บทที่ 114 อาจารย์จากฮ่องกงอีกแล้ว
หงห้าถูกพ่อบ้านดูหมิ่น แต่กลับไม่รู้สึกโมโหเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามรอยยิ้มบนใบหน้ากลับฉีกกว้างกว่าเดิม พร้อมเอ่ยอย่างนอบน้อม “ลุงวีลองคิดดูสิครับ ว่าปัญหาของคุณหนูใหญ่หนักหนาขนาดนี้ คนระดับล่างอย่างเรา ก็ต้องอยากที่จะช่วยคุณหนูแบ่งเบาภาระบ้าง! เกิดอาจารย์ล่ายคนนี้ไม่สามารถช่วยคุณหนูได้ขึ้นมาจะทำยังไง? เขาเป็นอาจารย์มาจากฮ่องกง เดินทางมาที่นี่ ก็ไม่แน่ว่าจะเอาอยู่นะ!”
ลุงวีหัวเราะอย่างเย็นชา “เอาอยู่ไม่อยู่อะไรกัน คุณคิดว่าคนที่คุณมาหาจะเก่งกว่าอาจารย์ล่ายหรือไง? ไปซะ หากรบกวนค่ายกลของอาจารย์ คุณหนูใหญ่เอาเรื่องขึ้นมา คุณรับผิดชอบไม่ไหวหรอก”
หงห้าเกาหัวแกรกอย่างร้อนใจ ไม่คิดเลยว่าลุงวีแม้แต่ประตูก็ไม่ยอมเปิดให้เขา แล้วจะให้เย่เฉินตรวจสอบฮวงจุ้ยให้กับคุณหนูได้อย่างไร?
ดังนั้นเขาจึงเอ่ยขึ้น “ลุงวี เคยได้ยินชื่อวีจิ้งไห่ไหม? เป็นปรมาจารย์จากฮ่องกงเหมือนกัน เขาโม้เอาไว้ใหญ่โตเลยล่ะ แต่ผลลัพธ์เป็นไงล่ะ? หลังจากที่มาจินหลิงอวดอ้างต่อหน้าคุณเย่ คำเดียวของคุณเย่ สายฟ้ามา และ ถูกฟ้าผ่าตาย!”
ลุงวีตกตะลึง
สายตาที่จับจ้องเย่เฉิน เกิดความเคารพขึ้นมาบ้าง
เรื่องของวีจิ้งไห่ เขาเคยได้ยินมาบ้าง
แต่ ใครกันที่ทำให้วีจิ้งไห่ต้องเสียชีวิต เขาไม่ค่อยแน่ใจนัก
ไม่คิดเลย ว่าจะเป็นหนุ่มวัยเยาว์ตรงหน้า!
ชั่วพริบตา เขามีความเคารพยำเกรงต่อเย่เฉินขึ้นมาทันที ดังนั้น เขาจึงผายมือไปต่อหน้าเย่เฉิน “สวัสดีครับคุณเย่ ความสามารถของคุณผมเคยได้ยินมาบ้าง นับถือนับถือ!”
จบคำ เขาชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ย “ถ้าเช่นนั้น เชิญเข้าข้างในครับ แต่ว่าคุณเย่ ทุกอย่างต้องมีการมาก่อนหลัง ในเมื่ออาจารย์ล่ายจากฮ่องกงมาก่อน ก่อนที่เขาจะทำการตรวจเช็กฮวงจุ้ยขนเสร็จสิ้น หวังว่าพวกคุณจะไม่เข้าไปรบกวน ทุกอย่างรอให้อาจารย์ล่ายตรวจตราเสร็จเสียก่อนค่อยว่ากันอีกที หากอาจารย์ล่ายแก้ไขปัญหาของคุณหนูใหญ่ได้แล้ว หวังว่าคุณเย่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอีก”
เย่เฉินพยักหน้า ด้วยใบหน้าไม่แยแส “ไม่มีปัญหา”
เมื่อเจรจากันได้เรียบร้อยลุงวีถึงได้เปิดประตูต้อนรับให้ทั้งคู่เข้าไปด้านใน พลันหันไปเอ่ยกับหงห้า “ขับรถเข้าไปสิ”
หงห้าเปิดประตูขึ้นไปบนรถ พร้อมกับทำหน้าตกตะลึง “คุณเย่ เมื่อกี้ยอดไปเลยลุงวีนอกจากคนในตระกูลซ่งแล้ว ไม่เคยให้เกียรติคนนอกเลย”
เย่เฉินเอ่ยอย่างนิ่งเฉย “ดูทีท่าไม่เอาไหนของแกสิ แต่พ่อบ้านของตระกูลซ่งยังคงเข่าเยินยอ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าแกขึ้นเป็นใหญ่ในเมืองจินหลิงนี่ได้ยังไง”
หงห้ากุมห้าหัวเราะ “คุณเย่ไม่รู้อะไรซะแล้ว คนอย่างเราต่อให้ได้ดีแค่ไหน ก็เป็นได้แค่มดตัวเล็กๆ ที่ไม่มีหน้ามีตา เมื่อเทียบกับตระกูลร้อยล้านอย่างตระกูลซ่งแล้ว ก็เป็นได้ลูกน้องปลายแถวเท่านั้นแหละ!”
