กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 493
เมื่อพนักงานเห็นว่าเลียมได้เข้ามาในซีรีน เวิลด์ คลินิกอีกครั้ง เขาทำหน้าบึ้งก่อนจะพูดว่า “ทำไมคุณถึงกลับมาที่นี่อีก? ออกไปซะเถอะ! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”
เลียมขอร้อง “พี่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกกับหมอซิมมอนส์ด้วยตัวเอง ผมจะไปทันทีที่ผมพูดเสร็จ”
พนักงานขมวดคิ้วก่อนกล่าวว่า “ดร. ซิมมอนส์บอกแล้วว่าไม่อยากเจอคุณ ทำไมคุณถึงยังหน้าด้านอยู่อีกล่ะ?”
เลียมคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะตะโกนว่า “ดร. ซิมมอนส์ ผมชื่อเลียม ผมอยากคุยกับคุณต่อหน้า โปรดเมตตาและฟังผมก่อน ถ้าคุณปฏิเสธที่จะพบผม ผมจะคุกเข่ารอข้างนอกจนกว่าคุณจะตัดสินใจพบผม!”
ในเวลานี้ แอนโธนีได้เดินเข้าไปในห้องให้คำปรึกษาที่ด้านหลังของซีรีน เวิลด์ คลินิกแล้ว อย่างไรก็ตามเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงของเลียม
เขาเคยคุยกับลูกนอกสมรสของตระกูลวีเวอร์มาแล้วสองสามครั้ง และแอนโธนี่สามารถบอกได้ว่าเขามีการศึกษา และสุภาพมากจริง ๆ
นอกจากนี้ แอนโธนี่ยังรู้สึกว่าสถานการณ์ของเลียมในตระกูลวีเวอร์นั้นสมควรได้รับความเห็นใจจริง ๆ
ทันทีที่แอนโธนีได้ยินคำพูดของเลียม เขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมาทันที
ดังนั้นเขาจึงออกมาจากห้องให้คำปรึกษา และเมื่อเขาเห็นว่าเจฟฟรีย์ออกไปแล้ว และเลียมอยู่คนเดียวที่ทางเข้าคลินิก เขาพูดว่า “คุณเข้ามาพบฉันได้”
“ขอบคุณครับ ดร.ซิมมอนส์!” เลียมมีความสุขมากในเวลานี้ เขารีบลุกขึ้นก่อนจะตามแอนโธนี่ไปทางด้านหลังของคลินิก
ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องโถงด้านหลัง เลียมก็หยิบกล่องไม้ที่ทำจากไม้มะฮอกกานีออกจากกระเป๋าของเขาทันที หลังจากนั้น เขาเปิดกล่องไม้ เผยให้เห็นโสมขาวหิมะทั้งชิ้น
หลังจากนั้น เลียมก็ยื่นโสมให้แอนโธนีด้วยมือทั้งสองข้างในขณะที่เขาโพล่งออกมา “ดร. ซิมมอนส์ นี่คือโสมขาวหิมะพันปีที่แม่ผมทิ้งไว้ให้ผม ก่อนที่เธอจะจากไป ผมต้องการมอบโสมขาวพันปีชิ้นนี้ให้กับคุณเวด เพื่อที่เขาจะได้เมตตาผม และช่วยตระกูลวีเวอร์ให้ผม!”
แอนโธนี่ตกตะลึงเมื่อเห็นโสมขาวหิมะ
นี่มันโสมขาวหิมะพันปีจริง ๆ !
แอนโธนีเคยเห็น และอ่านคำอธิบายของโสมชนิดนี้ในหนังสือทางการแพทย์โบราณเท่านั้น
เขายังคิดว่าสิ่งนี้ไม่มีอยู่ในโลกนี้ และเชื่อว่าโสมขาวหิมะสามารถอยู่ได้ไม่เกินร้อยปีเท่านั้น
แม้ว่าโสมขาวราวหิมะชิ้นนี้จะไม่นานนัก แต่ทั้งตัวของมันก็โปร่งแสงเล็กน้อยแล้ว และนั่นเป็นเพราะว่ามันถูกทาด้วยขี้ผึ้ง โสมธรรมดาทั่วไปจะไม่ทาขี้ผึ้ง ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่านี่เป็นโสมที่มีอายุมากกว่าพันปีจริง ๆ
ทำให้แอนโธนี่สรุปได้ว่าโสมขาวหิมะนี้มีอายุมากกว่าหนึ่งพันปีอย่างแน่นอน!
มีสิ่งนี้อยู่ในโลกนี้อย่างคาดไม่ถึง!
ในเวลานี้เขาอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ “นี่…นี่เป็นของคุณจริง ๆ เหรอ? ทำไมคุณถึงมียาอันล้ำค่าแบบนี้อยู่ในครอบครอง?”
เลียมพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ดร. ซิมมอนส์ บอกตามตรงว่า แม่ของผมเป็นชาวเขาโกลด์มีน บรรพบุรุษ และปู่ของผมได้เก็บสมุนไพรบนภูเขากอลมินมาหลายชั่วอายุคน โสมขาวหิมะพันปีนี้สืบทอดต่อมาจากตระกูลแม่ของผมมาหลายชั่วอายุคน มันเป็นหนึ่งในสมบัติอันล้ำค่าที่สุดของตระกูลเรา”
หลังจากนั้นเลียมก็พูดอีกครั้งว่า “เมื่อจอร์แดน วีเวอร์ พ่อของผมเพิ่งเริ่มต้นธุรกิจยาของเขา เขามักจะมาที่ภูเขากอลมินเพื่อรวบรวมสมุนไพรและวัตถุดิบที่ใช้เป็นยา เขาโกหกว่าเขาเป็นชายโสดและหลอกแม่ของผม หลังจากที่แม่ของผมตั้งครรภ์และให้กำเนิดผม เขาก็ทิ้งพวกเราไว้ตามลำพัง ผมเติบโตและใช้ชีวิตส่วนใหญ่บนภูเขา”
“เมื่อแม่ของผมป่วยหนักและกำลังจะสิ้นใจ เธอกลัวว่าผมจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในโลกนี้ ดังนั้นเธอจึงติดต่อคุณปู่ของผมอย่างลับ ๆ และเนื่องจากผมเป็นหนึ่งในทายาทของตระกูลวีเวอร์ คุณปู่ของผมจึงไม่ต้องการให้ผมอยู่ข้างนอกคนเดียว ในเวลานั้น ปู่ของผมจึงสั่งให้พ่อมารับผมจากภูเขากอลมิน และพาผมมายังตระกูลวีเวอร์”
“ก่อนที่แม่จะจากไป เธอทิ้งโสมขาวพันปีชิ้นนี้ไว้ให้ผม และบอกให้ผมเก็บไว้กับตัวตลอดเวลาเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉินใด ๆ ตอนนี้ตระกูลวีเวอร์กำลังเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ ผมเต็มใจอย่างยิ่งที่จะมอบโสมขาวพันปีให้คุณเวด ถ้าเขาจะช่วยตระกูลของเรา!”
แอนโธนี่พูดไม่ออกเพราะตกใจมาก
เขารู้มาตลอดว่าเลียมเป็นลูกนอกสมรส แต่เขาไม่รู้ว่ามีเรื่องราวแบบนี้อยู่เบื้องหลัง