ขุนนางครียันเป็นกลุ่มที่ต่ำที่สุดของกลุ่มขุนนางที่ปีศาจลิเลียน่ามี
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นในอาณาจักรปีศาจทั้งหมดผู้เล่นที่มีอันดับสูงกว่า 450 ก็ถือว่ามีความแข็งแกร่งอย่างมาก
และตอนนี้เขากำลังก้าวหน้าในขณะที่รู้สึกไม่พอใจที่ผู้ยิ่งใหญ่แอสโมเดียนท้าทายเขา
‘ไอ้เวรนี่… ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่ามันแตกต่างกันอย่างไร!’
ครียันก้าวอย่างระมัดระวังและลูบแขนของเขา
อาวุธของเขาคือกระบองยักษ์
อาวุธของเขามีลักษณะที่น่ากลัวไม่แพ้กัน
แต่อาวุธที่ยันโคมันดีเกินไป
ในมือของยันโคมีดาบขนาดยักษ์ซึ่งมีขนาดประมาณแขนของเขา
เอียนยิ้มและคิดกับตัวเอง
‘ช่วงเวลาที่ฉันได้รับมันฉันรู้ว่ามันเป็นอาวุธที่เหมาะสมสำหรับยันโคแน่ๆ’
โดยปกติแล้วยันโครู้วิธีใช้อาวุธสองชนิด
หนึ่งในนั้นคือดาบใหญ่และอีกอันคือขวานขนาดใหญ่
อาวุธที่ยันโคมีอยู่ตอนนี้คือดาบใหญ่ แต่ส่วนบนของใบมีดนั้นใหญ่พอที่จะใช้เป็นขวานได้
แวบแรกอาวุธของยันโคดูน่างุนงง มันไม่สามารถแยกแยะได้ระหว่างขวานและดาบ
เป็นการเผชิญหน้ากันทั้งพลังและความแข็งแกร่ง!
ครียันยิ้มและเดินเข้าไปหายันโคอย่างช้าๆ
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าจะได้เห็นขุนนางแพ้ก่อนจะได้รับการเลื่อนขั้น”
ยันโคพยักหน้าช้าๆและรับรู้สิ่งที่ครียันพูด
“อืม แต่ข้าไม่ได้วางแผนที่จะเป็นแบบนั้นนะ”
Boing-
ยันโคหัวเราะกับการคุยโวของฝ่ายตรงข้าม
มันการยั่วยุที่ชัดเจน
ใบหน้าของครียันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ
“เจ้า… ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าความรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างไรกัน!”
Dukduk-!
ครียันต้องการอยู่เหนือกว่ายันโค แต่เขาสับสนเพราะการยั่วยุของยันโค
ครียันดูดีใจเล็กน้อยที่เขาจะได้เหยียบย่ำคนที่อยู่ต่อหน้าของเขา
ครียันวิ่งไปในทิศทางของยันโคและยันโคก็วิ่งไปหาครียันเช่นกัน
ชาวแอสโมเดียนทั้งสองเริ่มวิ่งเข้าหาอีกฝ่ายและเสียงอันหนักหน่วงก็ดังขึ้นในสนามรบ
Bang- Bang- Bang-!
อาวุธขนาดใหญ่ของชาวแอสโมเดียนทั้งสองได้เข้าปะทะกับอีกฝ่ายและเสียงคำรามดังก้องกังวาน
Kwang-!
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่
ทั้งสองคนที่แลกเปลี่ยนการโจมตีได้ถอยห่างออกไปอย่างมากโดยการทิ้งระยะห่างระหว่างพวกเขา
เอียนกำลังเฝ้าดูพวกเขาอย่างใกล้ชิด
“อืมม…”
เอียนเรียกกาก้าอย่างสุขุม
“มีอะไรหรอนายท่าน?”
