ครั้งหนึ่งตระกูลหนานกงเคยมีอำนาจล้นมือในปักกิ่ง น่าเสียดายที่พวกเขามักจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องผิดกฎหมายอยู่บ่อยครั้ง ทำให้นักแสดงสาวที่ผู้อาวุโสโม่รู้จักดีในตอนนั้นต้องมาเดือดร้อนและจบชีวิตลง
ดังนั้นผู้อาวุโสโม่จึงร่วมมือกับทางตำรวจเพื่อโค่นล้มตระกูลหนานกง เขามอบหลักฐานชิ้นสำคัญและทำให้ผู้อาวุโสหนานกงต้องถูกจำคุก
หลักจากการล่มสลายของตระกูลหนานกง ทั้งปักกิ่งรวมถึงในวงการบันเทิงไม่ค่อยได้พูดถึงพวกเขาอีก ทว่าตอนนี้หนานกงเฉวียนกลับมาแล้ว ดูเหมือนว่าเรื่องเก่าเก็บจะถูกขุดคุ้ยขึ้นมาอีกครั้ง
หนานกงเฉวียนกลับมาเพื่อทำให้ตระกูลโม่ทุกข์ทรมาน
ถังหนิงสัมผัสได้ถึงความกังวลในแววตาของโม่ถิง เธอจึงเย้าแหย่ “ท่านประธานโม่กลัวเหรอคะ”
“ไปพักผ่อนกันเถอะครับ” โม่ถิงพูดโดยไม่ได้ตอบคำถามของเธอ จากนั้นจึงโอบกอดภรรยาของเขาไว้และเอนตัวลงนอน
ถังหนิงไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นด้านร่างกายหรือจิตใจ เธอแข็งแกร่งจนผู้หญิงคนอื่นเทียบไม่ติด นี่เป็นสิ่งที่โม่ถิงไม่เคยนึกเป็นกังวล
ไม่กี่วันต่อมา หนานกงเฉวียนประสบความสำเร็จในการจัดงานแถลงข่าวและประกาศว่าตัวเองจะขึ้นแท่นเป็นประธานกรรมการบริหารของชุนชิวฟิลม์ เขายังขอให้ปรสิตโชคดีอีกด้วย
เมื่อถังหนิงเห็นชายบนหน้าข่าวบันเทิง เป็นธรรมดาที่เธอจะรู้สึกระแวงเขา บ่อยครั้งที่เธอมักอ่านใจของคนผ่านสายตา และแววตาชายคนนี้ดูเซื่องซึมแต่กลับร้ายกาจ
แน่นอนว่าการปรากฏตัวของเขาตกเป็นประเด็นที่ถูกพูดถึงในวงการเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่เพื่อสู้กับไห่รุ่ย ข้อสรุปนี้นั้นเกิดจากภาพยนตร์เรื่องปรสิตเท่านั้น
หลังจากที่ผู้อาวุโสโม่เห็นข่าว เขารีบโทรหาโม่ถิงทันที “ไอ้เวรจากตระกูลหนานกงมันได้มาสร้างเรื่องเดือดร้อนอะไรให้แกหรือเปล่า”
“ปู่ก็เห็นทุกอย่างจากในข่าวแล้วนี่ครับ”
“ฉันหมายถึงเรื่องอื่นต่างหากเล่า” ชายสูงวัยกล่าวฮึดฮัดออกมา “เขาใช้วิธีสกปรกอย่างที่ปู่เขาทำสินะ”
“เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยครับ” โม่ถิงตอบ
“มันอาจจะชั่วกว่าปู่มันก็ได้ แกต้องระวังไว้ให้ดีล่ะ”
“ปู่น่าจะระวังตัวเองก่อนนะครับ” โม่ถิงเอ่ยก่อนจะวางสาย
“ไอ้เวรนั่น…” ผู้อาวุโสโม่พึมพำขณะที่กดวางสายเช่นกัน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากนั้น ก่อนลู่เช่อจะก้าวเข้ามาด้านในห้องพร้อมบัตรเชิญ “ท่านประธานครับ มันมาจากชุนชิวครับ!”
