เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 390 จับ-22
มาร์คยื่นมือของเขาออกไปทางเธอพลางบอกให้เธอมาหาเขา “มานี่สิ”
แอเรียนทำตามเขาอย่างเชื่อฟัง พลางรู้สึกเหมือนว่ากำแพงระหว่างพวกเขาถูกทำลายไปหมด
เขาดึงเธอเข้าหาเขาและดึงเธอให้นั่งลงบนตักก่อนที่เขาจะวางคางตัวเองไว้บนไหล่ของเธอ
เขาสูดดมกลิ่นของเธอเพื่อให้มันไปช่วยคลายความกังวลในใจของเขา “แอริ เธอปรารถนาที่จะทิ้งฉัน ๆ ใช่ไหม?”
นี้เป็นครั้งแรกที่แอเรียนได้ยินเขาเรียกเธอว่าแอริทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้เมา
มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างไงไม่รู้ ฝ่ามือของเธอเริ่มเหงื่อออกและร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ เธอพูดอย่างติดอ่าง “ทะ-ทะ-ทำไม คุณถึงถามฉันตอนนี้? คะ-คุณทำตัวแปลก ๆ นะ!”
เขาตอบด้วยการโอบกอดเธอให้แน่นขึ้นอย่างกับว่าเขากลัวว่าเธอจะวิ่งหนีเขา “ฉันอยากรู้”
แอเรียนทบทวนคำถามในหัวของเธอวนไปวนมา เธออยากทิ้งเขามาตลอด ถูกไหม? อย่างไรก็ตาม ทำไมตอนนี้เธอถึงตอบคำถามนั้นไม่ได้ด้วยความยากลำบาก?
เหมือนว่าเขาจะรู้สึกได้ถึงภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแอเรียน เขาจึงไม่ยืนหยัดกับคำถามนี้และเปลี่ยนคำถามแทน “ฉันต้องทำอย่างไรเพื่อให้เธอเต็มใจอยู่กับฉัน? ฉันสงสัยมาตลอด… เราดีกันแบบคู่อื่นไม่ได้เหรอ?”
คำพูดของมาร์คทำให้แอเรียนช็อคอย่างจริงจัง นี่เขา…จริงจังเหรอ? เขาทำตัวผิดปกติจนเธอคิดว่าเขาอาจกำลังเพ้อจากการเป็นไข้ เธอรีบเอามือตัวเองไปวางบนหน้าพากเขาเพื่อวัดอุณหภูมิ เธอดึงมือตนเองกลับเมื่อเธอแน่ใจว่าเขาไม่ได้เป็นไข้ “โอเค เกิดอะไรขึ้นกับคุณวันนี้? ทำไมคุณถึงพูดจาแปลก ๆ? ฉัน… ฉันต้องใช้ความคิด”
มาร์คช่วยไม่ได้ที่จะต้องขำกับการกระทำของเธอ “ฉันไม่ได้เป็นไข้ และฉันก็ยังไม่ได้เสียสติด้วย ขอบใจมาก ฉันแค่… เราไม่เคยเปิดใจคุยกันแบบนี้เลยถูกไหม? เพราะอะไรกัน? ทำไมเธอดูเหมือนกลัวฉันตลอดเวลา?”
แอเรียนศึกษาสีหน้าของเขาสักครู่ก่อนที่จะตอบ “เพราะคุณน่ากลัวจริง ๆ คุณอ่อนโยนและใจดีกับคนอื่นแต่กับฉันคุณเย็นชาและใจร้ายตลอด ยิ่งไปกว่านั้น คุณมองฉันเหมือนกับว่าคุณอยากจะฉีกฉันเป็นชิ้น ๆ และทำให้ฉันยุ่งเหยิง!”
เห็นได้ชัดว่าแอเรียนพาดพิงถึงความเป็นปรปักษ์อย่างชัดเจนของมาร์ค แต่เขาก็ตีความในแบบที่เขาต้องการ เขาพูดอย่างล้อเลียนว่า “โอ้ ใช่ ฉันยอมรับเลยฉันใฝ่ฝันที่จะทำเรื่องยุ่งเหยิงกับเธอ…”
บรรยากาศข้างนอกร้อนมากอยู่แล้ว — ซึ่งแอร์ในห้องของเขาสามารถจัดการได้ — แต่การแซวของเขาทำให้หูของเธอร้อนผ่าวไปหมด “ฉะ-ฉะ-ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ฉัน… ฉันหมายความว่า ก็คุณถามฉันว่าทำไมความสัมพันธ์ระหว่างเราถึงไม่ดีขึ้น แต่ฉันว่าคำถามที่ถูกต้องคือ เราจะทำอย่างไรเพื่อให้ความสัมพันธ์เราดีขึ้น?” เธออธิบาย “ฉันไม่มีวันสืบหาความจริงจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกได้เพราะมันผ่านมาหลายปีแล้ว ฉันจะถูกตราตรึงเป็นลูกสาวของฆาตรกรตลอดไป ฉันอยู่กับคุณเพียงเพื่อชดใช้บาปของฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีวันที่ไม่เป็นภาระคุณต่อไปหรือไม่ ด้วยทั้งหมดนี้ เราจะดีต่อกันได้อย่างไร? ถ้าความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ถูกแปดเปื้อนจากเรื่องนี้ บางที เรื่องต่าง ๆ อาจจะดีกว่านี้ก็ได้…”
การเอ่ยถึงเหตุการณ์เครื่องบินตกนั้นบีบหัวใจของมาร์ค “ถ้าฉันบอกเธอว่าฉันไม่เคยเกลียดเธอล่ะ?”
