บทที่ 257 One Hit Kill ล่ะ!!
ราวกับถูกสร้างมาจากคริสตัลสีดำ ธนูยาวที่ทั้งตัวโปร่งใสข้างในนั้นมีจุดแสงดาว
ส่องประกายระยิบระยับอยู่ ไม่ว่าใครก็ตามครั้งแรกที่ได้เห็นในใจมีเพียงความคิด
ทำนองนี้เกิดขึ้น
งดงาม! งดงามมาก!! เป็นธนูที่มีเสน่ห์อะไรจะขนาดนี้!!!
แม้แต่คาคิเนะก็ไม่เป็นข้อยกเว้น ยามแรกที่เห็นธนูนี่ก็ทำให้เขาไม่อาจละสาตาไป
มองอ่างอื่นได้เลย จนเขาเกือบจะคงสภาพบอลสีดำในมือไม่ได้
การที่มีอาการแบบนี้นั่นไม่แปลกเลย เพราะนี้คือ ‘Night of Meteor’!
วู่หยานลูบไล้ผิวของNight of Meteorอย่างนุ่มนวล ธนูอันนี้มันสวยถึงขนาดนั้น
เลยล่ะ แม้แต่ตัววู่หยานที่มันเจ้าของังเกิดความรู้สึกอยากเอามันออกมาส่องดูเล่น
ทุกวันเลย
มองNight of Meteorไปทีนึงก่อนจะหันไปมองคาคิเนะ “นี่รู้อะไรมั้ย? จริงแล้ว
ฉันรู้สึกปวดหัวมากเลยล่ะนะที่ต้องมาสู้กับนายน่ะ…….”
ได้ยินเสียง คาคิเนะก็สะดุ้ง เขาละสายตาจากNight of Meteorไปมองวู่หยาน
ก่อนที่จะทำเสียงเยาะเย้ย “อะไร? เริ่มสำนึกเสียใจแล้วรึไง? แต่น่าเสียดายนะแก
คงไม่คิดว่าฉันจะยอมปล่อยไปจริงๆหรอกใช่มั้ย?”
วู่หานส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ “Dark Matterของนาย
สามารถสร้างสสารที่ไม่มีในโลกนี้ได้ และยังสามารถตั้งขนาด น้ำหนัก มวลสาร
หรืออะไรก็ตามที่ขึ้นชื่อว่าเป็นฟิสิกส์และเคมีได้ทั้งหมด”
คาคิเนะขมวดคิ้ว จ้องวู่หยานสายตาเย็นชา เขาไม่เข้าใจว่าอยู่ๆทำไมอีกฝ่ายถึงมา
พูดอธิบายพลังของตน……….
“การสร้างอะไรที่ไม่มีตัวตนอยู่ก่อน และการที่สามารถใส่รายละเอียดสิ่งที่สร้างได้
ตามใจชอบ ทำให้นายสามารถ โจมตี ป้องกัน บิน หรือแม้กระทั่งสร้าง ลมพายุ
แสงเลเซอร์ ถ้ามองจากมุมๆนึงแล้วความสามารถนี้ก็ดูไร้เทียมทามเลยล่ะ……..”
ฟังวู่หยานพูด คาคิเนะก็ชักเริ่มมีน้ำโหและยังเริ่มรู้สึก…..ใจคอไม่ดี…..
ข่มกลั้นความรู้สึกต่างๆในใจ จากนั้นพูดไปด้วยเสียงเย็นชา “ไม่เลวเลยนี่ ดู
เหมือนว่าแกจะทำการบ้านมาดีนะ ถูกต้องแล้ว Dark Matterของฉันมันแข็งแกร่ง
มาก แต่ถึงแกจะรู้ข้อมูลพวกนี้มันจะช่วยอะไรได้? สงครามประสาทงั้นเหรอ?
โทษทีแต่ยังไงแกก็ต้องแพ้อยู่ดี!!! ”
“Dark Matterมันก็แข็งแกร่งมากจริงๆนั่นแหละ………”
ได้ยินเสียงวู่หยาน สีหน้าของคาคิเนะก็จมดิ่ง เห็นได้ชัดว่าวู่หยานไม่คิดจะฟังเขา
พูดเลย!
