บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 437
มาเดลีนจ้องมองเจเรมี่อย่างเฉยเมยเมื่อได้ยินแบบนั้น ชายคนนั้นพลิกดูเอกสารในมือช้า ๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”
เคนมองมาที่มาเดลีนอย่างลังเล
มาเดลีนเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึงและยิ้มก่อนจะลุกขึ้น “เชิญพวกคุณคุยกันตามสบายเลยค่ะ ฉันจะกลับไปที่แผนกเครื่องประดับอยู่พอดี”
“วีล่าเป็นภรรยาของผม ไม่มีอะไรที่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้รู้” เจเรมี่หยุดมาเดลีนไว้เพื่อไม่ให้เธอออกไป
เคนพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณวิทแมนครับ โครงการในเซียโล่ควอเบย์กับ ZF มีปัญหาติดขัดเล็กน้อย”
เจเรมี่ดูรายงานตรงหน้าเขาและถามอย่างเชื่องช้า “โครงการยังไม่เริ่ม แล้วจะเกิดอะไรขึ้นได้?”
“เรายังไม่ทันเริ่มสร้าง ก็มีคนแย่งงานไปก่อนแล้ว”
หลังจากที่เคนกล่าวแบบนั้น เจเรมี่ก็หยุดพลิกดูเอกสารของเขา
เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมกับดวงที่แสนลึกลับราวกับมหาสมุทร “ใครแย่งมันไปจากเรา?”
เคนพยักหน้า “บริษัทที่ชื่อ ซีมิส พวกเขาเซ็นสัญญากับแผนกที่เกี่ยวข้องของ ZF เมื่อวานนี้”
“ซีมิส?” เจเรมี่พึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“คุณวิทแมน บริษัทของเราจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่ ถ้าไม่ได้ทำงานร่วมกัน การเตรียมการที่เราทำในตอนนั้นจะต้องสูญเปล่า”
หลังจากที่เคนกล่าวแบบนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น มันมาจากประตูกระจกของห้องทำงาน
หัวหน้าแผนกสองสามคนยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาของเจเรมี่มืดมิดลง ดวงตาที่ลึกล้ำของพวกเขาตรวจพบเบาะแสอะไรบางอย่างแล้ว
หัวหน้าแผนกเดินเข้ามา หลังจากนั้นลูกทีมทั้งหมดได้เข้ามารวมตัวกันในห้อง พวกเขาก็รีบมารายงานผลกันทันที
“คุณวิทแมน การขนส่งไปยังอเมริกาใต้ต้องหยุดชะงักลงในทันที สินค้าทั้งหมดถูกทิ้งไว้ที่ท่าเรือ ลูกค้าในอเมริกาใต้ไม่พอใจเป็นอย่างมาก”
“คุณวิทแมน ลูกค้าจาก RS ต้องการตรวจสอบการร่วมมือกับเราอีกครั้งในทันทีโดยไม่มีเหตุผล ทำให้ธุรกิจที่เกี่ยวข้องทั้งหมดต้องหยุดชะงักด้วย”
“คุณวิทแมน มีบางอย่างผิดปกติกับโปรเจคในเซียโล่อควาเบย์ ผู้ถือหุ้นจากคณะกรรมการต้องการให้มีการประชุมด่วน พวกเขากำลังเดินทางมาที่นี้แล้วครับ”
“…”
เคนตกตะลึงหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องเหล่านี้
ทำไมปัญหาทั้งหมดเกิดขึ้นพร้อมกัน?
ราวกับว่าพวกเขากำลังตกเป็นเป้าหมาย
มาเดลีนฟังทั้งหมดนี้อย่างเงียบ ๆ เธอหันกลับมาและเห็นเจเรมี่ลุกขึ้นช้า ๆ “ไปเตรียมพร้อมสำหรับการประชุม” เขาสั่งอย่างนิ่งเฉย เขาเดินไปหามาเดลีนและยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะกล่าวว่า “ผมมีเรื่องต้องจัดการ คุณควรกลับไปทำงานของคุณก่อนนะ”
มาเดลีนพยักหน้า “ค่ะ”
เธอไม่ได้ตั้งใจฟังเขามากนัก เพราะเนื้อหาของการประชุมไม่สำคัญสำหรับเธอเลย
มาเดลีนยืนมองเจเรมี่ที่หันหลังเดินออกไป
เขายังคงดูสง่างามและมีสติ ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับเรื่องเล็กน้อย
มาเดลีนเงยหน้ามองดูบรรยากาศฤดูหนาวนอกหน้าต่าง ขณะที่ดวงตาของเธอหม่นหมองลง
‘เจเรมี่ วิทแมน ฤดูหนาวกำลังคืบคลานเข้ามาหานายแล้ว มันคงจะเย็นยะเยือกแน่ ๆ’