เสี่ยวหลัวไม่ได้พูดอะไร เพราะว่า ชู หยุนเชียง มองมาที่เขาและส่งสัญญาณให้เขายับยั้งตัวเองไว้ เสี่ยวหลัวจึงทำเพียงยิ้มและเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ
ขณะที่เสี่ยวหลัวนั่งลง หลง ซานกุย ก็หันไปหา ชู หยุนเชียง และพูดว่า“ประธานชู ฉันรู้ว่าไอเด็กเวรคนนี้มันเคยปกป้องลูกสาวที่รักของคุณ และที่คุณเข้ามาแทรกแซงและเป็นสื่อกลางในนามของมัน ก็เพราะว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณมัน แต่มันได้ตัดมือลูกน้องของฉันทิ้งไป 53 คน และมันก็ยังทำลายคาสิโน ฮวางเทียน ที่ฉันใช้เวลาสร้างมาหลายปี หนี้แค้นนี้มันไม่สามารถลบออกได้ด้วยคำพูดแค่ไม่กี่คำ!”
ชู หยุนเชียง วางถ้วยชาของเขาลงและยิ้มอย่างใจเย็น และพูดว่า“แล้ว บอสหลง คิดว่าเราควรจะทำอย่างไร?”
หลง ซานกุย เหลือบมองไปที่เสี่ยวหลัวด้วยความโกรธแค้น และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่ว่า“มันง่ายมาก มันตัดมือลูกน้องฉัน ดังนั้นตอนนี้ฉันก็ต้องการที่จะตัดมือของมันทิ้งเหมือนกัน มันทำลายคาสิโน ฮวางเทียน ของฉัน ดังนั้นฉันก็ต้องการให้มันชดเชยความสูญเสียทั้งหมดของฉัน นั้นคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ.”
“ถ้าคุณอยากจะตัดมือเขาจริงๆ ไม่ใช่ว่างานเลี้ยงที่ฉันจัดขึ้นนี้ มันจะเป็นเรื่องที่เปล่าประโยชน์งั้นเหรอ?” ชู หยุนเชียง พูดตอบด้วยรอยยิ้ม แต่สายตาของเขามันก็เฉียบคมมากขึ้น ขณะมองไปที่ หลง ซานกุย
หลง ซานกุย ระงับตัวเองลง แต่เขาก็ยังคงระวังตัวจาก ชู หยุนเชียง อยู่ แม้ว่า ชู หยุนเชียง อาจดูเหมือนจะเป็นคนที่อ่อนโยนและไม่เป็นอันตราย แต่ในช่วงปีแรกๆที่ ชู หยุนเชียง เริ่มธุรกิจ เขากลับใช้ทุกวิธีการที่จำเป็น เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ หลง ซานกุย จะถือว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าทุกคน ในเจียงเฉิง แต่มันไม่ใช่กับ ชู หยุนเชียง
หลง ซานกุย ที่ถูกหยุดโดย ชู หยุนเชียง เขาจึงระบายความโกรธทั้งหมดของเขาต่อ เสี่ยวหลัว
“ไอเด็กเวร ถ้าไม่ใช่เพราะความเคารพที่ฉันมีให้กับประธานชู ตอนนี้ฉันคงจะฆ่าแกไปแล้ว ใน เจียงเฉิง แห่งนี้ ฉันสามารถทำลายแกได้อย่างง่ายดายเหมือนกับการบี้มด!”
ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับการพลิกหน้าหนังสือ และทันใดนั้นเอง เขาก็คว้าขวดไวน์แดงตรงหน้าขึ้นมา และทุบมันลงไปที่บนหน้าผากของเสี่ยวหลัว ในทันที
เสี่ยวหลัว ยกแขนขึ้นมาเพื่อป้องกันในทันที และขวดไวน์แดงก็กระแทกเข้ากับแขนของเขาอย่างรุนแรง หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง “เพล้ง!” ดังขึ้นมา ขวดไวน์แดงแตกกระจาย และไวน์แดงก็ซาดกระเซ็นไปทั่วพื้นที่ในทันที
“ไอเด็กเวร แกกล้าหยุดฉันอย่างั้นเหรอ!” หลง ซานกุย คำรามออกมาอย่างเย็นชา
เสี่ยวหลัว เหลือบมองไปที่ หลง ซานกุย และเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา วินาทีต่อมา ดวงตาของเสี่ยวหลัวก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเสี่ยวหลัวก็คว้าขวดไวน์ขึ้นมา เละทุบมันลงบนหัวของ หลง ซานกุย อย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามแม้ว่า หลง ซานกุย จะมีอายุมากขึ้นจากเมื่อก่อน แต่เขาก็ยังคงมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว หลง ซานกุย ยกมือขึ้นมาเพื่อป้องกันเช่นเดียวกับเสี่ยวหลัว
เพล้ง!