ด้วยความโม่โห คาคิเนะจึงปาบอลสีดำในมือใส่ บอลสีดำพุ่งมาโดยทิ้งสะเกิดไว้
ด้านหลังด้วยดูราวกับเป็นดาวตกสองดวง อย่างน้อยจากรูปลักษณ์ภายนอกมันก็ดู
เหมือนถึงพลังทำลายจะเทียบไม่ได้ แต่ถ้าแค่บดขยี้เนื้อมนุษย์ล่ะก็ทำได้แน่นอน!!
เผชิญหน้ากับลูกบอลอันน่ากลัวทั้งสอง วู่หยานทำแค่มองดูสายตาว่างเปล่าก่อนที่
จะมีคลื่นทรายเหล็กจำนวนมากโผล่ออกมk จากนั้นพวกมันก็รวมตัวกันเป็นดาบ
ด้านหน้าเขา!
เมื่อทรายเหล็กคาบแน่นกลายเป็นดาบได้หลายสิบเล่ม เขาก็สั่งพวกมันโจมตีบอล
สีดำ!
วินาทีที่ทั้งสองปะทะกันผล ฝั่งนึงที่มีจำนวนมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด กับอีกฝั่งที่มี
เพียงแค่สอง ดูไปแล้วราวกับเป้นการเจอกันระหว่างมดและช้าง!
ฝ่ายบอลสีดำถือครองความได้เปรียบ ทุกที่ที่พวกมันผ่านเหลือทิ้งไว้แต่เศษซาก
ของดาบทรายเหล็ก!
ฝ่ายดาบสีดำที่ทำลายแล้วทำลายเล่า จำนวนลดลงเรื่อยๆ ตราบใดที่เข้าไปสัมผัส
โดนบอลทั้งสองดาบทรายก็จะแหลกทันที!
ถ้าให้เปรียบก็เหมือนฝูงมดที่พยายามล้มช้างสองตัว ถึงพวกมันจะโดนช้างเหยียบ
ตายอย่างง่ายๆ แต่มันก็มีตัวมาทดแทนได้ตลอด!
ภายใต้การรุมกัดของมดจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้ช้างทั้งสองอ่อนแรงลง ถึงมดที่
ตายด้วยพวกมันจะเยอะมาก แต่มดที่มาใหม่มันก็ได้เข้ามากัดต่ออย่างไม่สนชีวิต
นี่ทำให้ทั้งสองเริ่มที่จะไม่ไหว………
ท้ายที่สุดเครื่องจักรสังหารก็ได้หยุด มดได้ชนะช้างทั้งสองลงได้อย่างสมเกียรติ!
เหลือเพียงแต่เจ้านายทั้งสองที่ตอนนี้กำลังจ้องหน้ากันและกันอยู่ ฝ่านนึงมีสีหน้า
ไร้อารมณ์ กลับอีกฝั่งมีสีหน้าซีดเล็กน้อย
วู่หยานหัวเราะเล็กๆ นัยน์ตาสีทองมองตัวคาคิเนะ แล้วมองควันสีดำรอบตัวอีก
ฝ่าย เขาก็พูดว่า “คาคิเนะ เทอิโทคุ นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงได้เสียเวลาพูดอะไร
เยอะแยะ?”
ราวกับไม่คิดจะให้คาคิเนะได้ตอบ เขาได้พูดต่อ และนี่ทำให้คาคิเนะหลุดขำพรืด
“นั่นเป็นเพราะ ฉันจนปัญญากับDark Matterของนายไงล่ะ………..”
วู่หยานส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ “แม้แต่ Meltdowner ของมุกิโนะกับ เรลกัน
ของฉันยังเจาะทะลุDark Matterของนายไม่เข้า แล้วฉันจะทำอะไรได้อีก?”