โม่ถิงรับบัตรเชิญไปและโยนไปด้านข้างหลังจากปรายตามองครั้งหนึ่ง “หนานกงเฉวียนอยากนัดเจอสินะ”
“คุณจะไปหรือเปล่าครับ”
“แน่สิ เรามีเรื่องให้คุยกันเยอะเลยล่ะ”
“คุณอยากให้บอกให้นายหญิงรู้ไหมครับ” ลู่เช่อถามขณะเหลือบตามองบัตรเชิญข้างมือโม่ถิง
โม่ถิงชะงักไปชั่วขณะก่อนจะพยักหน้า “บอกสิ”
จากมุมมองของโม่ถิง เขาเป็นห่วงถังหนิง แต่เขาก็ไม่เคยปฏิบัติกับเธอเหมือนอย่างผู้หญิงทั่วไป ถึงอย่างไรเธอก็มีความสามารถในการตัดสินใจในสถานการณ์ต่างๆ ได้ดีกว่าผู้ชายคนไหนๆ ด้วยซ้ำ เขาจึงตัดสินใจที่จะบอกทุกอย่างกับเธอเพื่อให้เธอได้เตรียมตัวเอาไว้
คืนนั้นหลังจากกลับมาถึงบ้าน โม่ถิงบอกถังหนิงเรื่องคำเชิญก่อนถาม “คุณอยากจะไปกับผมไหมครับ ผมรู้สึกสบายใจที่สุดถ้ามีคุณอยู่ข้างๆ ”
ถังหนิงส่ายหน้าเป็นคำตอบ “คุณควรไปคนเดียวนะคะ ฉันจะอยู่ที่บ้านและไม่ทำให้คุณเป็นห่วงค่ะ”
“โอเคครับ”
“แต่ฉันรู้สึกเหมือนจะลืมอะไรบางอย่างไปเลยค่ะ” ถังหนิงพูดอย่างไม่มั่นใจ เธอรู้สึกอยู่ตลอดว่ามีบางอย่างที่เธอยังนึกไม่ออก
“อีกสองวันจื่อเฉินมีนัดหาหมอครับ” โม่ถิงเตือน
“โอ๊ะ ใช่ค่ะ จริงด้วย” ถังหนิงนึกขึ้นได้
“ผมจะส่งบอดีการ์ดไปตามประกบคุณเพิ่มนะครับ พาแม่ไปกับคุณด้วยนะครับ”
“โอเคค่ะ” ถังหนิงพยักหน้ารับ
จากนั้นถังหนิงจึงโทรหาซย่าอวี้หลิงและบอกให้เธอระวังตัวไว้ อย่างน้อยเธอก็ต้องรู้ถึงภัยอันตราย หากแต่ซย่าอวี้หลิงตอบด้วยท่าทีสบายๆ “แม่รู้ว่าต้องระวังตัวและก็จะปกป้องหลานชายของแม่เป็นอย่างดี พวกเธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ นี่ไม่ใช่เมื่อยี่สิบปีก่อนซะหน่อย!”
ถังหนิงเข้าใจว่าเธอดูตื่นตูมไปบ้าง แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งสำคัญที่สุดของหนานกงเฉวียนคืออะไร อย่างไรเสียพวกเขาก็ไม่เคยเจอกันมาก่อน ซ้ำเขายังเคยเป็นอาชญากรที่ชั่วร้ายอีกด้วย
สองวันต่อมา โม่ถิงมาถึงโรงแรมไดนัสตีเพื่อพบกับหนานกงเฉวียน หนานกงเฉวียนซึ่งอยู่ในชุดสูทสีเทาส่งยิ้มเป็นการทักทายโม่ถิงมาจากโต๊ะที่อยู่ติดกับกระจก
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
โม่ถิงถอดสูทตัวนอกออก ก่อนเดินตรงเข้าไปนั่งตรงข้ามกับหนานกงเฉวียน ชายหน้าตาหล่อเหลาสองคนได้ดึงดูดความสนใจของผู้หญิงในโรงแรมไปทันที
“ประธานหนานกงกลับมาอย่างยิ่งใหญ่เลยนะครับ”
“ภรรยาของคุณไม่ได้มาด้วยได้ยังไงกันล่ะครับ ผมรู้สึกว่าต้องอธิบายเรื่องเกี่ยวกับชัยชนะกับเธอด้วยตัวเองน่ะครับ” หนานกงเฉวียนเอ่ยด้วยความสุภาพ “คนของผมไม่ได้จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย น้องสะใภ้คงต้องไม่สบายใจแน่”