เขาเอ่ย พร้อมจอดรถสนิทดี ก่อนที่จะหันไปเย่เฉินอีกครั้ง “คุณเย่ เราไปเผชิญกับอาจารย์ล่ายนั่นกันเถอะ”
…..
ลุงวีพาทั้งคู่เข้าไปยังคฤหัสถ์ ซึ่งตกแต่งอย่างหรูหรา ราวกับพระราชวังไม่ผิดเพี้ยน
เมื่อมาถึงชั้นสอง ลุงวีพาพวกเขามาที่ห้องหนึ่งที่เปิดประตูค้างเอาไว้ เคาะประตูอย่างแผ่วเบา
จากนั้นก็พาพวกเขาเดินตรงเข้าไป
ภายในห้อง ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมในเสื้อเชิ้ตสีเขียวกำลังถือเข็มทิศและกวาดสายตาไปรอบ ๆ ในปากขมุบขมิบไม่หยุด ซ่งหวั่นถิงยืนหันหลังให้ประตู เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้งสามเข้ามา กลับหลังหันไปเอ่ยถาม “ลุงวี มีเรื่องอะไร?”
ลุงวีรีบเอ่ยขึ้น “คุณหนูใหญ่ ท่านหงห้าพาคุณเย่มาครับ เห็นว่าจะมาช่วยดูฮวงจุ้ย”
ซ่งหวั่นถิง หันหลังกลับไป เมื่อเห็นร่างของเย่เฉิน เธอสะดุ้งโหยง “เย่เฉิน นายมาได้ยังไง?”
เมื่อเย่เฉินได้พบกับซ่งหวั่นถิง เธอดูซีดสลดไร้ชีวิตชีวากว่าเมื่อหลายวันก่อนมาก ตามการบันทึกของตำราเก้าเสวียนเทียน เธอจุดยิ้นถางหม่นหมอง โชคลาภไหลเวียนออก ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ
เย่เฉินเผยรอยยิ้มเจือจาง “หงห้าบอกว่าคุณมีปัญหา จะลากฉันมาดูให้ได้”
เวลานี้เอง ชายวัยกลางคนที่ถือเข็มทิศ เปล่งภาษากลางออกมาด้วยน้ำเสียงฮ่องกง “คุณซ่ง ผมล่ายหยุงเฟิงทำพิธี คนทั่วไปห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยว! ไม่อย่างนั้นจะส่งผลกระทบต่อการดำเนินการของค่ายฮวงจุ้ยได้!”
ซ่งหวั่นถิงรู้ดีว่าเย่เฉินมีความสามารถทางด้านซวนซวนอยู่บ้าง แต่ทางด้านฮวงจุ้ย มีความแตกต่างกับซวนซวนอยู่บ้าง เธอคิดว่า ซวนซวนของเย่เฉินเหมาะกับการรบ แต่ฮวงจุ้ยมีความเกี่ยวข้องกับวิชาโจวอี้ปากว้า ไม่ได้เป็นเส้นทางเดียวกันกับการต่อสู้อย่างวิชาซวนซวน เธอจึงไม่คิดว่าเย่เฉินจะมีความสามารถเหนือกว่าอาจารย์ล่าย
เพราะงั้น เธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย “โทษที เย่เฉิน อาจารย์ล่ายกำลังช่วยฉันทำพิธีอยู่ นายลงไปรอที่ชั้นล่างกับลุงวีก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง ต้องขอโทษด้วย!”
เย่เฉินตอบกลับ “คุณซ่ง คนมากเส้นทางก็มากขึ้นไปด้วย ฉันดูออกว่าเธอประสบปัญหาเข้าจริงๆ แต่ให้อาจารย์ล่ายทำพิธีไปก่อนก็ได้ หากเขาแก้ไขปัญหาได้ ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี หากเขาไม่สามารถแก้ไขได้ ฉันค่อยลองดูอีกที”
ในเวลานี้เอง ชายวัยกลางคนที่ถือเข็มทิศสบถอย่างเย็นชา “ผมเป็นถึงผู้สืบทอดของล่ายปู้อีรุ่นที่22 เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ จะทำอะไรผมได้? คุณอายุยังน้อยแค่นี้ ก็กล้าเรียกตนเองว่าปรมาจารย์ฮวงจุ้ยอย่างนั้นหรือ คงเป็นพวกจอมล่อลวงสิท่า!”
