มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 395
เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาจึงด่าว่าเขา
มันทำให้เจอรัลด์ค่อนข้างอับอาย
แม่งเอ้ย เป็นเพราะดักลาสที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดี และพวกเขาทุกคนกลับมาไล่ตามโจมตีเขางั้นเหรอ?
แต่เจอรัลด์ก็เข้าใจได้
ฮึ
มันชัดเจนอย่างมากที่การปฏิบัติไม่เป็นธรรมนี้ เป็นเพราะดักลาสมีสถานะพิเศษบางอย่าง และเจอรัลด์เป็นแค่คนไม่สำคัญคนหนึ่ง
“ไม่ใช่ความผิดของเจอรัลด์ ผมคือคนที่ไม่ได้ถือแก้วให้ดีเอง เออจริงสิ เจอรัลด์ นายยังไม่ได้ทำงานใช่ไหม?”
ดักลาสยิ้มให้ขณะที่เขาถามเจอรัลด์
“ยังเลย” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา
“นั่นไม่ใช่เรื่องดี นายหาคนที่ใช้เส้นสายให้นายไม่ได้เหรอ? ทำไมนายถึงหาไม่ได้เลยล่ะ?”
ดักลาสดูประหลาดใจ
“ความสัมพันธ์พวกนั้นยากที่จะรักษาเอาไว้ในปัจจุบันนี้เว้นแต่ว่าจะมีคนที่มีอำนาจจริง ๆ ก็เหมือนกับงานของเลลาตอนนี้ ฉันใช้ความพยายามไปอย่างมากเพื่อหามันมาให้เธอ!”
วิลลี่พูดเถรตรง
เขาเปิดเผยข้อมูลบางส่วนของเรื่องนั้นทันที
“ฉันโอเคดี ขอบคุณ!” เจอรัลด์ตอบ
“หืมม ฉันไม่คิดว่านั่นจะดีนะ ให้ฉันช่วยนายเถอะ จริงด้วย โยริค พ่อของนายกำลังมองหายามหนุ่ม ๆ สองคนสำหรับโรงงานของเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดว่าเจอรัลด์ควรจะสมัครมันดู ฉันหมายถึงดูเขาสิ เขาดูเหมือนคนซื่อสัตย์ และฉันคิดว่าเขาจะทำงานได้เป็นอย่างดีเลยนะ!”
ดักลาสชี้ไปที่เขา
“พัฟ!”
ทุกคนที่โต๊ะระเบิดหัวเราะกันออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนั้น
เลลากรอกตาใส่เจอรัลด์ “เจอรัลด์จะไปเป็นยามได้อย่างไร ในเมื่อเขาจบจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่เชียวนะ?”
“ใช่ไหมล่ะ เพื่อนของฉันจะหัวเราะกันแน่ถ้าฉันเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง!”
“ฉันไม่คิดว่าเขาจะสามารถมองหาแฟนสาวสักคนได้เลยนะหลังจากนั้น!”
หญิงสาวหลายคนหัวเราะกัน
มีเพียงซินดี้ที่นั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะ
“ฮึ่ม ธุรกิจครอบครัวของพวกเรานั้นค่อนข้างเข้มงวดเมื่อเป็นเรื่องของการเลือกยาม พวกเราต้องการใครบางคนที่มีความสามารถ ไม่ใช่คนไร้ค่า!”
เมื่อได้ยินกลุ่มสาว ๆ โยริคคิดว่าการขอให้เจอรัลด์มาทำงานให้กับครอบครัวของเขานั้นค่อนข้างเป็นการดูถูก และพวกเขาจะเยาะเย้ยบริษัทของครอบครัวของเขาได้ เขาจึงโต้กลับทันที
“ใช่ นายไม่ควรคิดแบบนั้นแค่เพราะบริษัทของครอบครัวโยริคอยู่ใกล้ที่นี่มากที่สุด เอาตามตรงนะ มันไม่สำคัญหรอกว่าเจาเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัยหรือไม่ ในสังคมทุกวันนี้ คนที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยมีอยู่ทั่วทุกที่ และสถานที่ทำงานส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แยกแยะระหว่างคนรวยหรือคนจน แล้วการเป็นยามนั้นผิดอะไรล่ะ?”
“การเป็นยามก็ยังเป็นอาชีพที่ได้รับความนิยมที่ต้องการในหลาย ๆ สถานที่ด้วยเช่นกัน!”
ดักลาสกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“พูดได้ดีดักลาส ลุงไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะมีการมองเห็นการณ์ไกลมากมายขนาดนี้และมีความเป็นผู้ใหญ่ในขณะที่อายุยังน้อยเช่นนี้! พวกเธอทั้งหลายก็ไม่ควรหัวเราะ เพราะสิ่งที่ดักลาสพูดไปนั้นสมเหตุสมผลอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเธอควรจะเรียนรู้จากเขาให้มาก!”
