บทที่ 265 ของจริงมันต่อจากนี้ล่ะ!
ตัวนุ่มนิ่มเล็กๆของเฟรนด้า ทำวู่หยานอดไม่ไหวแล่บลิ้นออกมาเลียปากตัวเอง
แล้วจับหลังเธอด้วยความรู้สึกตื่นเต้น!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะต้องมีรสชาติดีเลิศแน่นอน เฟรนด้าต่างจากฮินางิคุกับมิ
โคโตะที่หุ่นเลยที่จะเรียกว่าโลลิแล้ว แต่เฟรนด้าเธอถึงจะเป็นเด็กม.ปลาย แต่
ร่างกายโลลิแท้!
ในใจของโลลิค่อนทุกคนมีความฝันอยู่ ความฝันที่ว่าตนได้จับกดโลลิ ถึงแม้เขาจะ
ไม่ใช่โลลิค่อน(?) แต่เขาก็เข้าใจในความฝันของโลลิค่อน
ดังนั้น ตอนนี้วู่หยานจึงกำลังรู้สึกตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด!
วู่หยานอดใจไม่ไหวยกมือไปจับหัวไหล่เล็กๆของเธอ ตอนที่เขาสัมผัส ตัวเฟรนด้า
ก็กระตุกสั่นทันทีด้วยใบหน้าแข็งทื่อ
“สุดท้ายแล้วทำไมถึงต้องเป็นฉัน? เห็นได้ชัดว่ารูปร่างทาคิสึโบะดีกว่าฉันตั้งเยอะ
คินุฮาตะก็ยังมีขาอ่อนที่น่าหลงใหลนั่นอีก ทำไมนายถึงได้เลือกฉัน?” ด้วยน้ำตา
คลอเบ้า เฟรนด้าบ่นออกมา ทำให้วู่หยานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เขาตบไหล่เธอเบาๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เฟรนด้าจัง อย่าได้ดูถูกเสน่ห์ของ
ตัวเองสิ เธอต้องเข้าใจนะว่า ‘โมเอะคือความถูกต้อง’ น่ะ แล้วตัวเธอก็มีความ
โมเอะอยู่เต็มเปี่ยมเลยนะ ยืดอกมั่นใจในตัวเองเข้าไว้!”
ได้ยินแบบนี้ เฟรนด้าก็อ้าปากค้าง ฟังคำพูดที่มาจากต่างโลก เส้นเลือดเธอก็ปูด
ขึ้นที่ขมับ ในวลาแบบนี้ยังจะมาพูดไร้สาระอีกนะ…….
แต่ถึงเธอจะโกรธเธอก็ไม่อาจระบายมันออกมาได้ เป็นเพราะตอนนี้วู่หยานได้โถม
ตัวเข้ามาทับเธอแล้วประกบปากจูบแล้ว!
ในหัวเธอมีเสียงระเบิดดังขึ้นตู้ม เธอเบิกตากว้างด้วยความช็อค สัมผัสได้ว่ามีลิ้น
ใหญ่ๆบุกเข้ามาในปากตัวเอง เฟรนด้าไม่อยากจะเชื่อ
จูบแรกนั่นสำคัญและล้ำค่ากับผู้หญิงทุกคนมาก แต่จูบแรกเธอกับเป็นแบบนี้มัน
มาไม่ให้เธอได้เตรียมใจเลย ของสำคัญแบบนี้กับเสียไปในพริบตา……..
แถมนี่ยังไม่ใช่จูบธรรมดา แต่เป็นจูบที่ทำเฉพาะกับคนรัก ดีปคิส! จูบแบบดูดดื่ม!
ลิ้นของวู่หยานสามารผ่านประการป้องกันหรือฟันของเธอเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
เนื่องจากตอนนี้เจ้าตัวกำลังอยู่ในสภาวะช็อค ก่อนที่จะไปฟัวพันกับลิ้นหอมๆของ
เธอ………
เธอเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อลิ้นเขาเข้ามาสัมผัสลิ้นตัวเอง แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้
นอกจากยอมรับวู่หยาน…….
