจ็บใจจี๊ด ดูเหมือยัยเด็กนี่จะรังเกียจตูมากเลยแฮะ…….
แต่วู่หยานไม่เคยกลับมาคิดเลยว่าตัวเองที่ทำเรื่องแบบนั่นกับเด็กผู้หญิงที่เจอกัน
ครั้งแรกไป ถ้าเป็นคนทั่วไปคงวิ่งหนีตั้งแต่เห็นเงาเขาแล้วด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่เขาที่
ถึงขั้นเอามือไปจับจุดสำคัญที่สุดของคินุฮาตะมาก่อนเลย……
“เอาล่ะ ถ้างั้นคินุฮาตะจัง ไปดูหนังเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ……”วู่หยานพูดยิ้มๆ
มองคินุฮาตะในอ้อมอก ขณะที่พูดเขาก็กอดแน่นขึ้นราวกับจะบอกว่า ‘ถ้าเธอไม่
ไปฉันก็ไม่ปล่อย’
ต้องพูดเลยว่าช่างน่าด้านจริงๆ……..
“ไม่เอา! ยังไงก็ไม่ไปเด็ดขาดคะ!” คินุฮาตะปฏิเสธทันที ถึงเธอจะชอบดูหนัง แต่
ให้ไปกับวู่หยานมันอันตรายเกินไป!
คินุฮาตะพยายามดิ้นอยู่ชั่วครู่ก็ไม่อาจหลุดได้ เห็นสีหน้ากวนๆของวู่หยาน คินุฮา
ตะก็ได้แต่ยอมแพ้แล้วพูดว่า
“นายปล่อยฉัน! ฉันมีเรื่องที่ต้องไปทำ โครตไปไม่ได้คะ!!”
“โห?” วู่หยานมีสีหน้าสนใจทันที “ทำอะไรล่ะ? ไหนลองพูดมาสิ……”
ได้ยิน คินุฮาตะก็ลังเลไปแป๊ปนึง ก่อนจะพูดว่า “มุกิโนะออกคำสั่งเด็ดขาดมาคะ
ว่าวันนี้ไม่ว่ายังไงทุกคนก็ต้องโครตไปรวมตัวกัน!”
วู่หยานขมวดคิ้ว “มุกิโนะออกคำสั่งแบบนั้น? เธอต้องการอะไรกันแน่?”
“มุกิโนะต้องการท้าทายอันดับสอง…..ไม่ใช่สิ ท้าทายอันดับสาม ‘Dark Matter’
คะ!”
“ห๊ะ?” วู่หยานตะลึง “มุกิโนะคิดจะไปท้าทาย คาคิเนะ?”
คินุฮาตะพยักหน้า เห็นแบบนี้วู่หยานก็ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม เขาใจเย็นต่อไปไม่ได้
แล้ว……