กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 492
หลังจากที่เขาพูดจบ แอนโธนีก็หันหลังกลับขณะที่เขาพร้อมที่จะไล่พวกนั้นออกไป
เจฟฟรีย์ตื่นตระหนก และเริ่มอ้อนวอน “ผมเสียใจจริง ๆ กับสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ดร. ซิมมอนส์ ผมรู้ว่ามันเป็นความผิดพลาดของผม มันเป็นความผิดของผม ผมไม่มีความข้องใจใด ๆ หากคุณต้องการตีหรือด่าผม ตอนนี้ตระกูลวีเวอร์ประสบวิกฤตครั้งใหญ่ในครั้งนี้ คุณทนเห็นตระกูลวีเวอร์ถูกทำลายไปได้อย่างนั้นจริง ๆ เหรอครับ?”
แอนโธนีตอบอย่างเย็นชาว่า “ขออภัย แต่ฉันไม่ได้สนิทกับคุณเลย นอกจากนี้ตระกูลของคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผม กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ด้วย”
ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของแอนโธนี เจฟฟรีย์ก็รีบคว้ากล่องผ้าจากเลียมก่อนจะมอบมันให้แอนโธนี่ และกล่าวด้วยความเคารพว่า “ดร. ซิมมอนส์ นี่เป็นเพียงสัญลักษณ์แสดงความขอบคุณของผม มันเป็นหยกเหอเถียนมูลค่ากว่าห้าล้านเหรียญ! โปรดยอมรับมันด้วยเถอะนะครับ!”
แอนโธนี่ไม่ได้มองสิ่งที่เรียกว่าหยกเหอเถียนก่อนจะพูดอย่างไม่สมควรว่า “ไม่ต้องมาบอกหรอกว่ามันมีค่าห้าล้านเหรียญ ฉันจะไม่ยอมรับมัน ถึงแม้ว่ามันจะมีค่าห้าสิบล้านเหรียญหรือห้าร้อยล้านเหรียญก็ตาม! เอามันกลับไปซะเถอะ และออกไปได้แล้ว! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”
ในเวลานี้ เลียมที่นิ่งเงียบอยู่ตลอดเวลา ถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขาคุกเข่าลงกับพื้นก่อนที่เขาจะเริ่มอ้อนวอนแอนโธนี่อย่างขมขื่น “ดร.ซิมมอนส์ โปรดเมตตากับตระกูลวีเวอร์เถอะครับ ผมจะคุกเข่าขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลของเรา”
แอนโธนีรู้สึกโกรธน้อยลงเล็กเมื่อได้เห็นท่าทางที่ดูมีแรงศรัทธาของเลียม
เมื่อเทียบกับเจฟฟรีย์ที่หยิ่งผยองและยโส เห็นได้ชัดว่าเลียมมีการศึกษาที่ดีกว่าและสุภาพมากกว่า พี่น้องทั้งสองคนนี้ช่างตรงกันข้ามกันเสียเหลือเกิน
เจฟฟรีย์จ้องที่เลียมอย่างเต็มไปด้วยความไม่พอใจในใจ เขาสาปแช่งในใจในเวลานี้ว่า ‘ไอ้เวรนี่เก่งจริง ๆ กับการแสดง! มันคุกเข่าลงต่อหน้าหมอซิมมอนส์จริง ๆ เหรอ? บางทีมันอาจต้องการขโมยเครดิต และคงอยากได้ตำแหน่งหัวหน้าตระกูล!’
ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจฟฟรีย์ก็เตะเลียมก่อนจะตะโกนว่า “นายเป็นแค่ไอ้เด็กนอกสมรส นายมีคุณสมบัติอะไรที่จะคุกเข่าในนามของตระกูลวีเวอร์? ถ้าจะมีใครมาคุกเข่าในนามของตระกูลวีเวอร์ คน ๆ นั้นก็คือฉัน!”
