บทที่ 260 ได้สามสาวแล้ว! ที่เหลือคือจับกดล่ะ!
ต้องพูดเลยว่าทาคิสึโบะนั่นเป็นสาวงามอย่างแท้จริง ไม่ใช่แค่นั้นเธอยังมีหุ่นดิน
ระเบิดอีกด้วย เป็นหุ่นที่ยัยโลลิสองคนนี้ไม่มีวันเอื้อมถึง
แต่เป็นเพราะเธอมีท่าทางเหนื่อยอ่อนอยู่ตลอดเวลา ดูราวกับว่าเธอจะเป็นลมล้ม
ลงไปได้ทุกเมื่อ ทำให้คนที่มองเธอรู้สึกเหนื่อยไปด้วย แต่ถึงยังงั้นเธอก็ยังมีเสน่ห์
อยู่ดี
แล้วสาวน้อยคนนั้น ตอนนี้กลับมาทำท่านิ้วจิ้มๆกันแบบนี้ แม้แต่คินุฮาตะกับเฟ
รนด้าที่คุ้นเคยกันดียังมองค้าง ยิ่งไม่ต้องพูดวู่หยานที่ตอนนี้กำลังเบิกตากว้างจน
ลูกตาแทบจะทะลักเบ้าออกมา
ตะลึง นอกจากตะลึงแล้วก็มีแค่ตะลึงเท่านั้น ท่าทางของทาคิสึโบะมัน…..มันเป็น
ของสาวน้อยที่อยู่ในห้วงแห่งความรัก!!!
แถมคนที่เธอชอบก็ดูเหมือนจะเป็น………..
วู่หยานใจเต้นตึกตักด้วยความประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่าตัวเองไปปักธงเธอตอนไหน
นี่ตูสำเร็จวิชาจีบหญิงขั้นสุดยอดแล้ว? หรือว่านี่จะเป็นเพราะสกิลตกหญิงของคน
ที่เป็นพระเอก? คุณสมบัติพิเศษของเจ้าแห่งฮาเร็ม?
ทว่าตอนนี้ เฟรนด้ากับทาคิสึโบะก็ตอบตกลงแล้ว จะเหลือก็เพียงแค่……….
“เอ้าๆจะทำไงดีล่ะเด็กน้อย? ทั้งสองตกลงกันหมดแล้วนะเออ?………”
วู่หยานยิ้มๆพูดกับคินุฮาตะ “ตอนนี้เหลือเธอคนเดียวแล้วนะที่ต่อต้านน่ะ…….”
คินุฮาตะกำหมัดแน่นเปรี๊ยะ แล้วตะโกนเสียงดังใส่เพื่อนทรยศ
“พวกเธอเป็นโครตบ้าอะไรกันหมดคะ! ไม่รู้หรือไงว่าในหัวไอ้โรคจิตนี่มันคิดจะทำ
อะไรน่ะ!!!”
คินุฮาตะกัดฟันกรอดๆเห็นใบหน้ายิ้มกวนประสาทของวู่หยานเธอก็อยากจะเข้า
ไปชกใส่โดยใช้ Offense Armor ด้วย เอาให้มันหน้าแตกเลย
แต่เมื่อคินุฮาตะรู้ตัวว่าเมื่อกี้พูด ‘ในหัวไอ้โรคจิตนี่มันคิดจะทำอะไร’ออกไปเธอก็
หน้าแดงก่ำ ถนึกไปถึงตอนตัวเองเสียจูบแรกไป………
ทาคิสึโบะเองก็กำลังหน้าแดงเหมือนกัน ทำให้ทั้งสามคนยืนมองค้าง ถึงเธอจะได้
ยินคำพูดของคินุฮาตะแล้ว แต่เธอก็ยังคงก้มหน้าต่อไป เป็นการบอกว่าตัวเองไม่
คิดจะเปลี่ยนใจ
เฟรนด้าอ้าปากออกมาคิดพูดทักท้วง แต่เธอก็ลังเลแล้วลังเลอีก สุดท้ายเธอก็ทำ
ได้แค่กลืนที่จะพูดลงกระเพาะไป ขณะที่ในใจเธอน้ำตานองหน้าแล้ว
ถ้าทำได้เธออยากตะโกนดังๆบอกวู่หยานไปว่าช่วยอย่ามาจ้องคนอื่นด้วยสายตา
หน้ากลัวแบบนั้นได้ไหม…….
