บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 438
‘ฉันจะทิ้งแสงรำไรไว้ให้นายในช่วงฤดูหนาวเพื่อเห็นแก่คุณปู่และแจ็ค’
‘นี่คือความเมตตาครั้งสุดท้ายของฉันที่มีต่อนาย’
สองวันต่อมา ไม่เพียงแต่วิกฤตที่ไม่ได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ยังพบว่าหุ้นของบริษัทวิทแมนก็ได้รับผลกระทบอย่างมากเช่นกัน นอกจากนี้ยังมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะปิดตัวลง
แต่เจเรมี่กลับไม่ได้ดูกังวล ในทางกลับกัน เขาพามาเดลีนกลับมารับประทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์วิทแมน
ระหว่างรับประทานอาหารเย็นอยู่นั้น โทรศัพท์ของเจเรมี่ก็ดังขึ้นไม่หยุด ครั้งนี้เขารับโทรศัพท์และลุกเดินออกไปข้างนอก ในช่วงเวลนี้แม่ของเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเธอวางช้อนส้อมลงด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเขาจึงทำให้ไม่อยากทานอาหารต่อ
“คุณป้าคาเลน มีอะไรหรือเปล่าคะ?” อีวอนแสดงสีหน้าดูกังวล
“จะมีอะไรผิดพลาดได้อีก? มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับบริษัทเมื่อเร็ว ๆ นี้ ป้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งหมดเกิดขึ้นพร้อมกัน”
“คุณป้าคาเลน ไม่ต้องกังวลนะคะ พี่เจเรมี่มีความสามารถ เขาจะจัดการทุกอย่างได้” ใบหน้าของอีวอนดูชื่นมื่นเมื่อเธอพูดยกยอพี่เจเรมี่
“เธอรู้อะไรมาหรือเปล่า? เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ ZF ด้วย ฉันคิดว่าคงจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น” แม่ของเจเรมี่กล่าวด้วยความไม่พอใจ เมื่อเธอเห็นมาเดลีนถือส้อมและกินอย่างไม่ใส่ใจ ใบหน้าของเธอก็เคร่งขรึมกว่าเดิม
“ฮึ่ม วีล่า เธอเป็นภรรยาแบบไหนกัน? สามีของเธอยุ่งมากจนไม่มีเวลาทานข้าว และเธอกลับมีอารมณ์มาทานข้าว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทวิทแมน เธอจะต้องทนทุกข์เหมือนกัน!”
มาเดลีนหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินอย่างนั้น “ฉันไม่ได้รับผลกระทบอะไรกับบริษัทวิทแมนเลย แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นก็ตาม ฉันมีบริษัทและธุรกิจของตัวเอง ฉันไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ชายหรอกค่ะ”
“เธอ…” แม่ของเจเรมี่จ้องมาเดลีนอย่างโกรธจัด
เมื่อเห็นอารมณ์ที่แสดงออกมา อีวอนรีบปลอบเธอทันที ก่อนที่จะเริ่มโจมตีมาเดลีน “วีล่า เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง? เธอเป็นภรรยาของพี่เจเรมี่หรือเปล่า? ถ้าเธอไม่รู้ว่าการเป็นภรรยาของพี่เจเรมี่ควรทำตัวยังไง เธอก็ควรหย่ากับเขาซะ”
“ทำไม? เธออยากให้ฉันหย่ากับเขามากหรือไง?” มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมอง “ถึงฉันจะหย่ากับเขา เธอก็ไม่มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับเขาหรอก”
“…” ใบหน้าของอีวอนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเมื่อความคิดของเธอถูกเปิดเผย “อะ อะไร เธอกำลังพูดเรื่องอะไร? ฉันแค่เคารพและชื่นชมพี่เจเจเรมี่เท่านั้น ฉันไม่ได้คิดสกปรกอย่างที่เธอคิด!”
“เธอควรรู้ตัวว่าตัวเองสกปรกหรือเปล่า” มาเดลีนยิ้มและเอื้อมมือใช้ส้อมของเธอตักอาหารอย่างไม่ใส่ใจ
แม่ของเจเรมี่เอื้อมมือออกไปและปัดมือของมาเดลีน
“ทำไมเธอยังมีอารมณ์ทานข้าวอยู่อีก? ในฐานะภรรยาของเจเรมี่ เธอปฏิเสธที่จะแบ่งเบาภาระของเขา และมีอารมณ์ทำอะไรอยู่อีก วีล่า ควินน์ ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ เธอควรรู้จักเจียมตัวซะบ้าง ถ้าไม่ ฉันมั่นใจได้เลยว่าเธอจะจบลงเหมือน มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด!
เคร้ง!
มาเดลีนกระแทกส้อมของเธอลงบนโต๊ะ การกระทำของเธอทำให้แม่ของเจเรมี่และอีวอนกลัว พวกเธอมองไปที่มาเดลีนด้วยสีหน้าตกใจ
มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมองและดวงตาของเธอเปล่งประกายไปด้วยอำนาจ “คุณเอาแต่พูดว่ามาเดลีนเป็นนังสารเลว แต่เธอทำอะไรให้คุณ? คุณต่างหากที่ควรประพฤติตัวเป็นแม่สามีที่ดีไม่ใช่หรือไง?
“ลูกชายของคุณทรมานมาเดลีนแค่ไหนมาบ้างเป็นเพราะนังผู้หญิงเลวทรามอย่าง เมเรดิธ? ในเมื่อความจริงปรากฏแล้ว คุณยังไม่สำนึกผิดในสิ่งที่คุณทำอีก แถมคุณยังไปปฏิบัติต่อผู้บริสุทธิ์แบบเธอด้วย ทำไม? มาเดลีนทำอะไรให้คุณเหรอ? หรือคุณคิดว่าคุณดีกว่าเธอเพียงเพราะคุณขึ้นชื่อว่าเป็นแม่สามี?”
แม่ของเจเรมี่อ้าปากค้าง “แก.. แกกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้?”
มาเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอด้วยความเย่อหยิ่ง “ฉันไม่ใช่แม่บ้านของคุณ แล้วทำไมฉันจะพูดกับคุณแบบนั้นไม่ได้? ในทางกลับกัน ฉันไม่คิดว่าคุณควรจะพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเหมือนกัน”
“…” แม่ของเจเรมี่มองดูมาเดลีนด้วยอาการเสียหน้า
หลังจากที่เจเรมี่วางสาย เขาก็ตระหนักได้ว่าบรรยากาศในห้องนั้นแปลกไป
แม่ของเขายืนขึ้นและชี้ไปที่มาเดลีนอย่างโกรธจัด “เจเรมี่ ผู้หญิงคนนี้ขาดวินัยและควบคุมตัวเองไม่ได้! เธอขึ้นเสียงใส่แม่แล้วยังชี้นิ้วมาที่แม่ เธอไม่เคารพแม่เลยด้วยซ้ำ!”
“ใช่ พี่เจเรมี่ ฉันเห็นและได้ยินทุกอย่าง! วีล่าไม่เพียงแต่กรีดร้องใส่ป้าคาเลนเท่านั้น แต่เธอยังด่าทอพี่ด้วย เธอบอกว่าพี่ทำให้มาเดลีนต้องทนทุกข์ทรมานมาก แต่มาเดลีนเป็นผู้หญิงชั่ว! เธอสมควรตาย!”