บทที่ 723 สามีมองทางนี้หน่อย!
เยี่ยหวันหวั่นคิดคำพูดอยู่ค่อนวัน จากนั้นถึงเอ่ยว่า “ม่านจู เธอเป็นผู้หญิงที่ดีนะ…”
ม่านจูท้วงทันที “อย่าใช้ข้ออ้างว่าฉันเป็นคนดีนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นอึกอัก “เอ่อ…”
ในตอนนี้เอง ประตูทางเข้ากวงเย่ามีเดียห้อมล้อมด้วยแฟนคลับ
รถตู้คันหนึ่งหยุดลงที่ประตู คนหนุ่มสวมสูทสไตล์อังกฤษก้าวลงมา
ลั่วเฉินปรากฏตัวพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนสไตล์นักศึกษาอย่างเคย หลังจากเยี่ยมู่ฝานรับช่วงต่อให้แล้ว การแต่งตัวของเขาก็เริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีความถือตัว ยูนิฟอร์มดูคลาสสิค มอบความกระชุ่มกระชวยให้แฟนคลับ
“กรี๊ดๆๆ! ลั่วเฉินๆๆ! ลั่วเฉินฉันรักคุณ!”
“ฉันรักแค่คุณคนเดียว! เหมือนดวงดาวไม่มีวันดับเลย!”
“สามีมองทางนี้หน่อยค่า!”
“กรี๊ดๆๆ…”
เพราะการออกฉายของเรื่องมังกรผงาด 2 ลั่วเฉิงในตอนนี้จึงโด่งดังมาก เข้าไปอยู่กลุ่มนักแสดงแถวหน้าแล้ว
ตอนที่พวกแฟนคลับส่งเสียงกรี๊ด ในรถตู้ก็มีคนเดินลงมาอีก
กงซวี่ยังคงย้อมผมทรงยุ่งเหยิงเป็นสีชมพูซากุระ แต่ว่าการแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าถูกเยี่ยมู่ฝานเปลี่ยนแล้ว ไม่ได้เรืองแสงจนทำคนตาบอดเหมือนเดิมอีก เน้นที่รสนิยมกับบุคลิกมากขึ้น ความจองหองหยิ่งผยองยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่ได้ดูเป็นคนไม่เต็มเต็งและไร้รสนิยมอีกแล้ว ดูดีน่าเชื่อถือขึ้นมาก
กงซวี่จัดคอเสื้อ แสดงสีหน้าไม่ชอบใจ “จุ๊ๆ แฟนคลับสมัยนี้ไม่มีรสนิยมเล้ย คนหน้าตายแบบนั้นมีอะไรน่าดูกันนักกันหนา?”
พูดจบก็ยิ้มพร้อมกับโบกมือให้เหล่าแฟนคลับ “ไฮ”
รอยยิ้มนั้นสว่างไสวยิ่งกว่าแสงอาทิตย์ เขี้ยวยิ่งน่ารักมีเสน่ห์ ทั้งยังมีความชั่วร้ายที่น่าดึงดูดใจ
“กรี๊ดๆๆๆ กงซวี่ๆ! น่ารักเกินไปแล้ว! ฉันอยากแต่งงานกับคุณ!”