คินุฮาตะกระทืบเท้าเมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่พูดท้วงอะไร เธอจวนเจียนจะร้องไห้อยู่
แล้วเนี่ย ไม่คิดเลยจริงๆว่าเพื่อนตัวเองจะโดนเอาตัวไปง่ายๆแบบนี้………
คินุฮาตะไหล่สั่นระริก แล้วตะโกนด้วยความคลั่ง “Ah!!! ตามใจพวกเธอเลยฉันไม่รู้
ด้วยแล้ว!!! ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอมตกลงด้วยเด็ดขาดคะ!!!”
วู่หยานเลิกคิ้ว ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆคินุฮาตะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ
“โอ้? ดูเหมือนว่าความประทับใจที่ฉันให้เธอไปก่อนหน้านี้ มันยังไม่ลึกพอสินะ
….”
สายตาชั่วร้ายของวู่หยานที่ใกล้เข้ามาทำให้คินุฮาตะกลัว เธอถอยหลัง พอได้ยิน
คำพูดของเขาเธอก็หน้าแดงกัดริมฝีปาก ก่อนที่จะโกนออกไปอย่างไม่สนอะไรอีก
แล้ว
“ถ้าฉันตอบตกลงไป ยังไงไม่ช้าก็เร็วฉันก็ต้องโดนคุณโครตจับกินอยู่ดี ถ้างั้นมันจะ
ต่างอะไรถ้าจะโดนตอนนี้ล่ะคะ!”
วู่หยานเกือบจะสะดุดเท้าล้ม อย่างที่คิดเลยยัยนี่จัดการยากที่สุดจริงด้วยแฮะ……..
ถึงแม้จะมีเฟรนด้ากับทาคิสึโบะแล้ว นอกจากนี้ยังมีควีนซามะ รวมทั้งหมดครบ
สามคนพอดีเควสสามสำเร็จ แต่ถ้าเขาปล่อยคินุฮาตะไป เขาก็ไม่ใช่วู่หยานแล้ว!
ดังนั้น วู่หยานจึงทำการก้าวเท้าเข้าประชิดตัวคินุฮาตะทันที ทำเธอตกใจเผลอ
ถอยหลังหนี แต่ว่าก็โดนมือหนาใหญ่ของวู่หยานจับเข้ามากอดไว้อย่างรวดเร็ว!
คินุฮาตะประหลาดใจมาก เธอเหวี่ยงกำปั่นเล็กๆใส่หน้าวู่หยานทันที แต่ทันนั้นก็มี
เส้นกระแสไฟฟ้าเล็กๆปล่อยออกมาจากมือของวู่หยาน ทำให้ตัวเธอชา กำปั่นที่
กำลังจะชกก็หยุดนิ่ง………
วู่หยานแกล้งพูดไปว่า “เฮ้อ ในเมื่อเธออุตสาพูดถึงขนาดนี้แล้ว ไอ้ฉันก็เป็น
ลูกผู้ชายซะด้วย งั้นก็….จัดไป!”
ได้ยิน คินุฮาตะก็ช็อคตาค้าง เธอพูดออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ
“คะ..คุณ…อย่าบอกนะว่าคุณคิดจะทำจริงๆ……”
วู่หยานยิ้มชั่วร้าย จากนั้นกวาดมือไปด้านล่างจับก้นเล็กๆของเธอ ทำให้คินุฮา
ตะช็อคสุดๆ และยังทำให้สองสาวใกล้ๆตกใจ
เฟรนด้าก้มหัวลงมาอย่างกลัวๆ แล้วพูดเบาๆว่า
“สุดท้ายแล้ว….เขา…เขาคงคงไม่คิดจะทำกับคินุฮาตะที่นี่จริงๆใช่มั้ยอ่ะ?”
แม้เสียงเธอจะเบาๆ แต่คินุฮาตะที่ถูกจับกอดอยู่ก็ยังได้ยิน ตัวเธอแข็งค้าง มองดูวู่
หยานอย่างเงียบๆ ทว่าไม่กี่วิตามาเธอก็ระเบิด!
“โครตปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ! ไอ้โครตโรคจิต! โครตหื่นกาม! ปล่อยฉ้านนน!!!!”
คินุฮาตะดิ้นรนสุดชีวิต โดยลืมความจริงไปว่าตัวเองไม่เคยดิ้นหลุดจากอ้อมกอด
เขาได้เลยสักครั้ง และตอนนี้คำพูดของเฟรนด้าได้ทำให้เธอหวาดกลัวขึ้นสมอง
จริงๆแล้ว
ถึงก่อนหน้านี้จะทำเป็นพูดว่า ‘ทำที่นี่เลยก็ได้’ แต่คิดจริงๆเหรอว่าเธอจะกล้า?
