ตอนที่ 1494 กลิ่นหอมของผู้หญิง (1)
ภายในวิหารหยกวิญญาณ ประมุขวิหารหยกวิญญาณนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา ดวงตารูปอัลมอนด์ที่น่ามองของเขาจ้องมองไปที่กระดาษที่ใช้สำหรับวาดภาพด้วยความเศร้าโศก
“ท่านประมุข” ร่างยายเยว่ปรากฏตัวที่หน้าประตู
“จัดการที่พักของคุณชายจวินเรียบร้อยแล้ว ท่านประมุขไม่ต้องกังวลแล้วเจ้าค่ะ”
“อืม” ประมุขวิหารหยกวิญญาณพยักหน้าเล็กน้อย
“ข้าเห็นว่าคุณชายจวินมีบุคลิกที่เย็นชา ดวงตาใสกระจ่างชัดเจนไม่มีเล่ห์เหลี่ยม เขาดูไม่เหมือนคนที่มีเจตนาชั่วร้ายและไม่น่าจะไปรบกวนศิษย์คนอื่นในวิหาร” ยายเยว่บอกกับประมุขวิหาร
“ข้ารู้” ประมุขวิหารหยกวิญญาณตอบอย่างสิ้นหวังพลางนวดขมับตัวเอง “ถ้าเขาเป็นคนที่มีเจตนาไม่ดีจริงๆ ข้าคงไม่ยอมให้เขาเหยียบเข้ามาในวิหารด้วยซ้ำ ข้าไม่กังวลว่าเขาจะทำอะไรศิษย์ในวิหารหรอก แต่เหตุผลที่ข้าไม่อยากให้เขาอยู่ในวิหาร เยว่เอ๋อร์ก็รู้อยู่แล้วนี่”
สายตาของยายเยว่จ้องมองไปที่พื้น ที่เรียกว่านางว่า “เยว่เอ๋อร์” นั้นอาจจะฟังดูแปลกมากที่จะใช้กับหญิงชราที่มีความสามารถสูงอย่างนาง แต่มันเป็นคำเรียกที่นางได้ยินจากชายคนนี้มาตลอดชีวิตแล้ว
“ข้าเข้าใจความกังวลของท่านประมุข ข้าจะให้คนเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดเพื่อให้แน่ใจว่าคุณชายจวินจะไม่แตะต้องสิ่งของของท่าน”
“อืม เจ้าเองก็ไปพักผ่อนเถอะ” ประมุขวิหารหยกวิญญาณโบกมืออย่างเกียจคร้าน
ยายเยว่ถอยออกจากห้องทันที
ประมุขวิหารหยกวิญญาณนั่งอยู่คนเดียวในห้องของเขา จ้องมองกระดาษเปล่าตรงหน้าพร้อมกับถอนหายใจยาว
ตอนนี้จวินอู๋เสียพักอยู่ในวิหารหยกวิญญาณ และตาม “ข้อตกลง” (ผ่านการข่มขู่) ของนางกับประมุขวิหารหยกวิญญาณ อาหาร 3 มื้อจะถูกส่งให้นางทุกวัน และส่วนใหญ่จะแค่เคาะประตูห้องของนาง จวินอู๋เสียจะเห็นแค่ร่างที่วิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้แต่กล่องอาหารวางอยู่ที่หน้าประตู
โดยไม่ต้องทำอะไรมาก จวินอู๋เสียจะอยู่แต่ในห้องของนางเพื่อฝึกฝนพลังวิญญาณ แม้ว่าเจ้านายของภูติประจำตัวประเภทพืชจะไม่สามารถฝึกฝนให้ก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วในสถานที่ที่มีพลังวิญญาณเข้มข้นสูงเช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ แต่จวินอู๋เสียได้ค้นพบเมื่อนานมาแล้วว่า แม้ว่านางจะไม่สามารถดูดซับพลังวิญญาณได้โดยตรง แต่นางสามารถเพิ่มความเร็วได้ด้วยการเพาะเลี้ยงบัวหิมะจักรพรรดิ ซึ่งจะช่วยเร่งการเติบโตของบัวหิมะจักรพรรดิได้อย่างมากเช่นกัน
แม้ว่าการเพาะเลี้ยงบัวหิมะจักรพรรดิโดยใช้น้ำพุสวรรค์จะไม่ได้ให้ผลที่ดีเยี่ยมเท่ากับการฝึกฝนจากร่างของบัวน้อย แต่การกินเข้าไปก็ยังสามารถให้ผลที่ยาชั้นยอดที่สุดก็ไม่สามารถให้ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการสร้างและบำรุงร่างกาย จวินอู๋เสียได้ปลูกบัวหิมะจักรพรรดิเอาไว้หลายดอกในช่วงนี้ เนื่องจากวัตถุประสงค์ของการเดินทางไปยังอาณาจักรกลางครั้งนี้ นอกจากจะมาทำให้สิบสองวิหารพบกับช่วงเวลาที่ยากลำบากแล้ว จวินอู๋เสียยังตั้งใจที่จะไปโลกวิญญาณเพื่อตามหาวิญญาณของจวินกู่พ่อของนางอีกด้วย ก่อนหน้านั้นนางต้องทำให้แน่ใจว่าร่างของจวินกู่ยังคงสมบูรณ์และไม่ได้รับผลกระทบใดๆ ด้วยเหตุนี้นางจึงปลูกบัวหิมะจักรพรรดิหลายดอกทำเป็นยาผสมกับน้ำและเทลงคอของจวินกู่ซึ่งจะเพิ่มประสิทธิภาพได้อย่างมาก
“น่าเสียดายที่เมล็ดของข้าไม่สามารถปลูกด้วยตัวเจ้านายเองได้ ไม่งั้นข้าก็อยากจะเห็นเจ้านายมองเมล็ดของข้าด้วยสายตาเร่าร้อนแบบเดียวกับที่มองดอกบัวพวกนี้เหมือนกัน” ไม่รู้ว่าอิงซู่ออกมาตั้งแต่เมื่อไร เขานอนระทวยอยู่บนเตียง แนวกระดูกคอของเขาดูมีเสน่ห์อย่างมาก
แมวดำตัวน้อยเหลือบมองไปทางอิงซู่ที่มีความยั่วยวนโดยกำเนิดและเลียอุ้งเท้าของมันต่อ
[เจ้าหมอนี่กล้าขนาดนี้เพราะรู้ว่าจอมมารไม่ได้อยู่ข้างๆจวินอู๋เสียน่ะซิ แถมเย่ฉาและเย่กูก็ติดอยู่ข้างนอกวิหารหยกวิญญาณ ไม่สามารถไปฟ้องอะไรได้ ดังนั้นเขาจึงกลับไปทำตัวแบบเดิมอย่างรวดเร็ว!]
“ถ้าเจ้ายังพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก เจ้าเชื่อไหมล่ะว่าข้าจะทำให้เจ้าลุกจากเตียงไม่ได้ไปอีก 3 วันเลย” บัวเมากระโจนขึ้นไปบนเก้าอี้ข้างๆ เขาถือน้ำเต้าสุราเอาไว้ในมือแบบหลวมๆ ใบหน้าแดงระเรื่อขณะจ้องไปที่อิงซู่
แมวดำตัวน้อยเอาเท้าปิดหน้าตัวเองทันที
[คำพูดพวกนั้น! ล่อแหลมเกินไปแล้ว!]