หลังจากทีมแรกถูกตัดสิทธิ์แล้วพวกเขาก็ไปต่อยังทีมที่สองซึ่งกําลังสั่นเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าค่อนข้างกังวลหลังจากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
“เริ่ม” ผู้อาวุโสกล่าวกับพวกเขา
ห้าสิบห้าวินาทีต่อมาทั้งคู่ก็เริ่มเล่นเพลงของพวกเขา
โชคดีสําหรับทีมนี้พวกเขาสามารถสงบสติอารมณ์ได้ภายในห้าสิบห้าวินาทีเพื่อเล่นเพลงมากกว่าครึ่งหนึ่งโดยไม่ผิดพลาดใดๆ
แต่ในท้ายที่สุดพวกเขาก็ทําผิดพลาดสองสามครั้งในตอนท้ายซึ่งส่งผลให้เกิดความผิดพลาดมากยิ่งขึ้นเพราะพวกเขาคิดว่าซ่งหลิงเอ๋อร์จะตัดสิทธิ์พวกเขาทันที่สําหรับความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว
แต่น่าแปลกใจที่ซ่งหลิงเอ๋อร์ไม่ได้ตัดสิทธิ์พวกเขาทันที
เมื่อการตัดสินเริ่มขึ้นผู้อาวุโสซูกล่าวว่า
“มันค่อนข้างดีในตอนเริ่มต้น แต่หลังจากความผิดพลาดครั้งแรกของเจ้า พวกเจ้าก็ผิดพลาดขึ้นเรื่อยๆสองคะแนนสําหรับข้า”
“ข้าสนุกกับครึ่งแรกและรู้สึกไม่ดีกับครึ่งหลังเช่นกัน ข้าให้เจ้าสามคะแนน” ผู้อาวุโสจึงกล่าว
ซึ่งหลิงเอ๋อร์กล่าวว่า
“ศูนย์คะแนนพวกเจ้าถูกตัดสิทธิ์”
ทีมที่สามเริ่มเล่นเพลงของพวกเขาสองสามนาทีต่อมา
แต่ก็เป็นเช่นเดียวกับทีมแรกพวกเขาถูกซ่งหลิงเอ๋อร์ตัดสิทธิ์ทันทีหลังจากทําผิดครั้งแรกก่อนสามสิบวินาที
“ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสซ่งตั้งใจที่จะตัดสิทธิ์ผู้ที่ทําผิดตั้งแต่เนิ่นๆ”
“ข้านึกไม่ออกเลยว่าการเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของเธอจะเป็นอย่างไร พวกเขาต้องอยู่ภายใต้ความเครียดมากแน่ๆกับนิสัยที่ตรงไปตรงมาและไม่ให้อภัยของเธอ”
“ถ้าเจ้าอยากเป็นคนที่ดีที่สุด เจ้าจะต้องเสียสละบางสิ่งในชีวิตของเจ้า…”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากที่ทีมครึ่งหนึ่งจากทั้งหมดถูกตัดสิทธิ์ ทีมแรกที่ไม่ทําผิดพลาดเลยก็ปรากฏตัวขึ้น
“ในที่สุดก็มีคนที่ไม่ทําผิดพลาดจริงๆปรากฏให้เห็นแล้วสินะ” ผู้อาวุโสซูกล่าวและกล่าวต่อว่า
“การแสดงโดยรวมค่อนข้างน่าทิ้งโน้ตดนตรีของเจ้าตรงกัน จังหวะไม่เร็วหรือช้าเกินไปและเทคนิคของเจ้าก็ราบรื่นและแม่นยํา ได้คะแนนสิบคะแนนจากข้า”
“ข้าเห็นด้วยกับผู้อาวุโสซูสิบคะแนนจากข้าเช่นกัน” ผู้อาวุโสจึงกล่าว
“เจ็ดคะแนน” ซึ่งหลิงเอ๋อร์กล่าวทําให้ผู้ชมประหลาดใจด้วยคะแนนที่สูงของเธอ
“สองคนนั้นเป็นใคร?! พวกเขาได้รับคะแนนค่อนข้างสูงจากผู้อาวุโสซ่ง ในรอบแรกด้วยเช่นกัน!”
ผู้ชมบางส่วนที่จําทีมไม่ได้จึงถามคนอื่นๆ
“นั่นคือจาวจี้ยและจาวเชียงเจียวพวกเขาเป็นพี่น้องที่ได้อันดับ 2 และ 3 ในการแข่งขันครั้งล่าสุด”
“ว้าว! อันดับที่สองและสาม?! ครอบครัวของพวกเขาต้องยิ้มจนหน้าบานแน่ๆ!”
สองสามชั่วโมงต่อมาในที่สุดไอหวางและเว่ยคังก็กลับมาแสดงอีกครั้งและผู้ชมก็ยึดหลังของพวกเขาทันทีโดยที่บางคนถึงกับเอนไปข้างหน้าอย่างมาก
“เราควรเล่นเพลงอะไรดี” ไอหวางถามเว่ยทั้ง
“พระเจ้าลงจากสวรรค์!” เว่ยทั้งรีบตอบโดยไม่ลังเล
“อะไรนะ?! เจ้าอยากเล่นเพลงพระเจ้าลงจากสวรรค์งั้นหรอ นั่นเป็นหนึ่งในเพลงที่ยากที่สุดในบรรดาเพลงทั้งหมด!ไม่มีทางที่เราจะเล่นเพลงนี้ได้โดยไม่ผิดพลาด!” ไอหวางพูดกับเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ
และเธอกล่าวต่อว่า
“คะแนนของเราน้อยกว่าทีมนั้นแล้ว ทีมของเฟยยู่หยานและผู้สวมหน้ากากลึกลับคนนั้น!เราไม่สามารถเสี่ยงที่จะเสียคะแนนได้อีกต่อไป!”
