ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 394
หน้าจอแสดงชื่อ “แก่ แต่ไม่ซื่อสัตย์” อีกครั้ง เป็นชื่อที่ฮาร์วีย์ตั้งขึ้น
ฮาร์วีย์รับสายในโหมดวิดีโอคอลทันที ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนหน้าจอ เขาดูค่อนข้างผอม แต่ยังดูสง่าสมกับเป็นคนฉลาดหลักแหลมเต็มไปด้วยความรู้มากมาย
เขาคงเพิ่งตื่นนอน เพราะเขายังสวมชุดนอนอยู่เลย ถึงอย่างนั้นเขาก็ให้ความรู้สึกว่าเขาเต็มไปด้วยพลัง
พระเจ้า!
นี่คือ…
ปรมาจารย์แห่งประเทศ H!
เทพเจ้าแห่งวงการแพทย์!
ออสการ์ อาร์มสตรอง!
ผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง!
ทุกคนสูดหายใยเข้าลึก ๆ หลังจากดูหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์
“นี่… คือผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองจริง ๆ ฉันจำได้ว่าเขามีไฝที่หน้าผาก ต้องเป็นเขาจริงแน่นอน…” ใครบางคนในฝูงชนพูดออกมา แต่ในจังหวะนั้นเองมันเสียงดังราวกับฟ้าฟาด
ทุกต่างตกใจ
คนที่ไม่มีใครรู้จักหัวนอนปลายเท้าจะสามารถติดต่อกับผู้อาวุโสอาร์มสตรองได้ยังไง?
สายตาของพวกเขาพร่ามัวอยู่หรือเปล่า?
บางคนถึงขั้นตบหน้าตัวเองเพื่อพิสูจน์ดูว่าพวกเขากำลังฝันอยู่หรือไม่ ความเจ็บปวดที่พวกเขาได้รับจากการตบหน้าตัวเองทำให้พวกเขามั่นใจว่าไม่ได้ฝันไป
เจนเซ่นนิ่งค้างเหมือนถูกแช่แข็งไปทันที ใบหน้าของเขาดูเหมือนเขาอมขี้ น่าขยะแขยงจริง ๆ
เกรกอรี่ไม่ได้สังเกตการแสดงออกของเจนเซ่น และเดินขึ้นไปดูหน้าจอโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ทันที
“ผู้อาวุโสอาร์มสตรอง นี่ผมเอง เกรกอรี่ คุณจำผมได้ไหม?”
ผู้อาวุโสอาร์มสตรองอีกด้านหนึ่งของการสนทนาทางวิดีโอมองเกรกอรี่อย่างพิจารณาและคิดอยู่นาน
“ผมรู้จักคุณ ผมจำได้เมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้วตอนที่ผมเรียน มหาวิทยาลัยการแพทย์แห่งประเทศ H คุณมาเรียนกับผมบางวิชาและถามคำถามน้อยมาก! มันเป็นช่วงชีวิตที่รุ่งโรจน์ของคุณ คุณเก่งและฉลาดมากด้วย!”
ผู้อาวุโสอาร์มสตรองกำลังพูดคุยเหมือนว่าได้เจอกับเพื่อนเก่า
เกรกอรี่พูดอย่างสุภาพว่า “ไม่ ไม่ ผมจะเทียบกับคุณได้ยังไง? คุณคือผู้อาวุโสด้านการแพทย์ตัวจริง!”
ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการต่างสงสัยเกรกอรี่เมื่อเขาพูดถามคำถามแบบนั้น ในเวลานี้ลิ้นของพวกเขาเหมือนพันกันจนยุ่งเหยิงพูดอะไรไม่ออก
ดูเหมือนว่าชายชราในวิดีโอคอลคือออสการ์ อาร์มสตรองจริง ๆ ดูจากการกระทำของเกรกอรี่
ถ้าชายชราไม่ใช่คนที่เกรกอรี่คิดไว้ เขาก็จะสามารถบอกได้ทันที แต่เกรกอรี่กลับหยิบยกเรื่องในอดีตขึ้นมาเพื่อทดสอบว่าชายอีกฝั่งนั้นเป็นตัวจริงหรือเปล่า
ในตอนนี้พวกเขาไม่สงสัยแล้วว่าชายชราในวิดีโอคอลนั้นเป็นตัวจริง
ดูเหมือนว่าเกรกอรี่กำลังจะถามคำถามอะไรอีกเพิ่มเติม แต่ผู้อาวุโสอาร์มสตรองก็ตัดบทและถามด้วยสีหน้างุนงงว่า “นี่ไม่ใช่เบอร์ของฮาร์วีย์หรอกหรือ? ทำไมคุณเป็นคนรับสาย? หรือผมอาจจะตาพร่าและดูเบอร์ผิด…”
ผู้อาวุโสอาร์มสตรองกำลังเตรียมวางสายเมื่อเขาพูดแบบนั้น
ฮาร์วีย์จึงเอียงกล้องเข้าหาตัวเองและยิ้มทักทาย
“สวัสดีผู้เฒ่า นี่มันผ่านมาห้าปีแล้วเหรอเนี่ย? ดูอ่อนกว่าวัยกว่าเมื่อก่อนอีกนะเนี่ย!”
ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินน้ำเสียงของฮาร์วีย์พูดคุยกับผู้อาวุโสอาร์มสตรอง
‘เขาเรียกผู้อาวุโสอาร์มสตรองว่าอะไรนะ? ผู้เฒ่างั้นเหรอ?’
ผู้คนพร้อมที่จะกระโจนเข้าใส่ฮาร์วีย์ฐานไม่เคารพผู้อาวุโสอาร์มสตรอง แต่ในขณะนั้นผู้อาวุโสอาร์มสตรองกลับยิ้มขบขัน
“โอ้ ฮาร์วีย์ นายโทรหาฉันในรอบห้าปี นายคิดแบบนั้นกับฉันจริง ๆ เหรอ? ฉันขอให้นายเป็นหลานเขยของฉัน ไม่เป็นไรที่นายปฏิเสธฉัน แต่นายไม่ควรขาดการติดต่อกันนานขนาดนี้ นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง!”
ฮาร์วีย์พูดไม่ออก
“ผู้เฒ่า หลานสาวของคุณอายุแค่สิบขวบ! แม้ว่าคุณไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าตาอะไร แต่ผมก็ยังมีศักดิ์ศรีที่จะต้องปกป้อง คุณรู้ใช่ไหม?!”
“ฮอลลี่ตัวน้อยของฉันอายุสิบห้าแล้ว หลังจากนี้เธอสามารถแต่งงานกับใครซักคนได้แล้ว ถึงเวลาที่นายจะต้องพิจารณาอีกครั้งไหม?”
“ผู้เฒ่า ถ้ายังพูดเรื่องนี้อยู่อีก ผมจะวางสายแล้วนะ”
ใบหน้าของฮาร์วีย์มืดลงราวกับกลางคืน
‘ทุกคนมองอยู่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาคิดว่าฉันเป็นคนวิปริต?’
ในความเป็นจริง ทุกคนมองฮาร์วีย์ราวกับเห็นผี
‘หลานเขยงั้นเหรอ…’
‘ผู้อาวุโสอาร์มสตรองยอมรับเขา?!’
‘ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้! เขาเหมาะสมงั้นหรือ! เกิดอะไรขึ้น?!’