บทที่ 276
เฉินป้าเซียนรีบหยักหน้า “ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว ข้าขอให้ท่านไว้ชีวิตข้าเถอะ!”
เพล้ง!
เฉินเป่ยเสวียนตบโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะเอ่ยด้วยความโกรธ “ท่านผู้เฒ่า แผนที่ข้ามาวางมาสิบปีต้องพังลง! เจ้ายังจะต้องให้ข้าไว้ชีวิตเข้าอีกหรอ?”
เมื่อสิบสามปีก่อน เฉินเป่ยเสวียนตอนที่ได้รับอำนาจขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลเฉิน
เขาเป็นคนที่มีอารมณ์ร้าย!
เขาเป็นคนที่ทะเยอะทะยาน!
ถ้าหากเขาจะสืบต่อตระกูลเฉิน เขานั้นจะต้องทำให้ตระกูลเฉินขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งของจงโจวให้ได้
เขาได้ส่งเฉินป้าเซียนให้ไปที่ทางตอนใต้ของจินหลิน
ภายใต้การสนับสนุนของตระกูลเฉิน ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว เฉินป้าเซียนก็สามารถที่จะเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชาของแก๊งฟ้าดินได้
เมื่อเห็นดังนี้
เหมือนกับว่าได้ถึงเวลาแห่งการเก็บผลของความสำเร็จ
แก๊งฟ้าดินถูกทำลายแล้ว！
แผนการที่วางไว้มาสิบปี หายไปในพริบตา!
แล้วจะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร?
เมื่อต้องเผชิญกับความโกรธของเฉินเป่ยเสวียน
ทันใดนั้น
หยาดเหงื่อของเฉินป้าเซียนก็ไหลรินราวกับหยาดฝน
เขาในตอนนี้นอนคุกเข่าลง ราวกับ สุนัขอย่างไรอย่างงั้น อีกทั้งยังร้องขอชีวิตแบบไม่หยุดหย่อน
เขาไม่หยุดที่จะก้มหัวพร้อมเอ่ย “ข้าขอให้ท่านไว้ชีวิตข้าเถอะ ! ทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพราะเจ้าหยางเฟิงนั่นแหละ! ถ้าหากไม่ใช่เขาล่ะก็ ข้าก็จะสามารถรวบรวมบู๊ใต้เป็นหนึ่งเดียวไว้ได้ เพื่อที่ข้าจะได้เอาวัตถุดิบต่างๆมาให้กับท่านตระกูลเฉิน …”
ชั่วขณะหนึ่ง
ภายในห้องโถงใหญ่ก็ได้เงียบสงัด
มีเพียงแต่เฉินป้าเซียน ที่เอาแต่ก้มๆเงยๆโขกหัว ปัง ปัง ปังอยู่!
ที่นอกจะมีแต่ขอร้องอ้อนวอน
เมื่อรอเฉินป้าเซียน ก็มีแต่ความตายสถานเดียวเท่านั้น!
แต่ว่าเขาก็ทราบดีอยู่แล้วว่า ตระกูลเฉินแห่งจงโจวนั้น มีความน่ากลัวซ่อนอยู่ขนาดไหน!
“หึ!”
เวลานานผ่านไป
เฉินเป่ยเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เมื่อมองสิ่งที่เจ้าทำหลายอย่าง ก็เพื่อประโยชน์ตระกูลเฉินของข้า ถ้าอย่างงั้นข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า!”
“ขอบคุณท่านผู้นำ! ขอบคุณท่านผู้นำ!”
เฉินป้าเซียนในทันทีทันใดก็ดีใจและตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เฉินเป่ยเสวียนพูดอย่างเย็นชา“แต่ทว่า ถึงแม้เจ้าจะรอด แต่เจ้าก็รอดยาก ดังนั้นเจ้าจะต้องได้รับโทษ!”
“รับทราบ รับทราบ รับทราบ!”