แถมที่นี่ยังมีอีกสองสายตาจ้องมองอยู่ด้วย……
ถึงเธอจะรู้จักวู่หยานได้ไม่นาน แถมเจอกันน้อยครั้งขนาดใช้นิ้วมือนับยังได้ แต่เธอ
ก็มองเห็นธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้แล้ว!
เขาเป็นคนที่สามารถทำเรื่องพรรณ์นั้นที่นี่และตอนนี้ได้จริง!
ถ้าวู่หยานรู้ว่าตัวเขาในในคินุฮาตะเป็นยังไง เขาคงจะวิ่งเอาหัวโขกเต้าหู้ตายแน่
……ต้องพูดเลยว่าสายตาของคินุฮาตะมันแหลมคมจริง………
เขาบีบก้นเล็กๆของเธอ ทำให้คินุฮาตะไร้เรี่ยวแรงตัวอ่อนลงยวบ เขายิ้มกวนๆใส่
เธอ
“เป็นอะไรไปคินุฮาตะจัง? ไม่ใช่พูดเองเหรอว่าทำตอนนี้ที่นี่ก็ได้น่ะ? ทำไมจู่ๆถึง
จะมากลืนคำพูดตัวเองล่ะหือ?”
ได้ยิน คินุฮาตะก็โกรธทันที “เลือกสถานที่นี่หน่อยสิ! ไอ้บ้า!!”
วู่หยานส่ายหัว แล้วพูดต่อไปด้วยท่าทางของผู้ที่เหนือกว่า
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ ที่บ้านฉันยังมีเหล่าภรรยาคอยกินข้าวเย็นอยู่นะ
แถมนี่มันก็ดึกมากแล้ว ฉันจะไปมีเวลามาขนาดหาสถานที่นี่ได้ยังไงเล่า!”
คินุฮาตะตะลึง “คุณมีภรรยาอยู่แล้ว แต่ยังกล้ามีความคิดกับพวกเราอีก นี่….โลก
นี้มันมีคนหน้าด้านไร้ยางอายขนาดนี้อยู่ด้วยงั้นเหรอคะ?”
วู่หยานเลิกคิ้ว แล้วบีบก้นเธอไปทีนึง ก่อนจะตอบด้วยสีหน้าขึงขัง
“ภรรยาน่ะ แน่นอนว่ามีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”
ขมับคินุฮาตะมีเส้นเลือดปูดออกมา เธออดทนความรู้สึกที่ถูกส่งมาจากด้านล่าง
โดยไม่พูดอะไรกับคนหน้าไม่อายนี่อีก เธอเริ่มดิ้นรนใหม่ ทว่าได้ไม่นานเธอก็หยุด
เหตุผลแน่นอนว่มาจากมือด้านล่าง ที่ตอนนี้ได้เลื้อยขึ้นมาที่หน้าอกเธอ………..
คินุฮาตะไม่ทันได้กรีดร้อง ฝ่ามือที่คุ้นเคยก็ได้จับหน้าอกเล็กของตัวเอง จากนั้น
เริ่มบีบๆนวดๆ ทำให้คำพูดทั้งหลายของเธอเปลี่ยนเป็นเสียงคราง………
ใกล้กัน เฟรนด้ากับทาคิสึโบะได้ยกมือขึ้นปิดด้วยหน้าที่แดงระรื่อ ทว่าที่ช่องว่าง
ระหว่างนิ้วกลับเปิดขึ้นกว้าง……..
ภายใต้เสื้อผ้าหลวมๆ เธอรู้สึกได้ถึงมือที่กำลังขยับไม่หุดตรงหน้าอก มองจาก
ภายนอกจะเห็นตรงอกเธอมีอะไรขยุกขยิกอยู่ ตอนนี้หน้าเธอได้แดงสุดๆแล้ว
เมื่อมืออีกข้างที่จับตรงขาอ่อนเริ่มเลื่อนไปหาจุดที่สำคัญที่สุด คินุฮาตะก็ยกธงขาว
“รู้แล้วคะ! ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันตกลง!โครตตกลงคะ! เพราะงั้นรีบหยุดมือให้ไวเลย
นะ!”
“ตกลงแต่แรกก็จบแล้วแท้ๆ…….”
วู่หยานหยุดมือทั้งสอง แล้วพูดติไปด้วยโดยใช้น้ำเสียงพึงพอใจอย่างไม่คิดปกปิด
เมื่อถูกปล่อย คินุฮาตะก็สิ้นสภาพลงไปคุกเข่าที่พื้น ด้วยใบหน้าขาวซีดของผู้พ่าย
แพ้……..