ลิ้นพันกันไปมาไม่หยุด ภายใต้การนำของวู่หยาน ทำให้เธอเริ่มตัวอ่อนลง จากนั้น
ภายใต้สัญชาติญาณเธอก็เป็นฝ่ายเคลื่อนไหวลิ้นเอง!
ทว่าการเคลื่อนไหวนี่มันช่างเต็มไปด้วยการขวยเขิน ทำให้วู่หยานผู้ผ่านสนามจูบ
มามากมายหัวเราะเย้ยในใจให้กับเทคนิคอ่อนๆของเฟรนด้า
แต่ว่าวู่หยานก็ยินดีที่จะให้เฟรนด้าเป็นคนนำ ดังนั้นเขาจึงผ่อนลิ้นลง แล้วลิ้ม
รสชาติลิ้นหอมๆของเธอ ขณะที่เอ็นจอยไปกับการนำแบบมือใหม่อายๆของเธอ
เฟรนด้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป ลิ้นมันเคลื่อนไหวไปเอง มันไม่ยอมหยุดเลย ไม่
ยอมที่จะทิ้งความสุขนี้ไป ดังนั้นจึงทำได้แค่ปล่อยให้จิตใต้สำนึกเป็นคนนำเธอไป
หลังจากปากทั้งสองแยกจากกัน เฟรนด้าราวกับกลายเป็นคนเมาหน้าเธอแดงก่ำ
ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ไม่ใช่เพราะวู่หยานจับเธอไว้อยู่ล่ะก็ ตอนนี้เธอตงลงไปนอน
กับเตียงแล้ว
ผ่านไปหลายสิบวิ เฟรนด้าก็ได้สติฟื้นขึ้นมาจากความรู้สึกดีแบบแปลกๆ เธอเบิก
ตากว้างขึ้นอีกครั้ง มองไปที่วู่หยานอย่างไม่อยากเชื่อ แต่ครั้งนี้ที่ไม่อยากเชื่อมัน
คือตัวเธอเองต่างหาก
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการจูบกันมันจะสบายแบบนี้ เฟรนด้าได้มัวเมาไปกับรสสัมผัส
เมื่อกี้หมด แต่ที่เธอไม่อยากเชื่อคือตัวเองจะเป็นคนนำลิ้นอีกฝ่าย……
ไม่! นั่นไม่ใช่ฉัน! ฉันถูกบังคับนะ!!
เฟรนด้าตะโกนในใจอย่างบ้าคลั่ง แต่เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเสียงตะโกนในใจของเธอ
มันเบาลงเบาลงขึ้นเรื่อยๆ……..
ไม่นานนัก วู่หยานก็ผลักเฟรนด้าลงไปนอนที่เตียงเบาๆ ทำให้เธอช็อคมาก รู้สึกได้
ถึงแรงกดจากเขา สุดท้ายความดิ้นรนในใจเธอก็………
“สุดท้าย….ละ…แล้ว….ชะ…ช่วยอ่อน…อ่อนโยนหน่อยนะ…..ฉัน…กลัวเจ็บ….” เฟ
รนด้าหลับตาลงด้วยความอาย เธอเริ่มเตรียมตัวเตรียมใจรับช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด
ของเด็กสาว!
ได้ยินคำพูดเฟรนด้า วู่หยานสตันมองดูเธอที่หลับตาแน่น ทันใดนั่นเขาก็ยิ้ม
ออกมา อะไรกันไอ้เราก็นึกว่าต้องใช้ ‘กำลัง’ ซะอีก……..
หลังจากนั้น วู่หยานก็เริ่มตัวร้อนรุ่มดังไฟ เขาทนไม่ไหวแล้ว!
แต่ว่าวู่หยานก็ไม่ได้เร่งรีบ เขาจรดปากไปที่หูเธอแล้วแลบลิ้นเลียติ่งหู ขณะเดียวก็
ใช้มือลูบก้นเธอ…….
“อื้อ!”