แอเรียนจำได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาใช้ชีวิตอย่างไรตั้งแต่ยังเด็ก แม้ตอนที่เธอยังเป็นเด็กเธอก็รู้ดีว่า มาร์ค เทรมอนต์ เกลียดเธอ ความขมขื่นที่เห็นได้ชัดในสายตาของเขาเมื่อเขามองไปที่เธอนั้นจะฝังอยู่ในใจของเธอตลอดไป คนคนเดียวกันกับคนตอนนั้นพูดจาแปลก ๆ แบบนี้ได้ยังไง? มันฟังดูเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอจนเธอไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ “เป็นไปไม่ได้ ฉันนึกไม่ออกเลย เอาล่ะ คืนนี้คุณจะกลับบ้านไหม? นอกจากนี้ คุณวางแผนที่จะทำอะไรกับเรื่องของทิฟฟ์? คุณไม่ปล่อยให้ฉันจัดการกับมัน แต่อย่างน้อยก็บอกให้ฉันรู้หน่อยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ได้ไหม?”
สุดท้ายแล้วการสนทนาของเขาก็กลับมาที่เรื่องนี้ ขัดจังหวะความสงบที่มาร์คกำลังรู้สึก เขาปล่อยเธอจากอ้อมกอดก่อนที่จะตอบว่า “ถ้าทิฟฟานี่ปรารถนาที่จะแต่งงานเขาเราก็ไม่ควรที่จะไปขัดขวางเธอ เราก็จะทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้”
แอเรียนตะลึง “ทำไมเราต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้ชี้?”
ทางเลือกเดียวที่มาร์คมีคือ โกหกเธอ และเขาต้องทำมันอย่างเชื่อมั่น “ฉันไปคุยกับอีธานมาแล้ว ฉันเพิ่งรับรู้ได้ว่าเขา…คือ เขารักทิฟฟานี่จริง ๆ เขายอมรับในเรื่องที่เขาได้กระทำผิดไปแต่ตอนนี้เขาตั้งใจที่จะชดใช้มัน และตรง ๆ นะ ถ้าทิฟฟานี่ตกลงที่จะกลับไปหาเขา นั้นหมายความว่าเธอยังรักเขาอยู่ เราจะไปขัดอนาคตอีธานและทิฟฟานี่เพียงเพราะความผิดพลาดในอดีตของอีธานไม่ได้ ถูกไหม? มนุษย์ย่อมทำผิด ทุกคนควรได้รับโอกาสที่สอง อีกอย่าง อีธานไม่ได้ตั้งใจให้พ่อทิฟฟานี่ล้มป่วยเพราะเกตุการณ์นั้น”
แอเรียนตะลึงหนักมาก คำพูดของมาร์คแตกต่างจากตัวตนปกติของเขาอย่างชัดเจน เธอไม่เชื่อว่าเขาพูดในนามของอีธานเพราะอีธานเปรียบเสมือนครอบครัว ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่อีธานทำไปไม่ใช่เพียงความผิดพลาด แต่เขาก่ออาชญากรรม! เขาบ้าและไร้ยางอายเกินกว่าที่จะกลับตัวได้! การยอมให้ทิฟฟานี่อยู่กับเขานั้นเหมือนกับการผลักเธอลงไปสู่ขุมนรก!
“ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ตกลงกันอย่างนั้นถูกไหม? บางคนสามารถแก้ไขตนเองได้ แต่บางคนจะไม่มีวันทำเช่นนั้น ศพที่เน่าเฟะอย่างอีธานไม่สามารถปรับปรุงตัวเองได้ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม เขาจะไม่มีวันชดใช้ในสิ่งที่เขาทำได้!”
เป็นอีกครั้งที่มาร์คพบว่าตัวเองเบื่อหน่ายกับความดื้อรั้นของแอเรียน “ลองมองในมุมนี้ดูดีไหม? การที่ทิฟฟานี่อยากแต่งงานกับเขาหมายความว่าเธอรักเขา เธอไม่คิดเหรอว่าการไปขัดความรักของเขาจะทำให้เธอและทิฟฟานี่ต้องแตกคอกัน? เธอต้องการเห็นทิฟฟานี่อกหักและถูกปฏิเสธเหรอ?” เขาตอบโต้ “ลองคิดดู ว่าจะดีกว่าการปล่อยให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอรักหรือปล่อยให้เธอมีชีวิตที่สิ้นหวัง? เธอเลือกเลย แอริ”
แน่นอนว่าแอเรียนไม่รู้จุดประสงค์หลักเบื้องหลังคำพูดของมาร์ค ขณะนี้เธอสนใจเพียงแต่ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอ ; เธอควรจะบอกหรือไม่บอกความจริงกับทิฟฟานี่ดี? ถ้าทิฟฟานี่รักอีธานาจริง ๆ การบอกความจริงกับเธอเปรียบเสมือนการแทงใจเธอเลยนะ
อย่างไรก็ตาม แอเรียนอย่างอื่น ทั้งเธอและมาร์คจะสมรู้ร่วมคิดในการปกปิดเรื่องนี้ พวกเขาจะช่วยอาชญากรที่มีประวัติโชกเลือดปกปิดอาชญากรรมของเขาและดูขณะที่ทิฟฟานี่อุทิศชีวิตที่เหลือให้กับผู้ชายที่ทำให้พ่อของเธอเสียชีวิตและครอบครัวของเธอต้องประสบหายนะ
ไม่มีตัวเลือกใดที่เป็นไปได้