ขวดไวน์ที่กระทบกับแขนของ หลง ซาน กุย แตกกระจายในทันที เศษแก้วและไวน์สาดกระเซ็นใส่เสื้อผ้าของ หลง ซานกุย เต็มไปหมด
เสี่ยวหลัว หัวเราะออกมา และพูดว่า“บอสหลง ขวดเดียวพอไหม? หรือว่าคุณต้องการอีกขวด?”
สู้ดดดด……!
เล้ง โจว และ เล้งหยู่ สูดลมหายใจเข้าลึก พวกเขาคิดกับตัวเองว่า“เด็กหนุ่มคนนี้กล้าหาญจริงๆ เขาคงจะเป็นคนเดียวใน เจียงฉิง ที่กล้าทุบขวดไวน์ใส่หัวของ หลง ซานกุย!”
“ไอเด็กเวร แกอยากตายงั้นเหรอหะ!”
เล้งเปาและต้าหยวน ตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล ตอนนี้พวกเขาพร้อมที่จะพุ่งเข้าปะทะกับเสี่ยวหลัว ทุกเมื่อ
หลง ซานกุย โบกมือหยุดพวกมันทั้งสอง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ เสี่ยวหลัว อย่างดุด้ายเขาไม่สามารถหยุดเปลือกตาของตัวเองที่กำลังกระตุกได้เลย ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง และพูดว่า“ไอเด็กเวร ดีจริงๆดีจริงๆ!” หลง ซานกุย หันไปมอง ชู หยุนเชียง และพูดว่า“คุณเห็นไหมประธานชู คุณเห็นไหม? ไอเด็กเวรนี่ มันนี้ไม่มีท่าทีที่จะประนีประนอมกับฉันเลย มันไม่แม้แต่จะเคารพคุณเลยด้วย!”
คำพูดที่ หลง ซานกุย ต้องการจะสื่อก็คือแม้ว่า ชู หยุนเชียง จะพยายามปกป้องใครสักคน แต่มันกลับมีคนไม่เห็นคุณค่า นี่คือเรื่องที่ไร้สาระชัดๆที่จะมาพูดคุยกันในคืนนี้
“เสี่ยวหลัว?”
ชู หยุนเชียง ขมาดคิ้วเข้าหากัน และนอกจากนี้เขาก็ยังรู้สึกว่า เสี่ยวหลัว นั้นดูเหมือนว่าจะไม่สนใจที่จะสร้างสันติภาพเลย ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่ โดยตั้งใจที่จะมาต่อสู้กับ หลง ซานกุย ชู หยุนเชียง เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า เขาเข้าไปยุ่งโดยที่ไม่จำเป็นหรือไม่
“ประธานชู เมื่อผมมาปรากฏตัวที่นี่ ผมก็ได้ยอมรับข้อเสนอของคุณแล้วที่จะประนีประนอม แต่บอสหลง กับแสดงความเป็นศัตรูกับผมอย่างชัดเจน ตั้งแต่ตอนที่ผมมาที่นี่ แต่ตอนนี้คนร้ายรายนี้ กลับกำลังตั้งข้อหากับเหยื่อของเขา เขาไม่ใช่ว่าคือคนที่ปฏิเสธการประนีประนอมและไม่ไว้หน้า ประธานชู งั้นเหรอ?” เสี่ยวหลัว พูด
“ถ้าฉันไม่ไว้หน้า ประธานชู ฉันก็คงจะไม่มาที่นี่” หลง ซานกุย ตบโต๊ะอย่างรุนแรง
ชู หยุนเชียง พูดออกมาอย่างช้าๆว่า”เนื่องจากพวกคุณทั้งคู่มาที่นี่เพื่อประนีประนอม ดังนั้นทำไมคุณถึงไม่ลองแสดความจริงใจออกมาบ้าง? บอสหลง คุณลองปรับเปลี่ยนวิธีการพูดของคุณลงหน่อย”
ด้วยคำสั่งในน้ำเสียงของ ชู หยุนเชียง มันทำให้ หลง ซานกุย ไม่มีช่องว่างอะไรให้พูด
มุมปากของ หลง ซานกุย กระตุก เขาต้องการไม่ให้ ชู หยุนเชียง ปกป้อง เสี่ยวหลัว เลย เขาจะเต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้นี้ได้อย่างไร ขณะที่เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้? สายตาของเขามันก็เหลือบไปเห็นขวดเหล้า เหมาไถ สองขวดที่วางอยู่บนโต๊ะ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น และเขาก็รีบพูดว่า ” ตกลงประธานชู ฉันจะประนีประนอม มันสามารถเก็บเงินและมือของมันเอาไว้ได้ ตราบใดที่มันสามารถดื่ม เหมาไถ สองขวดนี้ลงไปได้ในตอนนี้ ฉันรับประกันเลยว่า ฉันจะตัดความคับข้องใจทั้งหมดระหว่างเราออกไปในทันที!”