เฟรนด้านึกว่าวู่หยานจะกินตัวเองทันที แต่นี่กลับเริ่มจับร่างกายตนอย่างอ่อนโยน
ทำให้เธอรู้สึกตัวเบา…..
ถึงแม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้น แต่ความอบอุ่นจากฝ่ามือเขาก็ยังส่งผ่านมาให้เธอรู้สึกได้
เฟรนด้าเกร็งตัวแน่น
ทุกที่ที่เขาสัมผัส ตรงนั้นก็จะรุ้สึกร้อนรุ่มเป็นพิเศษ แต่ว่าตรงก้นเธอรู้สึกร้อนยิ่ง
กว่ากับมือเขาที่ลูบไม่หยุด ในเวลาเดียวก็รู้สึกชาด้วย……..
วู่หยานที่มีประสบการณ์ด้านนี้เป็นกะตัก และเขารู้ดีว่าต้องทำยังไงกับครั้งแรก
ของเฟรนด้า
“เป็นไง? รู้สึกดีไหม?” วู่หยานก้มลงไปเอาปากติดหูด้านซ้ายเธอแล้วพูดแหย่
“อืม รู้สึกดี…….”
เฟรนด้าเผลอตัวตอบกลับไป ก่อนที่จะรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตัวเองเพิ่งพูดอะไรไปเธอก็เริ่ม
หน้าแดงอายแบบสุดๆ
นี่ฉันพูดอะไรออกไป……..
วู่หยานหัวเราะด้วยความพอใจ ขณะที่นวดให้เธอต่อไป โดยมีเป้าหมายที่ด้านล่าง
ของเธอ เมื่อมือเขาลงไปสัมผัสวู่หยานก็ตกใจ
ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตรงนั้นของเฟรนด้าก็ได้เปียกชุ่มแล้ว!
วู่หยานมองเธออย่างอึ้งๆ เขาเห็นตัวเธอเกร็งแน่นจนผิวมีสีชมพูและสีหน้าเขิน
อายของเธอ จากนั้นเขาก็ตระหนักว่า….
เฟรนด้าเป็นประเภทความรู้สึกไวล่ะ!
“ไม่มีทาง…..” วู่หยานฉีกยิ้มชั่วร้าย ขณะที่เอามือออกมาจากตรงนั้นของเธอ แล้ว
นำมือข้างนั้นมาชูมือตรงหน้าเฟรนด้า
“นี่เธอ…..”
“อื้อออ” เฟรนด้าหน้าแดงจนแดงไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว คนที่คุ้ยเคยกับร่างกาย
ตัวเองที่สุดก็ย่อมเป็นตัวเธอ แต่พอเห็นมือของวู่หยาน เธอก็ทำได้แค่ส่งเสียง อื้ออ
ออกมาด้วยความอาย
วู่หยานหัวเราะ เขาไม่แหย่เธอต่อ ภายใต้สีหน้าตกใจของเฟรนด้า เขาก็เริ่มถอด
เสื้อผ้าเธอออกด้วยความเร็วสูง! เขาถอดชุดทั้งหมดของเธอออกได้อย่างง่ายดาย!
ภายใต้เสียงกรีดร้องของเธอ ร่างกายอันมีเสน่ห์ส่งกลิ่นหอมของสาวน้อยก็ได้
ปรากฏออกมาต่อหน้าเขา……..
ถึงแม้เขาจะเคยเห็นผู้หญิงเปลือยมามากจนนับไม่ไหวแล้ว แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคย
เปลี่ยน นั่นก็คือ เขาตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เห็น!
ร่างกายของเฟรนด้าแตกต่างจากของฮินางิคุกับมิโคโตะที่มีพัฒนาไปบ้างแล้ว และ
ยังแตกต่างจากหุ่นดินระบิดของอิคารอสด้วย ร่างกายเล็กๆตรงหน้าเขาอันนี้มันไม่
มีพัฒนาอะไรเลยมันเป็นของเด็กเป็นของโลลิ นี่ทำให้หัวใจวู่หยานเริ่มเต้นโครม
คราม
ของจริงมันต่อจากนี้ล่ะ………__