ตอนที่ 1463 โผล่หัวออกมา (5)
ชายชุดดำพุ่งมาเหมือนลูกธนูและกระแทกกับพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดหลุมกว้างและลึกขึ้นที่พื้น เลือดจำนวนมากพุ่งออกมาจากปากของเขา
ลั่วซีตกใจกลัวจากเหตุการณ์ที่เห็นตรงหน้า เขาล้มลงกระแทกพื้น ไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
นายท่านพ่ายแพ้……แพ้ผู้เยาว์คนหนึ่ง……
เป็นไปได้ยังไง!?
ความเชื่อมั่นในใจเขาพังทลายทันที ลั่วซีหน้าซีด ฟันกระทบกันอย่างควบคุมไม่ได้
การต่อสู้นี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทุกคนเห็นเพียงแสงพลังวิญญาณสีม่วงพุ่งวาบไปมา จนกระทั่งการต่อสู้จบลง หลายคนก็ยังไม่หายจากอาการตกใจ
สายตาของผู้ลี้ภัยมองไปที่จวินอู๋เสียโดยพร้อมเพรียงกัน
ร่างเล็กยืนตัวตรงอย่างเงียบๆอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขามีเสน่ห์น่าดึงดูด สายตาเย็นชาราวหิมะที่เย็นจัด เห็นได้ชัดว่าเขาอายุยังน้อย แต่ทำให้ผู้คนตกใจได้มากจริงๆ
ทันใดนั้น บริเวณด้านหน้าหอพักก็มีเสียงโห่ร้องดังกึกก้อง!
เสียงโห่ร้องดังสะเทือนสวรรค์ ฉลองให้กับชัยชนะของจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียมองชายชุดดำที่ล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นอย่างเย็นชา นางไม่ได้เอาชีวิตเขาเพราะมีบางอย่างที่อยากจะถามเขา
ชายชุดดำนอนจมกองเลือด กระดูกทุกชิ้นภายในร่างของเขาเหมือนจะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ไม่จำเป็นต้องพูดถึงการสู้อย่างสูสีกับจวินอู๋เสียเลย ตอนที่จวินอู๋เสียโจมตีครั้งสุดท้ายนั่น เขาไม่สามารถป้องกันได้เลย
และจากตอนนั้นเองที่เขาเริ่มรู้ว่า จวินอู๋เสียไม่ได้ต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดของนางมาตั้งแต่แรก!
พลังนั่นดูเหมือนจะสามารถสู้กับประมุขวิหารได้เลย!
การที่ผู้เยาว์ที่เพิ่งจะเข้าสู่วัยรุ่นจะมีพลังที่สามารถเทียบเคียงกับเหล่าประมุขวิหารแห่งสิบสองวิหารได้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออย่างแน่นอน
การพ่ายแพ้ของชายชุดดำทำให้ลั่วซีหวาดกลัวอย่างหนักจนสั่นไปทั้งตัว เขาล้มลงกับพื้นขณะมองดูจวินอู๋เสียเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ เขาเขยิบถอยหลัง ต้องการจะหนีไปจากที่แห่งนี้
“เอาล่ะ ใครนะที่จะตายวันนี้?” สายตาของจวินอู๋เสียมองไปที่ลั่วซีอย่างช้าๆ แววตาไร้ความรู้สึกอย่างสิ้นเชิง
แต่สายตาที่มองมานั้นทำให้ลั่วซีหยุดหายใจทันที ลำคอของเขารู้สึกเหมือนมีใครบีบคอเขาเอาไว้ ทำให้เขาไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียว
มือของจวินอู๋เสียค่อยๆยกขึ้น และแสงพลังวิญญาณสีม่วงก็พุ่งเข้าใส่หัวของลั่วซี!
ทันใดนั้น!
หน้าผากของลั่วซีถูกแสงพลังวิญญาณเจาะทะลุที่หว่างคิ้ว เกิดเป็นรูขึ้นทันที เขาไม่ทันได้กรีดร้องก็ล้มลงบนพื้นแล้ว
กลิ่นคาวเลือดปกคลุมไปในอากาศโดยรอบ จวินอู๋เสียหันมามองชายชุดดำที่นอนนิ่งอยู่ ไม่มีความสงสารอยู่ในดวงตานางเลยสักนิด
“เจ้า……เจ้าเป็นใครกันแน่?” ชายชุดดำถามอย่างอ่อนแรงขณะที่นอนกองอยู่บนพื้น เขายังไม่สามารถยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นท่าเพียงใด
“คนจากอาณาจักรล่าง” จวินอู๋เสียตอบอย่างเย็นชา
ชายชุดดำกัดฟันพูด “ฆ่าข้า……”
“ข้าอยากให้เจ้าตายเมื่อไร ข้าจะฆ่าเจ้าเอง” พูดจบ จวินอู๋เสียก็หันกลับและเดินออกไป
หลังจากนางเดินจากไปแล้ว ร่างของเย่ฉาก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วและแบกชายชุดดำไป
หลังการต่อสู้ที่น่าตกใจ ความสงบสุขก็กลับคืนมา ทุกคนที่ได้เห็นการต่อสู้ในวันนี้ต่างรู้สึกกลัวพลังของผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเป็นอย่างมาก
ชายชุดดำถูกเย่ฉาลากกลับไปที่หอพักที่จวินอู๋เสียพักอยู่ แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บสาหัส แต่อาการบาดเจ็บนั้นยังไม่ทำให้เขาเสียชีวิตสักระยะ จวินอู๋เสียยังมีเวลาขุดทุกสิ่งที่นางอยากรู้จากปากของชายคนนั้น