เอียนตอบด้วยเสียงเบาๆ
“ขุนนางชาวแอสโมเดียนเขาแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้”
“ฉันบอกท่านแล้ว ตอนนี้เขาอยู่ภายใต้อันดับที่ 6 เขาคงจะแข็งแกร่งไม่น้อยเลยล่ะ”
เอียนจับจ้องไปที่พลังชีวิตของครียัน
‘พลังชีวิตไม่ได้ลดไปมากกว่า 5%’
ในขณะเดียวกันลิเลียน่าที่นั่งอยู่อีกฝั่งค่อนข้างผ่อนคลาย
ซึ่งแตกต่างจากครียัน
ยันโครู้สึกเสียใจเมื่อเขาสูญเสียพลังชีวิตไป 10%
และครียันมีสีหน้าตื่นเต้นมาก
‘พลังโจมตีของครียันดีกว่าระดับการโจมตีของยันโค… แต่เขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน’
ครียันพร้อมกับกระบองของเขาก้าวไปข้างหน้า
อย่างไรก็ตามยันโคสงบและผ่อนคลายอย่างน่าประหลาดใจ
“ดี…”
ครียันยกกระบองขึ้นและยิ้ม
‘มีที่ว่างไหม’
Wheing-
ครียันเหวี่ยงกระบองของเขาไปที่พื้น
เขาทำเสียงดังและเศษของพื้นก็กระจายออกมา
Kwang-
มันเป็นพลังทำลายล้างมหาศาล!
แต่นั่นไม่ได้ทำให้ยันโคตกใจ
ยันโคหัวเราะและชี้ดาบไปที่ครียัน
ชาวแอสโมเดียนทั้งสองเริ่มขยับเข้าหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ
ในทางกลับกันเอียนรู้สึกกังวลเล็กน้อยหลังจากเห็นการแสดงออกที่สงบของยันโค
‘อะไรกัน? ยันโคไม่เคยเป็นคนที่ทำหน้าแบบนั้นนิ…?’
เอียนรู้เกี่ยวกับยันโคมากกว่าใครๆ
เขาไม่เหมือนครียัน ยันโคเป็นคนเรียบง่าย
หากเขาได้รับความเสียหายร้ายแรงจริงๆ อารมณ์ทั้งหมดของเขาจะถูกเปิดเผยในทันที
ตอนนี้เอียนกังวล
‘ทำยังไงดี?’
ทันใดนั้นเอียนก็มีความคิดดีๆ
‘เมื่อครู่ … เขาเพิ่งเปลี่ยนไปต่อสู้หรือเปล่า?’
เวทมนตร์เป็นความเสียหายคงที่ซึ่งจะเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อถูกเรียกใช้ เว้นแต่จะถูกเรียกใช้ด้วยพลังแฝง
เป็นความสามารถที่สามารถเรียกใช้ได้เมื่อผู้ใช้ต้องการ
ในเวลาเดียวกันชาวแอสโมเดียนทั้งสองกำลังแลกเปลี่ยนการโจมตีอย่างน้อยสองหรือสามครั้งและแน่นอนว่าถ้าเป็นนักเวทย์ต้องใช้การโจมตีเวทย์มนตร์อย่างน้อยหนึ่งครั้ง
แต่จากการวิเคราะห์ของเอียน ทั้งยันโคและครียันไม่มีพลังเวทย์
เอียนมองไปที่สนามรบอีกครั้งที่ชาวแอสโมเดียนทั้งสองเผชิญหน้ากัน
เขาสามารถตระหนักได้อย่างแน่นอน
‘นั่นมัน ถ้าไม่มีเวทย์มนต์มันเป็นแค่ความเสียหายทางกายภาพ ดังนั้นฉันต้องเชื่อในการต่อต้านเวทมนตร์’
มีบางอย่างที่ยันโคได้รับในการต่อสู้
และนั่นคือ ‘ความระมัดระวัง’ ของครียัน
นั่นคือโอกาสที่เขากำลังมองหา
‘พลังแฝงอะไรของยันโคที่สามารถใช้ได้ในตอนนี้?’