เฉินป้าเซียนไม่กล้าที่จะขัดขืน จึงได้แต่รีบก้มหัวพยักหน้า
ในเวลานี้
เฉินเป่ยเสวียนโกรธมาก แต่ก็ค่อยๆที่จะเริ่มใจเย็นลง
เขาพูดอย่างเรียบๆ “หยางเฟิงนั้นเป็นใครหรอ? ”
เฉินป้าเซียนรีบอธิบาย “ท่านแม่ทัพ หยางเฟิงเดิมทีนั้นคือลูกเขยของตระกูลเย่ แห่งเมืองตงไห่ ที่หายไปห้าปี! ไม่รู้ว่าไปทำอีท่าไหน ถึงได้กลับมา อีกทั้งยังแข็งแกร่งจนเกินต้าน!”
“ตอนแรกเขาได้ทำการโค่นล้มพื้นที่สีเทา มณฑลเจียงหนานของท่านสาม แก๊งเขียวแห่งเมืองหู้ไห่ และรวมถึงแก๊งฟ้าดิน…”
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินเป่ยเสวียนได้ขมวดคิ้ว
เป็นได้แค่ลูกเขย แค่ทำไมเขาถึงได้มีความสามารถอะไรที่แข็งแกร่งขนาดนี้?
เขามองไปที่ข้างๆของเฉินเป่ยเหอ ก่อนเอ่ย “ท่านผู้เฒ่า ท่านจะสามารถช่วยตรวจสอบตัวตนของหยางเฟิงได้ไหม?”
เฉินเป่ยเหอ เอ่ย “รายงานท่านแม่ทัพ ข้าได้ตรวจสอบแล้ว หยางเฟงินั้นคือลูกเขยของตระกูลเย่ ที่หายไปห้าปี เล่ากันว่าไปเป็นทหารมา”
“ตระกูลเย่แห่งตงไห่ รวมทั้งตระกูลเย่ในจงโจว อีกทั้งมณฑลเจียงหนาน ที่ถูกหยางเฟิงกำจัดคนดูแลตระกูล ทั้งสองก็เหมือนน้ำกับไฟ เมื่อได้รู้ถึงความเป็นมาของหยางเฟิง ที่มีความลึกลับ ที่แม้แต่ข้าก็มิอาจสืบค้นข้อมูลได้..”
อ้อ?
เมื่อได้ยินดังนั้น
เฉินเป่ยเสวียนก็สะดุ้งตกใจทันที
ที่แม้แต่เฉินเป่ยเหอ ก็มิอาจที่จะสืบค้นข้อมูลของหยางเฟิงได้?
หรือว่า——
ข้อมูลของเขา——
ข้อมูลของเขาในเมืองต้าเซี่ยจะถูกจัดเก็บเป็นความลับระดับสูงของ sss?
มิฉะนั้น
ที่แม้แต่ตระกูลเฉิน ก็ไม่อาจที่จะหาข้อมูลสืบค้นได้！
ในเวลานี้
เฉินป้าเซียนเอ่ยขึ้น “ท่านแม่ทัพ เจ้าหยางเฟิงนี้ใช่คนของตระกูลจงโจวหรือไม่ ?”
เฉินเป่ยเสวียนได้เปลี่ยนสีหน้าไป
เขาพลางลูปเคราและ พูดเออเอง “ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพราะอยู่ดีๆเจ้าหยางเฟิงก็ผุดขึ้นมา ยังไงสะก็ต้องมีคนอยู่เบื้องหลัง ถ้าหากเป็นตระกูลของจงโจวล่ะก็ ทั้งตระกูลจงโจวที่มีคนนามสกุล หยาง ก็คงมีแต่….”
เมื่อพูดถึงตอนนี้
เฉินเป่ยเสวียนในตาของเขาก็ได้หรี่ลงทันที！
เขาไม่ได้พูดต่ออีก
ในตระกูลนั้น แม้แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยชื่อขึ้น！
ใบหน้าของ เฉินเป่ยเหอและเฉินป้าเซียน ก็ได้เปลี่ยนไป
เฉินเป่ยเหอไม่กล้าที่จะเอ่น ก่อนจะค่อยๆพูด “ท่านแม่ทัพ หรือว่าความหมายของท่านก็คือ….ตระกูลหยาง！”