ตอนที่ 1464 โผล่หัวออกมา (6)
ชายชุดดำถูกเย่ฉาพาเข้าไปในห้อง จวินอู๋เสียสั่งให้เย่ฉาเอายาให้ชายชุดดำเพื่อทำให้ลมหายใจของเขาคงที่ จะได้ไม่หมดสติไปซะก่อน
ชายชุดดำนั่งพิงข้างเตียงอย่างอ่อนแรง เส้นลมปราณทั้งหมดของเขาถูกผนึกด้วยพลังวิญญาณของจวินอู๋เสีย ตอนนี้เขาทำได้แค่ขยับปากเท่านั้น ดวงตาของเขาเย็นชาและแข็งกระด้างขณะจ้องมองไปยังจวินอู๋เสีย ดูเหมือนไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าหั่นนางออกเป็นชิ้นๆและกินเข้าไปทั้งเป็น
“เมื่อฝีมือด้อยกว่า ก็ต้องยอมรับชะตากรรมนะ” จวินอู๋เสียนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้าง เอามือข้างหนึ่งเท้าคางมองชายชุดดำด้วยสายตาไม่แยแส
“เจ้าเป็นใคร!” ชายชุดดำยังคงไม่สามารถเชื่อได้ว่าจวินอู๋เสียเป็นคนจากอาณาจักรล่างจริงๆ อาณาจักรล่างเป็นอย่างไรนั้น พวกเขารู้ดี ถ้าอาณาจักรล่างสามารถสร้างสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังขนาดท้าทายสวรรค์ได้เช่นนั้น พวกเขาคงไม่โดนอาณาจักรกลางกดขี่เป็นเวลาหลายปี
“จะเป็นใคร เจ้าก็ไม่คู่ควรที่จะถาม” เสียงหนึ่งดังขึ้น
จวินอู๋เหยาเดินเข้ามาปรากฏตัวที่ประตูอย่างช้าๆ มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ เขาไม่ได้มองไปที่ชายชุดดำเลย เอาแต่จับจ้องไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่ละสายตา
แต่ในตอนที่ชายชุดดำได้เห็นใบหน้าของจวินอู๋เหยาชัดๆนั่นเอง ดวงตาของเขาก็แทบถลนออกมาทันที เส้นเลือดสีแดงขึ้นในดวงตาของเขา เขายังคงจ้องมองจวินอู๋เหยาราวกับว่าได้เห็นผี!
“ท่านทำเขากลัวแล้ว” จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาอย่างเฉื่อยชา
จวินอู๋เหยาตอบว่า “ข้าไม่คิดว่าหน้าตาข้าจะส่งผลร้ายแรงขนาดนี้”
“เขาอาจจะจำท่านได้” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
จวินอู๋เหยาแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร
แต่ทันใดนั้น ริมฝีปากของชายชุดดำก็สั่นไม่หยุด ใบหน้าของเขาซีดขาวปราศจากสีเลือดด้วยความหวาดกลัว ดูหวาดกลัวมากกว่าตอนที่เขาแพ้จวินอู๋เสียซะอีก!
“จักร……จักรพรรดิแห่งความมืด……” คำที่น่ากลัวหลุดออกมาจากปากของชายชุดดำ ใบหน้าของเขาซีดขาว ดวงตาจับจ้องไปที่จวินอู๋เหยาซึ่งเดินไปนั่งข้างๆจวินอู๋เสีย
รอยยิ้มของจวินอู๋เหยาสงบนิ่ง เขาไม่ตอบสนองใดๆ แต่เป็นจวินอู๋เสียที่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “เขารียกท่านแน่ะ”
จวินอู๋เหยาทำสีหน้าสับสน “ข้าไม่เห็นรู้เลย!”
“เสแสร้ง” จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาด้วยหางตา แต่ก็ไม่ซักถามต่อว่าเขาจะปฏิเสธตัวตนของเขาต่อไปหรือไม่
หลังจากชายชุดดำผู้โชคร้ายได้เห็นจวินอู๋เหยา เขาก็หวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ ต่อหน้าจวินอู๋เสีย เขายังสามารถวางท่าทำเป็นกล้าหาญได้ แต่เมื่อจวินอู๋เหยาปรากฏตัว เขาก็เหมือนลูกโป่งถูกปล่อยลมจนแฟบและสั่นระริกเหมือนต้นหลิวกลางสายลม
เป็นเวลานานแล้วนับตั้งแต่จักรพรรดิแห่งมืดเสียชีวิตไป ชายชุดดำไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของจักรพรรดิแห่งความมืด แต่ในสิบสองวิหารได้เก็บภาพวาดเก่าๆของจักรพรรดิแห่งความมืดเอาไว้ ผลงานศิลปะนั้นเหมือนจริงมาก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของชายที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ก็คือสีตา นอกนั้นเหมือนกันเป๊ะ
แม้ว่าจักรพรรดิแห่งความมืดจะไม่อยู่แล้ว แต่ชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของเขาก็ไม่เคยเลือนหายไปจากอาณาจักรกลาง ชื่อของเขาเป็นเหมือนคำสาปที่ยังคงอยู่ในใจของทุกผู้คน
เป็นไปได้ว่าการปรากฏตัวของจวินอู๋เหยาทำให้ชายชุดดำหวาดกลัวอย่างแท้จริง เนื่องจากปฏิกิริยาของเขาหลังจากนั้นก็ช้าลงอย่างมาก แม้ว่าตอนที่จวินอู๋เสียถามเรื่องต่างๆกับเขา เขาก็เปิดเผยทุกสิ่งที่เขารู้ตามความเป็นจริง ไม่ใช่ว่าเขาใจเสาะ แต่……
ต่อหน้าจักรพรรดิแห่งความมืด ไม่มีใครกล้าต่อต้านเขาแม้แต่น้อย ความสำเร็จของจักรพรรดิแห่งความมืดยังคงถูกพูดถึงในอาณาจักรกลางจนกระทั่งทุกวันนี้
ชายชุดดำไม่อยากถูกคิดว่าตัวเขาไม่ให้ความร่วมมือจนไปดึงดูด “ความสนใจ” ของจักรพรรดิแห่งความมืดเข้า ความโกรธเกรี้ยวของจักรพรรดิแห่งความมืดไม่ใช่สิ่งที่เขาพร้อมจะเผชิญ!