เอียนจดจ่ออยู่กับการต่อสู้และคิดถึงพลังแฝงทั้งหมดที่เขามี
‘พลังแฝงติดตัวของยันโคมันไม่มีความหมาย… และการปะทุของเวทย์มนตร์ไม่ใช่ความสามารถที่สามารถใช้ได้ในตอนนี้’
การปะทุของเวทย์มนตร์เป็นการโจมตีระยะไกลที่ทรงพลัง
ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากการปะทุของเวทมนตร์เป็นสกิลการร่ายเวทย์จึงไม่เหมาะกับการต่อสู้ตัวต่อตัว
หากเกิดการปะทุของเวทย์มนต์ก็จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้จนกว่าจะสิ้นสุดระยะเวลาของสกิล
‘ในท้ายที่สุดความสามารถที่ยันโคสามารถใช้ได้ในสถานการณ์นี้คือบ้าคลั่ง’
บ้าคลั่งเป็นความสามารถในการบัฟตัวเองที่เพิ่มพลังการต่อสู้ของยันโคแบบทวีคูณในช่วงเวลาสั้นๆ
เอียนเหลือบมองไปที่ยันโค
‘หากคุณต้องการใช้โอกาสนี้ในเวลาที่เหมาะสม คุณจะต้องใช้มันทันที คุณควรเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามโจมตี’
แม้ว่าเวทมนตร์จะไม่ถูกเรียกใช้ แต่ความแตกต่างระหว่างครียันและยันโคก็สามารถเห็นได้ชัดเจน
พูดง่ายๆก็คือความเสียหายที่ได้รับเป็นสองเท่า
เห็นได้ชัดว่าเอียนสามารถสรุปได้ว่าความสามารถในการต่อสู้โดยรวมของครียันอยู่ในระดับที่มากกว่าเมื่อเทียบกับยันโค
การเข้าสู่การต่อสู้โดยให้ความไว้วางใจในการต่อต้านเวทมนตร์ยังคงเป็นเดิมพันที่ยากลำบาก
หากฝ่ายตรงข้ามพบว่ายันโคมีการต่อต้านเวทย์มนตร์เขาจะระมัดระวังในการต่อสู้มากเกินไปและรายละเอียดโดยรวมของยันโคจะทำให้เขาล้มเหลวและเขาจะพ่ายแพ้
‘ยันโคจะต้องทำได้ดีจริงๆ…’
ยันโคไม่ใช่คนฉลาด แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเขายอดเยี่ยมมาตลอด
ดังนั้นเอียนจึงตัดสินใจที่จะเชื่อใจเขา
แต่แล้วความกังวลของเอียนก็สงบลง
“ย๊าาาาา-!”
ในกลางสนามรบยันโคกำลังคำราม
เอียนอ้าปากกว้างขึ้น
เป็นเพราะเขารู้ว่ายันโคจะใช้อะไร
‘บ้าคลั่ง’ พลังแฝงจึงถูกเปิดใช้งาน
‘ใช่ ใช้มันและจัดการเขาซะ’
* * *
ณ อาณาจักรมอเรียที่งดงามและวิจิตรที่สุด
สถานที่ที่สูงที่สุดที่สามารถมองเห็นหมู่เกาะทางใต้ได้
และมีชายที่เข้าสู่ ‘ฮวางซอง’ ของอาณาจักรมอเรียเป็นครั้งที่สอง
“โฮ่โฮ่ ยินดีต้อนรับอย่างแท้จริง…!”
“ครับท่าน ฉันมาเพื่อดูความสง่างามของท่าน”
ผู้ชายที่มีดวงตาสีเข้มและกรามที่แข็งแรง
ด้วยคราบเลือดบนดาบยาวของเขา เขาคือชยาคราน
กิลด์มาสเตอร์ของกิลด์ไททั่นกลายเป็นกิลด์อันดับหนึ่งหลังจากที่กิลด์ดาร์กลูน่าเข้าไปในอาณาจักรปีศาจ
เขาก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่งอาณาจักรมอเรียซึ่งไม่เคยถูกเหยียบเลยนับตั้งแต่เอียนจากไป
นอกจากนั้นชยาครานยังพบเควสต์ลับสำหรับอาชีพลับในอาณาจักรมอเรีย
‘ฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นพื้นที่ที่ใหญ่ขนาดนี้’
ชยาครานเข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นคนแรกที่ค้นพบอาณาจักรมอเรีย
แต่จินตนาการของเขาก็พังทลายในไม่ช้า
“ตอนนี้ที่ข้าเห็นเจ้า เจ้ารู้สึกเหมือนเป็นฮีโร่หนุ่มที่ข้าเคยพบเมื่อก่อน”
ชยาครานตกใจ
“ท่านเคยเจอคนแบบฉันเหรอ?”