เมื่อได้ยินว่า ‘เรลกัน ของฉันยังเจาะทะลุDark Matterของนายไม่เข้า’ สีหน้าของ
คาคิเนะก็เปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง ทำไมเขาถึงต้องกลัวเรลกันขนาดนั้นด้วย?
สีหน้าไม่พอใจของคาคิเนะ วู่หยานย่อมเห็น เขาหัวเราะ “ดูเหมือนว่าใครบางคน
แถวนี้จะหวาดกลัว เรลกัน น่าดูเลยนะ………”
จากนั้น วู่หยานก็ชู Night of Meteorในมือขึ้น ด้วยแววตาเซ็งๆ “นี่คือ Night of
Meteor เดิมที่ฉันกะเก็บมันเป็นไม้ตายลับสุดท้าย แต่ใครจะคิดล่ะว่าฉันกลับต้อง
มาใช้มันถึงสองครั้งในวันเดียวแบบนี้!”
“ใช้ไม่ไดเลยเนอะว่ามั้ย?”
วู่หยานหัวเราะ แล้วเงยหน้ามองคาคิเนะ จากนั้นมุมปากเขาก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่
เย็นชาอำมหิต “นายรู้ตัวรึยังว่าทำไมฉันถึงได้พูดไม่หยุดแบบนี้น่ะ?”
ได้ยิน คาคิเนะก็ขมวดคิ้ว เห็นแบบนี้วู่หยานก็หัวเราะเสียงเย็นยะเยือก
“นั้นเป็นเพราะฉันกำลังหลอกให้นายบินห่างออกมาจากพื้นดินไงล่ะ!”
“!!!” คาคิเนะตกใจ เวลานี้เขาก็ค้นพบจนได้ว่า ตรงเท้าของเขามันมีทรายเหล็ก
ขนาดจิ๋วที่ค่อยๆพาตัวเองลอยสูงขึ้นไปด้านบนอยู่!
ตอนที่คาคิเนะก้มหน้ามองที่เท้าตัวเอง วู่หยานก็ได้ใช้เวลานี้ดึงสายของ Night of
Meteor นัยน์ตาสีทองของเขาเรืองแสงขึ้นเล็กน้อย และบนท้องฟ้าก็เริ่มมีแสง
ดาวสีเงินมารวมตัวกัน!
ลูกศรที่ทำขึ้นจากแสงดาวได้เริ่มต้นสร้าง…….
“ไม่ว่าจะเป็น เรลกัน ตอนแรก หรือตอนที่ฉันพูดวิเคราะห์พลังของนาย ทั้งหมด
ทั้งมวลก็เพื่อพานายขึ้นมาบนฟ้านี้!”
น้ำเสียงเย็นๆของวู่หยานดังขึ้น พร้อมกันนั้นแสงสว่างสีเงินก็รวมตัวกันเยอะขึ้น
จนเป็นกลุ่มก้อนขนาดใหญี่ส่องแสงบาดตา คาคิเนะใจหายวาบ จู่ๆเขารู้สึกได้ถึง
แรงกดดันน่าสะพรึงกลัว ซึ่งมันถูกปล่อยมาจากธนูอันนั้น!
“ที่ทำแบบนี้ไปก็เพราะ……..”
วู่หนานค่อยๆปรับองศาเล็งไปทางคาคิเนะ ที่ตอนนี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือก
“Night of Meteorของฉัน ถ้าใช้ในเมืองแห่งการศึกษา ทั้งเมืองก็จะถูกทำลายไป
ไงล่ะ!!!”
สิ้นเสียง ศรสีเงินก็ได้ถูกปล่อยออกมา มันบินข้ามผ่านมิติ ข้ามผ่านโลก จนสุดท้าย
ข้ามผ่านร่างบอบบางของคาคิเนะ…….
เมื่อคาคิเนะรู้สึกตัว Dark Matter ที่ห้อมล้อมตัวเขาก็ได้หายไปหมดแล้ว เหลือ
เพียงแต่หน้าอกที่ตอนนี้ปรากฏหลุมลือดอันน่ากลัวขึ้น……..