“พวกเขาคือเหตุผลที่ทําให้เราต้องรับความเสี่ยงนี้! เจ้าคิดว่าเราจะเอาชนะพวกเขาได้โดยไม่ต้องเสี่ยงงั้นหรอหรือเจ้าไม่ได้ยินโน้ตดนตรีสามตัวของบุคคลที่สวมหน้ากากนั่นไม่มีทางที่เราจะเอาชนะคนแบบนั้นได้ถ้าเราไม่เสี่ยงและเล่นด้วยทุกอย่างที่เรามี!”
ไอหวางเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากได้ยินคําพูดของเว่ยคังจากนั้นเธอก็พยักหน้าครู่ต่อมาพร้อมกับสีหน้าจริงจัง
“เจ้าพูดถูกเว่ยคังอาจารย์ของเราบอกเราว่าอย่านิ่งนอนใจ ถ้าเราไม่ทําอย่างเอาจริงเอาจังและเสียที่หนึ่งไปเราจะกลายเป็นคนที่น่าหัวเราะเยาะที่สุด!”
“พวกเจ้าพร้อมไหม?” ผู้อาวุโสซูถามพวกเขาเนื่องจากพวกเขาใช้เวลาพูดคุยกันนานกว่าหนึ่งนาที
“ครับผู้อาวุโสซู” เว่ยคังพูดกับเขา
ไม่กี่วินาทีต่อมาทั้งสองคนก็เริ่มเล่นพิณ โน้ตดนตรีที่ไม่ซ้ํากันกว่า 12 ตัวก็ ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องมันรวดเร็วจนทําให้ผู้ชมตกตะลึง
“พะ…เพลงนี้คือพระเจ้าลงจากสวรรค์ มันเป็นเพลงที่ยากที่สุดเพลงหนึ่งในโลกนี้เลยมันมีโน้ตเพลงมากกว่าหมื่นโน้ตและพวกเขากําลังจะเล่นเพลงนี้ในการแข่งขัน?! เป็นไปตามที่คิดไว้ศิษย์ของผู้อาวุโสซ่งกล้ามาก!”
“สวรรค์! ดูสิว่าพวกเขาเล่นพิณเร็วแค่ไหน!”
“ตํานานเล่าว่าเมื่อตอนนั้นเทพเจ้าได้ลงจากสวรรค์ชั้นบนลงมาเยือนสวรรค์ชั้นล่างจากคําพูดคุยในตํานานเหล่านั้นจึงกลายมาเป็นชื่อเพลงเพลงนี้”
ในขณะเดียวกันผู้อาวุโสซูและผู้อาวุโสจิ้งมองไปที่ไอหวางและเว่ยคังด้วยความประหลาดใจบนใบหน้าของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเล่นเพลงพระเจ้าลงจากสวรรค์ได้อย่างสมบูรณ์แบบแต่ทั้งสองคนนั้นก็ยังจะเล่นเป็นคู่ระหว่างการแข่งขันงั้นหรอ?
และอย่างที่ใครๆคาดไม่ถึงไอหวางและเว่ยคังได้ทําผิดพลาดมากมายระหว่างการแสดงมีความผิดพลาดมากกว่าร้อยครั้งก่อนสามสิบวินาทีแต่ซ่งหลิงเอ๋อร์ไม่ได้ตัดสิทธิ์พวกเขาและยังอนุญาตให้พวกเขาเล่นเพลงที่เป็นไปไม่ได้ต่อไป
พวกเขาเล่นดนตรีเร็วเกินไปสําหรับคนส่วนใหญ่ ดังนั้นคนที่สังเกตเห็นข้อผิดพลาดเหล่านี้ได้จึงมีเพียงผู้เชี่ยวชาญระดับสูงเช่นผู้ตัดสินเท่านั้นที่สามารถมองเห็นข้อผิดพลาดเหล่านี้ได้
เป็นเพลงที่เร่งรีบและวุ่นวายอะไรอย่างนี้…นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเพลงแบบนี้เลย…’ หยวนจ้องมองคนสองคนนี้ด้วยสายตาที่หรี่ลงพร้อมกับเสียงเพลงของพวก เขา
สามนาทีต่อมาไอหวางและเว่ยคังก็หยุดเล่นในเวลาเดียวกันพร้อมกับโน้ตดนตรีตัวสุดท้ายที่กระเพื่อมไปทั่วสถานที่ ใบหน้าและร่างกายของพวกเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ
สามวินาทีต่อมาเมื่อผู้ชมรู้ว่าดนตรีหยุดลงสถานที่แห่งนั้นก็ระเบิดพร้อมกับเสียงเชียร์ที่สั่นสะเทือนบรรยากาศที่นั่น
ต่อมาผู้อาวุโสซูกกล่าวขณะปรบมือว่า
“แม้ว่าจะมีข้อผิดพลาดมากมายในการแสดงของเจ้าแต่ข้าก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมความกล้าหาญของพวกเจ้า ที่เลือกเพลงนี้ในระหว่างการแข่งขัน แม้ว่าจะเล่นจนจบได้โดยมีข้อผิดพลาดหรือการเชื่อมต่อที่ไม่ชัดเจน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินเพลงพระเจ้าลงจากสวรรค์ในระหว่างการแข่งขันดังนั้นข้าจะได้คะแนนความกล้าของเจ้าสิบคะแนน!”
ตอนต่อไป →