“พระเจ้าๆ! ฉันจะเป็นลมแล้ว…”
หลังจากได้รับการตอบรับที่อบอุ่นของเหล่าแฟนคลับ กงซวี่ก็พอใจในที่สุด
“นี่สุดหล่อทั้งสองคน! รีบเข้าไปเถอะ! ไม่อย่างนั้นร.ป.ภ.เอาไม่อยู่แน่!” เสี่ยวชิงกับตงไจ๋รีบร้อนกันสองเทพบุตรเข้าไปในตึกบริษัท
กงซวี่กับลั่วเฉินลั่วค้อนใส่กัน ไม่พูดอะไร ขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนอย่างเงียบงัน
กงซวี่ไม่ชอบเคาะประตูมาแต่ไหนแต่ไร
พอถึงประตูห้องทำงานของเยี่ยหวันหวั่นก็ผลักเปิดเข้าไปทันที
“พี่เยี่ย ผมกลับมาแล้ว”
วินาทีต่อมา คนที่อยู่นอกประตูก็เห็นเสิ่นม่านจูกับเยี่ยหวันหวั่นกำลังกอดกัน
กงซวี่ “เอ่อ…”
ลั่วเฉินนิ่งอึ้ง
ตาสี่คู่มองกันไปมา
“ประทานโทษ รบกวนแล้วครับ” กงซวี่รู้สึกตัวเร็วที่สุด งับประตูปิดลงอีกครั้ง
“แม่เจ้าโว๊ย นี่มันจะร้อนแรงไปแล้ววว”
เพิ่งปิดประตู กงซวี่ก็โหยหวนทันที จากนั้นแนบอยู่ตรงช่องประตูอย่างสนใจ หมายจะแอบดู
ด้านหลัง ลั่วเฉินขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าไม่เห็นด้วยกับการกระทำของกงซวี่
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตารังเกียจจากลั่วเฉิน กงซวี่ก็ค้อนใส่เขา “ชิ! เจ้าคนตายด้าน! ยังจะมาทำมาดอยู่อีก? หรือนายไม่อยากจะรู้ว่าด้านในเกิดเรื่องอะไร?”
ตรงกันข้าม ตอนนี้เขากำลังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมาก!
โว้ย! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
พี่เยี่ยไม่ใช่ว่าเป็นเกย์หรอกเหรอ ทำไมถึงกับเสิ่นม่านจู…หือ?
ขณะเดียวกัน ด้านในห้องทำงาน
เยี่ยหวั่นหวันปวดหัว ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าตอนนี้เจ้ากงซวี่เข้าใจผิดไปขั้นไหนแล้ว
ความจริงเมื่อครู่นี้ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็แค่หลังจากเธอปฏิเสธแล้ว เสิ่นม่านจูพุ่งเข้ามากอดเธอด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่านเท่านั้น
เธอไม่ได้ระวังตัวจึงถูกกอด ใครจะรู้ว่าตอนนี้เอง จู่ๆ กงซวี่ก็ผลักประตูเข้ามา…
—————————————————————
บทที่ 724 ผู้หญิงแบบที่ชอบ
“ขอ…ขอโทษค่ะ! ฉันสร้างปัญหาให้คุณรึเปล่าคะ?” เสิ่นม่านจูทำหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมอธิบายเอง” เยี่ยหวันหวั่นยื่นทิชชูให้แผ่นหนึ่ง
ชั่วครู่ต่อมา
เสิ่นม่านจูออกมาจากด้านใน
กงซวี่รอจนความคาดหวังเกือบทะลุเบ้าตาออกมาแล้ว พอเห็นคนออกมาก็ฉุดลากคนไปมุมลับตาเหมือนกับโจร “เฮย ดูไม่ออกเลยนะเนี่ยเสิ่นม่านจู เธอชอบพี่เยี่ยเหรอ”
เสิ่นม่านจูถูกปฏิเสธ อารมณ์ไม่ดีมาก จึงถลึงตาใส่เขา “ไม่ได้เหรอไง?”
“ได้สิ ต้องได้อยู่แล้ว! พี่เยี่ยหล่อขนาดนี้ ขนาดฉันยังหวั่นไหวเลย เธอชอบเขาก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ คืบหน้าไหมล่ะ?” กงซวี่สอบถามอย่างกระตือรือร้น
เสิ่นม่านจูเผยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก แค่เห็นก็รู้แล้วว่าล้มเหลวก่อนที่จะสำเร็จเสียอีก “ผู้อำนวยการเยี่ยไม่สนใจผู้หญิง…”
กงซวี่นิ่งไป
ขณะฟังคำตัดพ้ออันเศร้าสร้อยของเสิ่นม่านจู กงซวี่แสดงท่าทีว่านั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว เขาชอบผู้ชายไงเล่ายัยบื้อ!
ลูกตาของกงซวี่กลอกไปหลายตลบ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ จู่ๆ ก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา
อือฮึ ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี!
ตอนนี้ผู้หญิงที่ชอบพี่เยี่ยมีเยอะขึ้นเรื่อยๆ…ไม่แน่ว่าอาจจะดึงพี่เยี่ยกลับมาได้
เขาไม่ชอบ…ผู้ชายที่ดูเย็นชาน่าขนลุกคนนั้นมากจริงๆ…
ไม่เหมาะกับพี่เยี่ยสักนิด!