เล้ง โจว และ เล้งหยู่ หน้าซีดไปในทันที หลังจากได้ยินคำพูดของ หลง ซานกุย เหมาไถ นั้นเป็นเหล้าที่ทรงพลังมากโดยมีระดับแอลกอฮอล์ที่สูงถึง 53% การดื่มแค่ครึ่งขวด มันก็ทำให้คนต้องไปนอนในโรงพยาบาล เพื่อล้างลำไส้เพื่อป้องกันพิษจากแอลกอฮอล์แล้ว นี่มันไม่ใช่การประนีประนอมแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่า เขาต้องการให้ เสี่ยวหลัว ตาย
การแสดงออกของ ชู หยุนเชียง กลายมาเป็นหนักอึ้ง: “บอสหลง นี่คือความจริงใจของคุณ?”
“ใช่ นี่แหละคือความจริงใจของฉัน คนที่ตัดมือลูกน้องของฉัน และทำลายคาสิโนของฉัน ฉันยังจะชวนเขามาดื่มเหล้า เหมาไถ ประธานชู ถ้าคุณต้องการที่จะหยุดสิ่งนี้ ฉันต้องบอกเลยว่า คุณมันไม่ยุติธรรมจริงๆ”
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขา จะเป็นตัวแทนของความดำมืด และควบคุมกองกำลังใต้ดินของเมืองเจียงเฉิงทั้งหมด แต่ต่อหน้า ชู หยุนเชียง เขากลับไม่มีความมั่นใจเลย และนอกจากนี้ ชู หยุนเชียง ก็ยังไม่กล้าที่จะทำสงครามกับเขาจริงๆ แล้วมันจะนับประสาอะไรกับการต่อสู้กับเขาเพียงเพราะเด็กเวรคนหนึ่ง
“บอสหลง พูดถูกแล้วแค่ เหมาไถ เพียงสองขวด ผมจะดื่มมันเอง!”
เสี่ยวหลัวลุกขึ้นยืน และเปิดเหล้า เหมาไถ ทั้งสองขวด จากนั้นเขาก็ดื่มมันลงไปในทันที
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับความเชี่ยวชาญ เย่จินจิง หักแต้ม 100,000 แต้ม!”
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของ เสี่ยวหลัว หลังจากที่ใช้แต้มไป 100,000 แต้ม แต้มของเสี่ยวหลัวตอนนี้ก็เหลืออยู่เพียงแค่ 2,000 แต้ม
เสี่ยวหลัวรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาและเส้นลมปราณมันกำลังถูกสร้างขึ้นมาใหม่ ลมปราณมันกำลังแล่นไปทั่วทั้งร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง และปราณไหลที่กำลังเวียนนั่น มันก็ทำให้เขาได้รู้ในทันทีว่านั่นคือพลังภายใน! เหล้าที่เขาดื่มลงไปมันถูกพลังภายในห่อหุ้มไว้ในทันที เพื่อป้องกันไม่ให้มันถูกดูดซึมเข้าไปในอวัยวะสำคัญของเขา
เมื่อเห็นเสี่ยวหลัว ดื่มเหล้า เหมาไถ ทุกคนที่อยู่ในห้องก็พากันประหลาดใจ
“ไอเด็กเวรนี่ มันกล้าพอที่จะดื่มมันลงไปทั้งหมดจริงๆงั้นเหรอเนี้ย”
หลง ซานกุย ตกอยู่ในอาการสับสน จากนั้นมันก็มีรอยยิ้มที่ร้ายกาจค่อยๆปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา ชู หยุนเชียง พยายามที่จะปกป้องมันแล้วมันจะยังไง? เขาก็ยังสามารถที่จะทำให้ไอเด็กเวรนี่ตายได้อย่างทุกข์ทรมานได้อยู่ดี ใครจะไปเชื่อว่า เสี่ยวหลัว มันจะดื่มเหล้า เหมาไถ ลงไปจริงๆ เขาไม่เชื่อหรอกว่า หลังจากที่ดื่มเหล้า เหมาไถ ลงไปแล้วมันจะยังมีชีวิตอยู่ได้
เล้งเปาและต้าหยวน อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน“กลับกลายเป็นว่ามันก็เป็นแค่คนโง่ ที่หยิ่งผยอง!”
ชู หยุนเชียง ยังคงนิ่งเงียบ และเป็นกังวลต่อ เสี่ยวหลัว แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะหยุดมัน
ทันทีที่ เสี่ยวหลัว กระดกเหล้า เหมาไถ หนึ่งขวดจนหมด เสี่ยวหลัวก็เริ่มดื่มขวดต่อไปในทันที หลง ซานกุย มองไปที่เสี่ยวหลัวด้วยความประหลาดใจ ที่แม้ว่าเสี่ยวหลัวจะดื่มแอลกอฮอล์ไปเป็นจำนวนมาก แต่เขาก็ยังไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา สถานการณ์ในตอนนี้มันคืออะไรกัน?
ในไม่ช้าขวดที่สองก็หมดลง เสี่ยวหลัว วางขวดเปล่าทั้งสองลงไปบนโต๊ะ และเช็ดคราบเหล้าที่เหลืออยู่ที่มุมปากด้วยแขนเสื้อ เขาถอนหายใจออกมาอย่างมีความสุข: “เหล้าดี!”