วิลลี่กล่าวเพิ่ม
ฝูงชนพยักหน้าของพวกเขาด้วยการกลั้นหัวเราะ
เจอรัลด์ไม่มีความสุขกับมื้ออาหารนี้ เขาถูกหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา เขาอยากจะด่าว่าพวกเขาแรง ๆ แต่มันคงจะน่าขายหน้าสำหรับที่ทำแบบนั้น
ลึก ๆ ลงไปข้างใน เขาบอกตัวเองว่าให้ลืมมันไปซะ เขาแค่มาที่นี่เพื่อทำตามความปรารถนาของพ่อของเขา
แม้ว่าพวกเขาจะดูถูกพ่อของเขาก็ตาม
พ่อของเขาเป็นคนประหลาดคนหนึ่งที่ชอบรำลึกถึงอดีต
มันไม่สำคัญกับเขาแม้ว่าคุณจะไม่ชอบเขาก็ตาม
เขาแค่ฝืนยิ้มขณะที่กลืนอาหารลงท้อง
หลังจากทานอาหารกันเสร็จ วิลลี่ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา “จริงด้วย พวกเธอไปสังสรรค์กันที่บาร์คาราโอเกะกันสำหรับช่วงบ่ายที่เหลือนี้ดีไหม? อย่าอยู่ข้านอกนานมากเกินไปและกลับบ้านกันเร็ว ๆ ล่ะ เช่นนั้นครอบครัวของพวกเธอจะได้สบายใจกันได้!”
“เข้าใจแล้วค่ะ พ่อ!”
“อย่ากังวลไปเลยครับ คุณลุงจอง ผมอยู่นี่ ดังนั้นผมจะจับตามองพวกเขาเอง!”
ดักลาสให้ความมั่นใจด้วยรอยยิ้ม
“อืมม นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลุงถึงโล่งอกมากที่เธออยู่นี่ ดักลาส!”
วิลลี่ยิ้มและพยักหน้า
ดักลาสมองไปที่เจอรัลด์อีกครั้ง “จริงสิ เจอรัลด์ พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่บาร์คาราโอเกะกันในภายหลัง นายควรมาด้วยเหมือนกันนะ! บ่ายนี้นายว่างไหม?”
“ไม่ล่ะ ฉันจะไม่ไปร่วมด้วย พวกนายควรไปสนุกกันเองเถอะ!”
เขากำลังจริงจังอยู่ใช่ไหม? แน่นอน เจอรัลด์จะไม่ไป! แม้ว่าเลลาจะค่อนข้างน่ารัก แต่เขารู้สึกเหมือนกับเขาไม่ได้อยู่ในแวดวงที่เหมาะสมขณะที่อยู่กับพวกเขา
“อย่าคิดมากเลย เจอรัลด์ หลังจากทานมื้ออาหารด้วยกันแล้ว แน่นอน พวกเราต้องออกไปข้างนอกและสนุกด้วยกัน! เว้นแต่ว่าเหตุผลคือนายไม่ชอบพวกเรา ใช่หรือเปล่า เจอรัลด์?”
ดักลาสกล่าว
มีร่องรอยของความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา
เหตุผลที่แท้จริงที่ว่าทำไมเขาถึงขอให้เจอรัลด์ไปสังสรรค์กับพวกเขา เป็นเพราะเขาตั้งใจจะใช้เขาเพื่อแก้เบื่อ
นั่นไม่ใช่วิธีที่ผู้คนเป็นกันเหรอ? เมื่อพวกเขามีความสามารถขึ้นมา พวกเขาจะหาเรื่องคนที่อ่อนแอกว่าเพื่อหัวเราะเยาะ
เมื่อวิลลี่เห็นความไม่พอใจบนใบหน้าของดักลาส เขาจึงกล่าวเพิ่มเติม
“เจอรัลด์ ฉันแนะนำว่าเธอก็ควรจะไปกับพวกเขานะ เธออ่านไม่ออกเหรอว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น? ดักลาสค่อนข้างเป็นคนสำคัญ แล้วเธอล่ะ? ตอนนี้ที่เขาชวนเธอให้ไปด้วยกัน ทำไมเธอจะไม่แค่ยอมรับข้อเสนอนั้นจากเขาไปล่ะ!”
“ก็ได้ ฉันจะไป”
เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหญิงสาวที่อยู่ข้างเขา ซินดี้คอยแต่มองไปที่เขา หวังว่าเขาจะมาเพื่อสนุกด้วยกัน
และการยืนกรานของวิลลี่
เจอรัลด์คิดว่าเขาแค่จะไปกับพวกเขา บางทีเขาอาจจะแค่เมินเฉยกับคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาไปซะ
ฮึ่ม
ไม่นานมากนักหลังจากนั้น กลุ่มของพวกเขาก็กำลังรออยู่ชั้นล่างกัน
ดักลาสและโยริคเตรียมรถของพวกเขาไว้พร้อมแล้ว
ผู้ชายสองคนขับรถพากลุ่มของพวกเขาไปกัน