“ลูกชายผมมีนัดไปหาหมอวันนี้ ภรรยาผมเลยไปกับเขาน่ะครับ” โม่ถิงตอบเสียงเรียบ “ส่วนเรื่องเกี่ยวกับชัยชนะ ภรรยาผมไม่ได้ได้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้สักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ได้สูญเสียอะไรไปเช่นกันครับ”
“หลังกลับมาที่ปักกิ่งครั้งนี้ ผมเห็นว่าในวงการเปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะอยู่ในมือคุณเลยนะครับ” หนานกงเฉวียนหัวเราะ
“ประธานหนานกงเชิญผมมาเพื่อพูดคุยอย่างนั้นเหรอครับ”
“ใช่สิครับ ยังไงตระกูลโม่ก็เป็นแค่คนเดียวที่ผมคุ้นเคยด้วยในปักกิ่งแล้ว ตอนนี้ผมกลับมาพร้อมกับลูกสาวของผม เป็นธรรมดาที่จะนัดเจอกับเพื่อนเก่า ไม่อย่างนั้นลูกสาวของผมคงไม่มีใครให้ไปหา และวันหยุดของเธอก็คงจะเงียบเหงาและไร้สีสันน่าดู”
แท้จริงแล้วบทสนทนาระหว่างชายสองคนเป็นการเล่นสงครามประสาทเพื่อลองใจกันและกัน
“ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะครับ ยังไงผมก็ไม่ได้คิดว่าเมื่อหลายปีก่อนปู่ของผมทำอะไรผิดอยู่แล้ว” โม่ถิงเอ่ยอย่างไม่อ้อมค้อม “ผมไม่คิดว่าตระกูลโม่จะติดค้างอะไรกับคุณนะครับ”
“ผมไม่เคยบอกว่าตระกูลโม่ติดค้างอะไรผมเลยนะครับ ผมติดต่อคุณไปเพราะคุณเป็นคนเดียวที่ผมคุยด้วยได้จริงๆ ส่วนเรื่องปรสิตมันก็แค่ธุรกิจที่ถูกคนอื่นจัดการอยู่น่ะครับ ผมพูดได้ไม่เต็มปากหรอกครับว่าตัวเองไม่รู้เรื่องนี้เลย” หนานกงเฉวียนอธิบายนิ่งๆ “โม่ถิง ต่อให้ผมจะเล็งคุณอยู่ ผมก็จะทำมันอย่างเปิดเผยนะครับ
“คนอื่นอาจจะไม่รู้จักคุณ แต่ผมรู้จักคุณดีเลยล่ะครับ แล้วผมก็มีลูกสาวแล้วด้วย
“กว่าผมจะมาถึงจุดนี้มันไม่ง่ายเลยครับ ผมไม่อยากเสียลูกสาวตัวเองไปเพราะเรื่องบาดหมางเก่าๆ หรอก
“งั้นต่อไปเราก็มาเจอกันให้บ่อยกว่านี้แล้วกันครับ ผมจะทำให้คุณเชื่อผมเอง”
ไม่ว่าโม่ถิงจะเชื่อหนานกงเฉวียนหรือไม่ เขาก็ยังคอยระวังอีกฝ่ายเอาไว้ ถึงอย่างไรความขัดแย้งกับตระกูลหนานกงก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับหนานกงเฉวียนเพียงคนเดียว
เมื่อก่อนอำนาจของตระกูลหนานกงนั้นมีความซับซ้อน ใครบางคนเดินเกมผิดพลาดมันก็ส่งผลกระทบต่อเนื่องกันเป็นทอดๆ จึงมีหลายคนที่ต้องพลอยเดือดร้อนเพราะการถูกจับเข้าคุกของผู้อาวุโสหนานกง แต่พวกเขาทั้งหมดล้วนหลบไปซ่อนตัว ตอนนี้หนานกงเฉวียนกลับมาแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็จะมีใครสักคนมานำทางให้ นี่เป็นโอกาสอันเหมาะเจาะที่พวกเขาจะลงมือไม่ใช่หรือ