เย่เฉินเผยรอยยิ้มออกมา เขาเห็นพลังงานสีดำแดงวนเวียนอยู่บริเวณจุดยิ้นถางของอาจารย์ล่ายนี่ ซึ่งมีกลิ่นอายของคาวเลือดติดอยู่ จึงเอ่ยเสียงเรียบ “อาจารย์ล่าย ในเมื่อคุณเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ย ก่อนออกจากบ้านทำไมถึงไม่ดูให้ตัวเองก่อนล่ะว่าวันนี้จะมีเคราะห์เลือดตกยางออก?”
อาจารย์ล่ายระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “บอกว่าผมมีเคราะห์เลือดตกยางออกอย่างงั้นเหรอ? ไอ้หนู แกกล้ามากนะ!”
เย่เฉินยักไหล่อย่างไม่แยแส “ผมพูดเรื่องจริง จุดยิ้นถางของคุณมีพลังงานสีดำ เบ้าตาขาวซีดและบวม รูม่านตาเป็นสีแดงกระจายไปทั่ว เป็นสัญลักษณ์ของเคราะห์ร้าย หากไม่ทำการแก้ไข เกรงว่าหายนะครั้งนี้จะฉุดไม่อยู่!”
อาจารย์หัวเราะอย่างเย็นชา “ไอ้หนู ผมเป็นถึงผู้สืบทอดของตระกูลล่ายแห่งฮ่องกง เลิกทำเป็นเก่ง อวดดีต่อหน้าผมได้แล้ว!”
เย่เฉินเบะปาก “ผมอวดดีอย่างนั้นหรือ? อาจารย์ที่มาจากฮ่องกง ผมไม่ได้เจอเพียงแค่คุณคนเดียว บอกตามตรง อ่อนหัดเป็นบ้า!”
อาจารย์ล่ายก่นด่าอย่างโกรธจัดทันที “ถุย! กล้าบอกว่าอาจารย์ที่ฮ่องกงอ่อนหัด แกคิดว่าแกเป็นใคร!”
เย่เฉินหัวเราะออกมา “คนที่ชื่อวีจิ้งไห่คุณรู้จักไหม? จุดจบของเขาคุณรู้รึเปล่าล่ะ?”
“ผมไม่รู้จักวีจิ้งไห่อะไรทั้งนั้น!” อาจารย์ล่ายคำรามเสียงดังลั่น ก่อนหันไปทางคุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่ง “คุณหนูใหญ่ ผมจะเริ่มทำพิธีเดี๋ยวนี้ และเปลี่ยนดวงชะตาให้กับคุณ แล้วก็ช่วยให้ไอ้ปากไม่มีซิปหูรูดนี้ และให้มันได้เห็นความเก่งกาจของฮวงจุ้ยของอาจารย์ที่ฮ่องกงซะหน่อย!”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้ารับ เหลือบไปทางเย่เฉิน ก่อนเอ่ยกับอาจารย์ล่าย “อาจารย์ ช่วยเร่งทำพิธีได้เลยค่ะ!”
อาจารย์จ่ายหยิบยันต์ออกมาจากกระเป๋าหลายใบ ขีดเขียนอะไรบางอย่างกลางอากาศ พร้อมกับท่องอะไรบางอย่างในปาก “ผู้บังคับบัญชาอยู่ตรงหน้า จงปรากฏ!”
เขาเอ่ย พลางโยนกระดาษยันต์ขึ้นสู่กลางอากาศ ก่อนที่จะสังเกตทิศทางและความเร็วของยันต์ที่กระจัดกระจายไปทั่ว หลังจากนั้นก็ชี้นิ้วไปที่กระถางต้นไม้ที่อยู่ริมหน้าต่าง “คุณหนูใหญ่ พบตัวปัญหาแล้วครับ! หน้าต่างบานนี้เปิดไปทางทิศตะวันออก เป็นทิศทางที่ตรงกับเมฆสีม่วงปรากฏที่ทิศตะวันออก ดวงของคุณไหลเข้ามาจากทางทิศตะวันออก และกระถางต้นไม้นี้ปิดบังการไหลเวียนเอาไว้ และปิดกั้นโชคลาภดวงชะตาของคุณเอาไว้!”