บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 426
มาเดลีนปรับอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็วและยิ้ม “เจเรมี่ คุณปู่ต้องการพักผ่อน กลับกันเถอะ”
สายตาของเจเรมี่เพ่งเล็งไปที่การเยาะเย้ยชั่วขณะในสายตาของมาเดลีน เขาพยักหน้าเบา ๆ “ตกลง”
หลังจากที่พวกเขากลับไป มาเดลีนอาบน้ำเย็นเพื่อให้ตัวเองสงบ
‘คุณปู่ดูเหมือนจะค้นพบตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้วและจงใจเตือนให้ฉันอยู่ห่างจากเฟลิเป้
‘เป็นไปได้ไหมว่าคุณปู่ได้ตรวจสอบบางอย่างเป็นความลับกับเรื่องของฉัน?
‘ฉันต้องเร่งให้เร็วขึ้น
‘ถ้าฉันยืดยื้อต่อไป เจเรมี่จะมองผ่านฉันได้ในไม่ช้าก็เร็ว
‘อย่างไรก็ตาม ไอคิวของเขาไม่ได้ต่ำซะด้วย’
ตอนเที่ยงคืน มาเดลีนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นหลังจากที่เจเรมี่หลับไป
เธอค่อย ๆ ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของเจเรมี่ เธอเดินออกไปที่ห้องทำงานของเจเรมี่โดยใช้แสงจันทร์ในการมองเห็นรอบ ๆ
หลังจากสังเกตมาสองสามวันนี้ มาเดลีนตรวจสอบอย่างมั่นใจว่าเจเรมี่ไม่ได้ติดตั้งระบบรักษาความปลอดภัยไว้
เธอเปิดไฟและมองดูเอกสารบนโต๊ะทำงานของเขา ส่วนใหญ่เป็นเอกสารของบริษัท แต่ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญ
จากนั้นมาเดลีนก็เปิดคอมพิวเตอร์และเปิดแสดงหน้าที่จำเป็นต้องป้อนรหัสผ่านหลังจากที่หน้าจอสว่างขึ้น
รหัสผ่าน
เขาตั้งรหัสผ่านอะไรไว้?
มาเดลีนพยายามป้อนวันเกิดของเจเรมี่และเมเรดิธ แต่รหัสที่คิดไว้ของเลขทั้งคู่ล้มเหลว
เมื่อเธอกำลังหยุดกดรหัสไว้สักพัก ร่างเล็ก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเข้าของห้องทำงาน “คุณแม่ครับ”
“แจ็ค?” มาเดลีนประหลาดใจที่เห็นเด็กน้อยที่เดินมาอย่างงัวเงีย
“คุณแม่ครับ คุณยังต้องทำงานตอนดึกอีกเหรอ?” เด็กน้อยถามอย่างแผ่วเบาขณะเดินเข้าไป
มาเดลีนทำได้เพียงพยักหน้า มันรู้สึกดีเป็นพิเศษที่ได้ยินแจ็คสันเรียกเธอว่า ‘แม่’ “ใช่ จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างที่ยังไม่ได้ทำ”
“ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ” แจ็คสันยิ้มออกมา แสดงให้เห็นฟันที่เรียงอย่างสวยงามอย่างชัดเจน
มาเดลีนต้องการจะปฏิเสธเขา แต่เด็กน้อยได้เดินมาหาเธอแล้ว
“แจ็ค แม่ขี้ลืมมาก ฉันลืมรหัสผ่านเริ่มต้นขึ้นมาทันที ดังนั้นเราไปนอนก่อนเถอะ”
“คุณลืมรหัสผ่าน? ไม่ต้องห่วง แจ็ครู้”
อะไรนะ?
มาเดลีนมองไปที่แจ็คสันที่พูดคำเหล่านี้ด้วยความประหลาดใจ
“คุณแม่ครับ รอผมสักครู่” แจ็คสันหันหลังและเดินออกไปหลังจากที่เขาพูดจบ เมื่อเขากลับมาอีกครั้ง เขาถือโทรศัพท์อยู่ในมือ
ตอนแรกมาเดลีนคิดว่าแจ็คสันจดรหัสผ่านของเจเรมี่ไว้ในโทรศัพท์ แต่เธอเห็นเขาเปิดซอฟต์แวร์ที่เธอไม่รู้จัก จากนั้น เขาก็เชื่อมต่อโทรศัพท์กับคอมพิวเตอร์ หลังจากนั้น ก็ประมวลผลสักพักหนึ่ง และไม่นานตัวเลขทั้งแปดก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นตัวเลขที่ปรากฏ มาเดลีนก็ตกตะลึง
‘นี่คือ… รหัสผ่านเริ่มต้นที่เจเรมี่ตั้งไว้?
‘เป็นไปได้ยังไง!’
เธอมองดูตัวเลขแปดหลักที่คุ้นเคยอย่างไม่เชื่อสายตา และเห็นแจ็คสันใส่ตัวเลขลงในคอมพิวเตอร์ทันที หลังจากกดปุ่ม Enter คอมพิวเตอร์ปลดล็อคในวินาทีถัดไป
ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเจเรมี่
เขาเปิดตาขึ้นมาและเห็นแขนที่ว่างเปล่าของเขา เขาเหลือบมองโทรศัพท์ก่อนลุกขึ้นเดินไปห้องทำงาน…