แม้ว่าเลียมจะถูกเตะลงกับพื้น แต่เขาก็ไม่บ่นหรือพูดอะไรเลย เขารีบลุกขึ้นก่อนที่จะปัดสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาก่อนที่เขาจะยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน
ในเวลานี้เจฟฟรีย์คุกเข่าลงอย่างรวดเร็วขณะที่เขาขอร้อง “ดร. ซิมมอนส์ คุณน่าจะเคยได้ยินมาว่าอาการป่วยของเคนเน็ธไม่ดีขึ้น แต่กลับแย่ลงหลังจากทานยาที่ปรุงโดยตระกูลวีเวอร์ ตอนนี้อวัยวะเพศของเขากำลังเน่าเปื่อย เขากำลังขู่ว่าจะทำลายตระกูลวีเวอร์! คุณเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยตระกูลวีเวอร์ได้ในตอนนี้!”
แอนโธนีรู้จุดประสงค์ของการมาเยี่ยมเขาในวันนี้แล้ว และแม้หลังจากฟังคำอธิบายของเจฟฟรีย์แล้ว เขาก็ปฏิเสธคำขออีกครั้งโดยไม่ลังเลเลย “คุณต้องการให้ฉันช่วยเคนเน็ธงั้นเหรอ? บอกได้เลยว่าเป็นไปไม่ได้แน่นอน! ทั้งคุณ และเคนเน็ธดูหมิ่นคุณเวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อให้คุณจะบอกฉันว่าท้องฟ้ากำลังถล่มลงมาที่ฉัน ฉันจะไม่มีวันยกแม้แต่นิ้วเดียวเพื่อช่วยเขา!”
หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว แอนโธนีก็บอกกับเจ้าหน้าที่ของเขาอย่างเย็นชาว่า “เอาล่ะ พาชายสองคนนี้ออกจากคลินิกของฉันเดี๋ยวนี้!”
ทันทีหลังจากนั้น แอนโธนี่หันกลับมาและเดินเข้าไปในซีรีน เวิลด์ คลินิกโดยไม่หันหลังกลับ
แม้ว่าจะมีคำกล่าวว่าคนเป็นหมอควรมีหัวใจของพ่อแม่ แต่ก็ไม่ควรมีใครต้องทำความดีเพื่อคนชั่ว
เจ้าหน้าที่รีบไล่เลียมและเจฟฟรีย์ออกไปก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณทั้งสองคนกล้ามาที่ซีรีน เวิลด์ คลินิกอีกครั้ง ฉันจะโทรแจ้งตำรวจทันที!”
เจฟฟรีย์มีสีหน้าที่น่าเกลียดมากเมื่อเขายืนอยู่ที่ทางเข้าซีรีน เวิลด์ คลินิก
นอกจากแอนโธนีแล้ว ไม่มีแพทย์อัจฉริยะคนใดในโอลรัส ฮิลล์ที่สามารถรักษาเคนเน็ธได้
ดังนั้นความเจ็บป่วยของเคนเน็ธอาจแย่ลงไปเรื่อย ๆและตระกูลวีเวอร์ก็จะสูญเสียความหวังทั้งหมดไปในตอนนั้น!
ในเวลานี้ เลียมถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เฮีย เราควรทำอย่างไรดี?”
เจฟฟรีย์เหลือบมองเลียมอย่างรังเกียจก่อนจะตบเขาแล้วพูดว่า “เลียม ฉันต้องบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าเฮียของแก? แกมันเด็กนอกสมรส และแกก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นน้องชายของฉัน!”
หลังจากนั้นเจฟฟรีย์ก็จ้องไปที่เขาด้วยสีหน้าดูถูกก่อนจะพูดว่า “ฉันจะไปหาคนอื่นเพื่อหาทางออกจากปัญหานี้ กลับไปซะ!”
หลังจากนั้น เจฟฟรีย์ก็ขึ้นรถลีมูซีนของเขาก่อนจะขับออกไปทันที
เลียมยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่งด้วยความโกรธในดวงตาของเขา
หลังจากนั้น เขาก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อก่อนจะแตะต้องบางสิ่งที่ซ่อนไว้กับเขามานานกว่าสิบปี ผ่านไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจบางอย่างในขณะที่เขาแอบกัดฟัน ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและเข้าไปในซีรีน เวิลด์ คลินิก อีกครั้ง…