พระราชายิ้มตอบ
“คนนั้นชื่อเอียน เขาเป็นชายหนุ่มที่กล้าหาญมาก เขามาที่นี่เมื่อเดือนก่อนเพื่อขอยืมสมบัติชิ้นหนึ่งของข้า”
ในขณะที่ฟังสิ่งนี้ ความหวังของชยาครานก็พังทลายลง
‘ถ้าอย่างนั้นฉันเดาว่าเรื่องราวเกี่ยวกับเอียนที่ผ่านประตูอาณาจักรและได้พบกับราชาเมื่อเดือนก่อนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด’
ชยาครานหงุดหงิดกับตัวเองและครุ่นคิด
‘ถ้าเป็นเดือนที่แล้ว…’
ในไม่ช้า ชยาครานก็รู้ว่าเอียนอยู่ในอันดับต้นๆของค่าสาธารณะหลังจากเควสต์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
‘ฮ่า เขาเป็นชายที่บ้าจริงๆ’
แต่เขาไม่รู้สึกว่าเขาไม่สามารถก้าวข้ามความแตกต่างของทักษะระหว่างเขากับเอียนได้
ชยาครานค่อนข้างจะลุกเป็นไฟด้วยความหลงใหลมากมาย
‘คราวนี้ฉันจะไม่พ่ายแพ้อย่างแน่นอน… ฉันจะตามเขาไปในไม่ช้า ฮ่าๆ’
เขามีความมั่นใจอย่างมาก
ต่อหน้าของเขามีหนังสือเล่มเล็กสีทองเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
ปากของชยาครานเปิดขึ้น
“เอียนเป็นคนรู้จักของฉันด้วย”
ใบหน้าของพระราชาเปล่งประกายสดใสขณะที่เขาถาม
“โอโฮ อย่างนั้นหรอ? เขาเป็นคนแบบไหนในโลกของเจ้ากันล่ะ?”
พระราชาดูเหมือนจะชอบเอียนมากและยิ่งพระราชาพูดมากเท่าไหร่ ชยาครานก็ยิ่งลุกลี้ลุกลน
แต่นั่นไม่ได้เป็นเพราะความอิจฉาริษยา
“เขาเป็นคนที่น่าทึ่งมาก มันเป็นเพราะเขาที่เราสามารถหยุดการรุกรานของปีศาจได้”
รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพระราชา
“อืม แน่นอน”
เขากำลังลูบเคราของเขาช้าๆ
“และเจ้าตามความสำเร็จของเอียน เจ้าจะสามารถเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างแน่นอน”
ชยาครานโค้งคำนับและตอบกลับ
“ฉันจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง”
ชยาครานไม่ใช่คนเจียมเนื้อเจียมตัว
เขามีแนวโน้มที่จะตรงไปตรงมาและมั่นใจในทักษะของเขา
แม้ในสถานการณ์ที่พระราชากำลังพูดคุย ผู้เล่นมักจะตอบสนองอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน
แต่ที่นี่ ชยาครานไม่ได้ถ่อมตน
ไม่ใช่เพราะเขาหยิ่ง
ชยาครานมั่นใจ แต่เขาไม่เคยหยิ่ง
พระราชาพูดด้วยรอยยิ้มพอใจ
“ดี ข้าก็หวังเช่นนั้นเช่นกัน”
หลังจากพูดแล้ว พระราชาก็หยิบหนังสือเล่มเล็กสีทองขึ้นมาจากแท่น
เขาส่งมอบให้กับชยาคราน
“เอาเถอะ นี่คือวิสัยทัศน์ของ ‘ความลับแห่งความมืด’”
“ขอบคุณ”
ชยาครานรับหนังสือเล่มเล็กโดยไม่ลังเลและในเวลาเดียวกันข้อความระบบก็ปรากฏขึ้น
กริ๊ง-
[ท่านทำเควสต์ ‘ความลับแห่งความมืด’ สำเร็จแล้ว]
[ท่านได้รับไอเทม ‘ความลับแห่งความมืด’]
[ท่านได้รับชื่อเสียง 200,000 หน่วย]
[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 95,700,000 หน่วย]
ข้อความระบบปรากฏขึ้นที่ด้านล่างของข้อความระบบแรก
เมื่อเห็นเช่นนั้น มุมปากของชยาครานก็ยกขึ้น
[ระดับของอาชีพลับ ‘นักดาบแห่งความมืด’ เพิ่มขึ้นไปอีกระดับ]