คิดถึงตรงนี้ กงซวี่ก็มองเสิ่นม่านจู กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า “ม่านจู อยากรู้ไหมว่าจะจีบพี่เยี่ยยังไงให้ติด”
เสิ่นม่านจู่ที่สีหน้าหดหู่มองทางเขาทันที “นายมีวิธีเหรอ?”
กงซวี่ตบอก สีหน้าภาคภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้ว ฉันคือนักแสดงที่พี่เยี่ยเอ็นดูที่สุดนะ ต้องรู้ความชอบของเขาดีที่สุดอยู่แล้ว!”
ลั่วเฉิน “…”
กงซวี่ถลึงมองลั่วเฉิน เอ่ยว่า “อะไร? มีปัญหาเหรอวะ!”
พร้อมทั้งทำสีหน้าท่าทีว่าต่อให้มีปัญหาก็ไม่พูดออกมา
ลั่วเฉินกวาดมองอย่างเรียบเฉย ไม่ได้สนใจ แต่กลับมองกงซวี่โดยไม่รู้ตัว อยากรู้คำตอบนั้นด้วย…
ความชอบของพี่เยี่ย? เขาไม่รู้จริงๆ…
“พี่เยี่ยชอบผู้หญิงแบบไหน รีบบอกมาเร็ว!” เสิ่นม่านจูเอ่ยเร่ง
กงซวี่กวาดมองเธอ เอ่ยอย่างสบายอารมณ์ว่า “เธอบอกมาก่อน ก่อนหน้านี้เธอจีบยังไง?”
หน้าของเสิ่นม่านจูพลันแดงเรื่อ “ฉัน…ฉันให้เฟลิกซ์ช่วยฉันส่งเบอร์โทรศัพท์ฉันให้…”
กงซวี่พูด “จากนั้นล่ะ มีอีกไหม?”
เสิ่นม่านจูบอก “จากนั้นฉันก็รอโทรศัพท์ตลอด สุดท้ายรออยู่หนึ่งคืนก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เลยมาหาผู้อำนวยการเยี่ย…”
ได้ยินแล้ว กงซวี่ที่ความอยากรู้อยากเห็นลุกโชนกะพริบตาปริบๆ สีหน้าผิดหวัง “ไม่มีแล้ว? แค่เนี่ยอะนะ”
เสิ่นม่านจูกระทืบเท้า “ทำไม! นายคิดว่าจะมีอะไรอีกเหรอ! แค่ฉันให้เฟลิกซ์ช่วยสานสัมพันธ์ก็ต้องรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วรู้ไหม”
กงซวี่ถอนใจ ส่ายหน้าไม่หยุด “เฮ้อ ไม่ไหวๆ เธอนี่ใช้ไม่ได้เลย! เธอรู้ไหมว่าพี่เยี่ยชอบผู้หญิงแบบไหน?”
“พูดอะไรบ้าๆ เพราะไม่รู้ถึงได้ถามนายอยู่นี่ไง! ตกลงจะพูดไม่พูด? หยุดยั่วได้แล้ว!” เสิ่นม่านจูพูดอย่างไม่พอใจ
“เข้ามาสิ ฉันจะบอกเอง” กงซวี่กระดิกนิ้ว
เสิ่นม่านจูเขยิบเข้าไปใกล้ทันที
กงซวี่ลากเสียงยาว พูดด้วยท่าทางมีลับลมคมใน “ฉันจะบอกให้ พี่เยี่ยน่ะชอบคนลามก ยิ่งลามกยิ่งดี ยิ่งใจกว้างเท่าไรยิ่งดี ยิ่งรุกเท่าไรยิ่งดี!”
เสิ่นม่านจูนิ่งอึ้ง
ลั่วเฉินที่แสดงออกว่าไม่สนใจกลับแอบฟังอยู่
เสิ่นม่านจูตะลึงงัน เต็มไปด้วยความสงสัย “นาย…แน่ใจเหรอ? ดูจากท่าทางของผู้อำนวยการเยี่ยแล้ว น่าจะมีสเปคเป็นคนสวยหวานน่ารัก บริสุทธิ์ผุดผ่องมากกว่ามั้ง?”
………………………………